ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλλα ανησυχούν τους Αμερικανούς εργαζόμενους

Ιδιαίτερη δημοσιότητα βρήκε και στην Ελλάδα η πρώτη τηλεοπτική αναμέτρηση των δυο υποψήφιων για την Προεδρία των ΗΠΑ, Αλμπερτ Γκορ και Τζορτζ Μπους Τζούνιορ. Διαβάσαμε ή ακούσαμε τι απάντησαν για τη Γιουγκοσλαβία και ποιον ανέδειξαν νικητή οι διάφορες δημοσκοπήσεις. Οπως, όμως, γράφει το αμερικανικό περιοδικό «The Nation», ο αμερικανικός λαός ανησυχεί, για εκείνα τα ζητήματα, που οι δυο «μονομάχοι» αποφεύγουν να θίξουν στις τοποθετήσεις τους, όπως ο διάολος το λιβάνι.

Οπως έκανε φανερό η έρευνα του περιοδικού, κατά σειρά, οι Αμερικάνοι ανησυχούν για τους ανασφάλιστους εργαζομένους (91%). Για το ολοένα διευρυνόμενο χάσμα πλουσίων και φτωχών (74%) -για το οποίο, μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία (81%) υποστηρίζει την αύξηση του κατώτατου μισθού. Αντί για τις δαπάνες στην άμυνα που υπόσχονται οι Γκορ - Μπους, ο αμερικανικός λαός θα ήθελε τα χρήματά του να πάνε στη δημόσια εκπαίδευση και πρόνοια (63%). Ενώ και οι δύο υποψήφιοι εκφράζουν ενθουσιασμό για την αύξηση του διεθνούς εμπορίου, η πλειοψηφία των αμερικανών θέλουν να δουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, και την προστασία του περιβάλλοντος αντί για αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας (83%). Και ένα τεράστιο ποσοστό θα ήθελε να συζητηθούν θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά πολύ διαφορετικά απ' αυτά για τα οποία οι δηλώσεις των υποψηφίων γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ: Για παράδειγμα, θα προτιμούσαν την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών (80%), το ζήτημα της συμμετοχής ή μη σε «ειρηνευτικές» αποστολές (86%) και τη συνεργασία με τον ΟΗΕ (81%)...

Χωρίς σχόλια

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ο δήμαρχος του Τσάτσακ, Βλαντιμίρ Ιλιτς, δήλωσε ότι ο ίδιος ετέθη επικεφαλής ομάδας 2.000 ανδρών, οι οποίοι αναμείχθηκαν με τους διαδηλωτές έξω από τη Βουλή και ξεκίνησαν την επίθεση.

"Η ενέργειά μας ήταν εκ των προτέρων προετοιμασμένη. Μεταξύ των ανδρών ήταν πρώην αλεξιπτωτιστές, πρώην αξιωματικοί του στρατού και της αστυνομίας, καθώς και άνθρωποι που είχαν πολεμήσει με τις ειδικές δυνάμεις", είπε ο Ιλιτς και εξήγησε ότι πολλοί από τους άνδρες του φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα και είχαν όπλα. "Ο στόχος μας ήταν πολύ σαφής, να πάρουμε τον έλεγχο θεσμών που θεωρούνταν κλειδιά για το καθεστώς, μεταξύ των οποίων η Βουλή και η τηλεόραση."...

Οσο για τις πρώτες σκηνές "αδελφοποίησης" διαδηλωτών και αστυνομικών, σκηνές που έδωσαν θάρρος στους διαδηλωτές και διέλυσαν τους φόβους των στρατιωτών και αστυνομικών, που παρέμεναν πιστοί στο καθεστώς, ο Ιλιτς χαμογελά και αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό: "Ηταν άνδρες μας ντυμένοι με στολές αστυνομικών"...» (χτεσινή «Ελευθεροτυπία»).

Αυτά λέει ο δήμαρχος του Τσάτσακ και το Γαλλικό Πρακτορείο τα έστειλε σε όλο τον κόσμο. Τα σχόλια περιττεύουν...

Εχει δίκιο...

«Οπως ακούστηκε αυτές τις μέρες, οι πολιτικές επιλογές μας δε διαφέρουν σε τίποτα από τις πολιτικές επιλογές, που θα μπορούσε να κάνει μια δεξιά κυβέρνηση. Πιστεύω ότι όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο διαπράττουν μεγάλο πολιτικό λάθος»...

Πρόκειται για απόσπασμα από τη δευτερολογία του πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. «Μεγάλο πολιτικό λάθος» είναι - κατά τον κ. Σημίτη - η άποψη πως η κυβέρνησή του είναι μια δεξιά κυβέρνηση. Και ίσως έχει δίκιο ο πρωθυπουργός. Διότι η πιο σωστή εκτίμηση θα ήταν, ίσως, ότι η κυβέρνησή του δε μια απλή δεξιά κυβέρνηση. Αλλά η «πιο» δεξιά κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν...

