Από τη μαζική διαδήλωση Παλαιστινίων στα σύνορα με τη Συρία, που δέχτηκε την επίθεση των Ισραηλινών

Τεταμένη ηρεμία επικρατούσε, χτες, στην ισραηλινή μεθόριο με το Λίβανο, τη Συρία και τη Λωρίδα της Γάζας μετά τις αιματηρές συγκρούσεις που σημειώθηκαν την Κυριακή και σημάδεψαν τις διαδηλώσεις μνήμης για την επέτειο της «Νάκμπα», της καταστροφής, όπως οι Παλαιστίνιοι αναφέρονται στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948. Ο τελικός απολογισμός αναφέρει 12 νεκρούς Παλαιστινίους (10 στα σύνορα με το Λίβανο και 2 στα σύνορα με τη Συρία), και περισσότερους από 300 τραυματίες συνολικά.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, κατά κύριο λόγο Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, σε Λίβανο και Συρία, και κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας βάδισαν προς τη μεθόριο με το Ισραήλ. Η ισραηλινή πλευρά υποστηρίζει ότι ομάδες διαδηλωτών, ιδιαίτερα στη μεθόριο του Λιβάνου και της Συρίας, έκοψαν το φράχτη και προσπάθησαν να εισέλθουν στο ισραηλινό έδαφος και τότε άνοιξαν πυρ οι Ισραηλινοί στρατιώτες. Οσον αφορά στη Συρία, γεγονός είναι ότι διαδηλωτές εισήλθαν στο κατεχόμενο τμήμα των εδαφών των υψωμάτων του Γκολάν, στην περιοχή Ματζντάλ Σαμς, όπου χτες ο ισραηλινός στρατός διενεργούσε έρευνα από σπίτι σε σπίτι.

Πάντως, οι ακριβείς συνθήκες των γεγονότων δεν είναι σαφείς, καθώς είναι η πρώτη φορά που διαδηλώσεις για τη «Νάκμπα» φθάνουν στα σύνορα Συρίας - Λιβάνου με το Ισραήλ. Αργά το βράδυ της Κυριακής, η αιγυπτιακή αστυνομία άνοιξε πυρ στον αέρα για να διαλύσει διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν για τα επεισόδια αυτά μπροστά στην ισραηλινή πρεσβεία στο Κάιρο, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 350 διαδηλωτές.

Και χτες ειδικές δυνάμεις παρέμεναν στα σύνορα. Η ισραηλινή κυβέρνηση κατέθεσε διπλωματική διαμαρτυρία στον ΟΗΕ κατά της Συρίας και του Λιβάνου επειδή «δεν προσπάθησαν να διασφαλίσουν τα σύνορα». Διαμαρτυρία κατέθεσε κατά του Ισραήλ στον ΟΗΕ και η λιβανική κυβέρνηση κατηγορώντας το Ισραήλ «για υπερβολική βία και πρόκληση». Η συριακή ηγεσία επέρριψε τις ευθύνες «για τις εγκληματικές ενέργειες που σημάδεψαν τις διαμαρτυρίες για τη "Νάκμπα"» στα υψώματα Γκολάν στο Ισραήλ, αλλά δεν προχώρησε σε διπλωματικές κινήσεις. Από την πλευρά της, η λιβανική σιιτική οργάνωση «Χεζμπολάχ», που ελέγχει σε μεγάλο βαθμό το νότιο Λίβανο κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, εξήρε το θάρρος των διαδηλωτών. Ο δε ισραηλινός Τύπος συνδέει τα γεγονότα με το ενδεχόμενο αναγνώρισης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους από τον ΟΗΕ.

Η επικίνδυνη αυτή αναζωπύρωση της έντασης συνέπεσε με την ανακοίνωση της ισραηλινής ηγεσίας ότι αποδεσμεύει τα χρήματα που είχε παρακρατήσει από φόρους και τέλη από την Π. Αρχή ως αντίποινα για την υπογραφή της ενδο-παλαιστινιακής συμφωνίας συμφιλίωσης. Η ισραηλινή πλευρά υποστήριξε ότι το πράττει γιατί «δεν ισχύει η συμφωνία», κάτι, όμως, που δεν είναι αληθές, αφού χτες εκπρόσωποι των δύο παλαιστινιακών οργανώσεων συναντιούνταν στο Κάιρο για να καταλήξουν στη σύνθεση της νέας ενωτικής κυβέρνησης.

