ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 13 Οχτώβρη 2010
Σελ. /40
«Φρένο» στην παράταση της βαρβαρότητας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η συζήτηση που ξεκίνησε από το ΔΝΤ και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την παράταση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, δεν είναι παρά προετοιμασία της «κοινής γνώμης» για παράταση του μνημονίου, δηλαδή για παράταση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Μόνο αθεράπευτα αφελείς θα έτρωγαν το παραμύθι που έσπευσε να σερβίρει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της ότι τάχα πρόκειται για μια «διευκόλυνση» που μας δίνουν οι σύμμαχοι, που θα προσφέρει μια «ανάσα» στο λαό κ.ο.κ. Θέλουν να παραπλανήσουν το λαό και να διασφαλίσουν την ανοχή του. Αυτό που συζητιέται, αν δεν έχει ήδη αποφασιστεί, είναι η παράταση του μνημονίου για κάμποσα (πέντε ή επτά) χρόνια μετά το 2013, οπότε όπως διαβεβαίωνε μέχρι πρόσφατα ο πρωθυπουργός «λήγει το μνημόνιο». Η παράταση του μνημονίου «στον αιώνα τον άπαντα» αποσκοπεί αφ' ενός να διασφαλίσουν οι δανειστές ότι θα πάρουν τα χρήματά τους και με το παραπάνω και κυρίως ότι θα «ανασχηματίσουν» την ελληνική οικονομία σύμφωνα με τις ανάγκες των μονοπωλίων, δηλαδή επιτυγχάνοντας την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία που θέλουν. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι το ενδεχόμενο της παράτασης αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ πρώτος «έβγαλε στον αέρα» ο επικεφαλής του ΔΝΤ, ο Ντ. Στρος Καν, ενώ έσπευσε «σαν έτοιμος από καιρό» να τον επιβεβαιώσει ο Γ. Παπακωνσταντίνου, δηλώνοντας ότι «γίνονται συζητήσεις, αλλά δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση». Σε κάθε περίπτωση αυτό που ο εργαζόμενος λαός πρέπει να έχει ξεκάθαρο στο μυαλό του είναι, ότι αν στις εκλογές του Νοέμβρη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν υποστούν ανεπανόρθωτο πλήγμα, τα δεινά δε θα έχουν τελειωμό.

Βραβεύουν την αντεργατική λαίλαπα

Το ότι τα βραβεία Νόμπελ αξιοποιούνται για να βραβευτεί και να νομιμοποιηθεί στις λαϊκές συνειδήσεις η στρατηγική του κεφαλαίου επιβεβαιώνει και η απονομή του βραβείου για την οικονομία. Πίσω από τις «ζητωκραυγές» πολλών αστικών ΜΜΕ γιατί «πρώτη φορά τιμάται Κύπριος», κρύβεται ο λόγος για τον οποίο διακρίθηκε και ο συγκεκριμένος και οι άλλοι δύο συνάδελφοί του που μοιράστηκαν το «έπαθλο».

Σταχυολογούμε ενδεικτικά μερικές από τις προτάσεις και επισημάνσεις του Κύπριου οικονομολόγου τις οποίες τις τελευταίες μέρες διαφημίζουν τα ΜΜΕ με σχετικά ρεπορτάζ και άρθρα: «Αναδιοργάνωση του εθνικού πλαισίου των Συλλογικών Συμβάσεων εργασίας» (σ.σ. αποσπάσματα από χτεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής»). «Βαθιές τομές σε οικονομία, διοίκηση και κοινωνική δομή, που θα μεταφέρουν το κύριο βάρος της οικονομικής ανάπτυξης από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα». «Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες υπό δικαστική επίβλεψη». «Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπουργείο Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις». «Συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται».

Και η λίστα με τις «ιδέες» και τις «σκέψεις» που αποτελούν αντιγραφή των σχεδίων ΕΕ - αστικών κυβερνήσεων και των απαιτήσεων των μεγαλοεργοδοτών, δηλαδή, που κάνουν κόλαση τη ζωή των εργατών, δεν έχει τέλος. Τέτοια έπαθλα μοιράζουν στους επιστήμονες: έπαθλα υποταγής και επεξεργασίας των αιτημάτων του μεγάλου κεφαλαίου.

Απάτη οι γαλάζιες «ελπίδες»

