ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη 2010
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Ο «Καλλικράτης» και οι συνέπειες που θα έχει η εφαρμογή του για την εργατική λαϊκή οικογένεια, η θέση του ΚΚΕ απέναντι στο σύνθετο ζήτημα των συμμαχιών, ο χαρακτήρας των επερχόμενων εκλογών για την τοπική διοίκηση, αλλά και θέματα σχετικά με τον προσανατολισμό της λαϊκής πάλης και τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να θεσπίσει την αποκλειστική χρηματοδότηση των κομμάτων από το κράτος, απασχόλησαν τη συζήτηση που είχε η Αλέκα Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου.

«Οχι» σε ευκαιριακές συμμαχίες για τις ψήφους

-- Ε. ΜΑΪΛΗ («ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»): Κυρία Παπαρήγα, μιλήσατε για αναχώματα, υποψηφιότητες αναχώματα. Ορισμένες υποψηφιότητες με αντιμνημονιακή συνθηματολογία και αποκομμένες από τον επίσημο χώρο του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζονται από διάφορες πλευρές ως άνοιγμα στο λεγόμενο σοσιαλιστικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ενα σχόλιο γι' αυτό.

-- Κοιτάξτε να δείτε, για να ξεκινήσω από το δικό μας κόμμα. Η ζωή έχει δείξει ότι συμμάχους μπορεί να βρεις, η συμμαχία είναι δύσκολη. Και λέω για τη συμμαχία που βοηθάει το λαϊκό κίνημα να κάνει ένα βήμα μπροστά. Εξαρτάται λοιπόν κάθε κόμμα πώς το βλέπει. Εμείς είμαστε υπέρ της συμμαχίας. Εχει διαφορά. Συμμαχία σημαίνει διαπιστώνω μια κοινή κατεύθυνση, η οποία δεν γίνεται παραμονές των εκλογών, αλλά έχει στερεωθεί μέσα στη δράση και έχει και προοπτική.

Αυτά τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ που υπάρχουν, μας έχουν δώσει πολλά μαθήματα για το πώς βλέπουν τη συμμαχία, τους συμμάχους. Πότε για να μη χάσουν ψήφους, πότε για να πάρουν περισσότερες ψήφους για να γίνουν όμοροι χώροι, θα το πω καθαρά, του ΠΑΣΟΚ. Οταν λένε όχι συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, θεωρούν ότι αν συμμαχήσουν με ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ανοίγουν τέτοιους δρόμους.

Εμείς δεν το βλέπουμε έτσι. Γι' αυτούς όμως, αυτή η συμμαχία είναι φυσιολογική. Κοιτάξτε, δεν μπορεί να λες - ας πάρουμε το Συνασπισμό - ότι είσαι ένα αριστερό κόμμα, ανατρεπτικό κ.λπ. και να έχεις έναν επικεφαλής υποψήφιο που λέει ότι εγώ θα πείσω τον Ραγκούση, τον Παπακωνσταντίνου. Οτι εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον Παπανδρέου, εγώ συμφωνώ με τον Στίγκλιτς, με τους συμβούλους του πρωθυπουργού. Μα δε γίνεται αυτό το πράγμα.

Από τη συζήτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους
Από τη συζήτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους
Εμείς, δηλαδή, αν είχαμε συμφωνήσει με έναν τέτοιον υποψήφιο και μας ξεγέλαγε και έλεγε αυτό, θα είχαμε αποσύρει τη συμφωνία. Συμμάχους λοιπόν, πρόσωπα μπορείς να βρεις. Αλλά, δεν μου λέτε, αυτό είναι τελικά η πολιτική συμμαχία; Να βρεις κάποια πρόσωπα δυσαρεστημένα από το ΠΑΣΟΚ μόνο γιατί είναι δυσαρεστημένα για χ ή ψ λόγους; `Η να βρεις πρόσωπα που δεν είσαι βέβαιος τι θα είναι την άλλη μέρα, μετά την ψήφο;

Σαν κόμμα θα κριθούμε στη βάση

Και να πω το εξής: Εκεί που θα κριθούμε ως κόμμα είναι κάτω στη βάση, στο σωματείο, στη γειτονιά, στον τόπο δουλειάς. Και εκεί υπάρχει ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αν θέλετε που μπορεί ακόμα να μην έχει αποφασίσει, που αύριο επίσης μπορεί να διστάσει και να σου φύγει αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα.

