Η ανάπτυξη της ΕΕ υπηρετεί το κεφάλαιο. Οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο σε μια λαϊκή εξουσία, με λαϊκή οικονομία

«Η συζήτηση για το μέλλον της λεγόμενης "πολιτικής συνοχής" της ΕΕ, ουσιαστικά επιδιώκει να αποκρύψει τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της. Πρώτον, ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης γεννάει και πολλαπλασιάζει τις ανισομετρίες σε όλα τα επίπεδα: Ανάμεσα σε τομείς και κλάδους της παραγωγής, στα κράτη - μέλη της και στις περιφέρειες στα ίδια τα κράτη - μέλη της. Καμία "πολιτική συνοχής" της ΕΕ δεν μπορεί να περιορίσει και πολύ περισσότερο να εξαλείψει την ανισόμετρη ανάπτυξη, που είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος του κεφαλαίου και γι' αυτό αναπτύσσεται με απόλυτη αναρχία.

Το δεύτερο είναι ότι η "πολιτική συνοχής" της ΕΕ, τα χρήματα τα οποία διαθέτει στις περιφέρειες από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, δεν έχουν στόχο την υλοποίηση έργων που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, αλλά αντίθετα κατευθύνονται σε έργα και υποδομές αναγκαίες για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Την ίδια στιγμή, μέσα από τις περιβόητες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, προσφέρουν ζεστό χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Επιπλέον, η συζήτηση για τη μείωση των πόρων εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων.

Τα σχέδια του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του για τη μελλοντική πολιτική συνοχής, επιδιώκουν να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, την ταχύτητα προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθεί η αντιλαϊκή στρατηγική "Ευρώπη 2020", συνέχεια της Στρατηγικής της Λισαβόνας, καθώς και την άγρια επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης. Εκφράζουν την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου για το μοίρασμα της λείας από την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων.

Τη στρατηγική αυτή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων εξυπηρετεί και στην Ελλάδα η νέα διοικητική δομή του αστικού κράτους που προωθούν οι αστικές μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων του κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τόσο με την πρώτη φάση της, το σχέδιο "Καποδίστριας", όσο και με τη δεύτερη, αυτή του "Καλλικράτη".

Επιδίωξή τους είναι η τοπική διοίκηση - που στην ευρωενωσιακή ορολογία παρουσιάζεται ως "πολυεπίπεδη διακυβέρνηση"- να δημιουργήσει ακόμη ευνοϊκότερες συνθήκες για να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια σε νέους κερδοφόρους τομείς και δράσεις για τα μονοπώλια: Στην "πράσινη ανάπτυξη", καθώς και με την επέλασή τους, μέσω της παραπέρα εμπορευματοποίησης, στις υπηρεσίες εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης και ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Οι θέσεις του ΚΚΕ για το χαρακτήρα και τη φύση της ΕΕ επιβεβαιώνονται πλήρως. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι αδύνατη κάτω από τη λειτουργία του σιδερένιου νόμου του κέρδους. Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής κάτω από λαϊκό - εργατικό έλεγχο, στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, είναι σε θέση να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία, να βάλει στο επίκεντρο της ανάπτυξης τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του, να οδηγήσει στον περιορισμό και στην πορεία στην εξάλειψη των κοινωνικών και περιφερειακών αντιθέσεων».

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα και δίπλα της ο Ν. Σοφιανός, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, ο Θ. Παφίλης, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, και η Ελπίδα Παντελάκη, υποψήφια δήμαρχος Πειραιά

Στην ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Η περίοδος που διανύουμε προσφέρεται εξαιρετικά, ώστε να πλατύνει όσο γίνεται περισσότερο η συζήτησή μας με το λαό, ιδιαίτερα με τα εργατικά, λαϊκά στρώματα που υποφέρουν, για το χαρακτήρα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, πώς φτάσαμε εδώ, τι έρχεται μπροστά μας, ποια πρέπει να είναι η στάση του λαού απέναντι στην κρίση. Και πως όταν έρθει - κάποια στιγμή θα έρθει - η ανάκαμψη απ' αυτή την κρίση, θα είναι αναιμική, προσωρινή και ότι θα επέλθει ένας νέος κύκλος κρίσης όχι μόνο στην Ελλάδα, γενικότερα, αλλά καταλαβαίνουμε όλοι γιατί στην Ελλάδα θα έχει βαθύτερες και δριμύτερες συνέπειες.

