ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΦΡΑΙΜΙΔΗΣ

Πώς να τον ξεχάσεις;

Σήμερα, στις 11 το πρωί, στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας, το 40ήμερο μνημόσυνο

Σήμερα το πρωί, στις 11.00 π.μ., η οικογένεια του Βασίλη Εφραιμίδη θα τελέσει 40ήμερο μνημόσυνο στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Πέρασαν 40 μέρες από εκείνη τη χρονική στιγμή που ο Β. Εφραιμίδης, «προδομένος» από την καρδιά του έφυγε για πάντα από κοντά μας. Οταν καλείσαι να μιλήσεις για τον Β. Εφραιμίδη, να γράψεις για την αγωνιστική του διαδρομή μέσα στη ζωή, για την ανυπόταχτη στάση ζωής του, ανακαλύπτεις ότι δεν μπορούν να χωρέσουν μέσα σ' ένα μικρό αφιέρωμα.

Είναι δύσκολο να περιγράψεις τη ζωή ενός ανθρώπου, όπως ήταν ο σύντροφός μας Βασίλης Εφραιμίδης, ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην εκπλήρωση των ιδανικών της εργατικής τάξης, στην προώθηση των συμφερόντων του λαού, αναπτύσσοντας πλούσια πολιτική και κοινωνική δράση. Ο Β. Εφραιμίδης, ήταν ένας από τους χιλιάδες κομμουνιστές, που μέχρι και τις τελευταίες στιγμές της ζωής του στάθηκε στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων.

Οσοι τον γνώρισαν, όσοι τον έζησαν από κοντά, δεν μπορούν εύκολα να ξεχάσουν την ειλικρίνεια και την εντιμότητά του. Το πάθος με το οποίο αντιμετώπιζε τα προβλήματα και προσπαθούσε να δώσει λύση σ' αυτά. Η συνέπεια και η αγωνιστική στάση του, τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό, όχι μόνο στους φίλους και στους συντρόφους του, αλλά και στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ο Β. Εφραιμίδης γεννήθηκε στο χωριό του Πόντου Ακνταμαντανί, την 1/1/1915. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά του ξεριζώνεται και παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς. Το 1923 καταλήγει στην Αθήνα. Ο ίδιος σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας απ' όπου αποφοίτησε το 1939. Σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος.

Ο Βασίλης Εφραιμίδης, σε όλες τις μεγάλες μάχες του λαού μας δήλωσε το «παρών». Ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα στην Εθνική Αντίσταση και με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940 βρίσκεται με το βαθμό του εφέδρου ανθυπασπιστή στην 8η Μεραρχία στα σύνορα. Για τη δράση του στον πόλεμο παρασημοφορείται με το Αριστείο Ανδρείας. Με την κατάρρευση του μετώπου γυρίζει στην Αθήνα. Το 1941 γίνεται μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου. Ηδη είναι μέλος του ΚΚΕ και εντάσσεται στο ΕΑΜ όπου δουλεύει ως οργανωτής και διαφωτιστής στη γερμανοκρατούμενη Αθήνα. Με την απελευθέρωση συνεχίζει την πολιτική του δράση. Σε συνθήκες σκληρών διώξεων αναλαμβάνει διευθυντής της «Ελεύθερης Ελλάδας», δημοσιογραφικού οργάνου του ΕΑΜ. Το 1947 καταδικάζεται με το νόμο «περί Τύπου» και με το έκτακτο Γ` Ψήφισμα και οδηγείται στη φυλακή. Αποφυλακίζεται τον Ιούλη του 1951 και το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ. Εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής της ΕΔΑ μέχρι τη δικτατορία. Το 1952 αναλαμβάνει εκδότης και διευθυντής της «Αυγής», όπου παρέμεινε μέχρι το 1956.