Μπορεί να τον τρομάξει ο εργοδότης, έχουμε τέτοιες περιπτώσεις που ήρθαν υποψήφιοι και από άλλα κόμματα ορισμένοι από αυτούς, όχι όλοι, την τελευταία στιγμή φοβήθηκαν την απόλυση. Είναι άλλο πράγμα. Αυτός θα τον ξεπεράσει κάποτε το φόβο. Εμείς δεν αισθανόμαστε ότι αυτός μας πουλάει. Και άλλο πράγμα τώρα, πολιτικοί παράγοντες και προσωπικότητες που έρχονται με αυτόν τον τρόπο. Και όταν θα προχωρήσει η συμμαχία στη βάση, τότε και στο επίπεδο ας πούμε της κορυφής θα υπάρχουν δυνατότητες. Εμείς δε λέμε μόνο στη βάση και όχι στην κορυφή, αλλά δεν αναζητούμε κάποιους ευκαιριακούς συμμάχους για να πάρουμε ψήφους.

Και όχι στην εξής βάση: Είναι κακό το μνημόνιο αλλά τι να κάνουμε; 'Η αν θέλετε να βάλουμε σαν στόχο να διορθώσουμε το ΠΑΣΟΚ και να γίνει της 3ης του Σεπτέμβρη. Οταν το ΠΑΣΟΚ είχε αυτές τις θέσεις, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας επεδίωξε συνεργασία μαζί του και μια και δύο και εκατό φορές. Αυτό τώρα έχει τελειώσει προ πολλού. Τότε το επιδιώξαμε, κύρια πριν το '81 ακόμα και το '81. Δε φταίμε εμείς, αλλά το ΠΑΣΟΚ είχε άλλη πλώρη και δεν ήθελε τη συνεργασία μαζί μας.

Τώρα, δεν μπορείς να βάλεις επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο έναν που μια μπαίνει στο ΠΑΣΟΚ, μια βγαίνει από το ΠΑΣΟΚ, ξαναμπαίνει. Μα τι θα γίνει τώρα; Δοκιμάστηκε αυτή η επιλογή. Εμείς δε θέλουμε να το δούμε ψηφοθηρικά, με συγχωρείτε δηλαδή να γίνουμε ο χώρος πίεσης του ΠΑΣΟΚ για διάφορους στόχους, ακόμα και ιδιοτελείς. Υπάρχει κόσμος του ΠΑΣΟΚ και από τη Νέα Δημοκρατία ο οποίος είναι αγνός, ο οποίος διαμαρτύρεται και με αυτόν τον κόσμο πρέπει να αποκτήσουμε, ναι, μεγαλύτερη ικανότητα και υπομονή.

Ενιαίο μέτωπο πάλης σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική

-- Κ. ΖΑΓΑΡΑΣ («ΑΥΓΗ»): Είπατε πριν λίγο ότι συμμάχους μπορείς να βρεις, η πολιτική συμμαχία είναι δύσκολη. Το ΚΚΕ, ποια είναι η πολιτική συμμαχία, με ποιες πολιτικές δυνάμεις επιδιώκει να κάνει πολιτική συμμαχία;

-- Ξέρετε κάτι; Το βασικό και κύριο που καλλιεργεί το έδαφος και για πολιτική συμμαχία είναι να έχεις καθαρό τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων. Αν δεις το λαό ένα χυλό, τους δεις ως ψηφοφόρους τελείωσε.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι πρέπει να οικοδομηθεί η συμμαχία της εργατικής τάξης και εδώ δε βάζουμε διαχωρισμούς πολιτικούς, με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς, ας τους πούμε, επιχειρηματίες, που τους βγαίνει η ψυχή, τέλος πάντων, και τους μικροϊδιοκτήτες αγρότες.