Από τη χτεσινή συζήτηση στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό

Αγανάκτηση και δυσαρέσκεια υπάρχει, αλλά εμείς δε στεκόμαστε ιδιαίτερα σ' αυτό. Οταν η ζωή των εργαζομένων γίνεται πολύ χειρότερη, δεν μπορεί να αισθάνονται ευχαριστημένοι. Μόνο ο πρωθυπουργός λέει ότι ο λαός αγόγγυστα προσφέρεται για θυσίες, τον σταματάνε στο δρόμο - το είπε μια φορά αλλά το εννοεί και με άλλους τρόπους -, του λένε πάρε το μισθό μας. Μάλιστα, σήμερα απηύθυνε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον ελληνικό λαό για τη στάση του, πράγμα βεβαίως που πρέπει και επείγει να διαψευστεί στις 7 και στις 14 Νοέμβρη.

Η περίοδος αυτή, ως παρακαταθήκη, προσφέρεται και για κάτι άλλο. Γι' αυτό που λέμε ότι ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του και πρέπει να διαμορφωθούν πυρήνες, εστίες, χώροι συστηματικής αντίστασης και επίθεσης στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και στη γειτονιά από τα κάτω. Αυτό το από τα κάτω σήμερα είναι το κρίσιμο και το υπ' αριθμόν 1 ζήτημα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέσα από άμεσες ανακατατάξεις από τα πάνω να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Κυριολεκτικά από τα κάτω.

Τέτοια στοιχεία και τέτοιες δραστηριότητες έχουν ξεκινήσει και έχουν αναπτυχθεί. Υπάρχουν επείγοντα προβλήματα που δεν περιμένουν. Είτε αφορούν απολύσεις, είτε ανθρώπους που δεν έχουν βιβλιάριο ασθενείας, είτε λογαριασμοί που δεν πληρώνονται, είτε παιδικοί σταθμοί που δεν μπορούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες. Επείγοντα προβλήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν από τα κάτω, με μια πραγματική αγωνιστική κοινωνική αλληλεγγύη και όχι με το ταμείο αλληλεγγύης της κυβέρνησης και την προσβλητική φιλανθρωπία γνωστών επιχειρηματικών κύκλων και ΜΚΟ.

Η εκλογική μάχη για μας έχει πολύ μεγάλη σημασία κι αν θέλετε η ψήφος σήμερα του λαού έχει και μια καινούρια ποιότητα και χροιά. Θα μετρηθεί μετά απ' αυτή την εκλογική αναμέτρηση το επίπεδο της συνείδησης και της ικανότητας του λαού να αντεπεξέλθει το επόμενο διάστημα στη νέα επίθεση που θα δεχτεί και να ανοίξει ένα διαφορετικό δρόμο στον αγώνα, που για μας σημαίνει ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Επομένως, οι δύο δρόμοι ανάπτυξης είναι στο επίκεντρο αυτής της πάλης.

Για μια ακόμα φορά, θα το πούμε και να γίνει κατανοητό. Πέρα κι ανεξάρτητα από το ποιοι είναι οι τοπικοί υποψήφιοι κι αν έχουν προσωπικότητα και τι λένε και τα τοπικά τους προγράμματα, είτε είναι γνήσιοι εκπρόσωποι των κομμάτων, είτε είναι ψηφοδέλτια - μαϊμούδες, αυτό που έχει σημασία είναι το εξής: Το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται να αποδείξει ότι ο λαός μπορεί να είναι δυσαρεστημένος, αλλά κατανοεί την ανάγκη των μέτρων που πήρε. Κι αν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ χάσει λίγο θα πει "φυσιολογικά έχασα κάτι, εντάξει ακολουθώ μια δυσάρεστη πολιτική". Αυτό είναι πράσινο φως.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη ΝΔ. Από ποια πλευρά; Η ΝΔ ξέρει ότι δεν μπορεί μέσα σε ένα χρόνο να ανακάμψει, αλλά ενδιαφέρεται και για άμεσους κομματικούς λόγους, αλλά και γενικότερα για ταξικούς, να εμφανιστεί ότι παραμένει το κόμμα εκείνο που είναι σε θέση να εισπράττει ένα μέρος της εργατικής - λαϊκής δυσαρέσκειας. Και να βρίσκεται σε μια σχετικά ανοδική πορεία.

