Τον εφιάλτη της ανεργίας ζει ένας στους δύο μουσικούς στη χώρα μας. Οπως κατήγγειλε ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, «η ανεργία στο χώρο της μουσικής ξεπέρασε το 50%», ενώ η εργασία των μουσικών είναι πλέον ισοδύναμη της υποαπασχόλησης. Στη σύγχρονη Ελλάδα της - κατά τον πρωθυπουργό - «ανάπτυξης» και της «ευημερίας», το 70% των μουσικών, που απαρτίζουν τα μουσικά σύνολα (ΕΡΤ, Δήμος Αθήνας, έκτακτοι ΚΟΑ, ΕΛΣ κ.ά.) είναι έκτακτοι, με παράνομες συμβάσεις έργου και με μισθούς πείνας. Κραυγαλέα είναι η περίπτωση των καταξιωμένων ορχηστρών (Συμφωνική και Σύγχρονη) και της Χορωδίας της ΕΡΤ, οι μουσικοί - χορωδοί των οποίων υποχρεώνονται να υπογράφουν «συμβάσεις εργολαβικού ανταλλάγματος, βραχυπρόθεσμης διάρκειας», ενώ τα ίδια τα σύνολα βρίσκονται αντιμέτωπα με χρόνια προβλήματα, μεθοδευμένη υποβάθμιση και κρατική αναλγησία. Οσον αφορά στο λεγόμενο ελεύθερο χώρο (κέντρα διασκέδασης, μουσικές σκηνές, ξενοδοχεία κλπ.), εκεί το εργασιακό πρόβλημα λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις. Στα 600 και πλέον νυχτερινά κέντρα μόνο της Αθήνας, η απασχόληση των μουσικών ανέρχεται στα 8 με 12 νυχτοκάματα το μήνα, με αποτέλεσμα την απουσία στοιχειώδους ασφάλισης, αφού τα ένσημά τους δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα 60-70 το χρόνο. Το αποτέλεσμα είναι ένας ολόκληρος κλάδος, που απαρτίζεται από 10.000 μουσικούς, να μη δικαιούται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ταμείο ανεργίας, επιδόματα, δάνεια στέγης και να βλέπει σαν μακρινό, και για τους περισσότερους άπιαστο, όνειρο τη σύνταξη.

Προσπαθώντας ν' αντιμετωπίσει αυτή τη ζοφερή κι ανεξέλεγκτη πλέον κατάσταση ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος έχει κάνει πολλές προσπάθειες να έρθει σε επαφή με τα αρμόδια υπουργεία (κυρίως Εργασίας και Πολιτισμού) και να θέσει τα προβλήματα του κλάδου. Σε υπόμνημά του προς τον υπουργό Εργασίας, Αν. Γιαννίτση (31/5/2000), πληροφορεί για την πληθώρα των εργασιακών προβλημάτων: Απασχόληση ανασφάλιστων μουσικών, παράνομη απασχόληση δημοσίων υπαλλήλων σε θέσεις μουσικών, όπως και αλλοδαπών με παράλληλη καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, κατάργηση των ήδη υπογεγραμμένων συμβάσεων εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου, συστηματική καταπάτηση των όρων της Συλλογικής Σύμβασης του κλάδου (εξοντωτικό ωράριο κ.ά.), εκφοβισμός και τρομοκρατία στους χώρους εργασίας για την αποτροπή επωνύμων καταγγελιών στα θεσμοθετημένα όργανα της πολιτείας. Ο σύλλογος των μουσικών έχει επανειλημμένα ζητήσει την παρέμβαση της πολιτείας ώστε ν' αλλάξει αυτό το νεφελώδες και επικίνδυνο «τοπίο». Να προχωρήσει στην εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και στη διενέργεια συνεχών ελέγχων για τους παράνομα εργαζόμενους και τη δημιουργία, βάσει νόμου, θέσεων εργασίας σε θέατρα, ξενοδοχεία, πλοία. Οπως έχουν τονίσει, «οι πλοιοκτήτες με την ανοχή της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας απασχολούν παράνομα εργαζόμενους αλλοδαπούς, με μόνο κριτήριο το φτηνό κόστος εργασίας. Στα ξενοδοχεία και σε διάφορες μεγάλες επιχειρήσεις, τις θέσεις εργασίας έχουν πάρει μέχρι και πιάνα που παίζουν μόνα τους με σύστημα κομπιούτερ, ενώ στα θέατρα τα πλέι μπακ δίνουν και παίρνουν».

Παρά τις συνεχιζόμενες ενέργειες, τα υπομνήματα του ΠΜΣ προς τα αρμόδια υπουργεία και τα τηλεφωνήματα για κάποια συνάντηση, η απάντηση ήταν ότι «υπάρχει φόρτος εργασίας». Αξίζει να σημειωθεί πως κανένας υπουργός Πολιτισμού, μετά τον Θ. Μικρούτσικο, δεν μπήκε καν στον κόπο να δεχτεί το σύλλογο σε ακρόαση. Αποκορύφωμα της κρατικής εκσυγχρονιστικής «ευαισθησίας» ήταν η απάντηση - προτροπή του διοικητή του ΙΚΑ, Μιλτ. Νεκτάριου, προς τους μουσικούς ν' αλλάξουν δουλιά! Φαίνεται, λοιπόν, πως και στην περίπτωση των μουσικών ισχύει το γνωμικό «στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα».

Με δεδομένη την ολοένα όξυνση των προβλημάτων και την κρατική αναλγησία, οι μουσικοί είναι αποφασισμένοι ν' αντιδράσουν δυναμικά. Αύριο(9/10), στη 1 μ.μ., ο ΠΜΣ προσκαλεί τα μέλη του σε έκτακτη Γενική Συνέλευση στο «Γκρην Παρκ» (Μαυρομματαίων 22) με αποκλειστικό θέμα την αντιμετώπιση της ανεργίας. Την Τρίτη, στις 10/10 οι μουσικοί θα συμμετάσχουν, με δικά τους αιτήματα, στην απεργία της ΓΣΕΕ. Κλιμακώνοντας τους αγώνες τους αναμένεται να προχωρήσουν σε πορείες διαμαρτυρίας «μετά τυμπάνων», ενώ προσανατολίζονται σε πανελλαδική πορεία διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα και επίδοση κειμένου διαμαρτυρίας τους στον πρωθυπουργό. Παράλληλα, ενδέχεται να σιγήσουν τα όργανα μέσα στις γιορτές, ενώ όπως έχουν ήδη αναφέρει «αν και τότε δε βρεθούν λύσεις, με τη βοήθεια της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μουσικών, φοβόμαστε ότι θα έχουμε μια Ολυμπιάδα δίχως μουσική».

«Δε μας μένει τίποτα άλλο από το δρόμο του αγώνα», υπογραμμίζουν οι μουσικοί, σημειώνοντας πως «δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς». Σε αυτό τον αγώνα είναι αποφασισμένοι να συντονίσουν τα βήματά τους και με τους άλλους κλάδους καλλιτεχνών. Οχι μόνο γιατί είναι πολλά αυτά που τους ενώνουν, μα και γιατί ο πολιτισμός είναι ένα θέμα που αφορά όλη την κοινωνία. «Εχουμε τη φωνή της τέχνης» λένε. Αυτή τη φωνή θα υψώσουν και πάλι διεκδικώντας εργασία και αξιοπρέπεια. Και μαζί το δικαίωμα της κοινωνίας μας να έχει μουσική, τέχνη, όραμα. Αυτό το όραμα, που η πολιτική και οικονομική εξουσία επιδιώκει να της στερήσει.