Πολύτιμος σύμμαχος της κυβέρνησης είναι οι αστικές τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες που αναπαράγουν διάφορα «στοιχεία» υπηρεσιών για να συκοφαντήσουν τους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς (όπως ήδη έχουν κάνει για μια σειρά κλάδους), καλλιεργούν αντιλήψεις για να στρέψουν το επιβατικό κοινό (δηλαδή τους υπόλοιπους εργαζόμενους) ενάντια στους εργαζόμενους που κινητοποιούνται και άλλα. Ευθύνες φέρουν και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες λόγω της τακτικής που ακολουθούν. Κύρια χαρακτηριστικά τους είναι ότι παίρνουν αποφάσεις για κινητοποιήσεις εκτός μαζικών διαδικασιών, χωρίς τη συμμετοχή των εργαζομένων και πως προβάλλουν αιτήματα που δε θίγουν την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και απελευθέρωσης των μεταφορών.

Σε αυτές τις συνθήκες, προβάλλει ακόμα πιο επιτακτικά η ανάγκη οι εργαζόμενοι να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση των αγώνων τους. Να βάλουν στο περιθώριο τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, να συσπειρωθούν και να ενισχύσουν τις ταξικές δυνάμεις, με στόχο την οργάνωση και ανάπτυξη ταξικών αγώνων, το συντονισμό της δράσης τους με το σύνολο των εργαζομένων ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής και των φορέων της. Το ίδιο επιτακτικά προβάλλει η ανάγκη τα συνδικάτα των άλλων κλάδων, το σύνολο των εργαζομένων και τα λαϊκά στρώματα να δείξουν άμεσα και έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους των αστικών συγκοινωνιών.

Με αυτά τα δεδομένα υπάρχει ο προσανατολισμός για να γίνει αύριο 24ωρη απεργία στα τρόλεϊ, στο μετρό, στο τραμ, στον ηλεκτρικό. Το ίδιο, και στις 10 Γενάρη.

Σύμφωνα με απόφαση της γενικής συνέλευσης, οι εργαζόμενοι στα μπλε λεωφορεία (ΕΘΕΛ) θα κάνουν στάση εργασίας αύριο από τις 12 το μεσημέρι έως 4 μ.μ. και στις 10 Γενάρη από τις 11 π.μ. έως 4 μ.μ., όταν και θα πραγματοποιήσουν νέα γενική συνέλευση.

Τέλος, να σημειωθεί ότι την Πρωτοχρονιά έγιναν στάσεις εργασίας από σωματεία στο μετρό, τον ηλεκτρικό και το τραμ και χτες έγιναν στάσεις εργασίας σε όλες τις αστικές συγκοινωνίες.

Από τη μεταπολεμική ακόμα περίοδο οι αστικές συγκοινωνίες αποτέλεσαν πρόσφορο έδαφος για τις κυβερνήσεις να τροφοδοτούν με κέρδη το κεφάλαιο.

Οι παραχωρήσεις της συγκοινωνίας - των πρώτων μεταπολεμικών κυβερνήσεων των αστών - σε εγγλέζικες ιδιωτικές εταιρείες έφεραν την πρώτη «αναδιάρθρωση» των συγκοινωνιών της Αθήνας και όχι μόνο, δηλαδή το ξήλωμα του τότε σχετικά επαρκούς δικτύου τραμ που είχαν φτιάξει οι Ελληνες εργάτες για την εξυπηρέτηση των κατοίκων αυτής της πόλης.ι Από τότε για όλες τις κυβερνήσεις μέχρι και σήμερα, πότε μέσω «δημόσιου χαρακτήρα» (ΑΣΠΑ - ΕΑΣ) και πότε μέσω ιδιωτικών (ΚΤΕΛ - ΣΕΠ) ή τύπου συνεταιρισμών, η συγκοινωνία αποτελούσε συνεχώς τον οικονομικό τροφοδότη - αιμοδότη στους κάθε λογής επιχειρηματίες.

