Ολοένα και περισσότερο δυναμώνει ο θόρυβος που προκαλούν κυβερνητικά στελέχη, ηγεσία ΝΔ και αστικά ΜΜΕ, καλώντας εν χορώ και ρυθμικά τον πρωθυπουργό «να πει την αλήθεια για την οικονομία και τα δημοσιονομικά μεγέθη». Ακολουθώντας το παράδειγμα του Κ. Μητσοτάκη, που πρώτος ζητούσε επίμονα να ειπωθεί «η αλήθεια στο λαό όσο σκληρή και αν είναι», στο μεϊντάνι βγήκαν τις τελευταίες μέρες οι Α. Λοβέρδος, Αλ. Παπαδόπουλος, Ε. Βενιζέλος, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ κ.ά. Ποια όμως είναι η αλήθεια που θέλουν διακαώς να πει ο πρωθυπουργός, που όμως οι ίδιοι δεν λένε; Απλά να πει ότι η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη και άρα χρειάζονται ακόμα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Στην πραγματικότητα ζητούν να χρησιμοποιήσει, για ακόμα μια φορά, τη δοκιμασμένη μέθοδο του σοκ και δέος, να χρησιμοποιήσει δηλαδή διάφορα δημοσιονομικά μεγέθη για να τρομοκρατήσει ιδεολογικά το λαό και να διευκολύνει την υλοποίηση των νέων μέτρων. Η αλήθεια είναι όμως ότι ήδη έχει υιοθετήσει αυτή τη μέθοδο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός χρησιμοποιώντας την «κρίση χρέους» και την απειλή της χρεοκοπίας για να βάλει το πιστόλι, δηλαδή τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου, στον κρόταφο του λαού. Δεν είναι όμως εύκολο να το επαναλάβει, γιατί ήδη ένα χρόνο εφαρμογής του μνημονίου γίνεται συνείδηση ότι ο μόνος που χρεοκοπεί και πτωχεύει είναι ο λαός, ενώ διασώζεται σταθερά και ενισχύεται η πλουτοκρατία. Με λίγα λόγια η αλήθεια, που είναι πάντα ταξική, είναι για το λαό μία και την έχει πει από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ: `Η θα χρεοκοπήσει ο λαός ή η πλουτοκρατία.

Ούτε ένα πιάτο φαγητό δε δίνουν στους πρόσφυγες από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής που καταφτάνουν στο νησί Λαμπεντούζα κυνηγημένοι από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Λιβύης και τις επεμβάσεις στις άλλες χώρες οι δήθεν «ευαίσθητες» κυβερνήσεις της Ιταλίας και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Οσοι από τους πρόσφυγες δε θαλασσοπνίγονται και καταφέρνουν να φτάσουν στο πρώτο νησί στο δρόμο για τον «παράδεισο» της ΕΕ διαπιστώνουν με οδυνηρό τρόπο ότι ο πόλεμος σε βάρος τους συνεχίζεται και εκτός των συνόρων των χωρών τους. Ο ίδιος ο δήμαρχος της Λαμπεντούζα δήλωσε ότι φαγητό υπάρχει μόνο για 4.000 πρόσφυγες, ενώ ήδη έχουν ξεπεράσει τους 6.200 και διαρκώς αυξάνονται. Επίσης, σε όλο το νησί, που στην πραγματικότητα έχει μετατραπεί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες, υπάρχουν μόνο τρεις χημικές τουαλέτες. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η «λύση» που δίνει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι - με την οποία συνεργάζεται στενά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - είναι είτε να τους στείλει πίσω στις χώρες τους, δηλαδή στο στόμα του λύκου, είτε να τους μεταφέρει σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας. Η βάρβαρη και απάνθρωπη πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι είναι πλήρως εναρμονισμένη με την κοινή μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ αλλά και με τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όπου μόνο κροκοδείλια δάκρυα έχυσαν για τους πρόσφυγες, πλειοδοτώντας ταυτόχρονα υπέρ βομβαρδισμών και νέων κυρώσεων στη Λιβύη. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι τα περί «προστασίας των αμάχων» και της αποφυγής «ανθρωπιστικής κρίσης» είναι φτηνές δικαιολογίες ιμπεριαλιστών. Στην πράξη πολεμάνε και κυνηγάνε τους λαούς παντού.