Σε ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Να απελευθερωθούν οι 37 φυλακισμένες Παλαιστίνιες.

37 Παλαιστίνιες γυναίκες όλων των ηλικιών βρίσκονται στις φυλακές του Ισραήλ. Οι 14 απ' αυτές βρίσκονται στις φυλακές Dammon και οι 25 στη Hasharon. Οι 2 απ' αυτές είναι στην απομόνωση. Το κατηγορητήριό τους ποικίλλει. Ολες, όμως, οι κατηγορίες έχουν κάτι κοινό. Στήριξαν τον αγώνα για απελευθέρωση που δίνουν καθημερινά οι Παλαιστίνιοι.

Οι ποινές τους από 4 χρόνια έως και 3 φορές ισόβια. Μάλιστα 8 απ' αυτές είναι υπό κράτηση χωρίς ακόμη να έχουν δικαστεί, οι 7 από το καλοκαίρι του 2009 και η μια από το 2007.

Η Παλαιστίνια γυναίκα εντάχθηκε στον ένοπλο αγώνα από το 1948. Είναι, λοιπόν, φυσικό και αναμενόμενο σ' αυτήν την πάλη για απελευθέρωση να συμμετέχει στις μάχες, να προσπαθεί να υπερασπιστεί την πατρίδα της.

Ποιος θα μετρήσει τα εγκλήματα των Ισραηλινών στους Παλαιστίνιους; Γιατί κρατούνται στις φυλακές ακόμη και μωρά παιδιά (23 σύνολο); Ποιος θα τιμωρηθεί για τους βασανισμούς, την κακοποίηση, τον εξευτελισμό που υφίστανται οι Παλαιστίνιες φυλακισμένες; Γιατί δεν παραδίνουν οι Ισραηλινοί ακόμη και τη σορό ενός μάρτυρα, αν δεν έχει λήξει η καταδίκη του, η οποία μπορεί να ξεπερνάει τα 100-150 χρόνια και ας έχει πεθάνει χρόνια πριν μέσα στη φυλακή;

Το ΠΑΜΕ ζητάει να αφεθούν τώρα ελεύθερες οι Παλαιστίνιες γυναίκες που βρίσκονται στις ισραηλινές φυλακές για τη συμμετοχή τους στον ένοπλο αγώνα. Εκαναν το καθήκον τους συμμετέχοντας στην οργάνωση του αγώνα, στην αντίσταση.

Απευθύνεται στα ταξικά συνδικάτα και τις γυναικείες οργανώσεις στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο να απαιτήσουν την απελευθέρωση των 37 φυλακισμένων γυναικών.

Η γυναίκα της εργατικής τάξης έχει χρέος να αγωνίζεται και να υπερασπίζεται τη ζωή της, τη ζωή των παιδιών της και το δίκιο της. Να αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, για ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, ενάντια στα σχέδια Αμερικάνων, Ευρωπαίων και Ισραηλινών ιμπεριαλιστών».

ΔΑΜΑΣΚΟΣ.--

Στα σύνορα με το βόρειο Λίβανο έχει μετατοπιστεί το πιο «θερμό μέτωπο» των συγκρούσεων που συγκλονίζουν τη Συρία τις τελευταίες βδομάδες. Σύμφωνα τόσο με ανθρωπιστικές και αντικαθεστωτικές οργανώσεις, αλλά και με Λιβανέζους αξιωματούχους της μεθοριακής φρουράς, κατά εκατοντάδες, πλέον, οι Σύροι πολίτες αναζητούν καταφύγιο στο Λίβανο. Οι πηγές αυτές υπολογίζουν ότι τα σύνορα μόνο του βορείου Λιβάνου έχουν περάσει περισσότεροι από 5.000 Σύροι άμαχοι.