Η χούντα καταδιώκει τον Β. Εφραιμίδη, ο οποίος το 1968 διαφεύγει στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύσσει έντονη αντιδικτατορική δράση λόγω της οποίας του αφαιρείται η ελληνική ιθαγένεια και του δεσμεύονται οι συντάξεις του βουλευτή και του δικηγόρου.

Από τη μεταπολίτευση συνεχίζει την πλούσια πολιτική δράση του. Ενεργοποιείται ιδιαίτερα στο Κίνημα Ειρήνης και εκλέγεται στο προεδρείο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Από το 1981, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ, εκλεγόταν συνεχώς ευρωβουλευτής.

Στο 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ του Κόμματος, επανεκλέχθηκε μέλος της ΚΕ στα 10ο, 11ο, 12ο, 13ο, 14ο και 15ο Συνέδρια.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΛΠΕΑΣ

Λείπει από το λαϊκό κίνημα

Συμπληρώθηκαν 40 μέρες από το χαμό του

Συμπληρώνονται σήμερα 40 μέρες από τον ξαφνικό και άδικο θάνατο του αγωνιστή της Αριστεράς Παναγιώτη Σαλπέα, που στις 16 Αυγούστου πνίγηκε ενώ επιδιδόταν στο αγαπημένο του άθλημα του υποβρύχιου ψαρέματος στις ακτές του Γυθείου. Ο Παναγιώτης Σαλπέας άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα πράγματα του Πειραιά. Αγαπητός από όλους, σίγουρα αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Οπως είχε επισημάνει σε ανακοίνωσή της τη μέρα του θανάτου του η Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ, το λαϊκό κίνημα είναι πιο φτωχό.

Ο εκλιπών από μικρός εντάχθηκε στο προοδευτικό κίνημα από τις γραμμές των Λαμπράκηδων. Από τη μεταπολίτευση στάθηκε αταλάντευτα δίπλα στο ΚΚΕ, του οποίου τις θέσεις υπερασπιζόταν μέχρι το τέλος της ζωής του. Επί σειρά ετών εκλεγόταν πρόεδρος της Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά. Πρώτη φορά εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος Πειραιά το 1991. Το 1994 ήταν υποψήφιος δήμαρχος. Εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος επικεφαλής της Κίνησης «Πειραιάς - Αναγέννηση». Το 1998 ήταν πάλι υποψήφιος δήμαρχος επικεφαλής της Κίνησης «Πειραιάς - Αναγέννηση» και επανεκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος.

Ο Παναγιώτης Σαλπέας ήταν γνωστός όχι μόνο στην πειραϊκή κοινωνία, αλλά πανελλαδικά για την πλούσια δραστηριότητα που είχε αναπτύξει στον αθλητισμό, αλλά και γενικότερα για την πολιτική και κοινωνική του δράση. Τον χαρακτήριζε η αγωνιστικότητα, η ανυποχώρητη στάση του υπερασπιστή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Τη στάση του ως δημοτικού συμβούλου και επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης τη χαρακτήριζε ο ανυποχώρητος αγώνας σε όποιες επιλογές της διοίκησης έθιγαν τα συμφέροντα των δημοτών και της πόλης. Από όποια θέση ο Παναγιώτης Σαλπέας άσκησε διοίκηση διακρίθηκε για την οργάνωση, τη μεθοδικότητα και την αποτελεσματικότητά του.

Με το θάνατο του Παναγιώτη Σαλπέα απαλλάχτηκαν από ένα σημαντικό πολέμιό τους τα προβλήματα του Πειραιά, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η άλωση των ελεύθερων χώρων, η επίθεση στις λαϊκές κατακτήσεις σε όλους τους τομείς από την εργασία, ως την Κοινωνική Πρόνοια, την Παιδεία, την Υγεία και τον Πολιτισμό. Αντίστοιχα έχασε ένα σύμμαχο η υπεύθυνη αλλά και άγρυπνη κριτική για την πελατειακή και αδιαφανή διαχείριση, για τα σκάνδαλα που αποτελούν συστατικό κομμάτι της προωθούμενης ηθικής και πολιτικής σήψης της κοινωνίας μας.

