«L' Etat, c'est moi (Το κράτος, είμαι εγώ)». Η γνωστή ρήση του Λουδοβίκου 14ου, όπως πολλάκις έχει αποδειχθεί, αποτελεί (με την ανοχή, αν όχι συνενοχή της εκάστοτε κυβέρνησης) στάση ζωής των επιχειρηματιών - παραγόντων στο ποδόσφαιρο. Του καθενός ξεχωριστά και (όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν) όλων μαζί. Το γεγονός επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά χθες.

«Νερό και αλάτι» είπαν άπαντες - για τα όσα ειπώθηκαν και έγιναν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του προηγούμενου ΔΣ - στην έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε χθες. Οι συνέταιροι στην «Super League» έδωσαν - σύμφωνα με την επίσημη τοποθέτηση - αμοιβαίες διευκρινίσεις και συζήτησαν «με γνώμονα το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου» (προφανώς το... ανακάλυψαν χτες).

Εκτός από τις σχετικές δηλώσεις μάλιστα, υπήρξαν και πράξεις. «Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός απέσυρε το αίτημά της περί παράδοσης μαγνητοφωνημένων συνομιλιών του ΔΣ της 9/11/2010». Κατόπιν όλων αυτών, κατά την έκτακτη συνεδρίαση το σώμα «ομόφωνα αποφάσισε, όπως καταρτιστούν τα έγγραφα πρακτικά του ΔΣ, σύμφωνα με τις αποφάσεις που αυτό έλαβε»... Εδώ είναι όλο το «ζουμί».

Οι επιχειρηματίες - παράγοντες συνειδητοποίησαν (μετά την προκαταρκτική εξέταση και το αίτημα παράδοσης του σχετικού ηχογραφημένου υλικού από τον Αθλητικό Εισαγγελέα) ότι μπορεί οι «μαγκιές» τους να δημιουργήσουν εμπλοκή με τη Δικαιοσύνη. Ετσι με μια θεαματική οπισθοκυβίστιση... (προσποιούνται πως) τα βρήκαν. Και - κατ' αυτούς - «ούτε γάτα, ούτε ζημιά».

Το θέμα όμως είναι, εκτός των άλλων, πως - με περισσό θράσος - αγνοούν και τη Δικαιοσύνη. Ο Συνεταιρισμός εμμένει στη θέση του πως «η διατύπωση των συνομιλιών στο ΔΣ γίνεται κατόπιν συγκεκριμένων αποφάσεών του» (!) και για να δοθούν τα πρακτικά «μόνο αρμόδιο για να αποφασίσει» είναι το ΔΣ.

Ετσι γράφει στα παλιότερα των υποδημάτων του το εισαγγελικό αίτημα για παράδοση του ηχογραφημένου υλικού και αποφασίζει να «καταρτιστούν τα έγγραφα πρακτικά του ΔΣ σύμφωνα με τις αποφάσεις που αυτό έλαβε». Δηλαδή, να «κόψει και να ράψει» κατά το δοκούν τα πρακτικά... Κόντρα - εκτός των άλλων - και στο καταστατικό (άρθρο 20, παράγραφοι 6 και 7) του Συνεταιρισμού.

Οπου ορίζεται ξεκάθαρα, αφ' ενός, ότι «οι συνεδριάσεις στενογραφούνται ή/και μαγνητοφωνούνται και οι αποφάσεις καταχωρούνται στο βιβλίο πρακτικών του ΔΣ». Αφ' ετέρου, ότι «με ευθύνη του Προέδρου και του Αντιπροέδρου του ΔΣ, τα πρακτικά κάθε συνεδριάσεως διανέμονται αμελλητί σε όλα τα μέλη του με κάθε πρόσφορο μέσο, ιδία δε ηλεκτρονικά μέσα σε 6 εργάσιμες ημέρες από την ημέρα συνεδριάσεως»... Το ερώτημα πλέον είναι τι θα πράξει ο Αθλητικός Εισαγγελέας αλλά και η κυβέρνηση.

Κλείνουν τα δύο μεγάλα κολυμβητήρια της Θεσσαλονίκης (το Ποσειδώνιο και το Εθνικό), αφού χτες η εταιρεία φυσικού αερίου διέκοψε την παροχή. Οι παράγοντες του υγρού στίβου στην πόλη, μάταια περίμεναν τη χρηματοδότηση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, προκειμένου να ρυθμιστεί το χρέος των 440.000 ευρώ των κολυμβητηρίων προς την εταιρεία φυσικού αερίου. Ηδη χτες δεν είχαν ζεστό νερό τα ντους και από σήμερα θα «κρυώσουν» και οι πισίνες, με αποτέλεσμα να σταματήσει κάθε δραστηριότητα συλλόγων και πολιτών.

