ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 27 Οχτώβρη 2010
Σελ. /40
Η «διέξοδος» της φρίκης

Γρηγοριάδης Κώστας

Επιτέλους βρήκε τη «διέξοδο» από την κρίση ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας: Να κοπούν για μια πενταετία οι δωρεάν διακοπές στα ΚΑΠΗ, να επανεξεταστούν, προφανώς για να κοπούν, οι δαπάνες για τη μεταφορά των μαθητών από απομακρυσμένα χωριά, να παγώσουν οι προσλήψεις στην εκπαίδευση, να μπει ψαλίδι στις λειτουργικές δαπάνες των ΤΕΙ, να αυξηθούν τα εισιτήρια στις δημόσιες συγκοινωνίες... Κι όμως, όσο και αν προκαλούν ανατριχίλα, οι παραπάνω προτάσεις περιλαμβάνονται στην έκθεση που παρουσίασε χτες στη Βουλή ο Γ. Προβόπουλος, ο οποίος αυτή τη φορά θέλησε να ξεφύγει από τις γενικόλογες κατευθύνσεις και να περάσει σε συγκεκριμένες ιδέες προφανώς για να γίνει περισσότερο χρήσιμος στο σύστημα. Δεν περίμενε βέβαια να ακούσει κανείς κάτι διαφορετικό από έναν κεντρικό τραπεζίτη, ο οποίος την ίδια στιγμή εκφράζει την ικανοποίησή του επειδή τα χειρότερα για τις τράπεζες έχουν περάσει. Ομως γιατί τότε δε ζητάει να κοπεί το πακέτο των 25 δισ. ευρώ που πρόκειται να δοθεί στις τράπεζες μέχρι το τέλος του χρόνου και να επιστρέψουν τα «υπόλοιπα» πακέτα που έχουν πάρει από την αρχή της κρίσης, δηλαδή περί τα 43 δισ. ευρώ; Προφανώς, επειδή οι τράπεζες είναι πυλώνες της οικονομίας και του συστήματος, ενώ οι συνταξιούχοι, οι μαθητές των απομακρυσμένων σχολείων, οι χαμηλόμισθοι είναι απλώς «ευμετάβλητα μεγέθη» και «ελαστικές δαπάνες»... Μπορεί όμως και πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους και να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει.

Μπούμερανγκ οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία

Αλίμονο για το λαό, αν η κυβέρνηση πετύχει «καθαρή νίκη στο α' γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών», όπως θέλει ο πρωθυπουργός. «Μαύρο φίδι» που έφαγε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα αν η κυβέρνηση, όπως και η ΝΔ, δε βγουν από τις κάλπες του Νοέμβρη άγρια στραπατσαρισμένοι, αν δεν έχουν υποστεί βαριά ήττα... Μακάρι να επρόκειτο για κινδυνολογία ορισμένων κακοπροαίρετων αντιπάλων της κυβέρνησης. Πρόκειται όμως για τη σκληρή πραγματικότητα, που διαμορφώνεται από τη βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζουν κυβέρνηση - τρόικα με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., και αυτή πρέπει να καθορίσει την ψήφο του λαού, μετατρέποντας σε μπούμερανγκ τα εκβιαστικά διλήμματα και την τρομοκρατία του πρωθυπουργού. Ο Γ. Παπανδρέου θέλει να επιβεβαιώσει μέσα από τις κάλπες την πολιτική κυριαρχία και σταθερότητα της κυβέρνησης, για να προχωρήσει με συνέπεια και μέχρι τέλους την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Με άλλα λόγια, θέλει να αποφύγει πάση θυσία να βγει μέσα από τις κάλπες ένα μήνυμα αποφασιστικής καταδίκης της βάρβαρης πολιτικής του μνημονίου, που θα προκαλέσει ρήγμα στην κυριαρχία της πολιτικής της πλουτοκρατίας και θα δημιουργήσει ένα κλίμα που θα επιτρέψει στο λαό να αποκτήσει περισσότερη εμπιστοσύνη στη δύναμή του... Αυτή ακριβώς είναι η «πολιτική αστάθεια» που φοβάται η κυβέρνηση ότι μπορεί να δημιουργηθεί από τις εκλογές στις 7 Νοέμβρη και γι' αυτό κάνει τα πάντα για να την αποτρέψει. Πρέπει να σπάσει τα μούτρα της και ο καλύτερος τρόπος είναι η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ.

