«Το ενδεχόμενο να εισέλθει η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε περίοδο παρατεταμένης έντασης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανάγκη της χώρας να αξιοποιήσει όλες τις δυνάμεις της για να βγει από την κρίση και να επιστρέψει σε τροχιά προόδου». Η παραπάνω εκτίμηση διατυπώθηκε στο προχτεσινό κύριο άρθρο των «Νέων» κάτω απ' τον τίτλο «ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΠΑΙΔΙΑ». Η «γραμμή» για «ψυχραιμία» γιατί ...«χάνεται η χώρα» είναι ένα απ' τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης: Μη διαμαρτύρεσαι που θα ζεις με λιγότερα, που δε θα 'χεις να ζεις, «ψυχραιμία», «χάνεται η χώρα». Μη διαμαρτύρεσαι που χάνεις και τα τελευταία δικαιώματά σου, «ψυχραιμία», «χάνεται η χώρα». Ετσι, λοιπόν, αντιμετωπίζεται και η αντίδραση στις νέες αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση ως «αντιπατριωτική κίνηση»!

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της επιδιώκουν να «νουθετήσουν» όποιον τολμά να αντισταθεί, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν εκρηκτικά οικονομικά προβλήματα και τα άνεργα μέλη των λαϊκών οικογενειών πολλαπλασιάζονται. Ετσι, τα νέα μέτρα για την πλήρη μετατροπή των Πανεπιστημίων σε Ανώνυμες Εταιρείες που συνεργάζονται με άλλες επιχειρήσεις, η διάλυση των προγραμμάτων σπουδών και οι νέοι ταξικοί φραγμοί προς την Ανώτατη Εκπαίδευση δεν είναι το πρώτο πράγμα που απασχολεί τους εργαζόμενους. Αξιοποιώντας αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση επιδιώκει να παραπλανήσει, φτάνοντας στο σημείο να καταδικάσει την απεργία που έκαναν πανεπιστημιακοί, την προηγούμενη βδομάδα, επειδή ...ακόμα είναι σε εξέλιξη η «διαβούλευση». Παράλληλα, έχει αρχίσει η καθοδήγηση για «αντίδραση» στις «μειοψηφίες» που θέλουν να ...ρημάξουν τη χώρα!

Η πλειοψηφία των γονιών έχει την αγωνία τα παιδιά της, όταν και αν μπουν στο Πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ, να τελειώσουν, χωρίς πολλές καθυστερήσεις, για να αναζητήσουν δουλειά. Μάλιστα, τα έξοδα για τη «δωρεάν» Ανώτατη Εκπαίδευση είναι πάρα πολλά, ιδιαίτερα όταν η σχολή είναι σε άλλη πόλη, και ο αριθμός των εργαζόμενων φοιτητών και σπουδαστών αυξάνεται συνεχώς, όπως αυξάνεται και ο αριθμός που δεν μπορεί να ολοκληρώσει τις σπουδές του, γιατί δεν μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, χρόνια τώρα, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προσπαθούν να πείσουν πως για όλα φταίει το «ελληνικό πανεπιστήμιο», που δεν «εκσυγχρονίζεται». Με τέτοιου είδους επιχειρήματα πέρασαν τις μέχρι τώρα αλλαγές στα Πανεπιστήμια (που αποτελούν τη βάση για τις αναδιαρθρώσεις που έχουμε μπροστά μας). Η σύνδεση με την «αγορά» είναι το «κλειδί», υποστήριζαν και υποστηρίζουν...

Οι αναδιαρθρώσεις που έχουν ψηφιστεί εφαρμόζονται σήμερα στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Οι επιχειρήσεις είναι, ήδη, μέσα στις σχολές, αλλά τα πτυχία δεν έχουν αναβαθμιστεί, αντίθετα υποβαθμίζονται συνεχώς. Το αποτέλεσμα είναι η πλειοψηφία των φοιτητών και των σπουδαστών - αν καταφέρουν να τελειώσουν - να οδηγείται, χωρίς κανένα δικαίωμα, στο «παζάρι» των «νέων εργασιακών σχέσεων». «Η αγορά εργασίας, για να 'μαστε πάρα πολύ ειλικρινείς, θα αποφασίσει ποιος είναι καλός και ποιος κακός» έχει υποστηρίξει, άλλωστε, η υπουργός Παιδείας (συνέντευξη στη ΝΕΤ, 3/5/2010). Η «αγορά εργασίας», δηλαδή οι εργοδότες, θα κρίνουν αν εσύ πρέπει να πάρεις 600 ή 700 ευρώ, αν θα υπογράψεις 4μηνη ή 5μηνη σύμβαση και αν θα σε «ανανεώσει» με τον επόμενο! Ολη η Ανώτατη Εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια, χτίστηκε πάνω σε αυτή την «αξία», ενώ προσπάθησαν να μας πείσουν ότι αν οι επιχειρήσεις είναι μέσα στις σχολές θα κερδίσουν οι φοιτητές, αφού θα καθορίζουν τους αποφοίτους που χρειάζονται.

