Σε χώρους δουλειάς, Υγείας, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στα μαγαζιά και στις γειτονιές, οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ, προετοιμάζουν την επιτυχία του συλλαλητηρίου στις 10 Μάρτη. Με αυτό τον τρόπο μετατρέπουν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σε ένα ακόμη σκαλοπάτι για την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα, για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης, για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζόμενων. Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο έχει οριστεί για 6.30 το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος.

Στο πλαίσιο της δραστηριότητας για την επιτυχία του συλλαλητηρίου έχουν προγραμματιστεί οι εξής παρεμβάσεις:

• Αύριο, Πέμπτη 3 Μάρτη:

-- Ομιλία και συγκέντρωση στα γραφεία του ΟΑΕΔ, μαζί με την ΟΓΕ.

-- Περιοδεία στο Μαιευτήριο Μητέρα (μαζί με την ΟΓΕ).

• Την Παρασκευή 4 Μάρτη: Θα γίνει περιοδεία στην εταιρεία «ΜΕΛΛΟΝ».
• Την Τρίτη 8 Μάρτη:

-- Παρέμβαση στα εργοστάσια ΜΑΚΟΠΛΕΞ, ΤΣΑΚΙΡΗΣ, ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ, ELITE, ΦΕΙΔΑΣ, ΛΟΥΝΑ.

-- Στα εργοστάσια Μετάλλου ΧΕΡΟΥΒΙΜ (μαζί με την ΟΓΕ) και ΣΒΑΜΠΕ.

-- Στη ΜΑΡΦΙΝ, στην Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ στη Συγγρού. Στην EXECUTIVE, στη FIRSTDATA, στην ΕΘΝΙΚΗ Τράπεζα στο Γέρακα και στην EUROBANK Καλλιθέας.

• Την Τετάρτη 9 Μάρτη στην ΠΥΡΚΑΛ.

Επιπλέον, απόφαση να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο στις 10 Μάρτη πήρε το ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Περιστερίου. Οπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, η απόφαση πάρθηκε «αφού εκτίμησε τη σημερινή κατάσταση και μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από το μεγάλο κεφάλαιο και την κυβέρνηση». Ιδιαίτερη βαρύτητα οι εργαζόμενοι του Δήμου Περιστερίου δίνουν στην προετοιμασία του συλλαλητηρίου με συγκεντρώσεις, περιοδείες και συσκέψεις στους χώρους δουλειάς.

Με παρακαταθήκη την πλούσια αγωνιστική πείρα της απεργίας στις 23 του Φλεβάρη οι ταξικές δυνάμεις κλιμακώνουν την πάλη τους ενάντια στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, που μπαίνει σε φάση παροξυσμού. Με σχέδιο και οργάνωση σε κάθε τόπο και κλάδο δουλειάς οργανώνουν τα συλλαλητήρια στις 10 του Μάρτη και σχεδιάζουν το επόμενο βήμα τους, το συλλαλητήριο στις 9 του Απρίλη στην Αθήνα, στο πλαίσιο και του 16ου Συνεδρίου της ΠΣΟ που εκείνες τις μέρες φιλοξενείται από το ΠΑΜΕ στη χώρα μας. Το στίγμα αυτό δόθηκε στη χτεσινή μαζική παναττική σύσκεψη στην Αθήνα που οργάνωσε το ΠΑΜΕ, όπου αποτιμήθηκε η εμπειρία της απεργίας και κατατέθηκαν σκέψεις και συμπεράσματα για το πώς βαδίζει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Σε μια κατάμεστη αίθουσα με τη συμμετοχή εκατοντάδων συνδικαλιστών ο Γ. Πέρρος αναφέρθηκε στα βασικά χαρακτηριστικά της πρόσφατης απεργιακής μάχης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Εγινε σε συνθήκες σύνθετες, σε συνθήκες έντασης και κλιμάκωσης της επίθεσης στη ζωή της εργατικής τάξης. Σε συνθήκες που οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χειρότερη, την πιο αντιδραστική κυβέρνηση, η οποία μαζί με την τρόικα, το κεφάλαιο, τα αστικά κόμματα παίρνει συνεχώς καινούρια μέτρα, ήδη έχουμε το 4ο μνημόνιο και ετοιμάζεται νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Σε συνθήκες υπονόμευσης της απεργίας από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, και σε πολλές περιπτώσεις απεργοσπασίας με στελέχη τους να την οργανώνουν σε συνεννόηση με την εργοδοσία.

