Οι γυναίκες με μικρά παιδιά είχαν τη βοήθεια και τη στήριξη του σοσιαλιστικού κράτους της ΕΣΣΔ. Στη φωτογραφία, δύο βοηθοί καταστήματος μετέφεραν τρόφιμα στη μητέρα μικρών παιδιών

Στην ομιλία της η Ελένη Κοτούπα τόνισε ότι «η θέση της γυναίκας στο σοσιαλισμό υπήρξε ασύγκριτα ανώτερη από τη θέση της γυναίκας και στην πιο αναπτυγμένη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία», σημειώνοντας πως «οι κλασικοί του επιστημονικού σοσιαλισμού και ο Λένιν απέδειξαν ότι η απελευθέρωση της γυναίκας από την ταξική εκμετάλλευση, από τη διπλή καταπίεση, η πραγματική ισοτιμία της με τον άντρα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Και πρόσθεσε: «Από τους πρώτους ήδη μήνες της σοβιετικής εξουσίας εφαρμόστηκε η νομική ισότητα των δύο φύλων παντού. Ο Λένιν με περηφάνια δήλωνε ότι από τους νόμους εκείνους που κρατούσαν τη γυναίκα σε κατάσταση υποταγής δεν έμεινε στη σοβιετική δημοκρατία πέτρα πάνω στην πέτρα. Και συγχρόνως υπογράμμιζε ότι "η νομική ισότητα δεν είναι και ισότητα στη ζωή. Επιβάλλεται όχι μόνον να αμείβεται η εργάτρια σύμφωνα με το νόμο, αλλά και να ζει σε ισότητα με τον άντρα - εργάτη. Το προλεταριάτο δεν μπορεί να αποκτήσει πλήρη ελευθερία αν δεν κατακτήσει πλήρη ελευθερία για τις γυναίκες".

Στο Α' Διάταγμα που υπογράφει ο Λένιν θεσπίζεται το 8ωρο, απαγορεύεται η νυκτερινή εργασία στη βιομηχανία στις γυναίκες. Καθιερώνεται ο πολιτικός γάμος και αποκτούν ίσα δικαιώματα άντρες - γυναίκες στο γάμο και στην οικογένεια. Απαγορεύεται η πορνεία, δηλαδή, η έσχατη μορφή εκμετάλλευσης, η κερδοφορία μέσω της εμπορίας σώματος. Δίνεται στην αγρότισσα το δικαίωμα να κατέχει γη, όση και ο άντρας. Στα πλαίσια αυτά διαμορφώνεται ένας νέος τύπος οικογένειας που ανταποκρίνεται στις νέες, σοσιαλιστικές κοινωνικές σχέσεις και αξίες.

Οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια απελευθερώνονται από τους οικονομικούς όρους, την ατομική ιδιοκτησία και βασίζονται στην αγάπη και στην αμοιβαία εκτίμηση».

Στη συνέχεια, υπογραμμίζοντας ότι «στο σοσιαλισμό η πάλη για την κοινωνικοποίηση των εργασιών του νοικοκυριού αποτελούσε βασικό κρίκο για τη χειραφέτηση της γυναίκας» είπε μεταξύ άλλων:

«Η οικογένεια, το ατομικό νοικοκυριό, δεν καταργείται. Παύει, όμως, ν' αποτελεί το οικονομικό κύτταρο της κοινωνίας και μετατρέπεται σε κοινωνικό. Δηλαδή απαλλάσσεται από εργασίες που μπορούν να ικανοποιηθούν από την κοινωνική παραγωγή. Οι θεμελιωτές του επιστημονικού σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής επανάστασης υπογράμμισαν τις συνθήκες μέσα στις οποίες μπορεί να συνδυαστεί χωρίς αντιφάσεις η συμμετοχή της γυναίκας στην κοινωνική εργασία με τη μητρότητα. Να απαλλαγεί η γυναίκα και η οικογένεια από το μεγαλύτερο μέρος των άχαρων και κοπιαστικών εργασιών του νοικοκυριού, μετατρέποντας τες σε κοινωνική εργασία.

Αυτό δεν σημαίνει κατάργηση της οικογενειακής φροντίδας, αλλά απελευθέρωση χρόνου για να αναπτύσσουν οι γυναίκες ολόπλευρα τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές τους για συμμετοχή στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, για να συμμετέχουν στους θεσμούς του εργατικού και κοινωνικού ελέγχου από τα κάτω προς τα πάνω, για την ανάπτυξη οικογενειακών σχέσεων».