Οσο πιο πολύ μιλάει ο Αντ. Σαμαράς για την οικονομική πρόταση του κόμματός του τόσο περισσότερο φαίνεται πιο καθαρά ότι οι ψεύτικές «ελπίδες» που πουλάει είναι στην πραγματικότητα ένας εφιάλτης για τους εργαζόμενους και το λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση του απέναντι στις αντιδραστικές «διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή στις ανατροπές που αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, κυρίως μέσω της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Ο πρόεδρος της ΝΔ λοιπόν, θεωρεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ...δεν προωθεί «μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές»(!) και αυτές που περιλαμβάνει το μνημόνιο δεν αρκούν! Με άλλα λόγια, δεν φτάνουν η κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ. Σπεύδει λοιπόν να υποδείξει νέες «μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές», οι οποίες είναι ταυτόσημες με αυτές που προτείνει ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ, φροντίζοντας ωστόσο να τις λανσάρει σαν εναλλακτική λύση στο μνημόνιο! Ποιες είναι αυτές; «Μεγάλη αλλαγή θα ήταν η μείωση των φορολογικών συντελεστών. Ολων! Και δραστικά», όπως είπε χαρακτηριστικά στην Κέρκυρα. Αμέσως μετά έσπευσε να διευκρινίσει ότι όταν λέει όλων εννοεί των επιχειρηματικών κερδών. Επίσης, «μεγάλη αλλαγή θα ήταν η μείωση όλων των υπόλοιπων συντελεστών κόστους των επιχειρήσεων, όπως είναι οι εισφορές του εργοδότη (...), ώστε να ανθίσει και πάλι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα». Συμπέρασμα; Η «έξοδος από το μνημόνιο» που προτείνει η ηγεσία της ΝΔ οδηγεί κατευθείαν σε ένα ισόβιο μνημόνιο υποταγής στο καθεστώς των μονοπωλίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Υπάρχει σωρευμένη πείρα

Η πείρα που έχει συσσωρεύσει ο λαός μετά 20 και πλέον χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, πρέπει να αποτελέσει καθοριστικό κριτήριο ψήφου στις εκλογές για τις περιφέρειες και τους δήμους. Η ενιαία στρατηγική των δυο αυτών κομμάτων και των παραφυάδων τους, πρέπει να καταδικαστεί και στην κάλπη για να μεγαλώσει η χαραμάδα της ελπίδας που άνοιξε με την πάλη και τους αγώνες του ο λαός το προηγούμενο διάστημα. Η πολιτική τους επιδείνωσε τους όρους που ζει και βγάζει το μεροκάματο η εργατική λαϊκή οικογένεια, έκανε μια δράκα βιομηχάνων, εφοπλιστών και εργολάβων ακόμα πιο πλούσιους.

Ο λαός δεν έχει πείρα μόνο από την εναλλαγή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην κυβερνητική καρέκλα. Εχει βιώσει από πρώτο χέρι και τα αποτελέσματα από την επιλογή του να ψηφίζει τον έναν για να εκφράσει τη διαμαρτυρία του στην πολιτική του άλλου. Αυτό έγινε το 2004, όταν επέλεξε να τιμωρήσει εκλογικά το ΠΑΣΟΚ και να αναδείξει κυβέρνηση τη ΝΔ. Τι κέρδισαν τα λαϊκά στρώματα από αυτή την αλλαγή φρουράς στη διαχείριση για λογαριασμό της πλουτοκρατίας; Αντιασφαλιστικές ανατροπές, όπως αυτές του νόμου Πετραλιά, αντεργατικές ρυθμίσεις, όπως ο νόμος για τη διευθέτηση το 2005, νέες φιλεργοδοτικές παροχές, όπως οι αλλεπάλληλες χρηματικές επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο.

Τα μέτρα αυτά ήρθαν να προστεθούν στα συντριπτικά πλήγματα που δέχτηκε το εργατικό εισόδημα και τα λαϊκά δικαιώματα από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο 1996 - 2004. Ο λαός νόμισε πως τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ, ψηφίζοντας τη ΝΔ για να βρεθεί μπροστά στα ίδια και χειρότερα. Το 2009, η ψήφος της αγανάκτησης για την πολιτική της ΝΔ μεταγγίστηκε στο ΠΑΣΟΚ και το ανέδειξε κυβέρνηση. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Το ΠΑΣΟΚ εξειδίκευσε το προεκλογικό του πρόγραμμα στα μέτρα του μνημονίου και έχει εξαπολύσει μια χωρίς προηγούμενο επίθεση, χωρίς ημερομηνία λήξης, στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Τι θα γίνει στις 7 και 14 Νοέμβρη; Αν ο λαός ψηφίσει τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, την επομένη θα έχει εφοδιάσει την κυβέρνηση με επιπλέον όπλα στον πόλεμο που κάνει εναντίον του. Αν στηρίξει τη ΝΔ για διαμαρτυρία στο ΠΑΣΟΚ, επί της ουσίας επαναλαμβάνει το λάθος που έκανε το 2004 και το 2009, επιλέγοντας να τιμωρήσει τον έναν εταίρο της αντιλαϊκής πολιτικής ισχυροποιώντας τον άλλον. Αν ψηφίσει τα αναχώματα, η ψήφος θα σκορπίσει ανώδυνα για τον δικομματισμό και την πολιτική του. Αν επιλέξει να απέχει, θα χαρίσει στον αντίπαλο την ικανοποίηση ότι δεν έχει διάθεση να αγωνιστεί, να παλέψει. Μόνο η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση» μπορεί να εκφράσει με τον πιο ατόφιο τρόπο τη διάθεση του λαού να καταδικάσει όσους ματώνουν την πλάτη του με το μαστίγιο της φιλομονοπωλιακής πολιτικής τους. Αλλά και την αποφασιστικότητά του να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί, να παλέψει για την αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