«Εκείνο που είναι ουσίας είναι να γίνει πιο ανταγωνιστικός ο ιδιωτικός τομέας. Η μείωση του κόστους του σχετίζεται φυσικά κυρίως με τους μισθούς (...) είναι κρίσιμο να επιλέξει η κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο ένα σύστημα που θα διευκολύνει έναν αποτελεσματικό καθορισμό ευέλικτων μισθών, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι αντανακλάται η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα στα επίπεδα των αποδοχών».

Το παραπάνω ξεκαθαρίζει ο κοινοτικός Επίτροπος, Ολι Ρεν, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, παραδεχόμενος εκείνο που η κυβέρνηση επιδιώκει να εφαρμόσει με νομοσχέδια και ρυθμίσεις: Οτι ακόμα και αυτοί οι κουτσουρεμένοι μισθοί των εργατοϋπαλλήλων θα καρατομηθούν περαιτέρω, στο βωμό της αύξησης της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Γιατί όταν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου μιλούν για αύξηση της «ανταγωνιστικότητας», εννοούν κατάφωρη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και κατάργηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ώστε να μειωθεί το κόστος και να μπουν τα μονοπώλια σε νέα τροχιά κερδοφορίας.

Αλλωστε, τα βάρη στις πλάτες του λαού δεν τελειώνουν ούτε με τη μείωση των μισθών, την ανεργία, τη γιγάντωση των φόρων κλπ, καθώς στη γωνία παραφυλάνε και οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων που θα σημάνουν και νέα επιβάρυνση στο πορτοφόλι της λαϊκής οικογένειας: «Η κυβέρνηση είναι σημαντικό να επιδιώξει κάποιο βαθμό ιδιωτικοποιήσεων στις κρατικές επιχειρήσεις, δίνοντας έτσι έσοδα στο κράτος. Είναι ακόμα πιο σημαντικό γιατί οι επιχειρήσεις αυτές πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικές και το κράτος πρέπει να πάψει να παρέχει επιδοτήσεις σε αυτές», αναφέρει σχετικά ο Ο. Ρεν.

Είδαμε τον καθιερωμένο Τηλεμαραθώνιο «Αγάπης» της UNICEF, αφιερωμένο στην κατάργηση των διακρίσεων, στο σεβασμό στη διαφορετικότητα, στην ενίσχυση προγραμμάτων κοινωνικής ένταξης παιδιών με ειδικές ικανότητες, στη φτώχεια και στον υποσιτισμό των παιδιών, που διοργανώνεται κάθε χρόνο σε συνεργασία με την ΕΤ1 και τη συμμετοχή ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, κι ανάμεσα σε άλλους, πολιτικών, επιχειρηματιών, καλλιτεχνών, κ.ά.

Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο πεθαίνουν καθημερινά εξαιτίας, της φτώχειας, της ανέχειας, του υποσιτισμού, τις απαράδεκτες δουλειές. Πιο συγκεκριμένα, πάνω από 22.500 παιδιά χάνουν κάθε ημέρα τη ζωή τους από ελλείψεις σε εμβόλια, χρήση ακάθαρτου νερού, έλλειψη τροφής ή κακή διατροφή. Περίπου 195 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι καχεκτικά ενώ, περίπου 129 εκατομμύρια είναι λιπόβαρα - σχεδόν το ένα στα 4 παιδιά. Επιπλέον, 158 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών, εργάζονται συχνά σε σκληρές και απαράδεκτες συνθήκες ενώ από 980.000 έως 1.250.000 παιδιά (αγόρια και κορίτσια) πέφτουν θύματα trafficking.

Το θέμα είναι αυτοί οι αριθμοί - μεταξύ πολλών άλλων- να «ταρακουνούν» τη συνείδηση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, και όχι να την κοιμίζουν, να δημιουργούν αυταπάτες. Να ταυτίζουν οι εργαζόμενοι το δικό τους ενδιαφέρον, την ευαισθησία και την οργή τους για την αδικία με την υποκριτική «φιλανθρωπία» των χορτάτων, των εκμεταλλευτών, των ληστών που κατατρώγουν τον πλούτο που οι εργαζόμενοι με την υπεραξία τους παράγουν.

Για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους βιομήχανους και μια σειρά πολιτικούς, τέτοιοι «μαραθώνιοι» λειτουργούν σαν άλλοθι «ανθρωπιάς». Μια ευκαιρία για να σπείρουν αυταπάτες στο λαό τάχα ότι «όλοι νοιάζονται», «όλοι ευθύνονται», «όλοι μπορούν να συμβάλλουν». Ακόμα και οι υπαίτιοι...