Σε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Ταχυδρομείου της Λάρισας μίλησε χτες βράδυ η Αλέκα Παπαρήγα, ολοκληρώνοντας την περιοδεία της στην πόλη. Νωρίτερα, είχε δώσει συνέντευξη Τύπου για τα τοπικά ΜΜΕ και συναντήθηκε με άνεργους από εργοστάσια της περιοχής. Η βραδινή συγκέντρωση ξεχείλιζε από τον αγωνιστικό παλμό, στέλνοντας το μήνυμα ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της λαϊκής πάλης, ενάντια στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, που στηρίζουν η ΝΔ και το ΛΑΟΣ.

Στη διάρκεια της ομιλίας, το ηλεκτρικό ρεύμα κόπηκε λόγω βλάβης στο δίκτυο της ΔΕΗ. Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μίλησε για αρκετή ώρα με ντουντούκα στους συγκεντρωμένους, οι οποίοι συνέχισαν να διατηρούν αμείωτο το ενθουσιώδες αγωνιστικό κλίμα. Το ηλεκτρικό ρεύμα επανήλθε μετά από μισή ώρα και η ομιλία συνεχίστηκε από μικροφώνου, μέσα σε θύελλα χειροκροτημάτων και συνθημάτων.

Η χτεσινή συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Λάρισα δίνει δύναμη και κουράγιο στους κομμουνιστές, στους φίλους και οπαδούς του κόμματος της περιοχής που ετοιμάζονται να δώσουν τη μεγάλη πολιτική μάχη των περιφερειακών και τοπικών εκλογών. Παρών στη συγκέντρωση ήταν ο Β. Μπούτας, υποψήφιος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», για την Περιφέρεια Θεσσαλίας.

Στιγμιότυπο από τη συνέντευξη Τύπου

Στη συζήτηση με τους δημοσιογράφους που ακολούθησε, η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε και στις παρακάτω μεταξύ άλλων ερωτήσεις:

-- Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι προσπαθεί μέσα από τις απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως τις χαρακτήρισε μέσα από αυτές τις «διαλυτικές καταστάσεις», να επωφεληθεί πολιτικά. Τι απαντάτε; Πιστεύετε ότι αυτές οι κινητοποιήσεις βοηθούν τελικά στη συγκρότηση αυτού του ενωτικού λαϊκού μετώπου;

-- Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πρέπει να μας απαντήσει πώς αυτή η χώρα, η Ελλάδα, η οποία διαθέτει τον μεγαλύτερο εφοπλιστικό στόλο - αν δεν είναι στην πρώτη θέση, θα είναι στη δεύτερη ή στην τρίτη το πολύ παγκόσμια - πώς είναι δυνατόν οι Ελληνες εφοπλιστές, οι οποίοι κατασκευάζουν 700 καινούρια πλοία - εμπορικά, τάνκερ, κλπ. - πώς είναι δυνατόν η χώρα αυτή, που έχει τέτοιο πλεονέκτημα, να έχει δεκάδες χιλιάδες άνεργους ναυτικούς και να μην υπάρχουν θέσεις εργασίας ναυτεργατών.

Να μας εξηγήσει. Πώς είναι δυνατόν να συνάψει μια πολύ μεγάλη συμφωνία, π.χ., με την Κίνα, και να συνάψει συμφωνία οι Ελληνες πλοιοκτήτες να κατασκευάζουν τα πλοία στα ναυπηγεία της Κίνας και όχι της Ελλάδας; Και μη μου πείτε ότι πρέπει να συμφωνήσει το ΚΚΕ ότι οι Ελληνες εργαζόμενοι, είτε στα ναυπηγεία, είτε στη Ζώνη, είτε οι ναυτεργάτες να δουλεύουν με μισθούς Κίνας, Ινδίας, Αφρικής. Δε θα συμφωνήσουμε. Ας απαντήσει πρώτα σε αυτά ο κ. Πεταλωτής και μετά του εξηγούμε.