Μοναδική απάντηση και συνάμα υπόσχεση των κομμουνιστών και όλων των προοδευτικών ανθρώπων του Πειραιά στη μνήμη του Παναγιώτη Σαλπέα, είναι ότι θα συνεχιστούν και θα ενταθούν οι αγώνες για τα ιδανικά εκείνα που και αυτός ανάλωσε όλη του τη ζωή.

Το 40ήμερο μνημόσυνο του Παναγιώτη Σαλπέα γίνεται σήμερα στις 11 το πρωί στην Αγία Σοφία Πειραιά.

ΜΕ ΤΟΥ ΕΑΜ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ

(Στη μεγάλη μάχη της ανθρωπότητας)

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ Στη βδομάδα του ΕΑΜ. Την Τετάρτη 27 του Σεπτέμβρη συμπληρώνονται φέτος πενήντα εννιά χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου. Μέσα στο θεοσκόταδο της χιτλεροφασιστικής Κατοχής μια νέα Φιλική Εταιρεία - όπως σωστά χαρακτηρίστηκε - σάλπιζε σ' όλους τους Ελληνες εκείνο το φλογερό και μοναδικό για την Ελλάδα εγερτήριο.

ΕΙΝΑΙ η 27η του Σεπτέμβρη μια σημαντική ιστορική επέτειος ανάλογη μ' εκείνες της 25ης του Μάρτη και της 28ης του Οκτώβρη. Κι έτσι έπρεπε να γιορτάζεται σαν γιορτή εθνική, όπως γίνεται με το '21. Να γεμίσουν λουλούδια οι τάφοι των χιλιάδων αγωνιστών. Ν' ανοίξουν με της Εθνικής Αντίστασης το μάθημα τα σχολεία.

ΕΞΗΝΤΑ χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τότε που στα βουνά της Αλβανίας φράξαμε το δρόμο στους φασίστες επιδρομείς για να συνεχίσουμε έπειτα τον αγώνα πάνω στη γη μας, μέσα σε μεγάλες δοκιμασίες κι ολοκαυτώματα. Η ελληνική ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση παίρνει οικουμενικό νόημα. Και πολεμάει το πιο ανήμερο θεριό, το χιτλερισμό, που είχε ματοκυλήσει την Ευρώπη.

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ και πολύμορφη η προσφορά του ΕΑΜ. Να ξαναθυμίσουμε πως χάρη στον αγώνα του ΕΑΜ ο λαός και τα νιάτα σώθηκαν από την πείνα. Το λέει και θα το λέει πάντα εκείνο το μοναδικό τραγουδάκι, που μας έχει μείνει από τότε: «Το ΕΑΜ μας έσωσ' από την πείνα».

ΤΟ ΕΑΜ οργάνωσε όχι μόνο τη μαζική πάλη για την επιβίωση αλλά και δημιούργησε τον ΕΛΑΣ, τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, που, όπως είπε ο Στέφανος Σαράφης, υπήρξε από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του λαού μας. Με την πολεμική δράση του ΕΛΑΣ οι Γερμανοί υποχρεώθηκαν να κρατήσουν στην Ελλάδα δώδεκα επίλεκτες μεραρχίες.

ΕΙΝΑΙ επίσης μοναδικό τιμητικό παράδειγμα στο ευρωπαϊκό κίνημα αντίστασης, πως χάρη στον αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και τη δράση την ηρωική του ΚΚΕ οι κατακτητές δεν μπόρεσαν να συγκροτήσουν εκστρατευτικό σώμα για το Ανατολικό Μέτωπο. Οι συγκλονιστικές μαχητικές διαδηλώσεις στις 5 του Μάρτη 1943 και 2 του Ιούλη ανέτρεψαν τα σχέδια των κατακτητών και ματαίωσαν επίσης την επέκταση της βουλγάρικης κατοχής.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΑΜική Αντίσταση λευτέρωσε πολύ πριν το τέλος της Κατοχής σχεδόν ολόκληρη την ύπαιθρο αλλά και ολόκληρους συνοικισμούς στις μεγάλες πόλεις. Στην Ελεύθερη Ελλάδα το λαϊκό κράτος και η λειτουργία του στηρίχτηκε στους λαογέννητους θεσμούς: της λαϊκής Αυτοδιοίκησης, της λαϊκής Δικαιοσύνης και της λαϊκής Παιδείας.