Ετσι κι αλλιώς, δηλαδή, αν δε χάσουν αυγά και καλάθια, θα μπορούν να ερμηνεύσουν έτσι τη λαϊκή ψήφο. Και αυτό δε θα γίνει μόνο αν χάσουν αυτοί οι δύο. Αν χάσουν αυτοί οι δύο πραγματικά θα βρεθούν σε δύσκολη θέση και οι ίδιοι και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στον τόπο μας και η πλουτοκρατία, αν ενισχυθούν οι δυνάμεις του ΚΚΕ, που στήριξε και συνέβαλε στο σχηματισμό ψηφοδελτίων της "Λαϊκής Συσπείρωσης".

Σήμερα ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα, επανέλαβε αυτά που μονότονα επαναλαμβάνει περί της διαφθοράς. Οτι είχαμε ένα διεφθαρμένο κράτος, μια διεφθαρμένη κοινωνία. Δεν τα λέει τυχαία αυτά. Απ' τη μια είναι το παιχνίδι της συνενοχής. Πατάει σε μια πραγματικότητα, που οι μηχανισμοί εξαγοράς, ρουσφετολογίας και διαφθοράς έχουν δημιουργήσει, έχουν αδρανοποιήσει εργατικές - λαϊκές μάζες, έχουν αδρανοποιήσει πρώην αγωνιστές.

Αλλά εδώ απηχεί και μια άλλη σκέψη, πέρα απ' τον αποπροσανατολισμό για το ποιος φταίει για την κρίση, πέρα απ' το ότι προσπαθεί να είναι και απάντηση ότι πρέπει ο λαός να πληρώσει για την κρίση γιατί κι αυτός έχει συμβάλει, πέρα απ' την ενοχοποίησή του. Στο επίκεντρο αυτές τις μέρες είναι η συζήτηση για τα φάρμακα, για την πολυφαρμακία, τα φακελάκια, τα λαμόγια στο χώρο της Υγείας. Υπάρχουν όλα αυτά τα φαινόμενα; Βεβαίως υπάρχουν. Θέλουν να τα διορθώσουν; Οχι.

Καταρχήν, υπήρχαν και υπάρχουν εν γνώσει και του ενός κόμματος και του άλλου, όπως υπήρχαν και υπάρχουν τέτοια φαινόμενα εν γνώσει και της ΕΕ. Οταν οι αγρότες έθαβαν τα φρούτα, έβαζαν και πέτρες για να αυξηθεί η αποζημίωση από τα θαφτικά. Αυτό το ήξερε όλη η Ελλάδα, δεν το ήξεραν στην ΕΕ; Αλλά κοιτάξτε να δείτε, μία πλευρά της πολιτικής συμμαχιών της αστικής τάξης είναι και αυτή. Μήπως δεν ήξεραν ότι ένα μέρος μικρών επιχειρηματιών φοροδιαφεύγει; Μήπως δεν ήξεραν ότι δεν κόβονται τιμολόγια, για να γλιτώσουν τον ΦΠΑ;

Τα ξέρουν απ' έξω και ανακατωτά. Τα ήξεραν, τα ήθελαν, ήταν, αν θέλετε, ένα μέσο για να καλύπτονται οι λαϊκές ανάγκες, όχι με παραχωρήσεις και κατακτήσεις, αλλά με αυτό τον τρόπο - ήταν ένα μέσο διαφθοράς - και από αυτή την άποψη πρέπει πολλοί σήμερα να βγάλουν συμπεράσματα, για το πώς προσπαθούν να τους ενοχοποιήσουν. Και πάνω από όλα, να ξεκαθαριστεί το εξής ζήτημα: Είναι διεφθαρμένο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Και από αυτή την άποψη η διαφθορά προχώρησε, αλλά σε καμία περίπτωση δε δικαιούται ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ να μιλάνε έστω ο ένας εναντίον του άλλου για τη διαφθορά. Αυτοί δηλαδή που την καλλιέργησαν, που τη θέλησαν δεν μπορούν να μιλάνε.