Σημειώνεται ότι τα δύο κολυμβητήρια εξυπηρετούν 3.500 αθλητές, ενώ έγινε γνωστό ότι οι σύλλογοι θα πραγματοποιήσουν συλλαλητήριο για να προβάλουν το μέγεθος του προβλήματος.

Οπως διαπίστωσαν κλιμάκια τόσο του ΚΚΕ όσο και της Λαϊκής Συσπείρωσης που επισκέφθηκαν πρόσφατα τα κολυμβητήρια (και έγιναν σχετικές Ερωτήσεις στη Βουλή), η Πολιτεία και οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν αφήσει αυτούς τους χώρους στο έλεος της εγκατάλειψης, με τεράστια προβλήματα κι ελλείψεις. Μάλιστα, το Ποσειδώνιο μόνο για τα λειτουργικά του έξοδα (ΔΕΗ, φυσικό αέριο, ΕΥΑΘ, προμηθευτές κλπ.), χρωστάει συνολικά 900.000 ευρώ και η ΓΓΑ, αρνείται τη συνέχιση της επιχορήγησης με όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοιχτά, ακόμη και αυτό της ιδιωτικοποίησης.

Τόσο το ΚΚΕ όσο και η «Λαϊκή Συσπείρωση» έχουν επανειλημμένα επισημάνει πως η έλλειψη χρηματοδότησης, η απουσία διοίκησης και η πλήρης εγκατάλειψη δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά για το αν και πώς θα συνεχιστεί η λειτουργία των κολυμβητηρίων. Μάλιστα, με τον «Καλλικράτη» όλα αυτά τα κέντρα πιθανά να περάσουν στους νέους δήμους ή στην Περιφέρεια. Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει σαν αποτέλεσμα την έτσι κι αλλιώς πορεία ιδιωτικοποίησης του αθλητικού κέντρου, είτε μέσω της αύξησης της ανταποδοτικότητας, είτε με την οριστική παράδοσή του σε ιδιώτη.

Στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο το αθλητικό κομμάτι (ουσιαστικά) αποτελεί «την τελευταία τρύπα της φλογέρας». Προηγούνται και καθορίζουν (σχεδόν) τα πάντα άλλες παράμετροι. Με πρώτη και κύρια το χρήμα και τα συμφέροντα. Ετσι παίρνονται οι (περισσότερες) αποφάσεις, αλλά δημιουργούνται και συνέπειες.

Παράδειγμα η μεταγραφή του Ριβάλντο (και) από την ΑΕΚ στην Μπουνιοντκόρ (Ουζμπεκιστάν) που δημιούργησε νομικά προβλήματα στον τότε πρόεδρο και μέτοχό της, Ντ, Νικολαΐδη. Εταιρεία αθλητικών ειδών, λοιπόν, θεωρεί πως η απόφαση του τότε προέδρου την ζημίωσε. Η μεταγραφή έγινε (Αύγουστο 2008) πριν τη λήξη του συμβολαίου του γιατί ο παίχτης εξασφάλισε περισσότερα χρήματα από αυτά που έπαιρνε στους «κιτρινόμαυρους». Ομως η παραμονή ή μετακίνηση δεν ήταν (τελικά) απόφαση μόνο των δύο πλευρών (ΠΑΕ ΑΕΚ, παίκτης), αλλά και τρίτου εμπλεκόμενου. Πιο συγκεκριμένα, της εταιρείας αθλητικών ειδών «Puma». Με την οποία είχε υπογραφεί σχετικό συμβόλαιο που της απέφερε κέρδη από την εμπορική αξιοποίηση του ονόματός του (φανέλα κλπ.). Το συμβόλαιο αυτό έληγε μαζί με το συμβόλαιο του «Ρίμπο» με την ΠΑΕ ΑΕΚ. Η «Puma» λοιπόν για θετικές και αποθετικές ζημιές ζητάει από τον Ντ. Νικολαΐδη 6 εκατ. ευρώ.

Να θυμίσουμε πως το τρίγωνο Ριβάλντο - «Puma» - εμπορική εκμετάλλευση έχει δημιουργήσει (μια ακόμα) «πληγή» στην ΑΕΚ. Με επίκεντρο την εταιρεία «Empire» που έχουν συστήσει και διοικούν οι κατά καιρούς μέτοχοι - διοικούντες την ΠΑΕ. Αφ' ενός γιατί υπάρχουν τεράστιες ποσότητες σε αδιάθετες φανέλες και υπάρχει διαπραγμάτευση για το ποιος θα «πληρώσει το μάρμαρο». Αφ' ετέρου - όπως έχει πει ο πρόεδρος στην ΠΑΕ, Στ. Αδαμίδης - υφίσταται και ζήτημα με την (υψηλότατη) τιμή χονδρικής αγοραπωλησίας της κάθε φανέλας.