ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μαχαίρι «εξυγίανσης» στα επιδόματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Καθώς πληθαίνουν οι στρατιές των ανέργων και οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ τον περασμένο Γενάρη έφτασαν τις 835.000, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση προχωρούν σε άγριες περικοπές και στα επιδόματα ανεργίας. Ετσι, χτες, η Κομισιόν δήλωσε ότι τα επιδόματα ανεργίας θα αποδίδονται μετά από έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων. Αυτό σημαίνει, τελικά, η λεγόμενη «αξιολόγηση» των επιδομάτων για την οποία μίλησε το υπουργείο Εργασίας. Αρα, ο άνεργος δε θα λαμβάνει ούτε ευρώ, αν διαθέτει κάποιο σπιτάκι ή χωράφι στο χωριό του. Επιπλέον, με περιουσιακά και εισοδηματικά κριτήρια θα δίνονται και τα υπόλοιπα κοινωνικά επιδόματα, που σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες θα χάσουν οποιαδήποτε οικονομική στήριξη από Οργανισμούς, όπου, έτσι και αλλιώς, καταθέτουν εισφορές ως εργαζόμενοι. Με τον οικονομικό στραγγαλισμό ανέργων και εργαζομένων, θα εξασφαλιστεί η περίφημη δημοσιονομική εξυγίανση.

Το «μάρμαρο» το πληρώνουν οι πολλοί

Νέα φωτιά στην υπόθεση λαϊκή κατοικία ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση με τις σχεδιαζόμενες αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων. Προχτές ανακοινώθηκαν οι καινούριες αυξημένες τιμές που θα παίρνει η Εφορία υπόψη της για μεταβιβάσεις ακινήτων στις περιοχές όπως η Φιλοθέη και το Ψυχικό.

Μικρό το κακό, θα πει κάποιος και ίσως δε θα έχει μεγάλο άδικο. Οι μεγαλοσχήμονες που αγοράζουν σπίτια με 10 και 15 χιλιάδες το τετραγωνικό μέτρο έχουν τον τρόπο τους. Είτε να πληρώσουν τους φόρους που αναλογούν στην αγορά, είτε να αξιοποιήσουν τα διάφορα παράθυρα για να μην πληρώσουν καθόλου φόρο.

Αυτούς ποτέ δεν τους νοιάζει τίποτα. Οι άλλοι έχουν το πρόβλημα. Εκείνοι που πληρώνουν πάντα τα σπασμένα. Οι εργαζόμενοι που προσπαθούν να κουλαντρίσουν τη ζωή τους με το μεροκάματο, έχοντας πάντα κατά νου να αποκτήσουν το δικό τους κεραμίδι και τώρα θα κληθούν να πληρώσουν πολλαπλάσιους φόρους. Οι γονείς που θέλουν να προσφέρουν στέγη στα παιδιά τους και ενώ έχουν ήδη χρυσοπληρώσει τα σπίτια τους με φόρους στο κράτος και τόκους στις τράπεζες θα πρέπει τώρα να ξηλωθούν για τα νέα χαράτσια που ετοιμάζει η κυβέρνηση.

Και μην ξεχνάμε και τους δεκάδες - ίσως και εκατοντάδες - χιλιάδες εργαζόμενους που ενώ τίποτα στη ζωή τους δεν έγινε καλύτερο, θα θεωρούνται πλέον από την Εφορία ως ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας, επειδή θα αυξηθούν και μόνο οι αντικειμενικές αξίες στα ακίνητα.

Δε χρειάζεται πολλή φιλοσοφία. Η πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια και τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου είναι εντελώς αδίστακτη για όλους τους άλλους. Οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, όσοι ανήκουν στα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, είναι αυτοί που θα πληρώνουν συνεχώς το μάρμαρο. Και με την κλιμακούμενη μείωση των εισοδημάτων τους και με τη συνεχή αύξηση της φορολογικής τους επιβάρυνσης.

Δε θεραπεύεται ο καπιταλισμός

Πολλαπλά χρήσιμα τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία για την οικονομία της Τουρκίας, δίνουν, εκτός των άλλων, αποστομωτικές απαντήσεις σε κυβερνώντες και στελέχη της ΝΔ, που εδώ και καιρό ζητούν με επιμονή να αντιγράψουμε το «μοντέλο ανάπτυξης» της γειτονικής χώρας. Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΝΔ έχει υποδείξει το συγκεκριμένο μοντέλο ως μονόδρομο για την απαλλαγή από το μνημόνιο και το ΔΝΤ. Κι όλα αυτά εξαιτίας των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που σημειώνει η οικονομία της Τουρκίας. Αυτό όμως που αποκρύπτουν συνειδητά είναι ότι η ανάπτυξη αυτή στηρίζεται σε περισσότερο αίμα και ιδρώτα των εργαζομένων, περισσότερη και πιο βαθιά φτώχεια για το λαό. Τα στοιχεία, λοιπόν, από την Τουρκία δείχνουν ότι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται παρά την αλματώδη αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας. Συγκεκριμένα, το υψηλότερο εισόδημα των πλουσίων στην Τουρκία είναι 8,5 φορές μεγαλύτερο από αυτό των φτωχότερων, σε σύγκριση με ανάλογη έρευνα το 2009 που ήταν της τάξης του 8,1. Το συνολικό ποσοστό της φτώχειας στη χώρα αυξήθηκε από 16,7% το 2008, στο 17,1 το 2009, αναφέρει έκθεση της τουρκικής στατιστικής υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει ότι ένα σύνολο 12,97 εκατομμυρίων ανθρώπων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι περισσότεροι από την προηγούμενη χρονιά. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία της TurkStat, το πλουσιότερο 20% των πολιτών στην Τουρκία κέρδιζαν το 47,6% του συνολικού εισοδήματος της χώρας το 2009, την ώρα που το φτωχότερο 20% μοιραζόταν μόνο το 5,6%. Το συμπέρασμα είναι προφανές. Δεν υπάρχει θεραπεία για τον καπιταλισμό. Μόνο γκρέμισμα.