Αυτές είναι οι κοινωνικές δυνάμεις. Νομίζετε ότι είναι εύκολη αυτή η συμμαχία; Νομίζετε ότι είναι εύκολη η συμμαχία π.χ. του μικρού επιχειρηματία με τον υπάλληλό του εργάτη, με τον εμποροϋπάλληλο; Δεν είναι εύκολη.

Πάρτε, με αφορμή τα φορτηγά, είναι όλοι αυτοαπασχολούμενοι; Εχουν διαστρωμάτωση. Αλλοι έχουν 15 και 20 φορτηγά, είναι έτοιμοι να κάνουν την εταιρεία. Αλλοι έχουν 1 ή μισό φορτηγό ή 2 και αυτοί θα πεταχτούν στην άκρη. Εμείς προσδιορίζουμε και με κοινωνικά χαρακτηριστικά τη συμμαχία. Είναι άλλο πράγμα, είμαστε ριζικά αντίθετοι με το πώς αντιμετωπίζει την κινητοποίηση του κλάδου η κυβέρνηση.

Τώρα με ενημέρωσαν ότι έγινε έκτακτη κυβερνητική σύσκεψη για τους φορτηγατζήδες και αποφάσισαν να παίρνουν άδειες και όχημα. Αυτούς που είναι στο δρόμο να τους πιάνουν για παρακώλυση.

Το πρόβλημα δεν είναι ανοικτό ή κλειστό επάγγελμα. Εδώ έρχονται μεγάλες διεθνείς μεταφορικές εταιρείες και μπαίνουν εκεί που μέχρι τώρα ήταν κάποιες, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μεσαίες και μικρότερες επιχειρήσεις.

Εμείς έχουμε πει τη θέση μας. Η απάντηση είναι εδώ πρόκειται για δημόσια μέσα μεταφοράς, δεν πρόκειται για το ατομικό μου μέσο. Τα δημόσια μέσα μεταφοράς είναι δημόσια και τα κινούν υπάλληλοι. Να καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στα δημόσια μέσα μεταφοράς, δεν είναι το ΙΧ σου, δεν είναι το ιδιωτικό μεταφορικό σου. Και φυσικά όντως πρέπει να γίνει ένας φορέας. Αυτοί που έχουν τα μικρά φορτηγά ή που έχουν μικρή περιουσία θα χαθούν.

Και βγαίνουν οι διάφοροι οι περιφερειάρχες, τους άκουσα, να καταργηθεί το παρεμπόριο. Και τι θα κάνει ο άλλος; Να πάει στη βιομηχανία δεν μπορεί, στο Δημόσιο δεν μπορεί, υπάλληλος δεν μπορεί, στο δήμο δεν μπορεί, απολυμένος είναι, δε θα πάρει κάτι να πουλάει; Με συγχωρείτε δηλαδή, τι θα πει παρεμπόριο; Δηλαδή η ελευθερία είναι μόνο για τα μεγάλα; Γιατί είναι παρεμπόριο; Καταρχήν ποιος τροφοδοτεί αυτούς τους μικροπωλητές στο δρόμο με το εμπόρευμα, που είναι κινέζικα εμπορεύματα; Μεγάλες εταιρείες τα φέρνουν και τα μοιράζουν και στους μικρούς. Πού τα βρίσκουν αυτοί;

Επομένως, αν δεν υπάρξει ενιαίο μέτωπο πάλης από τα κάτω και όχι σε αποσπασματικά ζητήματα, αυτό που λέμε σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και με πολιτικοποίηση των αγώνων, μιλάμε για κοινωνικές δυνάμεις που ψηφίζουν κιόλας, που έχουν λόγο πάνω στο ποιος θα με εξουσιάζει, ποιος θα είναι η εξουσία. Σε αυτόν το δρόμο θα υπάρξουν και καθαρά πολιτικές συμμαχίες. Αλλά να κάνω μια πολιτική συμμαχία για να βάλω στην κάλπη περισσότερες ψήφους, με συγχωρείτε, αυτό και αν το καταφέρεις είναι κοντόφθαλμο.