«ΤΟ ΕΑΜ, θα πει ο στρατηγός Αλ. Οθωναίος, ανέσυρε από το λήθαργο την Ελλάδα. Απ' άκρου εις άκρον η ελληνική γη εδονήθη από έναν τιτάνιο παλμό και από κάθε βράχο της Ελλάδας αντήχησε ο νέος παιάν "Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα"... Το ΕΑΜ τον ώθησε εις την οδόν της δημιουργίας...».

ΜΟΝΑΧΑ με το Εικοσιένα μπορεί να συγκριθεί η τετραετία της Εθνικής Αντίστασης. Βαθιά και κοσμογονική η εισφορά της στην εθνική μας ζωή. Μια ώρα πρωτόφαντη μέσα στην Ιστορία μας. Ενας λαός προδομένος και ξαρμάτωτος σηκώθηκε όρθιος και πολέμησε τη σιδερόφραχτη ορδή.

ΑΛΛΑ το μαύρο σε τούτη τη χώρα έγινε άσπρο. Η μεγάλη γενιά της Αντίστασης κυνηγήθηκε άγρια, εξοντωτικά, διά πυρός και σιδήρου. Γύρεψαν - και το γυρεύουν συστηματικά και σήμερα - να σβήσουν το μήνυμα του ΕΑΜ, διαστρέφουν και υπονομεύουν το ρόλο, την προσφορά του. Και το πιο ουσιαστικό, συκοφαντούν το ρόλο και την ηρωική δράση των κομμουνιστών, που βρέθηκαν στις πρώτες γραμμές του Αγώνα. Στρατοδικεία που δολοφονούν, φυλακές και στρατόπεδα εξόντωσης με βασανιστήρια.

ΚΙ ΕΓΙΝΕ εκατό χρόνια αργότερα στην πατρίδα μας ό,τι ιστορούν για τους αγωνιστές του Εικοσιένα ο Μακρυγιάννης κι ο Τερτσέτης: «...Στους πέντε δρόμους έμειναν οι χήρες και τα ορφανά. Είκοσι χρόνια στη "χάψη" (φυλακή) οι αγωνιστές. Και οι εθνοπροδότες με παράσημα και να εισπράττουν συντάξεις»!!! Ολοφάνερη και σήμερα η προσπάθεια να διαστρέψουν της Αντίστασης τα ιδανικά, την κρυστάλλινη αλήθειά τους.

ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΝΝΙΑ χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ και τα δικά του μαχητικά μηνύματα είναι μεγάλες, θεμελιακές διδαχές στο σημερινό αγώνα του λαού μας. Ας τιμήσουμε τους αξέχαστους συντρόφους μας που έδωσαν ολάνθιστες ζωές για τη λευτεριά, τη δημοκρατία, την ειρήνη, για την εθνική ανεξαρτησία και την προκοπή της πατρίδας μας.

ΟΛΟΥΣ τους μαχητές, τις μαχήτριες της μεγάλης εποποιίας, αυτούς που ανάστησαν το νέο Εικοσιένα. Αλίμονο στα έθνη, που δεν κρατούν αναμμένο το καντήλι της μνήμης και της θυσίας των παιδιών τους. Ο αθάνατος ποιητικός λόγος του Σικελιανού το θυμίζει πάντα. Είναι οι νεκροί μας στα ξάγναντα πρωτοπανηγυριώτες.

Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