Βασικό κριτήριο ήταν και είναι το κέρδος για το κεφάλαιο, είτε μέσω της αγοράς οχημάτων (βαγόνια, λεωφορεία, τρόλεϊ), είτε μέσω της συντήρησης αυτών, είτε μέσω της αγοράς ανταλλακτικών.

Ο σχεδιασμός συγκοινωνιακού δικτύου είχε και έχει ως βασικό κριτήριο - ανεξάρτητα από τη χρονική περίοδο - το κέρδος, μέσα από την τιμή του εισιτηρίου και ταυτόχρονα τη μείωση του κόστους, ενώ έλειπε και λείπει εντελώς το βασικό κριτήριο «της εξυπηρέτησης των κατοίκων όλου του Λεκανοπεδίου».

Οι λόγοι που αυτός ο σχεδιασμός δεν εξυπηρετεί τις βασικές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου δεν είναι λόγοι ανεπάρκειας των κυβερνητικών - διοικητικών παραγόντων της αστικής συγκοινωνίας, αλλά είναι λόγοι καθαρά πολιτικοί. Ο σχεδιασμός δε γίνεται με βάση τις ανάγκες μετακίνησης του λαού, αλλά, όπως προαναφέραμε, με βάση την εξυπηρέτηση μικροπαραγόντων και μεγαλοεπιχειρηματιών σε όλο το φάσμα της μεταφοράς. Δηλαδή, το εμπόριο αυτοκινήτων ΙΧ, που αποδίδει κέρδη στο κεφάλαιο μέσω της αγοράς αυτοκινήτου και μέσω της αγοράς καυσίμων για τις μετακινήσεις, αποδίδοντας κέρδη ταυτόχρονα στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου μέσα από τους φόρους που σχετίζονται με την αγορά και χρήση ΙΧ (τέλη ταξινόμησης, πινακίδες, ασφάλιστρα, τέλη κυκλοφορίας κλπ.).

Επειδή η αστική συγκοινωνία είναι κοινωνικό αγαθό, το οποίο πρέπει να παρέχεται στο λαό, είναι από τη φύση της ελλειμματική σε ό,τι αφορά στο καθαρά λογιστικό κομμάτι (έσοδα - έξοδα). Ομως, ενώ οι ιδιωτικές εταιρείες της αστικής και υπεραστικής μεταφοράς (όπως ΚΤΕΛ επαρχίας και ΟΑΣ Θεσσαλονίκης) επιδοτούνται κανονικότατα από το κράτος και στην τιμή του εισιτηρίου και στην αντικατάσταση οχημάτων, η «δημόσια» αστική συγκοινωνία της Αθήνας υποχρεώνεται από τους νόμους των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα τελευταία 30 χρόνια να δανείζεται από το τραπεζικό σύστημα για τις ανάγκες της λειτουργίας της.

Αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει σε δύο νεότερες «αναδιαρθρώσεις» το 1992 (κυβέρνηση ΝΔ), το 1998 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) και σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιφέρει το συντριπτικό χτύπημα στη «δημόσια» αστική συγκοινωνία με τη συναίνεση της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Με το νομοσχέδιο, που είναι έτοιμη η κυβέρνηση να περάσει στη Βουλή, βάζει τους ιδιώτες στη συγκοινωνία, μειώνει το συγκοινωνιακό έργο, αυξάνει το εισιτήριο έως και στο 1,70 ευρώ, βγάζει στο σφυρί τις υποδομές και την ακίνητη περιουσία σε ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, Μετρό, Τραμ, ΟΑΣΑ και ταυτόχρονα καταργεί δικαιώματα, μειώνει μισθούς και εντατικοποιεί τη δουλειά των εργαζομένων.

Στις επιλογές των κυβερνήσεων συμπαραστάτες από θέση μάχης στην εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) ήταν και είναι οι παρατάξεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ. Εκμεταλλευόμενες οι συγκεκριμένες παρατάξεις το σάπιο σύστημα λειτουργίας των δημόσιων αστικών συγκοινωνιών δημιούργησαν συνδικάτα εφησυχασμένων εργαζομένων αποκρύπτοντάς τους την αλήθεια, λειτουργώντας παράλληλα με όπλο το ρουσφέτι και το βόλεμα στους «ημετέρους». Διαχειρίστηκαν από κοινού με τις διοικήσεις την προσπάθεια απαξίωσης της «δημόσιας» αστικής συγκοινωνίας.