Δηλαδή στις περασμένες εκλογές δεν είχε τον κ. Πανούση στη Νομαρχία ο ΣΥΡΙΖΑ; Πού είναι σήμερα; Δε λέω πού είναι οι εταίροι μεταξύ τους. Εχουν δοκιμαστεί αυτά. Θυμάστε το πείραμα Βούγια στη Θεσσαλονίκη;

Ο «Καλλικράτης» φέρνει ανατροπές και απολύσεις

-- Δ. ΖΩΝΙΟΣ («9,84»): Θυμάμαι πριν περίπου 2 μήνες να προβλέπετε ότι θα υπάρξουν περίπου 30 - 35 χιλιάδες απολύσεις στους Δήμους ως απόρροια της εφαρμογής του σχεδίου «Καλλικράτης». Κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας και δημοσιεύματα για απολύσεις και σε ΔΕΚΟ γενικώς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Υπολογίζεται περίπου γύρω στις 130.000. Θεωρείτε ότι αυτός ο σχεδιασμός μπορεί να υλοποιηθεί σε ένα σχεδιασμό εφαρμογής των όρων του μνημονίου και του σχεδίου «Καλλικράτης»;

-- Να θυμίσω ότι ο «Καλλικράτης» ως σχέδιο και ως περιεχόμενο, προηγείται του μνημονίου κατά πολύ. Το καινούριο με το μνημόνιο είναι τα κονδύλια και το ότι ο «Καλλικράτης» θα πρέπει να τρέξει με το τροχάδην που έχει η κυβέρνηση να φέρει Αραβες, να φέρει άλλους επενδυτές, να αλλάξει την ιδιοκτησία γης, τη χρήση γης και τα λοιπά. Θα παίξει σοβαρό ρόλο ο «Καλλικράτης». Οι αρμοδιότητές του είναι ίδιες με τις αρμοδιότητες της κυβέρνησης σε τοπικό επίπεδο και δεν είναι μόνο θέμα αρμοδιοτήτων είναι και το περιεχόμενο. Δεν είναι γενικά ότι έχει αρμοδιότητα, αλλά αρμοδιότητα να κάνει συγκεκριμένα πράγματα.

Κοιτάξτε, όλα δείχνουν βεβαίως ότι θα γίνουν απολύσεις. Αυτές μπορεί να γίνουν μετά τις εκλογές. Να τρέξουν, να γίνουν σε ένα χρόνο. Απολύσεις θα γίνουν! Πρώτα πρώτα, τα όποια έργα θα γίνουν, τα όποια έργα, για τις ανάγκες των ξενοδοχειακών συγκροτημάτων ή των γραφείων των ναυτιλιακών εταιρειών ή τι άλλα θα γίνουν, θα γίνουν από εργολάβους. Και ξέρετε το καθεστώς της εργολαβίας ποιο είναι.

Επομένως, θα περισσέψουν και όποιοι δημοτικοί υπάλληλοι υπήρχαν. Θα τους πουν ότι «δεν έχετε αντικείμενο δουλειάς». Λένε θα κάνουν μετατάξεις. Πόσες μετατάξεις θα κάνουν; Προοπτικά θα περάσουν στα τοπικά όργανα και οι εκπαιδευτικοί. Αφού περνάει σε αυτά η ευθύνη των σχολείων και μην ξεχνάτε ότι ένας προσλαμβάνεται στη θέση πέντε. Οι καινούριες προσλήψεις θα γίνονται από τους Δήμους, θα αλλάξει όλο το καθεστώς των εργασιακών σχέσεων μέσα από τον «Καλλικράτη» και επομένως θα έχουμε και απολύσεις και ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Οσοι είχαν σταθερή δουλειά δε θα την έχουν.