Οσον αφορά στο ρόλο του γυναικείου κινήματος στο σοσιαλισμό, επισήμανε πως «το εργατικό γυναικείο κίνημα στηρίζει την εξουσία, συμμετέχει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, των βάσεων της απελευθέρωσης της γυναίκας» και τόνισε: «Οι γυναίκες μέσω των συνδικάτων συμμετέχουν στη διαμόρφωση των οικονομικών προγραμμάτων και σχεδίων της παραγωγής. Ασκούν εργατικό έλεγχο για την τήρηση των αποφάσεων των νόμων της υγιεινής και ασφάλειας σε συνεργασία με τις αρμόδιες κρατικές επιτροπές. Μέσω των σωματείων απολάμβαναν κοινωνικές παροχές, π.χ. διακοπές, αθλητισμό, αναρρωτήρια».

Αναφερόμενη στη σημερινή κατάσταση είπε ότι «σήμερα στη Ρωσία και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες η κατάσταση που επικρατεί σε όλες τις πλευρές της ζωής των εργαζομένων δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί τραγική».

Μεταξύ άλλων, η ομιλήτρια κατέληξε λέγοντας: «Απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια απ' όλες και όλους να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού χωρίς να κρύβουμε τα προβλήματα και τα λάθη που έγιναν. Είναι η προϋπόθεση να μην επαναληφθούν στο μέλλον. Αντιπαλεύουμε τον αντικομμουνισμό και την αντισοσιαλιστική εκστρατεία που ξεδιπλώνεται από την αστική τάξη και τα κόμματά της, αλλά και τις οπορτουνιστικές δυνάμεις με αιχμή την περίοδο του Στάλιν που βάθαινε η σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Αγωνιζόμαστε για το στόχο και το όραμά μας, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό μέσα από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες σήμερα, που η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι σε εξέλιξη. Σήμερα που στο όνομα της "ισότητας" και της κρίσης εντείνεται η επίθεση σε όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις γυναικών και ανδρών. Σήμερα που γίνονται σε όλο και πλατύτερες μάζες πιο φανερά τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Είναι απαραίτητη και αναγκαία η μαζική συμμετοχή των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα γιατί δίχως την οργάνωση και τη συμμετοχή των ίδιων των γυναικών κανένας αγώνας και κανένας στόχος δεν μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα και προοπτική. Συμμετοχή στους γυναικείους συλλόγους, στο ταξικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στην ΠΑΣΥ, στο ΜΑΣ, στη συμβολή των γυναικών στη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου, βασικής προϋπόθεσης για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και το πέρασμα της εξουσίας στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Απαραίτητη και αναγκαία η συμμετοχή των γυναικών στο δυνάμωμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά για να επιτελέσει την ιστορική του αποστολή, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων από τα δεσμά του κεφαλαίου, για να είναι ο αιώνας που ζούμε ο αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων».

Το ΚΕΑ, στο πρόσφατο Συνέδριό του, αποφάσισε να βελτιώσει προς το φιλολαϊκό την ΕΕ. Αυταπάτες στους λαούς ή συνειδητή υπεράσπιση του καπιταλισμού; Αντικειμενικά και τα δύο μαζί. Προτείνει μια άλλη ευρωενωσιακή πολιτική, η οποία διατυπώνεται στη λεγόμενη «ατζέντα για την κοινωνική Ευρώπη». Τι λένε; «...δημιουργία ενάντια στο "ευρωπαϊκό ταμείο για την οικονομική σταθερότητα" του "ευρωπαϊκού ταμείου για την κοινωνική ανάπτυξη". Σκοπός του θα είναι να χρηματοδοτήσει τις δημόσιες επενδύσεις που δημιουργούν εργασίες, διευρύνουν την επιμόρφωση, την έρευνα και τις χρήσιμες υποδομές και έχουν αποτελέσματα και στο περιβαλλοντικό επίπεδο. Οι πηγές αυτού του ταμείου δεν θα εξαρτώνται από τις χρηματιστικές αγορές, γιατί θέλουμε να μειώσουμε την παντοδυναμία των αγορών, που είναι η καρδιά της κρίσης, αλλά τα χρήματα πρέπει να προέλθουν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η φορολόγηση των συναλλαγών είναι απαραίτητη αλλά δεν είναι αρκετή για να πετύχουμε τους στόχους για έναν πιο δίκαιο κόσμο».