Εμείς, ως ΠΑΜΕ Αστικών Συγκοινωνιών, δεν υπερασπιζόμαστε σε καμία περίπτωση το σημερινό σύστημα, βρισκόμαστε στην ακριβώς αντίθετη λογική, απαιτώντας σύγχρονες, ασφαλείς, αξιόπιστες και φθηνές μεταφορές μέσω ενός Ενιαίου Κρατικού Φορέα Αστικών Συγκοινωνιών, που να είναι στην υπηρεσία του λαού και να αποτελούν λαϊκή περιουσία.

Τι σημαίνει αυτό και πώς μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη;

Πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ότι κοινωνική πολιτική μέσα σε καπιταλιστική κοινωνία ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ σε κανένα επίπεδο και φυσικά ούτε στις αστικές συγκοινωνίες. Επομένως, πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι ότι χρειάζεται αλλαγή εξουσίας και όχι απλά εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων.

Αυτό βάζουμε σήμερα ανοιχτά τόσο στους εργαζόμενους στην αστική συγκοινωνία, όσο και στους εργαζόμενους - επιβάτες των ΜΜΜ, ανοίγοντας καθαρή κουβέντα για αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της εργατικής τάξης και στα συνδικάτα και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αυτός είναι όρος απαράβατος για την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής και εργασίας με επιμέρους κατακτήσεις σήμερα, που θ' ανοίγει δρόμους για τη λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία αύριο.

Σε αυτή τη λαϊκή ανάπτυξη θα ενταχθούν όλοι οι στρατηγικοί τομείς της λαϊκής οικονομίας, στην οποία περιλαμβάνονται η ενέργεια, η κατασκευή και λειτουργία των ΜΜΜ στην υπηρεσία του λαού, που θα κατασκευάζει οχήματα, βαγόνια και θα λειτουργούν με φθηνά καύσιμα (πετρέλαιο - αέριο) και θα παρέχουν μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας.

Εργαλεία για την επίτευξη των παραπάνω στόχων είναι:

Κεντρικά το ΠΑΜΕ με το πλαίσιό του, ως πυλώνας ανασύνταξης του εργατικού κινήματος καθώς και η δημιουργία και συσπείρωση των επιτροπών του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε αμαξοστάσιο, σε κάθε γειτονιά. Στην κατεύθυνση αυτή, το ΠΑΜΕ Αστικών Συγκοινωνιών απευθύνεται στους εργαζόμενους στην αστική συγκοινωνία και τους καλεί να συστρατευθούν στις γραμμές μας και συντονισμένα από κοινού με τους μικρομεσαίους επαγγελματίες (ΠΑΣΕΒΕ), με τους αγρότες (ΠΑΣΥ), με τους φοιτητές (ΜΑΣ) να διεκδικήσουμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε.

Στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει το κεφάλαιο δε γίνεται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Στον πόλεμό τους απαντάμε με πόλεμο. Δε θα υποταχθούμε. Θα αγωνιστούμε και θα νικήσουμε. Δεν έχουμε άλλο δρόμο.

ΟΧΙ στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών. Κρατικός φορέας αστικών συγκοινωνιών - λαϊκή περιουσία - αποκλειστικά στην υπηρεσία του λαού.

ΟΧΙ στην αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες και το σιδηρόδρομο. Δωρεάν μετακίνηση στις ώρες αιχμής για τους εργαζόμενους και όλη τη μέρα δωρεάν για τους άνεργους, χαμηλοσυνταξιούχους, φοιτητές.

ΟΧΙ στις απολύσεις και τις μετατάξεις. Μόνιμη δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα. Αμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, καμία μείωση του συγκοινωνιακού έργου.