ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλλος δρόμος ανάπτυξης

Ενα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σοσιαλδημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ είναι η εύκολη προσαρμογή στις ανάγκες που κάθε φορά έχει το κεφάλαιο. Αυτός είναι και ο λόγος που το συγκεκριμένο κόμμα προτείνει κατά καιρούς και από ένα ...«μοντέλο ανάπτυξης», έτσι λέει την πολιτική στήριξης της επιχειρηματικής κερδοφορίας, που ταυτόχρονα λειτουργεί και ως μέσο αποπροσανατολισμού και κοροϊδίας των εργαζομένων.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το «μοντέλο» που παρουσιάζουν αυτήν την περίοδο, μέρες βαθιάς οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και ανάγκης του συστήματος να επιταχυνθούν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Το κύριο, όμως, δεν είναι το ...«πράσινο», το «αειφόρο», ή το «βιώσιμο», που εμφανίζονται σε όλες τους τις εκδοχές. Αξία έχει να συνειδητοποιηθεί πως ό,τι και να λέει το ΠΑΣΟΚ, εννοεί προσαρμογή της όποιας οικονομικής - παραγωγικής δραστηριότητας, στα δεδομένα που έχει διαμορφώσει η μέχρι σήμερα εξέλιξη του συστήματος στη χώρα, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή της στην ΕΕ και στο φόντο της κρίσης. Αλλωστε, δεν υπάρχουν μοντέλα ανάπτυξης, αλλά τρόποι παραγωγής, δηλαδή καπιταλιστικός τρόπος, σοσιαλιστικός κ.λπ. Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν εννοεί ότι, αφού το κεφάλαιο δεν μπορεί να βγάλει κέρδη από κλάδους που μέχρι σήμερα θεωρούνταν παραδοσιακοί, αφού τις ανάγκες τροφοδοσίας της αγοράς με προϊόντα τις καλύπτουν διάφορες πολυεθνικές με τις εισαγωγές τους και αφού οι βιομήχανοι επιλέγουν ως χώρα παραγωγής των εμπορευμάτων που πωλούνται εδώ την Κίνα, την Ινδία ή τα Βαλκάνια, πρέπει να βρεθούν άλλοι χώροι - κλάδοι επιχειρηματικής δράσης, για διέξοδο των μη επενδεδυμένων κεφαλαίων, για κέρδος. Εννοεί ενίσχυση των επιχειρηματιών.