Οπως υποστήριζαν λιβανικές πηγές, από τη συριακή πόλη Ταλκαλάκ ακούγονται διαρκώς πυρά και τουλάχιστον έξι πολίτες σκοτώθηκαν λίγα μέτρα πριν περάσουν το μεθοριακό πέρασμα Τζιέρ αλ Κόμαρ, ενώ όσοι προέρχονται από αυτήν μιλούν για πόλη - φάντασμα. Στη γειτονική λιβανική πόλη αλ Μποκάγια αναφέρθηκαν ένας νεκρός και 5 τραυματίες Λιβανέζοι πολίτες από συριακά πυρά που προέρχονταν από τη Συρία. Την ίδια ώρα, συριακές αντικαθεστωτικές πηγές υποστήριζαν ότι τουλάχιστον 15 τανκς έχουν περικυκλώσει την πόλη Ταλκαλάκ και τις περιοχές κοντά στα σύνορα με το βόρειο Λίβανο. Αλλά και ότι, στο νότο της χώρας, στην Ντεράα ανακαλύφθηκε ομαδικός τάφος με τουλάχιστον 13 νεκρούς. Ως συνήθως, ούτε αυτή η πληροφορία μπορεί να διασταυρωθεί.

Για την 63η επέτειο της «Νάκμπα» η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) με ανακοίνωσή της σημειώνει:

«Αλλη μια επέτειος Νάκμπα βρίσκει τον παλαιστινιακό λαό σε δεινή θέση με την ισραηλινή κυβέρνηση να ισχυροποιεί όλο και περισσότερο τη θέση της με την ισχύ των όπλων και την αμέριστη στήριξη των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση, με την απλόχερη και πολύμορφη βοήθειά τους προς την ισραηλινή κυβέρνηση, υπονομεύουν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Ο ΟΗΕ έχει τεράστιες ευθύνες, που δεν καταβάλλει καμιά προσπάθεια για να επιβάλει την εφαρμογή των ίδιων του των αποφάσεων.

Οσο για την ελληνική κυβέρνηση, φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στη διαμορφωμένη αυτή κατάσταση, αφού διά στόματος υπουργού Εξωτερικών μοιράζει ίσες ευθύνες σε θύτες και θύματα, για να δικαιολογήσει τις συμφωνίες με το Ισραήλ στοχεύοντας στην ισχυροποίηση της θέσης του ελληνικού κεφαλαίου και όχι, βέβαια, αυτήν του ελληνικού λαού.

Εξήντα τρία χρόνια τώρα το Ισραήλ επεκτείνεται με εποικισμούς, διαιρεί εδάφη για να τα σφετεριστεί, εκδιώκει τους Παλαιστίνιους από τις εστίες τους, τους αφαιρεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ενώ, την ίδια στιγμή, τους εμφανίζει σαν υπεύθυνους γι' αυτή την κατάσταση, σταλάζοντας εκδικητικό μίσος στη συνείδηση του ισραηλινού λαού. Πρόσφατο παράδειγμα η βίαιη καταστολή του παλαιστινιακού λαού που διαμαρτύρεται για όλα αυτά στο κέντρο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.

Εξήντα τρία χρόνια τώρα ο παλαιστινιακός λαός παραμένει χωρίς δική του πατρίδα, καταδικασμένος να ζει υπό κατοχή. Μια κατοχή που όλοι καταδικάζουν σαν παράνομη, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα για να τη σταματήσει.

Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης καλεί, για άλλη μια φορά, τον ελληνικό λαό να σταθεί αλληλέγγυος στον παλαιστινιακό λαό. Να ενώσει τη φωνή του με όλους τους αντιιμπεριαλιστές όπου Γης και να απαιτήσει αυτά που αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα των Παλαιστινίων:

• Αποχώρηση όλων των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής από τα εδάφη της Παλαιστίνης.
• Ιδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
• Διάλυση όλων των ισραηλινών εποικισμών.
• Επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες τους.
• Αμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων.
• Να γκρεμιστεί το Τείχος της Ντροπής».