Καμιά συναίνεση - λαϊκή συμμαχία

Μια βαθύτερη «ανάγνωση» της πρόσκλησης «διαλόγου» που απέστειλε το υπουργείο Οικονομικών στα πολιτικά κόμματα για το επικαιροποιημένο μνημόνιο είναι χρήσιμη και αποκαλυπτική. Η κυβέρνηση δε θα αναζητούσε συνεργούς αν δε σχεδίαζε και δεν εκτελούσε ήδη ένα ειδεχθές έγκλημα σε βάρος του λαού. Η βαρβαρότητα των μέτρων που έρχονται και η συσσώρευσή τους στα όσα έχουν ήδη νομοθετηθεί μεγαλώνουν το φόβο να μετατραπεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή σε οργανωμένη πάλη. Επί της ουσίας, η κυβέρνηση ζητάει από τους συμμάχους της να αναλάβουν ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες στο πέρασμα της πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Την ίδια επιτακτική ανάγκη εκφράζει και η ντόπια πλουτοκρατία, όπως επιβεβαιώνουν οι αλλεπάλληλες πολιτικές παρεμβάσεις του προέδρου του ΣΕΒ, που ζητάει απόλυτη συναίνεση για να περάσουν τα μέτρα.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να εκπέμψει σήμα συναίνεσης, δηλαδή υποταγής των ανθρώπων του μόχθου στην αντιλαϊκή πολιτική που στόχο έχει να διασώσει τα μονοπώλια απ' την κρίση και να τα επαναφέρει σε τροχιά κερδοφορίας. Η πολιτική αυτή βρίσκει απολύτως σύμφωνη τη ΝΔ, παρότι για λόγους δημαγωγίας αρνήθηκε να προσέλθει στο διάλογο με τον υπουργό Οικονομικών. Το ίδιο ισχύει για τον ΛΑ.Ο.Σ., τη Δημοκρατική Αριστερά και τη Δημοκρατική Συμμαχία, που συναντήθηκαν με τον υπουργό Οικονομικών και, κατά δήλωσή του, είχαν «εποικοδομητική συζήτηση» για το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Την πρόσκληση απέρριψε και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως από θέση εναντίωσης στην κυρίαρχη στρατηγική, αφού οι προτάσεις του δε διαφέρουν απ' αυτές που προβάλλει μερίδα της πλουτοκρατίας, όπως το ευρωομόλογο, η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, που κάθε άλλο παρά φιλολαϊκή διέξοδο ανοίγουν.

Το ΚΚΕ δεν πρόσφερε ποτέ, ούτε πρόκειται να προσφέρει τη συναίνεσή του στην πολιτική που υπηρετεί την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η συνέπεια με την οποία την πολεμά είναι δεδομένη. Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από την πρεμούρα της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων να ισχυροποιήσουν το μέτωπο εναντίον του. Τα κελεύσματα για συναίνεση, που θα φτάνει μέχρι το επίπεδο της διακυβέρνησης, είναι δείγμα του φόβου τους για τη δύναμη του λαού, την οποία προσπαθούν να διαχειριστούν και να ενσωματώσουν. Ενα πράγμα είναι σίγουρο. Οτι αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ και η επιρροή που ασκεί στο λαό και στο κίνημα, τα σενάρια της τυπικής συνεργασίας αστικών κομμάτων στη χώρα ίσως και να είχαν ήδη προχωρήσει για να υποτάξουν ολοκληρωτικά το λαό.

Στη συμμαχία του ταξικού αντίπαλου τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιτάξουν τη δική τους συμμαχία, στερεωμένη με γερά ποδάρια στους τόπους δουλειάς, στα μικρομάγαζα, στα χωράφια, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στις λαϊκές γειτονιές, στην πόλη και την ύπαιθρο. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του βλέπουν την κρίση σαν ευκαιρία για να αλυσοδέσουν τους εργαζόμενους και το λαό με μέτρα που φτηναίνουν ακόμα περισσότερο την εργατική δύναμη. Για τα θύματα αυτής της πολιτικής, η κρίση, που δείχνει τα ιστορικά όρια του ξεπερασμένου καπιταλισμού, είναι ευκαιρία για να δυναμώσουν το κόμμα, δηλαδή το ΚΚΕ, που παλεύει για την ανατροπή του. Η λαϊκή συμμαχία για λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι η απάντηση στον ενιαίο τρόπο με τον οποίο το κεφάλαιο και τα κόμματά του πασχίζουν να τσακίσουν το λαό.