Το τι σημαίνει κέρδος και οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι το γνωρίζουν πολύ καλά. Βιώνουν στο πετσί τους ότι ειδικά στις σημερινές συνθήκες οδηγεί σε απόλυτη εξαθλίωση και μαζική φτώχεια. Και όλα αυτά, μόνο για το διάστημα και στο βαθμό που θα υπάρχει κέρδος. Μετά, όταν οι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί θα μειώσουν τα κέρδη, οι «πράσινοι» επιχειρηματίες, αφού θα έχουν λεηλατήσει τις παραγωγικές μονάδες, θα έχουν φάει τα κίνητρα και τις χρηματοδοτήσεις, θα σταματήσουν τις μηχανές, θα πετάξουν πάλι τους εργαζόμενους στο δρόμο και μαζί με τη λεία που θα έχουν αποσπάσει θα πάνε γι' άλλα.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν αντέχουν - και κανονικά δε θα έπρεπε να ανέχονται - τα παραμύθια του ΠΑΣΟΚ, για μια καπιταλιστική ανάπτυξη, από την οποία θα ωφεληθούμε, δήθεν, όλοι. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Μπορεί όμως να επιδιώξουν και να επιβάλουν ένα δρόμο διαφορετικής ανάπτυξης. Μια ανάπτυξη που θα ανατρέψει τα δεδομένα ενίσχυσης του κεφαλαίου που οι οπαδοί και οι απολογητές του συστήματος εμφανίζουν ως αδιαπραγμάτευτα. Μπορούν να παλέψουν για να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να διεκδικήσουν μια λαϊκή οικονομία - εξουσία, απαλλαγμένη από τα αφεντικά, με κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής, στα πλαίσια της οποίας κάθε παραγωγική δραστηριότητα όχι μόνο δε θα διακόπτεται, αλλά θα αναπτύσσεται συνεχώς, στο βαθμό που καλύπτει λαϊκές ανάγκες. Μια κοινωνία - οικονομία, όπου θα είναι πολύτιμος και ο τελευταίος εργαζόμενος. Για να ανατραπεί, επιτέλους, η εκμεταλλευτική και ιστορικά παρωχημένη εξίσωση παραγωγή = κέρδος και να ανοίξουμε το δρόμο για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας, που θα μπορεί σχεδιοποιημένα να αξιοποιεί όλες τις σύγχρονες δυνατότητες και τα επιτεύγματα του ανθρώπου προς όφελος όλων των εργαζομένων.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Δεύτερη φύση ο αντικομμουνισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Γράφει ο Πρετεντέρης στο «Βήμα της Κυριακής» για την πρόθεση της κυβέρνησης να αναρτά στο διαδίκτυο τα οικονομικά στοιχεία όλων των φορολογουμένων, για να καταπολεμήσει δήθεν τη φοροδιαφυγή: «Κατ' αρχήν, δεν ξέρω τι σόι διαφάνεια είναι αυτή που καταλύει αυθαίρετα τον προσωπικό χώρο. Πιο πολύ μου θυμίζει Σοβιετική Ενωση ή Ανατολική Γερμανία όπου ο καθένας ήταν υποχρεωμένος να χαφιεδίζει το διπλανό του, ακόμη και το συγγενή του, στο όνομα της κρατικής ασφάλειας και του δημοσίου συμφέροντος. Και εκεί υπήρχε η λογική "γιατί να φοβούνται όταν δεν έχουν κάτι να κρύψουν;". Ελπίζω να μην το ζήσουμε και στην Ελλάδα του 2010». Οι γραφίδες της αστικής τάξης έχουν δεύτερη φύση τους τον αντικομμουνισμό και δε χάνουν ευκαιρία να κομπάζουν γι' αυτό. Ο Πρετεντέρης γράφει συνειδητά ψέματα για το τι πραγματικά επικρατούσε στην πρώην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Γερμανία, αναπαράγοντας τη βολική για τους αστούς εικόνα που θέλει το σοσιαλιστικό κράτος να λειτουργεί σαν τρομοκράτης του λαού. Τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού και η πείρα που κληροδότησε στην ανθρωπότητα και στην εργατική τάξη είναι αυτά που τους φοβίζουν. Γι' αυτό προσπαθούν να προβάλλουν την αθλιότητα του σημερινού απάνθρωπου συστήματος στον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Γι' αυτό ανεξάρτητα απ΄το ποιο θέμα πραγματεύονται, χύνουν χολή για το σοσιαλισμό, για να υπηρετήσουν το τερπνό μετά του ωφελίμου: Να συκοφαντήσουν, από τη μια, το σοσιαλισμό και να τον εξισώσουν με τον σάπιο καπιταλισμό και, από την άλλη, να θολώσουν τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο και προοπτική για το λαό. Οσο για τα περί χαφιεδισμού, ο κύριος δημοσιολόγος κάνει πως ξεχνά το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος και τους «μπασκίνες», τη χούντα και τους χαφιέδες, το φακέλωμα ακόμη και παιδιών μόλις γεννιόντουσαν επειδή οι οικογένειές τους ήταν οικογένειες αγωνιστών της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, ή επειδή οι οικογένειές τους ήταν κομμουνιστές. Το 1940-44 οι ταξικοί τους πρόγονοι, άλλοι πήγαν με τους Γερμανούς και άλλοι με τους Αγγλους, Αλλωστε, με τους χαφιέδες της τάξης του Πρετεντέρη μέχρι εκτελέσεις έγιναν.

Με το πραγματικό τους συμφέρον

Μεγάλες... χαρές έκανε χτες η ηγεσία της ΓΣΕΒΕΕ από την επίσκεψη του Μ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος... «υιοθέτησε» την πρότασή της για μετεξέλιξη του ΤΕΜΠΜΕ (ταμείο Εγγυοδοσίας) σε Ταμείο Επιχειρηματικότητας «που θα λειτουργεί ως τράπεζα ειδικού σκοπού για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις».