Αύριο μπορεί να έχουμε το εξής πράγμα και πρέπει να τα δούμε με προοπτική. Οτι οι εκπαιδευτικοί σε ένα σχολείο μπορεί να παίρνουν διαφορετικό μισθό από ό,τι παίρνουν σε ένα άλλο σχολείο ή σε μια άλλη περιοχή. Γιατί η μισθοδοσία θα είναι ανάλογα με την αξιολόγηση και τα έσοδα των σχολείων. Μια περιοχή π.χ. που έχει μεγάλους επιχειρηματίες σε ένα δήμο, μπορεί να έχει χορηγούς, με ανταλλάγματα βεβαίως, και να τσοντάρουν στον προϋπολογισμό του σχολείου και έτσι να δίδεται λίγο παραπάνω μισθός.

Η ταξικοποίηση δηλαδή θα είναι πια πολύ πιο καθαρή από δήμο σε δήμο, από σχολείο σε σχολείο, από νοσοκομείο σε νοσοκομείο κλπ. Από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο, μέσα στο πανεπιστήμιο από σχολή σε σχολή. Ακουσα τον κ. Πανάρετο να λέει το εξής πράγμα. Με τις αναδιαρθρώσεις των πανεπιστημίων θα υπάρχουν σχολές ετήσιες και διετείς και στο ερώτημα τι θα είναι αυτές, μπορεί λέει να θεωρούνται και ανώτατες σχολές! Τώρα παίζουμε. Το πανεπιστήμιο έχει σχέση με το επιστημονικό αντικείμενο. Μπορεί το επιστημονικό αντικείμενο να διδάσκεται σε ένα χρόνο και σε δύο;

Τα ίδια θα γίνουν και ανάμεσα στους δήμους. Αμα έχεις Αραβες στην περιοχή σου, οι Αραβες μπορεί να δώσουν στο δήμαρχο ένα ποσό, όχι για να κάνει έργα κοινωνικά, με τη μορφή φιλανθρωπίας και τέτοια. Και αν θέλετε, οι μηχανισμοί εξαγοράς θα προχωρήσουν πιο βαθιά. Αλλά για πολύ λίγους.

Η αποχή από την κάλπη είναι αποχή και από τους αγώνες

-- Σ. ΣΙΔΕΡΗΣ (ΑΠΕ): Επειδή, όπως είπατε, η πρώτη Κυριακή είναι πιο κρίσιμη στις 7 Νοέμβρη, όπου κατά κύριο λόγο κυρίως στις Περιφέρειες καταγράφεται η δύναμη κάθε Κόμματος, εντούτοις ο δεύτερος γύρος σε πολλές περιπτώσεις αναδεικνύει τον Περιφερειάρχη ή το Δήμαρχο. Με δεδομένη και τη θέση που διατυπώσατε ότι η αποχή δεν οδηγεί πουθενά, θα ήθελα να μου πείτε ποια θα είναι η τακτική σας στο δεύτερο γύρο των εκλογών.

-- Κατ' αρχήν, να ξεκαθαρίσουμε ότι οι εκλογές καταγράφουν την ικανότητα του λαού - οι οποιεσδήποτε εκλογές - να αντιπαλέψει αυτήν την πολιτική. Την ικανότητά του, τη θέλησή του, την επιλογή του. Βεβαίως, καταγράφεται και μέσω του συσχετισμού των κομμάτων, εννοείται. Το 2009 κατέγραψε αυτό που κατέγραψε. Δεν αμφισβητούμε το αποτέλεσμα. Αυτό καταγράφηκε και αυτό πρέπει να δει ο κόσμος.

Πρέπει ο καθένας να δει ότι ψηφίζοντας καταγράφει τη θέλησή του να τιμωρήσει έμπρακτα και δεύτερον την ετοιμότητά του να αντιπαλέψει τουλάχιστον αυτό που έρχεται, αφού δεν κατάφερε να πολεμήσει αυτό που ήρθε.

Εμείς και στο δεύτερο γύρο θα πάμε να ψηφίσουμε. Το να καθίσουμε στα σπίτια μας, η αποχή, σημαίνει ότι δεν έχω γνώμη, δε θέλω να δράσω, βαριέμαι ό,τι θέλεις είναι. Ας μην ωραιοποιείται. Βεβαίως, είναι και μια μορφή διαμαρτυρίας, αλλά μια διαμαρτυρία που δε μετράει, ή μπορεί να μετράει χίλιες διαφορετικές απόψεις και στάσεις. Το να σου λέει ο άλλος «θα κάτσω σπίτι μου και δεν πάω να ψηφίσω» τι λέει; Είναι σαν να λέει «εγώ δεν μετράω».

