ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νεοφιλελεύθερη συνταγή της συμφοράς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σαν έτοιμη από καιρό η κυβέρνηση βρήκε τη μαγική συνταγή για τη «θεραπεία» της σαπίλας που επικρατεί στην ακτοπλοΐα: Απελευθέρωση, ανταγωνισμός, πρόωρη άρση του καμποτάζ. Αλλά τι σημαίνει απελευθέρωση; Τι θα αλλάξει αν αντί οι «Μινωικές» ελέγχουν το 85% της ακτοπλοΐας, το μοιραστούν με δύο ή τρεις ακόμη; Θα πάψει η ασυδοσία τους; Αστεία πράγματα με δεδομένη την κυβερνητική πολιτική που τα δίνει όλα στους εφοπλιστές. Θα γίνουν ασφαλέστερα τα δρομολόγια; Οι πάντες γνωρίζουν ότι μονοπωλιακός ανταγωνισμός και ασφάλεια είναι έννοιες ασύμβατες. Θα ναυπηγήσουν καινούρια πλοία ή θα μειώσουν τις τιμές των εισιτηρίων; Μόνο αφελείς δε βλέπουν ότι αυτό που επιδιώκουν οι εφοπλιστές είναι το αυγάτεμα των κερδών.

Γενικότερα, όμως, έχει αποδειχθεί ότι όπου επικρατεί ο «ανταγωνισμός», δηλαδή η πλήρης υποταγή των πάντων στο κεφάλαιο, αυτοί που πληρώνουν τα σπασμένα είναι οι λαϊκές μάζες και βέβαια οι εργαζόμενοι στους «απελευθερωμένους» τομείς. Η πρόταση εξόδου από την κρίση στην ακτοπλοΐα, που προτείνει η κυβέρνηση Σημίτη, δεν είναι παρά επιβολή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Το ΚΚΕ έχει επεξεργαστεί και προτείνει την άλλη πρόταση, τη μόνη που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού: Να συγκροτηθεί εθνικός οργανισμός ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Διατήρηση του καμποτάζ και ανάκληση του κανονισμού 3577/1992 που τις απελευθερώνει.

Τι προτείνει;

Τις ευθύνες της κυβέρνησης, για το τραγικό ναυάγιο του «Σαμίνα», κατάγγειλε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Στη μακροσκελή ανακοίνωση, όμως, δεν αναφέρεται τι προτείνει ο ΣΥΝ. Να υποθέσουμε, από τη γενικότερη πολιτική του ΣΥΝ και τα σημεία στα οποία ασκεί κριτική, ότι τάσσεται υπέρ της ολικής άρσης του καμποτάζ και της διαμόρφωσης συνθηκών πλήρους ανταγωνισμού, όπως λένε αρκετοί τελευταία;

Αν ναι, πολύ θα θέλαμε, να μας πει συγκεκριμένα, πώς θα εξασφαλιστεί η στοιχειωδώς - έστω - ασφαλής εξυπηρέτηση των νησιών του Αιγαίου και των κατοίκων τους, όπως και οι στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς των ναυτεργατών, μέσα σε συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης «απελευθέρωσης» της ασυδοσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των «νόμων της αγοράς» και του ακόρεστου κυνηγητού των κερδών. `Η, μήπως, πιστεύει, ότι αυτά θα εξασφαλιστούν από τον εφοπλιστικό ανταγωνισμό;

Το όριο ζωής

Τα πάντα, όπως και ο άνθρωπος, έχουν ένα όριο ζωής. Τα πάντα, πριν ακόμη εξαντλήσουν το όριο της ζωής τους, γεράζουν και εμφανίζουν τις συνέπειες αυτής της γήρανσης, με τον ένα ή άλλο τρόπο. Ολοι το γνωρίζουν αυτό. Και, όμως, κυβερνώντες και πλοιοκτήτες παριστάνουν τους ...ανίδεους.

Μόνο στη χώρα μας υπάρχει όριο απόσυρσης των ακτοπλοϊκών σκαφών, φωνάζουν οι πρώτοι, εννοώντας το όριο των 35 χρόνων. Κι ας ξέρουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει ειδικός επιστήμονας, που να δίνει περισσότερα από μια 25ετία, ως όριο ζωής των πλοίων. Λες και δεν ξέρουν ότι τα ακτοπλοϊκά σκάφη στην Ελλάδα προέρχονται, συνήθως, από πλοία, που βγάζουν από την κυκλοφορία δυτικο-ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρίες, μετά από λειτουργία 15 ή 20 χρόνων. Λες και δε γνωρίζουν, δηλαδή, ότι η 35ετία είναι το φύλλο συκής, που επιτρέπει στους εφοπλιστές, να δρομολογούν σαπιοκάραβα, σαν το «ΣΑΜΙΝΑ» και άλλα, που πλέουν ακόμη και σήμερα στο Αιγαίο.

Ενάμισι δισ. δραχμές, μας κόστισε η ανακατασκευή του πλοίου, λένε και ξαναλένε οι δεύτεροι. Λες και δε γνωρίζουν ότι, όσα χρήματα κι αν ξοδέψεις, δεν ξανάρχεται η «νιότη». Λες και δεν έχουν απαιτήσει οι ίδιοι, ακόμη και την κατάργηση της 35ετίας...