Τι λένε εδώ; Οτι πρέπει να στηριχθούν οι επιχειρηματικές επενδύσεις, αρκεί να είναι δημόσιες αλλά τέτοιες που να δημιουργούν θέσεις εργασίας! Και μάλιστα μαζί με τις «χρηματιστικές αγορές», αλλά μειώνοντας την παντοδυναμία τους. Και για να γίνει αυτό, το ΚΕΑ προτείνει το εξής: «την επιτακτική ανάγκη για τη ριζική αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η ΕΚΤ οφείλει να είναι σε θέση να τυπώνει νόμισμα, να κυκλοφορεί ευρωομόλογα και να δανείζει απευθείας τα κράτη - μέλη με χαμηλό επιτόκιο».

Ζητάνε, δηλαδή, να γίνει κοινωνική η ΕΚΤ, για να δανείζει φθηνά τους επιχειρηματίες. Αλλά από πότε μια καπιταλιστική τράπεζα μπορεί να δανείζει φτηνά, δηλαδή να χάνει κέρδη, τους μεγαλοεπιχειρηματίες; Σε συνθήκες καπιταλισμού, δηλαδή ανταγωνισμού, όπου κάθε τομέας του κεφαλαίου, κάθε μονοπωλιακός όμιλος, αυτό που κάνει είναι να δρα με στόχο το ολοένα και μεγαλύτερο κέρδος; Και μήπως επειδή η ΕΚΤ είναι διακρατική δε θα λειτουργεί καπιταλιστικά, επειδή ιδιοκτήτης είναι η ΕΕ, ή οι αντίστοιχες, στα κράτη - μέλη όπως π.χ. η Τράπεζα Ελλάδας που είναι ιδιοκτησία του κράτους;

Και πώς θα βάλουν φρένο στις αγορές; (εννοούν ότι θα ασκούν πολιτική περιορισμού των τραπεζών, των χρηματιστηρίων). Μα οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια είναι αναπόσπαστο μέρος του κεφαλαίου. Χωρίς να καταργηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία πώς θα περιοριστεί η δράση τους; Με έλεγχο του Δημοσίου; Μα το Δημόσιο, δηλαδή το κράτος, είναι των καπιταλιστών. Θα δράσει ενάντιά τους; Να, λοιπόν, οι αυταπάτες που υποτάσσουν τους λαούς στην καπιταλιστική ΕΕ, στηρίζοντας ταυτόχρονα το σύστημα.

Μιλούν επίσης για«δημιουργία, αντί του υπάρχοντος, τιμωρητικού "Μηχανισμού Στήριξης", ενός μόνιμου μηχανισμού προστασίας και αλληλεγγύης, που θα παρεμβαίνει για να αποσοβήσει τις μελλοντικές κρίσεις και όχι εκ των υστέρων».

Τι φαίνεται απ' αυτό; Δηλαδή, από το «θα παρεμβαίνει για να αποσοβήσει τις μελλοντικές κρίσεις και όχι εκ των υστέρων»; Οτι είναι υπέρ του καπιταλισμού. Μόνο που καπιταλισμός, και μάλιστα σε θεσμική ενοποίηση όπως η ΕΕ, με τους οξύτατους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς διεθνώς και εντός ΕΕ δεν μπορεί να εξασφαλίσει άλλη αλληλεγγύη παρά μόνο στην ενιαία βάρβαρη πολιτική κατά των λαών. Οσο για καπιταλισμό που θα δρα χωρίς τις κρίσεις του, αυτό το είχε πει και ο μεγάλος οπορτουνιστής και σοσιαλδημοκράτης Κάουτσκι, αλλά η ζωή είναι πεισματάρα και τους διέψευσε και τους διαψεύδει. Κοινωνικοποιημένη παραγωγή και καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, αναρχία στην παραγωγή, φέρνουν νομοτελειακά περιοδικές οικονομικές κρίσεις. Οι κρίσεις στον καπιταλισμό με καμιά διαχείριση δεν εξαλείφονται. Μόνο η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής εξαφανίζει τις οικονομικές κρίσεις. Που σημαίνει λαϊκή εξουσία και οικονομία, δηλαδή σοσιαλισμό.