Αυτή είναι η κατάσταση μέχρι τώρα, τη βιώνουν και τη βίωσαν χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές, αλλά και κάποιοι τη διαμόρφωσαν. Εκτός απ' τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υπήρχαν και υπάρχουν και άλλοι ένοχοι για τη μετατροπή της επιστημονικής γνώσης σε εμπόρευμα. Κάποιοι υλοποίησαν τους νόμους και εφάρμοσαν την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων. Είναι οι πρυτανικές αρχές, αλλά και οι πλειοψηφίες της ΠΟΣΔΕΠ και της ΟΣΕΠ ΤΕΙ, οι πολιτικοί εκφραστές του δικομματισμού στις σχολές (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ). Επίσης, τεράστια ευθύνη έχουν αυτοί που φώναζαν «όχι» στις αλλαγές, αλλά με τις προτάσεις είτε έστηναν παράλληλους διαλόγους, είτε επιχείρησαν να παρουσιάσουν ως «νίκη» ελιγμούς του ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν αντιπολίτευση (ΕΑΑΚ - ΣΥΡΙΖΑ).

Οταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε τις νέες αναδιαρθρώσεις εμφανίστηκαν αμέσως οι γνωστοί πρόθυμοι συνομιλητές, κάποιοι δήλωσαν ότι «δεν κατάλαβαν» και περιμένουν «συγκεκριμένες προτάσεις». Ψηφίστηκαν αποφάσεις, σε Συλλόγους ΔΕΠ και πανεπιστημιακά όργανα, απέναντι στο νέο νόμο - πλαίσιο, με τελείως διαφορετικές αφετηρίες και στόχους. Εκφράστηκαν έτσι συσχετισμοί και συμφέροντα που δεν είναι δυνατόν ούτε καν να «τσουβαλιαστούν» ως καθαρό «όχι».

Ακόμα και το «όχι» στα συγκεκριμένα μέτρα δε φτάνει, αν δεν καταδικαστεί η πολιτική που, ήδη, εφαρμόζεται. Επίσης, δε φτάνει το «όχι» αν «υπερασπίζεται» τη σημερινή κατάσταση, για διάφορους λόγους. Οι προτάσεις της κυβέρνησης διαλύουν, κυριολεκτικά, ό,τι έχει απομείνει απ' τη δημόσια εκπαίδευση και τα μισόλογα δεν έχουν θέση:

• Η διοίκηση των ιδρυμάτων παραδίδεται στους μάνατζερ που έχουν την ευθύνη για την άμεση σύνδεση με την «αγορά», αξιοποιώντας την «αυτοτέλεια» που «προτείνεται».
• Η κρατική χρηματοδότηση καθορίζεται με προγραμματικές συμφωνίες, ανάλογα με την «ανταγωνιστικότητα» των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, δηλαδή ανάλογα με το «πόσα φέρνουν», με τη σχέση τους και τη «συνεργασία» τους με τις επιχειρήσεις.
• Η σίτιση και η στέγαση παραδίδονται ολοκληρωτικά στους ιδιώτες, οι οποίοι θα τις πουλάνε στους φοιτητές και τους σπουδαστές, ενώ θεσμοθετούνται τα φοιτητικά δάνεια, που θα αποπληρώνονται για μια ζωή.
• Τα προγράμματα σπουδών διαλύονται και μετατρέπονται σε «μενού μαθημάτων», χωρίς επιστημονικό αντικείμενο, για την πλειοψηφία των σχολών.
• Με την εισαγωγή σε Σχολή και μετά σε τμήμα (στο δεύτερο έτος) υψώνεται ένας νέος ταξικός φραγμός, με νέο κύκλο φροντιστηρίων.
• Η βαθμίδα του Λέκτορα μετατρέπεται σε μια καθαρή ελαστική εργασιακή σχέση, που αντικαθιστά τον καθηγητή που έχει προσληφθεί με βάση το ΠΔ 407, ιδρύονται έδρες με χορηγό κ.ά.

Τα παραπάνω είναι μόνο ένα μέρος απ' τις αλλαγές που προωθούνται. Ολες, όμως, οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση, η οποία δεν αλλάζει. Οσοι φωνάζουν «όχι» κρίνονται και απ' την απάντηση που δίνουν. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και η ΔΗΠΑΚ, σε κοινή ανακοίνωσή τους, έχουν διατυπώσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν μετά το πέρας του Ενιαίου Δωδεκάχρονου Σχολείου. Δημόσιες Επαγγελματικές Σχολές μετά το 12χρονο σχολείο. Ούτε ευρώ από την τσέπη των φοιτητών για σίτιση - στέγαση - μεταφορές - αναλώσιμα. Σταθερή και μόνιμη, αποκλειστική απασχόληση του εκπαιδευτικού προσωπικού κ.ά. Παράλληλα, καλούν «τους φοιτητές και σπουδαστές, το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΑΕΙ, τους εργαζόμενους να οργανώσουμε και να κλιμακώσουμε την πάλη ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές. Να μη νομιμοποιήσουμε το στημένο θέατρο των δήθεν "διαβουλεύσεων", να απαιτήσουμε να μην περάσουν οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Να παλέψουμε για την Παιδεία που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, η νεολαία και όχι τα μονοπώλια».