Και το κυριότερο, πάνε σήμερα να ξεκαθαρίσουν το έδαφος. Σου λέει θα συγκεντρώσουμε και τις μίζες. Οι προμήθειες θα πάνε σε ανώτερα κλιμάκια, αυτό θέλουν. Σου λένε ένας χώρος, παραδείγματος χάρη ο μικρομεσαίος χώρος στην Ελλάδα, ήταν διευρυμένος. Εδώ τώρα πρέπει να μαζέψουμε. Γιατί να μοιράζουμε προμήθειες, επιδόματα, αυτά όλα πρέπει να γίνουν σκούπα και να συγκεντρωθούν σε λίγα χέρια.

Και αν θέλετε, ποιοι μιλάνε για τη διαφθορά; Αυτοί οι οποίοι λένε να μπούνε τα κεφάλαια στην Ελλάδα ανεξάρτητα απ' τον τρόπο που σχηματίστηκαν - το μαύρο χρήμα δηλαδή - και μάλιστα με μία ελάχιστη φορολογία, δηλαδή το 5%. Αυτοί δηλαδή που σήκωσαν τα κεφάλαιά τους, έφυγαν από την Ελλάδα και διαμόρφωσαν κέρδη με όλους τους τρόπους (και οι ηθικοί τρόποι είναι ανήθικοι) φέρνουν τα χρήματα στην Ελλάδα χωρίς "πόθεν έσχες". Στην ουσία δηλαδή κλέβουν το χρήμα με τον πιο επίσημο και νομιμοποιημένο τρόπο».

Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνεται η σημασία της καλής προετοιμασίας και του σχεδιασμού που προηγήθηκε από τις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης, η αξία της καθημερινής και συστηματικής δουλειάς που γίνεται από τους κομμουνιστές στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές της πειραιώτικης περιφέρειας.

Στην πρώτη θέση της άμιλλας, μεταξύ των ΚΟ της ΚΟΠ βρίσκεται η Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών (ΚΟΝ) του ΚΚΕ με ποσοστό 38%. Ενα αυταπόδεικτο παράδειγμα για το κύρος που απολαμβάνει το Κόμμα ανάμεσα στους ναυτεργάτες, οι οποίοι βλέπουν σταθερά το ΚΚΕ στο πλευρό και στην πρωτοπορία της πάλης που οργανώνουν τα ταξικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, για να διαφυλάξουν τα δικαιώματά τους από τον πόλεμο που εδώ και χρόνια τούς έχουν κηρύξει το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η ΕΕ και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, προς όφελος των συμφερόντων των εφοπλιστών.

Μιλώντας στον «Ρ», ο Νίκος Πέτρου, μέλος του Αχτιδικού Γραφείου και οικονομικός υπεύθυνος της ΚΟΝ, επισήμανε πως «η ανταπόκριση και των ναυτεργατών από το πενιχρό τους εισόδημά και πολλές φορές από το υστέρημά τους στο κάλεσμα για οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ, δείχνει την απήχηση που έχουν οι θέσεις του Κόμματος στους ναυτεργάτες, τους ισχυρούς δεσμούς που έχουν αναπτυχθεί μέσα από τους αγώνες στο λιμάνι, την πεποίθηση των ναυτεργατών πως μοναδικό τους στήριγμα είναι το ΚΚΕ. Δείχνει την οργανωμένη παρέμβαση της Οργάνωσης, συνάδελφο το συνάδελφο, μέσα στα καράβια, αξιοποιώντας τη δράση από το προηγούμενο διάστημα». Σημαντική, τόνισε, ήταν και η συμβολή των ναυτεργατών στα ποντοπόρα πλοία.