Σε συνθήκες έντασης της εργοδοτικής τρομοκρατίας, με απειλές για απολύσεις.

Παρ' όλα αυτά η συμμετοχή στην απεργία και γενικά και στους κλάδους ήταν μεγάλη και σε πολλές περιπτώσεις μεγαλύτερη από τις 15 Δεκέμβρη. Οπως επίσης και οι απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.

Η απεργία στις 23 Φλεβάρη είχε θετικά και ποιοτικά στοιχεία. Ηταν μια αποφασιστική παρέμβαση του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων. Μια μάχη σε πολλά μέτωπα και με συνδυασμένες μορφές πάλης. Η απεργία αυτή οργανώθηκε όχι σε συμβιβασμό και υποχώρηση μπροστά σε δυσκολίες, αλλά μέσα από προσπάθεια να τις ξεπεράσουμε. Ομως, οι ευθύνες μας είναι ακόμα μεγαλύτερες και πρέπει να ανταποκριθούμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια στον παραμικρό εφησυχασμό, την παραμικρή αναμονή. Η κρίση είναι σε εξέλιξη και βαθαίνει. Συγκεντρώνεται και συγκεντροποιείται το κεφάλαιο με χιλιάδες απολύσεις ("Cosmote-Γερμανός" και αλλού). Η επίθεση θα μεγαλώσει σε όλη τη ζωή της εργατικής τάξης, στην Υγεία, την Παιδεία, την Ασφάλιση, το εισόδημα κ.λπ.».

Για την κλιμάκωση της πάλης το στέλεχος του ΠΑΜΕ ανέφερε: «Μέσα σε αυτή τη δράση που αναπτύσσουμε είναι ανάγκη να συνειδητοποιούνται καλύτερα οι δυσκολίες, τα κενά και τα λάθη στη δουλειά μας, οι δυνατότητες που διαμορφώνει η δράση μας και κύρια τι κίνημα χρειαζόμαστε.

Ανεβαίνει η αγανάκτηση, ο θυμός, συνειδήσεις διαφοροποιούνται. Αυτό όμως πρέπει να μεταφράζεται σε οργάνωση στους τόπους δουλειάς. Γιατί εμείς επιδιώκουμε τη σύγκρουση, την ανατροπή στη γραμμή συσπείρωσης ενάντια στα μονοπώλια, στις πολυεθνικές. Αυτό χρειάζεται οργάνωση κατά κλάδο και επιχείρηση και όχι με αιτήματα όπως να φύγει ο τάδε ή ο δείνα υπουργός. Τα βήματα που έχουμε κάνει είναι θετικά αλλά πίσω από τις ανάγκες της ταξικής πάλης και τις δυνατότητες.

Χρειάζεται όμως να δουλεύουμε για τη συσπείρωση, την ένταξη νέων δυνάμεων. Εδώ, ενώ υπάρχουν δυνατότητες, είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων. Πρέπει να δούμε πώς δουλεύουμε με τον κόσμο, πώς τον βάζουμε στη μάχη, αν του δίνουμε ευθύνη, τον χρεώνουμε. Να δούμε πόσο αξιοποιείται το άνοιγμα που κάνουμε. Για να συνειδητοποιείται όσο γίνεται από περισσότερα τμήματα εργαζομένων ότι χωρίς βαθύτερες αλλαγές, χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, τη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δεν υπάρχει έδαφος, όχι μόνο για νέες κατακτήσεις, αλλά ούτε καν για τη διάσωση των σημερινών κατακτήσεων. Οτι χωρίς την προοπτική που έχει στόχο την ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες μας, την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της δεν υπάρχει διέξοδος.

Η συζήτηση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης πρέπει να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, με συζητήσεις, συσκέψεις, κατά κλάδο, κατά σωματείο, επιχείρηση, δένοντάς την με τις εξελίξεις στους κλάδους.

Ο απεγκλωβισμός δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον οπορτουνισμό είναι βασικό στοιχείο άμυνας αλλά και αποτελεσματικότητας των αγώνων της εργατικής τάξης».

