Η «Καμεράτα - Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής», με το μαχαίρι στο λαιμό και υπό την απειλή να κλείσει, εδώ και αρκετό καιρό, πολύ πριν εμφανισθεί το άλλοθι της κρίσης, κλήθηκε να αποφασίσει αν δέχεται να λειτουργήσει στο Μέγαρο Μουσικής υπό καθεστώς δραστικών περικοπών. Οι μουσικοί της, μεταξύ άλλων, ωθήθηκαν σε οικειοθελή μείωση του μισθού τους κατά 20%. Μετά από δεκαέξι χρόνια εναγκαλισμού της από τον όμιλο Eurobank, η 20χρονη Καμεράτα τίθεται πλέον υπό τη σκέπη και της νεοσύστατης Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, όπου θα πραγματοποιήσει αρκετές συναυλίες, στο πλαίσιο συνεργασίας της με το Ιδρυμα - χορηγό της για τα επόμενα τρία χρόνια.
2. Δικαίωμα του Κουβέλη είναι η πείνα και η δίψα για εξουσία, η παρωχημένη φρασεολογία και ο συμβιβασμός. Τα απολειφάδια του Κύρκου θα μπορούν από δω και στο εξής να ονειρεύονται μια κυβέρνηση μαζί με τον Γιωργάκη πάνω στα σώματα των εργατών. Τους θυσιάζουν με κλειστά μάτια, ακολουθώντας τη βίβλο της κυρίαρχης ιδεολογίας: γενικόν κινδυνολόγιον.
3. Οποιος γνωρίζει αντιδρά ή καλύπτει. Μέσα σ' αυτές τις αποτρόπαιες συνθήκες η Δημοκρατική Αριστερά είναι ο γύψινος διάκοσμος της πτώσης μας.
4. Η τρέλα των ημερών δεν είναι ότι μας ανάγκασαν να μπούμε σ' αυτόν τον φρικτό κύκλο, αλλά ότι, αν τολμήσουμε να βγούμε απ' αυτόν, θα υποστούμε αντίποινα. Οι Ευρωπαίοι τοκογλύφοι ευθυγραμμίζονται με το μηχανισμό της κυβέρνησης, που έχει εκφυλιστεί. Από τώρα και στο εξής ο χρόνος δεν είναι δικός μας. Τον άφησε ενέχυρο ο Γιωργάκης στους Ευρωπαίους, οι οποίοι χρόνια τώρα τον μετατρέπουν σε χρήμα.
5. Τον τελευταίο καιρό διάφοροι Αδιάφοροι, νυν τρυφεροί Αριστεροί δίνουν αγώνα για το ποιος θα είναι αρεστός ως υπουργός Πολιτισμού, ώστε να κερδίσει μια θέση στο χάος. Οι κοκορομαχίες αυτές διεξάγονται παντού, κυρίως στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Σαν καλός χριστιανός, κυρίως για λόγους αισθητικής, προτείνω στους παραπάνω το ευαγγέλιο της υπόθεσής τους γραμμένο από τον βαρόνο Ντ' Ολμπάκ στην «Τέχνη της κοινωνικής αναρρίχησης - Δοκίμιο προς χρήσιν των Αυλικών» (εκδόσεις «Αγρα», μετ. Βάνα Χατζάκη).
Γράφει ο μέγιστος: «Ενας τέλειος Αυλικός είναι αναμφισβήτητα το πλέον εκπληκτικό δείγμα ανθρώπου. Κι ούτε λόγος να γίνεται για την αυταπάρνηση των ευσεβών για τα θεία, η πραγματική αυταπάρνηση είναι αυτή του Αυλικού για τον κύριό του, κοιτάξτε πώς εκμηδενίζεται μπροστά του! Είναι μια τέλεια μηχανή ή μάλλον δεν είναι πλέον τίποτα, από τον κύριό του περιμένει να του δώσει ζωή, παλεύει να ξεχωρίσει ποια από τα χαρακτηριστικά του κυρίου του πρέπει να οικειοποιηθεί, είναι σαν λιωμένο κερί έτοιμο να πάρει όποιο σχήμα θέλει να του δώσει κανείς. [...]. Ενας καλός Αυλικός δεν πρέπει ποτέ να έχει γνώμη ή μάλλον δεν πρέπει να έχει παρά τη γνώμη του κυρίου του ή του υπουργού, ενώ με τη διορατικότητά του πρέπει πάντα να προαισθάνεται τη γνώμη αυτή (...). Ενας καλός Αυλικός δεν πρέπει να έχει δίκιο, δεν του επιτρέπεται επ' ουδενί να διαθέτει περισσότερο πνεύμα απ' ό,τι ο κύριός του ή ο ευεργέτης του. Πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά πως ο ηγεμόνας και ο αξιωματούχος δεν μπορεί ποτέ να σφάλλουν».