Γιατί λείπει η «κουλτούρα» της πρόληψης

«Η απλούστευση και η εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου», «η ενίσχυση εφαρμογής της νομοθεσίας με τη συνδρομή του ΣΕΠΕ», «η διαμόρφωση και προώθηση της κουλτούρας πρόληψης». Αυτά και άλλα παρόμοια είναι τα «μυστικά» για ασφαλείς και υγιείς χώρους εργασίας, όπως ανέλυσε στην ομιλία του ο υφυπουργός Εργασίας Βασ. Κεγκέρογλου χτες, σε «ημερίδα ενημέρωσης στο πλαίσιο του 1ουέτους της Ευρωπαϊκής Εκστρατείας 2010 - 2011 για ασφαλείς και υγιείς χώρους εργασίας». Κατά τη γνώμη της κυβέρνησης, δηλαδή, η έλλειψη «κουλτούρας» είναι που φταίει για την επιβάρυνση της σωματικής και ψυχικής υγείας των εργαζομένων, την αύξηση των επαγγελματικών ασθενειών. Δε μας λέει όμως: η κατάργηση του 8ωρου, γενικά του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, που κατοχυρώθηκε και εμπλουτίζεται διαρκώς με το νομικό οπλοστάσιο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ, λειτουργεί ή δε λειτουργεί σε βάρος της υγείας των εργαζομένων;

Η κατάργηση της Εθνικής και των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων που στρώνει το έδαφος για το ακόμα πιο άγριο κυνήγι της «ανταγωνιστικότητας» από τους επιχειρηματίες, που μειώνει μισθούς που θα σημάνει εντατικοποίηση θα λειτουργεί ή όχι σε βάρος της υγείας των εργαζομένων; Αφήνει ή δεν αφήνει στην εργοδοσία ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο να καταργήσει ακόμα και τα ελάχιστα σήμερα (όπου υπάρχουν) μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας; Κατά συνέπεια, «κουλτούρα πρόληψης» και προάσπιση της «ανταγωνιστικότητας» δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Κι ούτε είναι ζήτημα «απλούστευσης» και «εφαρμογής» του νομοθετικού πλαισίου, αφού κι αυτό προσαρμόζεται όλο και πιο στενά στις ανάγκες της μεγαλοεργοδοσίας. Αλλωστε, το μόνο που νοιάζονται να διαπιστώνουν οι κυβερνήσεις είναι κατά πόσον προχωρούν όσα απαιτεί η προστασία της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Εκβιάζουν τους εργάτες για να δεχτούν ψίχουλα

Οτι οι ανάγκες του εργάτη και της οικογένειάς του θα «στριμώχνονται» σε ό, τι (και, άρα, αν...) περισσεύει από τους μεγαλοεργοδότες, διακηρύσσει το μεγάλο κεφάλαιο μαζί με την κυβέρνηση αλλά και τη στήριξη των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αυτό είναι το νόημα των μεθοδεύσεων με τις οποίες, ήδη, σε μια σειρά χώρους εργασίας, υπογράφονται επιχειρησιακές συμβάσεις που προβλέπουν αμοιβές κατώτερες κι από αυτές ακόμα (τις ούτως ή άλλως πενιχρές) που προβλέπει η κατάπτυστη Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Πίσω από αυτή τη γραμμή «διεκδίκησης» καλούν την εργατική τάξη να συνταχθεί, και όλοι όσοι εκθειάζουν τη σημασία που έχει η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας».