Ετσι αναδεικνύονται και βασικά κριτήρια για την ενίσχυση των αγώνων:

«Καθοριστικό ζήτημα για το επόμενο διάστημα είναι:

Να οργανώνονται και να συγκεντρώνονται συνεχώς νέες δυνάμεις, να διαμορφωθεί μια μάχιμη και συγκροτημένη δύναμη κατά κλάδο που θα παλεύει με σχέδιο. Η δουλειά μας έχει συνέχεια και μαζικότητα, εκεί που από μέσα σε σταθερή βάση έχουμε έναν άνθρωπο, ή ομάδα, πυρήνα να δουλεύουν.

Η επιτροπή αγώνα, η σωματειακή επιτροπή, ή ο πυρήνας που δημιουργούμε θέλει να δούμε ποια είναι η συνέχειά του. Δε φτάνει μόνο η δημιουργία του. Τι περιεχόμενο του δίνουμε, τι σχέδιο έχει, τι πρόγραμμα. Συνεδριάζει για να συζητήσει; Δίνουμε ολόπλευρη ιδεολογικοπολιτική βοήθεια; Είμαστε απάνω κατά πάνω;

Κυρίως πρέπει να δούμε τι ζητήματα βάζουν οι εργαζόμενοι, πώς απαντάμε. Πώς απαντάμε στις δυσκολίες, τα ιδεολογήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος (π.χ., αν είναι να χάσω τη δουλειά μου ας δουλέψω και απλήρωτος, ή ας χάσω κάποια από αυτά που παίρνω για να μην τα χάσω όλα).

Δηλαδή, πρέπει να ξεκαθαρίζει ο κόσμος στο μυαλό του τις αιτίες της κατάστασης που ζει για να οργανώνεται. Να ξεκαθαρίζει ότι κυβέρνηση, εργοδοσία, ΕΕ επιδιώκουν να υπάρχει ατομική σύμβαση, ατομική Υγεία, Ασφάλιση, Παιδεία. Να καταλαβαίνει τι κίνημα χρειάζεται. Συνδικάτα αποφασισμένα, οργανωμένα, απαλλαγμένα από τους εκπροσώπους της εργοδοσίας και της κυβέρνησης».

Το επόμενο διάστημα «ανοίγουμε νέο κύκλο παρεμβάσεων. Μπροστά μας έχουμε τις ΣΣΕ. Κυβέρνηση και ΓΣΕΕ προχωρούν στην ολοκλήρωση του εγκλήματος της κατάργησης των ΣΣΕ, με το κόλπο της αναβάθμισης του ΑΣΕ, που επί της ουσίας θέτει νέες προϋποθέσεις προκειμένου να μη γίνεται η επέκταση των κλαδικών ΣΣΕ, αυτόματα. Κοροϊδεύει η ηγεσία της ΓΣΕΕ, λέει ψέματα όταν λέει ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης. Αλλωστε, η ΓΣΕΕ έδωσε τα ρέστα της για να περάσει ο νόμος για τις επιχειρησιακές συμβάσεις.

Το Μάρτη η εργοδοσία θα επιχειρήσει γενικευμένη εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων, κλείνοντας τους ισολογισμούς της. Προετοιμαζόμαστε κατά κλάδο γνωρίζοντας ότι θα βρούμε μπροστά μας μεγάλες δυσκολίες. Με πρωτοβουλίες και πλατιά διαφώτιση να δημιουργήσουμε μέτωπο αντίστασης και με καλό συντονισμό να δώσουμε τη μάχη. Ετοιμάζουμε το σχέδιο ΣΣΕ. Με το σχέδιο απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους του κλάδου. Τα σωματεία, κλαδικά, επιχειρησιακά, οι σωματειακές επιτροπές οργανώνουν Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, συζητήσεις, παίρνουμε τις γνώμες και τους προβληματισμούς των εργαζομένων.

Κλιμακώνουμε την πάλη μας με την 8 Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Το κύριο βάρος της οργάνωσης της δουλειάς να γίνει υπόθεση των συνδικάτων. Το κάθε σωματείο, η κάθε Ομοσπονδία και κλάδος να έχει το δικό του σχέδιο. Στη δουλειά αυτή να εντάξουμε εργαζόμενες που ξεχώρισαν, εμπιστεύτηκαν το ΠΑΜΕ, αλλά και τα σωματεία. Σοβαρή δουλειά να κάνουμε στις σχολές μαθητείας, κατάρτισης, στις μετανάστριες. Να κατακτηθεί και να μονιμοποιηθεί η δουλειά μας στις γυναίκες».

