Τη Δευτέρα 13 του Ιούνη, το Βέλγιο συμπλήρωσε ένα χρόνο χωρίς κυβέρνηση. Οι εκλογές που έγιναν στη χώρα πέρυσι τέτοιον καιρό, δεν έβγαλαν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στη συνέχεια, κανένα από τα κόμματα που πήρε τη διερευνητική εντολή δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό ωστόσο σε τίποτα δεν εμπόδισε το αστικό πολιτικό σύστημα στην έδρα της καπιταλιστικής ΕΕ να δουλεύει ρολόι, καθώς κανένα από τα προγραμματισμένα και συναποφασισμένα μέτρα σε βάρος του λαού του Βελγίου δεν «πάγωσε», ούτε ματαιώθηκε. Με άλλα λόγια, το αστικό σύστημα διαχειρίζεται την υποτιθέμενη «ακυβερνησία» προς όφελός του και με τον καλύτερο τρόπο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η επισήμανση έχει την αξία της επειδή στη χώρα μας φουντώνει ξανά η προπαγάνδα για ενδεχόμενη «ακυβερνησία» μετά τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, την οποία τα αστικά επιτελεία σκόπιμα ταυτίζουν με την καταστροφή για το λαό και τη χρεοκοπία της χώρας. Λένε, δηλαδή, ότι αν δεν υπάρξει ισχυρή αστική κυβέρνηση, όποιας μορφής, τότε η χώρα θα μπει σε «περιπέτειες» και ενδεχόμενα να φτάσει στο χείλος του γκρεμού...
Είναι ψεύτες και υποκριτές. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό, να τον κρατήσουν στη στρούγκα της αστικής πολιτικής. Το παράδειγμα του Βελγίου δείχνει πως οι αστοί έχουν τον τρόπο και αξιοποιούν πολύμορφα το πολιτικό τους προσωπικό, για να κάνουν τη δουλειά τους, ακόμα και όταν δεν υπάρχει μια συγκροτημένη κυβέρνηση. Ο φόβος τους για την Ελλάδα είναι ότι μια τέτοια περίοδος αποσταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος μπορεί να το κλονίσει ανεπανόρθωτα, αν ο λαός βρίσκεται στο δρόμο, οργανωμένος στα δικά του συνδικάτα, στη δική του συμμαχία, κόντρα στα μονοπώλια. Αν το πλήγμα στα αστικά κόμματα είναι τέτοιο, ώστε να μην μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, όχι μόνο εξαιτίας των χαμηλών ποσοστών τους, αλλά λόγω της πίεσης που θα ασκεί ο λαϊκός παράγοντας και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Γι' αυτό ανησυχούν και εκβιάζουν με τα περί τρομοκρατίας. Θέλουν το λαό στο σπίτι του, για να διαχειριστούν κατά τα ταξικά τους συμφέροντα τις όποιες «δυστροπίες» προκύψουν από την επόμενη κάλπη.
Να βρουν μπροστά τους τοίχο. Ασταθές πολιτικό σύστημα και κίνημα οργανωμένο, αντιμονοπωλιακό, μαζικό και αποφασισμένο, είναι αυτό που συμφέρει το λαό.