Εμείς θα πάμε και εκεί που δεν θα είναι στον δεύτερο γύρο η «Λαϊκή Συσπείρωση». Τι θα ψηφίσουμε; Λευκό και άκυρο. Τώρα πώς θα το εκφράσει ο καθένας, μπορεί να βάλει το ψηφοδέλτιο του πρώτου γύρου, η μορφή δεν έχει σημασία, κόσμια θα το εκφράσουμε, βεβαίως.

Γιατί δεν έχεις να διαλέξεις. Στον πρώτο γύρο έχεις να διαλέξεις. Η αποχή από την κάλπη είναι αποχή και από τους αγώνες. Κάποιοι μπορεί να μην ψηφίζουν αλλά στον αγώνα να πάνε. Αλλά είναι μειοψηφία αυτοί. Η πλειοψηφία δεν πάει ούτε στους αγώνες.

Ο λαός μπορεί να επιβάλει λύσεις

-- ΑΛ. ΨΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΕ TV): Μέσω του «Καλλικράτη» και του μνημονίου είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν πολύ μεγάλες περικοπές στα κονδύλια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αν βγείτε, πώς θα αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα;

-- Και για τους Δήμους, μιλάμε τώρα ότι προβλέπονται εκατομμύρια ευρώ περικοπές. Το πρόβλημα το έχουν οι άλλοι υποψήφιοι που λένε διάφορα. Γιατί το ΕΣΠΑ είναι συγκεκριμένο. Το παίρνουν οι Περιφέρειες. Πώς θα το χειριστείς αυτό; Και εδώ ο περιφερειάρχης θα χρειαστεί να στηριχθεί και στην κινητοποίηση των δήμων. Η Περιφέρεια της Αττικής δεν απαρτίζεται από δήμους; Θα το διαθέσει σε έργα που δε θα τα δώσει στους ιδιώτες, σε έργα που έχουν σχέση με την ανακούφιση της ζωής των εργατικών λαϊκών οικογενειών, των φτωχών αγροτών όπου υπάρχουν. Αυτό πρέπει να κάνει.

Εχουμε πλήρη εικόνα. Ο περιφερειάρχης ή ο δήμαρχος, εκτός από διεκδικητής, πρέπει να διοικεί κιόλας. Διοικεί διεκδικώντας βεβαίως. Δεν θα κάνει μόνο συλλαλητήρια. Εδώ θέλει να συγκρουστείς, γιατί το να πεις «η τρόικα δεν θα πατήσει το πόδι της στην Αττική», είναι αστείο.

Θα βάλεις εμπόδια σε μια σειρά έργα που γίνονται, παραδείγματος χάριν Ελληνικό, το Πάρκο Τρίτση. Με την ευκαιρία που έγινε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και μάλιστα στο χώρο που κάλυψε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ όχι μόνο το καθάρισαν, και το πότισαν, φύτεψαν δέντρα. Εμείς δεν είμαστε αντίθετοι στη λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια. Αλλά όχι διάφορες ΜΚΟ να κουβαλάνε τον κόσμο και να του λένε ότι «μπορεί να υπάρχει αυτή η πολιτική η κυρίαρχη και εσύ με τη δουλειά σου τα αντιμετωπίζεις».

Βεβαίως, ένας περιφερειάρχης μόνος του κι ένας δήμαρχος δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Εργο βεβαίως πρέπει να δημιουργηθεί. Με τις Υπηρεσίες θα το κάνει; Με τους υπαλλήλους; Με το λαό. Αλλά εδώ να το ξεκαθαρίσουμε: Πρέπει να έχεις και τη δύναμη. Οι ψήφοι σού δίνουν δύναμη, σου δίνουν θέσεις.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