Ετσι, η υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με αμοιβές κατώτερες από αυτές που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ ξεκίνησε με την επίκληση της «εντεινόμενης οικονομικής κρίσης» και των «προβλημάτων ανταγωνιστικότητας και επιβίωσης των επιχειρήσεων...». Με τα ίδια επιχειρήματα, εδώ και καιρό η κυβέρνηση ξεκίνησε την επιτάχυνση της κατεδάφισης όσων εργατικών κατακτήσεων έχουν απομείνει όρθιες. Ομως είναι φανερό πως επιδιώξεις όπως η κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης και των ατομικών διαπραγματεύσεων των εργαζομένων με την εργοδοσία, κάθε άλλο παρά προσωρινές θα είναι. Αλλωστε η κυβέρνηση, τα κόμματα του κεφαλαίου και οι εργοδοτικές ενώσεις έχουν ξεκαθαρίσει πως οι σημερινές συνθήκες δίνουν την ευκαιρία να γίνουν όσες μεταρρυθμίσεις δεν έχουν γίνει εδώ και χρόνια.

Ετσι, την ώρα που οι λαϊκές οικογένειες δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν ακόμα και βασικές τους ανάγκες (όπως το ρεύμα, το τηλέφωνο, τη θέρμανση, ακόμα και τη διατροφή των μελών τους), οι κοινωνικοί «εταίροι» δεν απαντούν απλά με ... αδιαφορία. Αλλά, λένε στους εργάτες πως πρέπει να έχουν αγωνία (και να κάνουν οποιεσδήποτε θυσίες χρειαστεί) για τις δυσκολίες που έχει κάθε πολυεθνική να κερδίσει το μεγαλύτερο κομμάτι της εκάστοτε πίτας. Προσπαθούν και με αυτόν τον τρόπο να κρατήσουν τους εργάτες εγκλωβισμένους στην αντίληψη ότι θα σωθούν αν σωθεί η εργοδοσία τους. Οταν όμως η καθημερινή πείρα, μαρτυρά το ακριβώς αντίθετο: όσο δυναμώνουν οι εργοδότες ως τάξη, όσο δυναμώνουν τα μονοπώλια και συγκεντρώνεται ο πλούτος σε όλο και λιγότερα χέρια, τόσο δυσχερέστερη γίνεται και η θέση του εργαζόμενου λαού.

Η «έκπληξη» και οι «καταγγελίες» της ηγεσίας της ΓΣΕΕ μόνο οργή προκαλούν. Οσο κι αν προσπαθήσουν, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορούν να κρύψουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουν (και συνεχίζουν να έχουν) διαδραματίσει για την υπονόμευση των εργατικών αναγκών. Η μεθοδευόμενη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων φέρει ατόφια τη σφραγίδα αυτών των δυνάμεων. Είναι αυτές οι δυνάμεις που εδώ και χρόνια δουλεύουν ώστε οι εργάτες να διεκδικούν όχι με βάση τον πλούτο που παράγουν, αλλά με βάση το «ρεαλιστικό» και «εφικτό» που καθορίζουν τα περιθώρια της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Δηλαδή, με βάση τα ψίχουλα που θα πέσουν απ' το τραπέζι όπου τα μονοπώλια στήνουν φαγοπότι για την καταλήστευση του εργατικού μόχθου.

Αναδεικνύεται ακόμα μια φορά για τους εργάτες, πως κάθε φορά που κερδίζει η μεγαλοεργοδοσία, εκείνοι θα χάνουν. Αρα και πως, για να κερδίσουν αυτοί, πρέπει να μετρήσει ήττες ο ταξικός τους αντίπαλος, τα μονοπώλια και οι πολιτικοί - συνδικαλιστικοί τους υπηρέτες ως την οριστική ανατροπή τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