Θυμήθηκε ... την κριτική

«Ωραίοι» είναι στο ΠΑΣΟΚ. Κάθε φορά που βρίσκονται στην «απ' έξω», τους πιάνουν οι ...φιλολαϊκές ευαισθησίες τους. Οπως τον κ. Αρσένη, για παράδειγμα. «Πετάει ο γάιδαρος; πετάει!», ήταν ο κ. Αρσένης, όσο ο πρωθυπουργός τον είχε στο πόστο του υπουργού Παιδείας. Τώρα, που ο κ. Αρσένης ...«αναδομήθηκε», θυμήθηκε τα λαϊκά προβλήματα και την άσκηση κριτικής και, μάλιστα, κριτική επί προσωπικού στον Κ. Σημίτη. Ετσι, τον ακούσαμε προχτές (στον ΑΝΤ-1) να λέει - μεταξύ άλλων - ότι ο Κ. Σημίτης είναι αποσπασμένος από την πραγματικότητα και μακριά από την κοινωνία. Οχι ότι κάνει και πολύ λάθος, αλλά δε φοβάται ο πρώην υπουργός μην του θυμίσει κανείς τη δική του ...στενή σχέση με τη μαθητιώσα νεολαία;

Ολοι στην απεργία

Κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, όπως και η σημερινή 24ωρη πανελλαδική και πανεργατική απεργία, είναι πρώτα απ' όλα υπόθεση αυτών που την κάνουν. Ο αγώνας των εργαζομένων για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους, η πάλη για να μη γίνουν πράξη τα αντεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Αυτοί καθορίζουν το ζητούμενο του αγώνα και με τις επιλογές τους, βάζουν τις βάσεις για την επιτυχία του, τη συνέχισή του αν και όσο χρειαστεί, τις μορφές πάλης. Η σημερινή απεργία, είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Οι εργαζόμενοι της χώρας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, όσοι δεν μπήκαν μέχρι σήμερα στον αγώνα, δεν είχαν συνειδητοποιήσει την έκταση των ανατροπών που τους επιφυλάσσει η πολιτική της κυβέρνησης και των βιομηχάνων, πρέπει σήμερα να απαντήσουν. Να απεργήσουν και να συμμετάσχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις όπου αυτές γίνονται. Να φωνάξουν δυνατά ενάντια στην αντεργατική και αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Να ορθώσουν αγωνιστικό ανάστημα στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης που πλήττουν την κοινωνική ασφάλιση, επιβάλλουν την ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων εξαιρετικής σημασίας, υπονομεύουν την Παιδεία και χτυπούν την Υγεία του λαού.

Αυτή η απεργία πρέπει να έχει και συνέχεια ώστε να μη γίνει μόνο μια «ντουφεκιά» για κέρδισμα εντυπώσεων και για πίστωση χρόνου ώστε να συνεχιστεί ο «κοινωνικός διάλογος», η διαδικασία που σκοπό έχει να παραπλανηθούν οι εργαζόμενοι, να πειστούν ότι τα μέτρα σε βάρος τους δεν παίρνονται αβασάνιστα, αλλά είναι τελικά ό,τι καλύτερο μπορεί να γίνει για τους ίδιους. Μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχουν οι δυνάμεις της υποταγής, του «κοινωνικοεταιρισμού». Αξιοποιούν την πλειοψηφία που έχουν στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα για να αμβλύνουν τις αντιθέσεις, να κάνουν τους εργατοϋπαλλήλους να δεχτούν τον εργασιακό μεσαίωνα, διευκολύνοντας το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός δε θέλει ισχυρούς αγώνες, με συνέχεια, κλιμάκωση και προπάντων ταξική προοπτική. Θέλει απλώς να καλύπτει τα νώτα του. Να επικαλεστεί αργότερα την απόφασή του για μια κινητοποίηση, για να μπορέσει να συνεχίσει να ξεγελά όσους μπορέσει να ξεγελάσει. Γι' αυτό η ίδια η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να επιβάλει τη συνέχιση του αγώνα.

Σήμερα με την απεργία, έπειτα με το συλλαλητήριο που κάνει το ΠΑΜΕ στις 21 του Οκτώβρη και αργότερα με άλλες ή και ίδιες μορφές πάλης, οι εργαζόμενοι έχουν δύσκολη δουλιά μπροστά τους. Αλλά πιο δύσκολα θα είναι τα πράγματα για την κυβέρνηση και την πολιτική της. Η σημερινή απεργία μπορεί να γίνει αφετηρία ενός σημαντικού αγώνα που θα φέρει αποτελέσματα. Τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης πρέπει να εμποδιστούν, ο «κοινωνικός διάλογος» της απάτης να καταδικαστεί, οι κατακτήσεις των εργαζομένων όχι μόνο να προστατευτούν, αλλά και να διευρυνθούν. Οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα παλεύουν ενάντια στο μέτωπο κυβέρνησης, εργοδοσίας και Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και για την ενεργοποίηση των συνδικάτων των εργαζομένων. Τα μέτρα που προωθούνται είναι γνωστά και συγκεκριμένα. Εντάσσονται σε μια γενικότερη πολιτική. Αποβλέπουν στον εργασιακό Μεσαίωνα, στη νομιμοποίηση της ασυδοσίας του κεφαλαίου. Αντίστοιχα, οι επιλογές είναι συγκεκριμένες για το πώς θα αντιμετωπιστεί αυτή η πολιτική που πρέπει να ανατραπεί. Αγώνας ταξικός, κλιμάκωση, συσπείρωση, μέτωπο πάλης όχι μόνο από τους εργατοϋπαλλήλους, αλλά και από όλους εκείνους που χτυπιούνται από αυτή την πολιτική. Κανείς λοιπόν δεν πρέπει να λείψει από την πανελλαδική απεργία.

Απεργία

Η Ελλάδα

απεργεί

κι ο λαός όλος

στους δρόμους

διαδηλώνει

με οργή

για τους μαύρους

νέους «νόμους».

* * *

Η Ελλάδα

απεργεί,