Οι προωθούμενες αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα, στόχο έχουν τη θωράκιση της εξουσίας του κεφαλαίου απέναντι στο λαό και τους ταξικούς αγώνες του

• «Η αλλαγή του εκλογικού νόμου αποτελεί μία από τις βασικές προεκλογικές μας δεσμεύσεις (...) Πλέον ήρθε η ώρα να αλλάξουμε οριστικά τον τρόπο εκλογής των βουλευτών μας, ως κοινωνία, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από τις αγκυλώσεις που οδηγούσαν για χρόνια στις πελατειακές σχέσεις, στο έλλειμμα αντιπροσώπευσης. Η εκλογική μας νομοθεσία αλλάζει μέσα στο 2011 και πλέον το πολιτικό μας σύστημα ανακτά αξιοπιστία, διαφάνεια και λογοδοσία».

Η κυβέρνηση προαναγγέλλει το νόμο που θα φέρει άμεσα και για πρώτη φορά δεν κάνει καμιά αναφορά ούτε στο λεγόμενο «γερμανικό μοντέλο», το οποίο ως τώρα χρησιμοποιούσε ως παράδειγμα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αναλογικότητά του. Είναι φανερό ότι οι αλλαγές που ετοιμάζει η κυβέρνηση, στόχο έχουν να θωρακίσουν το αστικό σύστημα και τα κόμματά του από ενδεχόμενους «κλυδωνισμούς» που μπορούν να το οδηγήσουν σε επικίνδυνη αποσταθεροποίηση, κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα και με δεδομένη την ολοένα και μεγαλύτερη απαξίωσή του.

• «Είναι αυτονόητο ότι η μεγάλη αυτή μεταρρύθμιση θα αφορά και στον τρόπο που χρηματοδοτούνται τα κόμματα και οι πολιτικοί ώστε, είτε το δημόσιο, είτε το ιδιωτικό χρήμα με το οποίο τροφοδοτούμε την ίδια τη δημοκρατία μας και τους θεσμούς που την υπηρετούν, να είναι απολύτως φανερό και να αξιοποιείται αποκλειστικά και μόνο για το σκοπό που δαπανάται, δηλαδή την ενδυνάμωση των θεσμών και της φωνής του πολίτη».

Ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων αναμένεται το αμέσως επόμενο διάστημα. Με βάση τα όσα έχει ήδη πει ο Γ. Ραγκούσης, θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων νομιμοποίηση της χρηματοδότησης από μεγαλοεταιρείες, ονομαστικοποίηση των κουπονιών, ακόμα και των συνδρομών που καταβάλουν τα μέλη. Οι αντιδραστικές προβλέψεις του νόμου που ετοιμάζει η κυβέρνηση, στόχο έχουν να επιβάλλουν στα κόμματα τρόπους λειτουργίας ανάλογους με αυτούς των επιχειρήσεων και να δυσκολέψουν την πολιτική δράση κομμάτων όπως το ΚΚΕ, που σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται οικονομικά στην προσφορά των λαϊκών στρωμάτων από το υστέρημά τους.

• «Στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας, είναι ένα νέο Σύνταγμα. Εύληπτο και κατανοητό στον κάθε πολίτη (...) Είναι αυτονόητο ότι στρεβλώσεις, όπως το άρθρο 86 σχετικά με την ποινική ευθύνη των υπουργών πρέπει να εκλείψουν οριστικά. Το Σύνταγμα (...) για την κοινωνία αποτελεί παράλληλα το αξιακό και ηθικό πλαίσιο λειτουργίας και εξέλιξής της. Γι' αυτό στη διαμόρφωση του χάρτη της πολιτείας και στην επαναδιατύπωση των αξιών που διέπουν την κοινωνία μας, μόνο η ίδια η κοινωνία, οι ίδιοι οι πολίτες, όσο το δυνατόν πιο μαζικά, νομιμοποιούνται περισσότερο απ' όλους να συμμετάσχουν και να αξιώσουν. Γι' αυτό και τους επόμενους μήνες ξεκινάμε έναν ευρύ, συστηματικό και απόλυτα ανοιχτό διάλογο με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, που θα καταλήξει στο σχέδιο αλλαγής του Συντάγματος, όταν ανοίξει ξανά η δυνατότητα αυτή».

Πρόκειται για τη αποθέωση της υποκρισίας και της κοροϊδίας του λαού. Η κυβέρνηση επιχειρεί μέσω αλλαγών στο Σύνταγμα να μερεμετίσει την αστική εξουσία, την εξουσία δηλαδή των μονοπωλίων, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση στα λαϊκά στρώματα ότι αυτή μπορεί να γίνει πιο «δίκαιη» και «ηθική», αν ενισχυθούν οι θεσμοί του αστικού κράτους και αλλάξουν κάποια άρθρα που σχετίζονται με την ατιμωρησία υπουργών και βουλευτών. Την ίδια ώρα, η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής θωρακίζεται και ενισχύεται στο Συνταγματικό χάρτη, όπως είναι βέβαιο ότι θα ενισχυθούν και οι διατάξεις μέσα από τις οποίες επιχειρείται η ενσωμάτωση, η χειραγώγηση, ακόμα και η καταστολή του λαϊκού κινήματος.