Παίρνοντας το λόγο ένας ένας από τους συνδικαλιστές μετέφερε τη δική του πείρα, τις δικές του σκέψεις, από το εργοστάσιο, την Επιτροπή, τη λειτουργία του Σωματείου. Ο Κ. Καρακώστας, από την Ομοσπονδία Τροφίμων, την προσπάθεια που έγινε για το στήσιμο της Εργοστασιακής Επιτροπής στη «Νουνού», για την εργοδοτική τρομοκρατία που αντιμετώπισαν και τις απολύσεις που απέτρεψαν.

Για τις ανατροπές που έρχονται στην ακτοπλοΐα με το διωγμό 4.500 ναυτικών μίλησε ο πρόεδρος της Ενωσης Μαγείρων Εμπορικού Ναυτικού, Γ. Αντωνόπουλος, την «καραμέλα της ανταγωνιστικότητας», όπως είπε, που την πλήρωσαν ακριβά οι ναυτικοί στον κλάδο της ποντοπόρας ναυτιλίας όταν από το 1980 χάθηκαν 100.000 θέσεις εργασίας. Για τον αγώνα τους όταν, παρά την πολιτική επιστράτευση, με δύο απεργίες την ακύρωσαν στην πράξη. Αλλά και για την αξία της ταξικής αλληλεγγύης που βρήκαν μόνο στο πρόσωπο των συνδικάτων του ΠΑΜΕ, όταν το σωματείο τους εγκλωβισμένο ακολουθούσε την ΠΑΣΚΕ, για να προσθέσει πως «οδηγηθήκαμε στο τέλμα». Γι' αυτό, κατέληξε, «δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η συμπόρευση με το ΠΑΜΕ. Ενότητα, οργάνωση, αγώνες, γιατί οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες».

Για τη δουλειά που έγινε από το Συνδικάτο Φαρμάκου μίλησε ο Ηρ. Κωνσταντινίδης: «Φτάσαμε σε δεκάδες επιχειρήσεις, εργοστάσια, αποθήκες, φαρμακεία», όπου οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά σε μια χιονοστιβάδα απολύσεων, όταν οι φαρμακοβιομήχανοι είναι από τους πρώτους σε κερδοφορία.

Τη μάχη που δίνουν στο Καζίνο της Πάρνηθας με το ταξικό σωματείο περιέγραψε ο Ν. Τάκας, ενώ στις παρεμβάσεις του ΣΕΤΗΠ ο Ν. Θεοδωράκης, που, όπως είπε, «σήμερα (σ.σ. χτες) η παρέμβαση αλληλεγγύης του ΠΑΜΕ έδωσε κουράγιο στους εργαζόμενους της COSMOTE που αντέδρασαν στις απολύσεις».

Στον τρόπο λειτουργίας του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας αναφέρθηκε ο Γ. Τασούλας και στην παρέμβασή του για τους απλήρωτους για 70 μέρες εργαζόμενους στην «Καπετανίδης». «Οι εργάτες - είπε - μας εμπιστεύτηκαν γιατί δέκα ολόκληρες μέρες ήμαστε εκεί. Κάτω από την πίεση οι εργάτες πληρώθηκαν, όμως τους είπαμε μια νίκη δε φτάνει. Μια απεργία δεν αρκεί...».

«Στη σύσκεψη στείλανε χαφιέδες. Στην απεργία φέρανε φουσκωτούς». Με αυτά τα λόγια ο μετανάστης Ντουμ Φερχάτ περιέγραψε την εμπειρία από τη Σωματειακή Επιτροπή της «Τηλεπερφόρμανς» και τον κοινό αγώνα μεταναστών και ντόπιων εργαζομένων. Απέναντι στην τρομοκρατία ο μετανάστης ξέρει τι θα αντιπαρατάξει: «Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται να γίνει από τα χέρια μας..!».

Για τη δράση της Λαϊκής Επιτροπής στο Περιστέρι μίλησε ένας συναγωνιστής που συμμετείχε στη σύσκεψη και, όπως είπε, με τις πορείες μέσα στις γειτονιές η Επιτροπή προετοίμασε την απεργία, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από τους κατοίκους του δήμου.

Εκ μέρους της Γραμματείας της ΠΣΟ στη σύσκεψη αγωνιστικό χαιρετισμό μετέφερε ο Κύπριος συνδικαλιστής Πιερής Πιερής υπογραμμίζοντας την ανάγκη συσπείρωσης και συντονισμού των ταξικών και αγωνιστικών συνδικάτων όλου του κόσμου μέσα από τις γραμμές της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας.