Το ότι, όμως, τόσα επιτελεία και εγκέφαλοι κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ «έπεσαν έξω» ακόμα και για το ποσό των δόσεων που θα πλήρωνε το Δημόσιο στους τραπεζίτες - δανειστές, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά.
Η εκτέλεση του προϋπολογισμού δείχνει ότι ενώ οι πληρωμές τόκων είχε υπολογιστεί ότι θα φτάσουν τα 6.638 εκατομμύρια ευρώ, τελικά πληρώθηκαν 7.009 εκατομμύρια, ποσό 371 εκατ. ευρώ μεγαλύτερο από όσο προϋπολόγιζαν.
Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει συχνά. Είναι ιδιαίτερα σπάνιο το φαινόμενο, να μην μπορεί, ένα απλό λογιστήριο μιας μικρής εταιρείας, να υπολογίσει με απόλυτη ακρίβεια τους τόκους που πρόκειται να πληρώσει μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα.
Αν έτσι στα καλά καθούμενα και τόσο εύκολα διαπιστώνεται ...«αστοχία» 371 εκατομμυρίων ευρώ για τους τόκους εξαμήνου, δικαιολογημένα κάποιος μπορεί να βάλει στο νου του ότι, πέρα από όλα τα άλλα, στην κυβέρνηση, συνειδητά και σχεδιασμένα, δεν έχουν αποκαλύψει ακόμα το εύρος της λεηλασίας που γίνεται στα λαϊκά εισοδήματα, στο όνομα των πληρωμών των τοκοχρεολυτικών δόσεων.
Η απελευθέρωση στο ταξί θα υλοποιηθεί άμεσα, ο όποιος διάλογος διεξαχθεί με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους του κλάδου θα γίνει στο έδαφος του ν. 3919/11, διαμηνύει σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Την ίδια στιγμή, συνδικαλιστές που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, τόσο στο ΣΑΤΑ όσο και στην Πανελλήνια Ομοσπονδία, διαδίδουν φήμες και διαρρέουν ότι δήθεν η κυβέρνηση θα ξεκινήσει διάλογο από «μηδενική βάση», ότι το όλο πρόβλημα ξεκίνησε από «λάθος ενημέρωση» του νέου υπουργού Γ. Ραγκούση και πως τελικά δε θα δοθούν νέες άδειες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και ότι οι αλλαγές θα λάβουν υπόψη το ΠΔ του προηγούμενου υπουργού Δ. Ρέππα.
Κατ' αρχήν, η μόνη διαφοροποίηση που υπάρχει στο ΠΔ Ρέππα, αφορά μόνο το χρονικό ορίζοντα που θα ολοκληρωθεί το ξεθεμελίωμα των αυτοαπασχολούμενων ταξιτζήδων από το επάγγελμα και τίποτα περισσότερο. Ακόμη δηλαδή και αν η κυβέρνηση τελικά το υιοθετούσε εκ νέου, η επίθεση στη δουλειά και το μεροκάματο των αυτοκινητιστών είναι δεδομένη. Ωστόσο, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών ξεκαθαρίζει ότι το άνοιγμα θα υλοποιηθεί πάση θυσία. Το είπε μάλιστα πολύ πρόσφατα από το βήμα της Βουλής και ο υφυπουργός Υποδομών Γ. Μαγκριώτης, ο οποίος μιλώντας για το ζήτημα της απελευθέρωσης, σημείωσε: «...ο διάλογος με τους εκπροσώπους των ενδιαφερομένων φορέων... θα διευρυνθεί. Δε θα υπάρξουν οριστικές αποφάσεις, εάν δεν ολοκληρωθεί αυτός ο διάλογος και δε συζητηθούν όλες οι προτάσεις, πάντοτε βέβαια στα πλαίσια που ορίζει ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα, ο ν. 3919/2011...».
Οι αυτοαπασχολούμενοι στο ταξί οφείλουν να καταλάβουν τώρα πριν να είναι πολύ αργά, ότι η πολιτική απόφαση της κυβέρνησης για παράδοση και του κλάδου των οδικών επιβατικών μεταφορών σε λίγες μεγάλες εταιρείες με προοπτική τη μονοπώλησή του από αυτές, είναι δεδομένη και αποτελεί την ουσία της πολιτικής του «ανοίγματος» των κλειστών επαγγελμάτων γενικά. Η σύγκρουση με την πολιτική αυτή για την ανατροπή της, μακριά από τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές και τα κυβερνητικά «παπαγαλάκια» είναι απαράβατος όρος για να διατηρήσουν τη δουλειά τους.