Τροχιοδεικτικές βολές για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα έριξε και ο πρωθυπουργός, από τη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», εντάσσοντας μάλιστα και τα δημοψηφίσματα στα εργαλεία που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση για να αποπροσανατολίσει το λαό και να τον καταστήσει συνένοχο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού που γίνεται σε βάρος του.

Ο Γ. Παπανδρέου έκανε προκλητικά λόγο για «εμβάθυνση της δημοκρατίας» και για τη «μεγαλύτερη δυνατή δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών», όταν ο λαός γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η αστική δημοκρατία σταματάει έξω από τους τόπους δουλειάς και η συμμετοχή που εχθρεύεται περισσότερο απ' όλες είναι αυτή στα ταξικά συνδικάτα και στο οργανωμένο, ριζοσπαστικό κίνημα του λαού.

Είπε δημαγωγικά ότι «οι πολίτες απαιτούν να τους ακούμε. Διψούν για συμμετοχή, πέρα από την εκλογική ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια» και στο διά ταύτα, αποκάλυψε ότι στόχος των δημοψηφισμάτων είναι η ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας για την κυρίαρχη πολιτική. Οπως είπε, «τις αλλαγές που θέλουμε, αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος, στο οικονομικό και στο παραγωγικό μοντέλο, δε θα τις φέρει κανένας σωτήρας. Εμείς όλοι πρέπει να τις κάνουμε (...) Γι΄ αυτό είπα ότι είμαι έτοιμος για τις μεγάλες αλλαγές που θα προωθήσουμε, να αξιοποιήσουμε ακόμη και το θεσμό του δημοψηφίσματος για την ευρύτερη δυνατή συναίνεση ή και τη γνώμη, όπως προβλέπει το σημερινό μας Σύνταγμα».

Με άλλα λόγια, ο Γ. Παπανδρέου προανήγγειλε ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει με ψευτοδιλήμματα και εκβιασμούς να νομιμοποιήσει τις αλλαγές στην οικονομία και στην πολιτική της διαχείριση, για να θωρακίσει το αστικό σύστημα σε βάρος του λαού όπως επιχειρείται, για παράδειγμα, με τον εκλογικό νόμο ή το νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων. Εφτασε μάλιστα στο σημείο να ισχυριστεί ότι «αυτό πιστεύω ζητεί κάθε σκεπτόμενος πολίτης, είτε διαδηλώνει στις πλατείες είτε όχι: Αλλαγές παντού, αλλαγές τώρα, στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στο οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο».

Στο ίδιο πνεύμα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδης, σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», ανακαλύπτει «κλειστά κατεστημένα συστήματα εξουσίας που, ως πραγματικοί εχθροί της δημιουργικής κοινωνίας, διαμόρφωσαν και στήριξαν το πελατειακό, αδιαφανές κράτος», με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει «πρόβλημα πολιτικής και θεσμικής εμπιστοσύνης».

Ο ίδιος, ορμώμενος από τις διαδηλώσεις των αυτοαποκαλούμενων «αγανακτισμένων», διαπιστώνει ότι «η λύση που αναζητά η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είναι πολιτική και δημοκρατική - κι αυτός είναι άλλωστε ο μοναδικός δρόμος για την αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος» και καλεί τις πολιτικές δυνάμεις «να συμφωνήσουν τώρα σε ένα κοινό πλαίσιο ριζοσπαστικών αλλαγών του πολιτικού συστήματος, το οποίο να οδηγεί υπεύθυνα σε εθνική και κοινωνική διέξοδο, με εμβάθυνση της δημοκρατίας. Η συμφωνία αυτή μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τη βάση για την προετοιμασία της απαιτούμενης Συνταγματικής Αναθεώρησης».

Οπως και ο Γ. Παπανδρέου, ο Γ. Φλωρίδης λέει ότι «καίρια σημεία για την εμβάθυνση της δημοκρατίας είναι η αυτονομία της πολιτικής από κέντρα εξάρτησης, αλλά και ο δημοκρατικός της έλεγχος. Ο ουσιαστικός διαχωρισμός των εξουσιών. Η ισοτιμία του πολιτικού με τον πολίτη, με την κατάργηση των όποιων διακρίσεων. Η οικονομική και χρηματοδοτική διαφάνεια του κράτους και των κομμάτων. Η αναγέννηση της Βουλής ως πυρήνα της δημοκρατίας. Η ενίσχυση της γνήσιας αντιπροσώπευσης, με νέο εκλογικό νόμο. Και, τέλος, η αναβάθμιση και πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».