Το θέμα όμως δεν είναι η «δικαίωση» ή μη της ΓΣΕΒΕΕ και ειδικά της συνδικαλιστικής ηγεσίας της πλειοψηφίας της διοίκησής της.

Το θέμα είναι αν οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμποροι που «σφαγιάζονται» από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που υλοποιείται εδώ και πολλά χρόνια, σε συνδυασμό με τις πιέσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών και το γενικότερο περιβάλλον οικονομικής κρίσης και εφαρμογής του μνημονίου, χρειάζονται ακόμη μια «τράπεζα». Κι ακόμη περισσότερο, τι ρόλο θα παίζει αυτή η «τράπεζα».

Την απάντηση, βεβαίως, τη δίνει η ίδια η κυβέρνηση. Στόχος είναι, λέει η κυβέρνηση όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, η ενίσχυση της καινοτομίας, της εξωστρέφειας και των «βιώσιμων» επιχειρήσεων.

Και τι από όλα αυτά μπορεί να αντιπαραθέσει ο μικρός έμπορος της γειτονιάς, ο μικροβιοτέχνης, ο αυτοαπασχολούμενος, μπροστά στην πόρτα της νέας... «τράπεζας»; Προφανώς τίποτα που να ενδιαφέρει την κυβέρνηση, την ΕΕ και τα μεγάλα αφεντικά.

Γι' αυτό και οι μικροί ΕΒΕ πρέπει να αναδείξουν αυτό που ενδιαφέρει αυτούς. Και οι εκλογές στις 7 του Νοέμβρη, με ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση» είναι μια καλή ευκαιρία.

Γρανάζια του συστήματος

Είναι τόσο σπουδαία η εναλλακτική πρόταση που καταθέτει στον λαό ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που διαφοροποιείται απ' αυτή των καθαρόαιμων πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης ως προς έναν επιθετικό προσδιορισμό. Αντί της ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης του χρέους να πάμε λέει ο ΣΥΝ σε επιθετική αναδιάρθρωση. Μιλώντας χτες στον ρ/σ «Κόκκινο», ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε μεταξύ άλλων: «Οπως το είπε μαλακά χθες ο κ. Ρουμπινί (...) η υπό πίεση αναδιάρθρωση. Εμείς θεωρούμε ότι η μόνη λύση που μπορεί να έχει την κοινωνία όρθια και όχι ισοπεδωμένη και να δώσει αποτελέσματα είναι όντως η αναδιάρθρωση του χρέους (...) αλλά εμείς μιλάμε για μια επιθετική αναδιαπραγμάτευση» (...) «άρα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεις το πρόβλημα συζητώντας μόνο για το χρέος. Πρέπει να κουβεντιάσεις και να δεις με ποιο μείγμα οικονομικής πολιτικής θα έχεις ανάπτυξη».

Αν τώρα όλα αυτά ηχούν πολύ γνώριμα, είναι γιατί τα ίδια πάνω κάτω λένε απ' τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ. ως τη «Δημοκρατική Αριστερά», διαπρεπείς οικονομολόγοι και δημοσιολόγοι που δουλεύουν για την άρχουσα τάξη και συνολικά όλα τα γρανάζια του συστήματος βγάζουν παρεμφερείς ήχους με αυτούς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Κακά τα ψέματα. Η εναλλακτική πρόταση που εισηγείται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά στο λαό δεν είναι απλώς «μια τρύπα στο νερό», είναι μια πρόταση εχθρική προς τα συμφέροντά του, αφού με ή χωρίς αναδιαπραγμάτευση, η πρόταση κινείται στα πλαίσια του συστήματος με δεδομένες τις αντεργατικές αλλαγές δηλαδή μείωση μισθών και συντάξεων, άκρατη ελαστική εργασία, δουλειά ως το θάνατο κλπ. που δεν θα αλλάξουν.