Τα παλιά τα χρόνια, στα ελληνικά νησιά που ανοίγονταν δειλά δειλά στο μαζικό τουρισμό από το εξωτερικό, στήνονταν επιτροπές υποδοχής από τους νησιώτες για τους αποβιβαζόμενους τουρίστες, που το συνάλλαγμά τους υποσχόταν μια εποχή ευμάρειας.
Τέτοιες εικόνες έχει να επιδείξει και ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος, έστω και αν μερικές φορές, σ' αυτές τις αξεπέραστες κωμωδίες, η «απόβαση» είχε να κάνει με τους λεγόμενους και «μπατιροτουρίστες» που ανέτρεπαν τραγικά τις προσδοκίες των φτωχών νησιωτών.
Το «έργο» ξαναπαίζεται. Αυτή τη φορά, η απόβαση γίνεται από τεράστια κρουαζιερόπλοια για λίγες ώρες και εκδηλώσεις υποδοχής έχουν στηθεί στη Ρόδο, στην Κρήτη, μέχρι και στον Πειραιά, με τη συμβολή των κυβερνητικών παραγόντων.
Προχτές στον Πειραιά, «επί της υποδοχής» βρέθηκε και ο ίδιος ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Γ. Νικητιάδης, ο οποίος, μαζί με τον πρέσβη της Ιταλίας, υποδέχτηκε το κρουαζιερόπλοιο «Costa Favolosa», με 3.500 επιβάτες.
Και τόνισε τη σημασία που δίνει η κυβέρνηση στον θαλάσσιο τουρισμό και στην κρουαζιέρα. Το έχει δείξει μάλιστα, με τη δέσμευση για υποδομές, λιμάνια και φτηνά κόστη, με την άρση του καμποτάζ σε βάρος των Ελλήνων ναυτεργατών, με την προθυμία της να δεχτεί τους όρους που θέτουν οι πολυεθνικοί κολοσσοί της κρουαζιέρας.
Μόνο που, όπως και στις ταινίες, οι προσδοκίες μπορούν να ανατραπούν, ιδίως όταν οι όροι καθορίζονται από τους «καρχαρίες» της κρουαζιέρας. Ας το λάβουν υπόψη τους πρώτα απ' όλους οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες που περιμένουν από τις κρουαζιέρες να βγάλουν τα «σπασμένα», όχι μόνο μιας ολόκληρης χρονιάς, αλλά μιας πολιτικής που τους θεωρεί «βάρος»...
Το τι είπε δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το τι θα επακολουθήσει έχει και, όπως καταλαβαίνετε, δε θα είναι καθόλου καλό.
Γιατί, όπου και να καταλήξουν όσοι συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες, στη Ρώμη, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη ή όπου αλλού, ένα είναι βέβαιο: Οτι οι εργαζόμενοι και ο λαός θα δεχθούν μιαν ακόμη επίθεση στα δικαιώματα και τα εισοδήματά τους.
Αλλωστε, ο πρωθυπουργός ήταν σαφέστατος: «Θα συνεχίσουμε αταλάντευτα την προσπάθεια που ξεκινήσαμε για τη σωτηρία της χώρας»!
Φαίνεται ότι δε θεωρεί ότι έχουμε ...σωθεί αρκετά και θέλει να μας σώσει ακόμη περισσότερο, με τον τρόπο που ξέρει πολύ καλά και έχουμε και εμείς γνωρίσει ακόμη καλύτερα.
«ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ» ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ η πορεία των εξαγωγών της Ελλάδας, που αυξήθηκε - λέει - κατά 31%! Μια ακόμη ...επιτυχία της κυβερνητικής πολιτικής.
Βέβαια, προσπερνούν το αντικειμενικό γεγονός ότι συνήθως οι εξαγωγείς σε αυτήν τη χώρα - όπως και σε κάθε χώρα - συνήθως δεν είναι μισθωτοί ή συνταξιούχοι. Είναι μεγάλες ανώνυμες εταιρείες, διαπλεκόμενες, μάλιστα, με πολυεθνικές του κλάδου τους.
Ε, με την πολιτική που ασκείται, λογικό είναι να ...κάνουν «πάρτι» και να συσσωρεύουν κέρδη που, φυσικά, δε θα φορολογηθούν ποτέ. Αυτό, δα, έλειπε, να επιβαρύνουμε την ανταγωνιστικότητά τους, τώρα που «παίρνουν τα πάνω τους».
Τώρα, το τι εργασιακές σχέσεις εφαρμόζουν αυτές οι εταιρείες, τι μισθούς δίνουν, τι ωράρια έχουν, πόσο κόσμο έχουν απολύσει, πότε πληρώνουν μισθούς και αν πληρώνουν, είναι ...μικρολεπτομέρειες, μπροστά στις θαυμάσιες επιδόσεις τους.