«Τελεία και παύλα»

Ασφαλώς και θυμόμαστε όλοι τη δήλωση που είχε κάνει πριν από λίγες μέρες ο ΓΓ του ΟΗΕ Κ. Ανάν περί πολιτικής ισοτιμίας των δύο πλευρών, η οποία προκάλεσε δικαιολογημένο «σάλο», ακριβώς γιατί αποκάλυπτε το είδος της «λύσης» για την οποία εργάζεται ο ΓΓ του ΟΗΕ. Ε, λοιπόν, προχτές το βράδυ, ο εκπρόσωπός του, ο γνωστός Ντε Σότο, δήλωσε απερίφραστα: «Αυτή ήταν η δήλωση του ΓΓ, παραμένει ως δήλωση του ΓΓ. Τελεία και παύλα»! Επιβάλλεται όμως να θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη είχε τότε επιχειρήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της δήλωσης του ΓΓ του ΟΗΕ και μάλιστα είχε διαβεβαιώσει ότι εργάζεται στο πλαίσιο των αποφάσεων του Οργανισμού. Μάλιστα ο Γ. Παπανδρέου είχε κρίνει σκόπιμο να εκφράσει την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο του Κ. Ανάν. Δεν είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Σημίτη έχει δώσει το «πράσινο φως» για τη «λύση» που προωθούν οι ΗΠΑ και τα «όργανά» τους; Εμείς δεν έχουμε καμία αυταπάτη. Τελεία και παύλα...

Το ΟΧΙ των Δανών

«Ο βασιλιάς είναι γυμνός...», φώναξε ο πιτσιρικάς του Δανού συγγραφέα Αντερσεν και μέσα σε ελάχιστες στιγμές ήρθε το πλήθος στην πραγματικότητα που έβλεπε με τα μάτια του και όχι εκείνη που οι αυλικοί, του είχαν φυτέψει στο κεφάλι. Είναι σύμπτωση, αλλά και ο λαός της Δανίας προχτές απλά κοίταξε γύρω του και είπε με την ψήφο του το αυτονόητο για τα συμφέροντά του: «ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟ...», ή, ακόμα πιο απλά, «δε μας συμφέρει...».

Τι και αν λύσσαξαν και εκεί οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί να μετατρέψουν σε «εθνικό στόχο», το στόχο της άρχουσας τάξης και των μονοπωλίων που δρουν στην Ευρώπη; Τι και αν μηχανεύτηκαν κάθε μέσο για να πλασάρουν τα αόρατα οφέλη για το λαό, όπως ο ράφτης του παραμυθιού τα «αόρατα υφάσματα»; Τι και αν χρησιμοποίησαν κάθε είδους εκβιασμό - τρομοκρατία για το μέλλον της χώρας μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη; Ο λαός, για άλλη μια φορά, τους είπε ΟΧΙ με ένα βροντερό 53,1%.

Οι εκφραστές των μονοπωλιακών συμφερόντων μπορούν να βάζουν στόχους και να τους σερβίρουν σαν τελειωμένες υποθέσεις, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είναι και πραγματικά τελειωμένες, όσο ο λαός ενημερώνεται, αντιστέκεται, ανατρέπει τα σχέδιά τους.

Φυσικά, οι ιμπεριαλιστές θα εξαντλήσουν κάθε δυνατό μέσον, για να πείσουν πως η μόνη πραγματικότητα είναι εκείνη, που αυτοί θέλουν να σύρουν το λαό. `Η, ακόμα, θα επιδιώξουν να την επιβάλουν με το ζόρι. Ηδη, από χτες, ο Ράσμουσεν, ο πρωθυπουργός της Δανίας, παρά την απογοήτευσή του για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, δεν παρέλειψε, από την άλλη, να βεβαιώνει πως ...θα μείνουνε συνδεδεμένοι με το ΕΥΡΩ. Προφανώς, καρτερεί ευνοϊκότερους συσχετισμούς για να μπάσει τη δανική κορόνα στο ευρωπαϊκό νόμισμα από την πίσω πόρτα. Είναι σίγουρο, επίσης, πως, για να πετύχει κάτι τέτοιο στο μέλλον, θα φτιάχνει εδώ και καιρό, στα λόγια και την πράξη, την πολύ γνωστή σε μας και σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς λογική του «μονόδρομου».

Μονόδρομοι υπάρχουν πραγματικά, μόνο που είναι άλλοι εκείνοι που θέλουν να επιβάλουν τα μονοπώλια και άλλοι εκείνοι που πραγματικά συμφέρουν τους λαούς. Πηγαίνουν σε αντίθετες κατευθύνσεις και δε συναντώνται. Δεν πρόκειται να συναντηθούν, όσες ακροβατικές τούμπες αριστερά και, κυρίως, δεξιά και αν κάνει η ευρωπαϊκή λεγόμενη κεντροαριστερά, που έχει σχεδόν εργολαβικά αναλάβει να «διηγείται» τα παραμύθια των «εθνικών στόχων», μέχρι να εγκλωβίσουν τους λαούς στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Ο τρόμος τους βρίσκεται ακριβώς εκεί που εμφανίζονται σίγουροι ότι έχουν ξεμπερδέψει. Οσο πιο σίγουροι παρουσιάζονται οι εκφραστές των μονοπωλίων, τόσο πιο πολύ τρέμουν μην τυχόν και αποκαλυφτούν ότι αλλάζουν τις «πινακίδες» του μονοπωλιακού μονόδρομου και τον ονομάζουν «λαϊκό».

Ολαός της Δανίας, με τον τρόπο του, απέδειξε πως δεν είναι τίποτα ακόμα οριστικό, πως υπάρχει ακόμα καιρός και δυνατότητα, για να πάρουμε όλοι τον άλλο δρόμο, εκείνον των αληθινών λαϊκών συμφερόντων.

Θύματα και θύτες

Θρήνοι, σταυροί

και μνήματα,

ατέλειωτα

τα θύματα,

και άλλους

μακαρίτες

βρήκαν στ' αμπάρια

οι δύτες,

ε, ας βρεθούν

κι οι θύτες,

γνωστοί είν'