Και να πούμε και το εξής πράγμα: 92 χρόνια το ΚΚΕ παλεύει για τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα και διακηρύσσει - αν θέλετε - και την ανάγκη ο λαός να αποφασίσει να διαμορφώσει μια νέα κοινωνία. 92 χρόνια, ποτέ δεν υπέκυψε στον πειρασμό της κάλπης. Εδώ έβαλε το Κόμμα τον εαυτό του σημάδι, οι κομμουνιστές έχασαν τη ζωή τους στον αγώνα και θα μας πει ότι θέλουμε να επωφεληθούμε πολιτικά;

Ας μη μιλάει στο ΚΚΕ ότι οργανώνει τους αγώνες για να βγάλει πολιτικά οφέλη. Εμείς είμαστε στην πρώτη γραμμή ανεξαρτήτως του οποιουδήποτε κόστους. Ακόμα και αυτού που τα άλλα κόμματα συνηθίζουν να λένε «πολιτικό». Ποτέ δεν υποκύψαμε στον πειρασμό της ψηφοθηρίας.

Αντιθέτως το ΚΚΕ ξεκινάει από την εξής αφετηρία: Η Ελλάδα έχει σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες. Βεβαίως είμαστε μια μικρή χώρα, δεν έχουμε άλλη γνώμη σε αυτό, αλλά δεν εξαρτάται από το μέγεθος μιας χώρας η ζωή του λαού. Πολύ περισσότερο που είμαστε μια χώρα με σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες.

Και ας μας απαντήσει ο κ. Πεταλωτής: Αν πάρουμε τα γιαούρτια που τρώμε διαβάζεις: 50% γάλα προέλευσης Γερμανίας, 25% Ιταλίας, 22% Ελβετίας, 3% της τάδε χώρας. Ας μας εξηγήσει ο κ. Πεταλωτής, πώς η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει τέτοια διατροφική εξάρτηση καταρχήν στα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα; Να μας απαντήσει. Για να απαντήσουμε κι εμείς ποιος καταστρέφει την οικονομία της χώρας.

Εμάς η αφετηρία μας είναι ότι η Ελλάδα μπορεί σήμερα να σταθεί στα πόδια της και ο ελληνικός λαός να ζήσει πολύ καλύτερα, υπάρχουν όλες οι εσωτερικές αναπτυξιακές δυνατότητες κι αυτές υπονομεύονται από την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Και πάνω απ' όλα υπονομεύθηκαν ακόμα περισσότερο στη διάρκεια της προσαρμογής και ενσωμάτωσης στη στρατηγική της ΕΕ. Να μας απαντήσει, λοιπόν, σε αυτά.

Πώς είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να μιλάμε για μαθητεία όχι μόνο στα παιδιά που πάνε στην επαγγελματική κατάρτιση, αλλά και για τα παιδιά που πάνε στο γενικό λύκειο, για εργαζόμενους ανήλικους 15 χρόνων, για παιδιά που πάνε και στο γυμνάσιο; Ποια πρόοδος το λέει αυτό; Διότι με το καινούριο που φέρνει - το έκανε τώρα σχέδιο νόμου - προβλέπει μαθητεία και στα παιδιά του γενικού λυκείου.

Δηλαδή, ποιος μιλάει για το «εμπρός»; Το ΚΚΕ που λέει ότι πρέπει να είναι υποχρεωτική η βασική εκπαίδευση μέχρι τα 18 ή αυτοί που μιλάνε για γενίκευση της μαθητείας, δηλαδή θρανίο και δουλειά στα 15 χρόνια για όλα τα παιδιά;

-- Κοινωνικές εκρήξεις φοβάστε;

-- Εμείς ποτέ δε φοβόμαστε όταν ο λαός αποφασίσει να βγει στους δρόμους. Και να σας πω και κάτι; Γιατί διαβάζουμε διάφορα που γράφονται και λέγονται ερήμην του ΚΚΕ και, προπάντων, ερήμην της πολιτικής σκέψης του ΚΚΕ.

