Ενα νέο δήθεν Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας συνέταξαν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπέι, και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, με στόχο να συγκεράσουν πρόσκαιρα τις αντιθέσεις και να ξεγελάσουν τους λαούς ως προς τις πραγματικές προθέσεις και το εύρος της ενιαίας επίθεσης που έχει εξαπολύσει σε βάρος τους το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.

Το σχετικό ντοκουμέντο, το οποίο θα αποτελέσει και την ατζέντα της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης στις 11 Μάρτη, παρουσιάζουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, με τον τίτλο «Ενισχυμένος συντονισμός της οικονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη, κύρια χαρακτηριστικά και γενικές ιδέες»,

Στο κείμενο που διαμόρφωσαν Ρομπέι και Μπαρόζο έχουν γίνει φραστικές τροποποιήσεις σε σχέση με την αρχική έκδοση της πρότασης, χωρίς να μεταβάλλεται στο ελάχιστο ο αντιδραστικός πυρήνας του.

Με άλλα λόγια, μπορεί να μην προβλέπονται ρητά τα συγκεκριμένα αντιλαϊκά μέτρα που θα πρέπει να υιοθετηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα, ωστόσο χαράσσονται ξεκάθαρες κατευθύνσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη λήψη των μέτρων που επιδιώκει το κεφάλαιο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του: Μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, αυστηρά προγράμματα λιτότητας κ.ά.

Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, το γεγονός ότι η γερμανική κυβέρνηση χαρακτήρισε χτες την πρόταση ως «πολύ ενθαρρυντική».

Σύμφωνα με τα αποσπάσματα του κειμένου που διέρρευσαν στα ειδησεογραφικά πρακτορεία, το Σύμφωνο που παρουσίασαν οι δύο αξιωματούχοι της ΕΕ προβλέπει τα εξής:

• Ως προς τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη νομική κατοχύρωση ενός «φρένου χρέους», προβλέπεται ότι «τα κράτη - μέλη πρέπει να έχουν την επιλογή του συγκεκριμένου εθνικού νομικού οχήματος που θα χρησιμοποιηθεί, αλλά πρέπει να διασφαλίζεται ότι θα έχει επαρκώς δεσμευτικό χαρακτήρα (π.χ. συνταγματική ρύθμιση ή νόμος πλαίσιο)», ενώ «η ακριβής διατύπωση του νόμου θα πρέπει επίσης να αποφασιστεί από κάθε κράτος - μέλος (π.χ. μπορεί να πάρει τη μορφή ενός "φρένου χρέους", κανόνα που αφορά στο πρωτογενές πλεόνασμα ή κανόνα για δημόσιες δαπάνες)».
• Το σχέδιο δε θέτει συγκεκριμένο αριθμητικό στόχο αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ωστόσο υπογραμμίζει την ανάγκη να είναι «διατηρήσιμα» τα συστήματα συνταξιοδότησης και κοινωνικών παροχών, σημειώνοντας ότι «οι χώρες που αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις όσον αφορά στα συνταξιοδοτικά τους συστήματα και το σύστημα κοινωνικών παροχών, πρέπει να δεσμεύονται ότι θα αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις αυτές, με βάση συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα». Στην κατεύθυνση αυτή, «είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αξιοποιηθούν στοχευμένα κίνητρα για την παραμονή στην εργασία μεγαλύτερων εργαζομένων και την προαγωγή της διά βίου μάθησης». Μπορεί, δηλαδή, οι επιτελείς της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης να προχωρούν σε φραστικές ανακατασκευές, ωστόσο είναι σαφής η κατεύθυνση για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Προβλέπεται ακόμα ότι η αξιολόγηση για την πρόοδο ως προς την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, θα βασίζεται στην εξέλιξη των μισθών και της παραγωγικότητας και σημειώνεται ότι «το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος θα παρακολουθείται και θα συγκρίνεται με τα άλλα κράτη της ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων. Θα εκτιμάται για το σύνολο της οικονομίας και για τους μεγαλύτερους τομείς».

Την ίδια στιγμή, επισημαίνεται ότι, παρόλο που η κάθε χώρα θα μπορεί να αποφασίζει μόνη της πώς θα διαχειριστεί το κόστος εργασίας ανά μονάδα, «οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενίσχυση της αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και τη βελτίωση των "μηχανισμών τιμαριθμικής προσαρμογής"». «Αποκέντρωση» των διαπραγματεύσεων για την ΕΕ, δεν είναι παρά η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η αντικατάστασή τους με επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, για τη διευκόλυνση του χτυπήματος των εργασιακών δικαιωμάτων. Ακόμα, το κείμενο καλεί τα κράτη - μέλη να συγκρατήσουν τους μισθούς στο δημόσιο τομέα, εξαιτίας της επίδρασής του στους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα.

• Για την ενιαία φορολόγηση των επιχειρήσεων, προβλέπεται ότι «η ανάπτυξη μιας κοινής ενοποιημένης βάσης φορολογίας των επιχειρήσεων μπορεί να είναι ένας τρόπος να διασφαλισθεί η συμβατότητα των φορολογικών συστημάτων χωρίς την εναρμόνισή τους» και διευκρινίζει ότι αυτή η κοινή βάση θα μπορούσε να υιοθετηθεί από μία μικρότερη ομάδα χωρών, αν δεν συμφωνούν όλες.

Αλλωστε, το πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η συζήτηση γύρω από το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας σκιαγραφεί η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, που στην εναρκτήρια ομιλία της στο συνέδριο CeBIT υπογραμμίζει: «Μόνο οι καλύτεροι από εμάς έχουν τη δυνατότητα να σταθούν στο παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η μέση Ευρωπαϊκή χώρα δεν είναι ανταγωνιστική».

Οι διαρροές για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας έγιναν στο φόντο των στοιχείων που περιέχονται στην έκθεση της Κομισιόν, σχετικά με τις ενδιάμεσες οικονομικές προβλέψεις για τις επτά μεγαλύτερες, από πλευράς οικονομικού μεγέθους, χώρες της ΕΕ (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Πολωνία, Ισπανία και Μ. Βρετανία).

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, η ανάπτυξη το 2011 αναμένεται να διαμορφωθεί στο 1,8% στην ΕΕ και στο 1,6% στην ευρωζώνη. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι το κλίμα αβεβαιότητας στην ΕΕ συνεχίζεται, καθώς η ανάκαμψη μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ είναι άνιση και η κατάσταση στις χρηματοπιστωτικές αγορές παραμένει εύθραυστη.

Σύμφωνα, τέλος, με το Bloomberg, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη (EBRD), Τόμας Μίροου, υποστηρίζει ότι η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν πρέπει να θεωρείται «ταμπού», καθώς ένα χρέος ύψους 150% με 160% του ΑΕΠ είναι απλά «αβάσταχτο».