«Ναι» σε μετατάξεις, «ναι» στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων και «θα εξασφαλίσουμε την 4ηδόση, με την προϋπόθεση ότι θα ανταποκριθούμε σε εκείνα που έχουμε υποχρέωση». Ποια είναι εκείνα που υποχρεούμαστε να πράξουμε; Ολα όσα, βαθιά αντεργατικά κι αντιλαϊκά, απορρέουν απ' το μνημόνιο που η κυβέρνηση συνομολόγησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Κατά τ' άλλα ο πρόεδρος της «Δημοκρατικής Αριστεράς», Φ. Κουβέλης, που δήλωσε τα παραπάνω σε συνέντευξή του στο «Real Fm», καυχιέται - προφανώς καλλιεργώντας άλλοθι για την πλήρη στήριξη αυτής της βάρβαρης πολιτικής - την καταψήφιση του μνημονίου. Είναι όμως προφανές ότι ο ίδιος και το κόμμα του έχουν ήδη αναιρέσει πλήρως εκείνη την ψήφο.

Αλλωστε, στην απόφαση της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής της «Δημοκρατικής Αριστεράς» επαναλαμβάνεται: «Η απεμπλοκή της Ελλάδας από το μηχανισμό της τριμερούς χρηματοδότησης, όσο κι αν αποτελεί δίκαιο αίτημα της κοινωνίας - και είναι δίκαιο - προϋποθέτει μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση και αυτή, στη συνέχεια, προϋποθέτει την ύπαρξη συσχετισμών και ευρωπαϊκού χαρακτήρα, οι οποίοι δεν υπάρχουν και πρέπει να διαμορφωθούν».

Συνεπώς, τα κεφάλια μέσα και τυφλή υπακοή. Επιτρέπει όμως στο λαό να διεκδικήσει, κοροϊδεύοντάς τον ότι πρόκειται μάλιστα και για «προοδευτική» πρόταση, την «αναίρεση της θεσμικής πολιτικής υπανάπτυξης και της ασυμμετρίας στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης» μέσω της «κοινής δημοσιονομικής πολιτικής, της μείωσης των ανισορροπιών» κ.λπ. στην κατεύθυνση «κοινής οικονομικής διεύθυνσης» και «προϋπολογισμού». Να διεκδικήσει, δηλαδή, την ισχυροποίηση του αντιπάλου του. Για να στραφεί αυτός μετά με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη εναντίον του και να ισοπεδώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Κι όλα αυτά στο όνομα της «αριστεράς» και της «προόδου»...

«Αντί η κυβέρνηση να εφαρμόσει έγκαιρα τους νόμους και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα απέναντι στην καταφανώς παράνομη και καταχρηστική απεργία που συντηρεί η ΠΝΟ (...) θεώρησε πιο εύκολη λύση την ανακοίνωση της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών των ναυτικών (...) Οι παράνομες απεργίες και οι παράνομες πράξεις που τις συνοδεύουν δεν αντιμετωπίζονται με θεαματικά αλλά αναποτελεσματικά μέτρα (...) Η κυβέρνηση απέναντι σε μια απεργία με έκδηλα στοιχεία παρανομίας (σ.σ. όπως "μη προσφυγή στον κοινωνικό διάλογο") όφειλε να λάβει έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα (εισαγγελικές παρεμβάσεις, δικαστική προσφυγή, απομάκρυνση των καταληψιών από τους καταπέλτες των πλοίων, αστυνομική προστασία των μη απεργούντων και των επιβατών), χρησιμοποιώντας τα όπλα που ήδη παρέχει η κοινή νομοθεσία. Αντ' αυτού αδράνησε (...) Η προσφυγή στο μέτρο της επιστράτευσης δεν μπορεί να υποκαθιστά την κυβερνητική ευθύνη και να αποτελεί άλλοθι για τη μη εφαρμογή της κοινής νομοθεσίας (...) απέναντι σε μια κατάφωρα παράνομη απεργιακή κινητοποίηση»...

Οταν μιλά η (αντι)ΔΡΑΣΗ, τα σχόλια περιττεύουν. Προληπτική καταστολή εισηγείται το μόρφωμα του γνωστού και μη εξαιρετέου Στ. Μάνου και εγκαλεί την κυβέρνηση που δεν την εφάρμοσε πριν και αντί της επιστράτευσης των ναυτεργατών. Που δεν τσάκισε δηλαδή στη γέννησή της την κινητοποίηση. Δε μας προκαλούν βεβαίως έκπληξη ο σκοταδισμός, το αντεργατικό μένος, που «αποπνέει» η ανακοίνωση της «Δράσης», σε σημείο που να καταδεικνύει σαν στοιχείο παρανομίας την άρνηση των ναυτεργατών να προσέλθουν στον ...κοινωνικό διάλογο!!! Οι προκλήσεις όμως της «Δράσης» δεν μπορεί παρά να προκαλέσουν την αντίδραση της εργατικής τάξης, συνολικά του λαού, που τσακίζεται απ' την πολιτική που και αυτή πρεσβεύει, αντίδραση που δεν μπορεί να είναι άλλη απ' την καταδίκη της σε κάθε εργατική - λαϊκή συνείδηση ως δύναμης που πολεμά με λύσσα το λαό, που τον θέλει στα γόνατα, να ματώνει για να γιγαντώνονται τα κέρδη της πλουτοκρατίας.