Και κάτι ακόμα. Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε επιπλέον ότι ο Γ. Παπανδρέου «πια δεν αποφασίζει μόνος του, για το μικρότερο και για το μεγαλύτερο πρέπει να ρωτάει τους κηδεμόνες, τους οποίους οικειοθελώς πήγε τη χώρα ο ίδιος». Λέει ψέματα. Κι αν κάποιον βολεύει η εικόνα μιας κυβέρνησης άβουλης, άμοιρης, δέσμιας της τρόικας και του ΔΝΤ, είναι η ίδια η κυβέρνηση που βολεύεται. Ο πρωθυπουργός, η κυβέρνησή του, το κόμμα του στο σύνολό του, δεν έχουν κηδεμόνες. Συμφέροντα εκπροσωπούν και το κάνουν ευχαρίστως και εν πλήρη γνώσει και συνειδήσει. Αυτά τα συμφέροντα πρέπει να πολεμήσει ο λαός με την πάλη του, αρνούμενος να πληρώσει την κρίση που προκάλεσαν για τα κέρδη τους και την ανταγωνιστικότητά τους, καταδικάζοντας τους πολιτικούς τους εκπροσώπους και τους κολαούζους τους, τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές «Λαϊκή Συσπείρωση» ως πρώτο βήμα προς μια φιλολαϊκή προοπτική.

Η Υγεία στα νύχια των πολυεθνικών...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ τι σόι «είδηση» είναι αυτή που ανακοίνωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος, σύμφωνα με την οποία «ιδιωτικός φορέας θα αναλάβει τις προμήθειες των νοσοκομείων»;

Μήπως οι προμήθειες γίνονταν ως τώρα από ...δημόσιο φορέα και δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μας;

Από όσο γνωρίζουμε, οι συνήθεις πολυεθνικές της Υγείας ήταν που κερδοσκοπούσαν σε βάρος της (κατά τα άλλα) δημόσιας και δωρεάν Υγείας. Τώρα, τι αλλάζει;

Θα φέρουνε - λένε - μία άλλη εταιρεία η οποία θα συντονίζει τις υπόλοιπες εταιρείες ώστε όλες μαζί να προμηθεύουν το δημόσιο.

Κι επειδή τέτοια δεν έχουμε στην Ελλάδα θα μας βρούνε μία από το εξωτερικό όπου υπάρχουν πολλές.

Εν ολίγοις, μια ακόμη εταιρεία θα πλουτίσει από τα λεφτά που δίνει ο κοσμάκης για να έχει νοσοκομεία και στο τέλος βρίσκεται και να μην έχει νοσοκομεία και να πληρώνει χρέη.

Τώρα κάτι επιχειρήματα του είδους «θα βάλουμε αυτή την εταιρεία να ρίχνει τις τιμές των προμηθειών» προφανώς απευθύνονται σε ανόητους.

Γιατί, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, οι εταιρείες έχουν τους τρόπους να συνεννοούνται και να συνεργάζονται μεταξύ τους προκειμένου να αυξήσουν όλες μαζί τα κέρδη τους.

Αφήστε που στην προκειμένη περίπτωση οι ...συνεννοήσεις μάλλον έχουν γίνει και απλά περιμένουμε τον εθνικό μας (νοσοκομειακό) προμηθευτή.

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ του Γ. Καρατζαφέρη που θυμήθηκε ότι ο Μάκης Βορίδης έχει παρελθόν με «Λεπέν και Τσεκούρια» και ορθότατη η αντίδραση του ίδιου του Μ. Βορίδη που αναρωτιέται μήπως αποτελεί «βάρος» για το κόμμα...

Ενα κόμμα όπως το ΛΑ.Ο.Σ. που βρίσκεται (γι' αυτό το 6μηνο τουλάχιστον) στο πλάι του σύγχρονου και πάντα σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να έχει τέτοιους ανθρώπους στο εσωτερικό του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Διότι, ως γνωστόν, ο M. Βορίδης είναι ο μόνος με τέτοιες αντιλήψεις σε αυτό το χώρο. Λες και όλα τα υπόλοιπα «μπουμπούκια» δεν έχουν σχέση με ρατσισμό, εθνικισμό, ξενοφοβία κ.λπ.