Τη Δευτέρα 13 του Ιούνη, το Βέλγιο συμπλήρωσε ένα χρόνο χωρίς κυβέρνηση. Οι εκλογές που έγιναν στη χώρα πέρυσι τέτοιον καιρό, δεν έβγαλαν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στη συνέχεια, κανένα από τα κόμματα που πήρε τη διερευνητική εντολή δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό ωστόσο σε τίποτα δεν εμπόδισε το αστικό πολιτικό σύστημα στην έδρα της καπιταλιστικής ΕΕ να δουλεύει ρολόι, καθώς κανένα από τα προγραμματισμένα και συναποφασισμένα μέτρα σε βάρος του λαού του Βελγίου δεν «πάγωσε», ούτε ματαιώθηκε. Με άλλα λόγια, το αστικό σύστημα διαχειρίζεται την υποτιθέμενη «ακυβερνησία» προς όφελός του και με τον καλύτερο τρόπο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η επισήμανση έχει την αξία της επειδή στη χώρα μας φουντώνει ξανά η προπαγάνδα για ενδεχόμενη «ακυβερνησία» μετά τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, την οποία τα αστικά επιτελεία σκόπιμα ταυτίζουν με την καταστροφή για το λαό και τη χρεοκοπία της χώρας. Λένε, δηλαδή, ότι αν δεν υπάρξει ισχυρή αστική κυβέρνηση, όποιας μορφής, τότε η χώρα θα μπει σε «περιπέτειες» και ενδεχόμενα να φτάσει στο χείλος του γκρεμού...