Οταν λέμε ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, σημαίνει ότι θα μπουν στη δράση και μεγάλες λαϊκές μάζες - το «μάζες» δεν το λέω υποτιμητικά, είναι ωραία λέξη, απηχεί κάτι που μπορεί να γίνει - λαϊκές μάζες οι οποίες θα 'χουν και ανεπαρκή κοινωνική και πολιτική πείρα, νέοι στην ηλικία που δεν έχουν πάρει μέρος, χτες, σε αγώνες και θα μπουν και λαϊκές μάζες με προκαταλήψεις απέναντι στο ΚΚΕ.

Δεν το φοβόμαστε εμείς αυτό. Καθαρά πράγματα. Αυτές οι λαϊκές μάζες, ακόμα κι αν δεν έχουν τις εμπειρίες, θα τις αποκτήσουν μέσα στο καμίνι του αγώνα. Η εμπειρία δεν αποκτιέται αναμετρώντας περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις.

Εμείς δεν το φοβόμαστε, παρότι ξέρουμε ότι γίνεται πολύ πιο σύνθετη η κατάσταση. Και μ' αυτή την έννοια να σας πω και κάτι άλλο. Ενας αγώνας μπορεί ν' αναπτυχθεί και με εκρήξεις και με ξεσπάσματα. Αλλά τα ξεσπάσματα από μόνα τους δε φέρνουν αποτελέσματα. Γιατί ο λαός πρέπει να διαμορφώσει το δικό του κοινωνικό και πολιτικό πρόγραμμα πάλης προς τα πού πρέπει να πάνε τα πράγματα.

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια μέτρα μεμονωμένα και προσωρινά, αλλά με μέτρα μακράς πνοής, ριζικά, ανατρεπτικά μέτρα. Αρα, ριζικές και ανατρεπτικές λύσεις πρέπει να χαράξει ο λαός. Κι επομένως θα έχεις ένα κίνημα, το οποίο θα κλιμακώνεται με διάφορες μορφές, θα προσαρμόζεται σε συνθήκες.

Κι αν θέλετε, ο αγώνας αυτός θα έχει αποτελέσματα μέσα από διαδοχικά, προς το παρόν, ρήγματα στο ίδιο το πολιτικό σύστημα, αλλά ένα ρήγμα πρέπει να επέλθει στις επόμενες εκλογές. Ρήγμα πρέπει να επέλθει στους συσχετισμούς μέσα στο εργατικό, συνδικαλιστικό, αγροτικό κίνημα, στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων. Αν δεν έχεις τέτοια ρήγματα και επιμέρους τέτοιες νίκες και στο συσχετισμό δύναμης, τότε αυτό το κίνημα σε κάποια φάση θα βραχυκυκλωθεί.

-- Πιστεύετε ότι ο κόσμος έχει αντιδράσει όσο θα μπορούσε; Κι αν όχι γιατί;

-- Πραγματικά δε μας αρέσει να γινόμαστε οι αφ' υψηλού κριτές του λαού. Βεβαίως, εδώ κι έξι μήνες έχουμε τις μεγαλύτερες αντιδράσεις που έχουν σημειωθεί ποτέ. Και μην παίρνετε μόνο τα ποσοστά της απεργίας, που είναι μεγαλύτερα, ή τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις.

Να πάρετε υπόψη ότι οι τόποι δουλειάς βράζουν, ο λαός συζητάει, γίνονται σημαντικές διεργασίες, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί αυτό που λέμε ο υποκειμενικός λαϊκός παράγοντας που είναι ικανός να βάλει αποφασιστικό φραγμό, να προλάβει μερικά μέτρα και, πολύ περισσότερο, να έχει και κάποιες κατακτήσεις. Υπάρχει μία τέτοια υστέρηση.

Εμείς αυτό το βλέπουμε και θέλουμε ακριβώς να συμβάλουμε σ' αυτό το πράγμα. Ο λαός να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Δύο δρόμοι υπάρχουν: `Η θα υποταχθείς και θα προσκυνήσεις ή θα αντισταθείς και θα αντεπιτεθείς. Δεν υπάρχει μέσος δρόμος. Αναμονή, παθητικότητα είναι μεγάλη ζημιά.