ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 20 Ιούλη 2011
Σελ. /28
Πήραν πολλά, θέλουν τα πάντα

Εν αρχή είναι το «μνημόνιο», και το «μεσοπρόθεσμο» για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αλλά και οποιοδήποτε άλλο μέτρο εντάσσεται στο συνολικό σχέδιο του κεφαλαίου, για να πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Προκειμένου η «επόμενη μέρα» να βρει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια, ακόμη και αν κάποια καταστραφούν λόγω κρίσης, τα υπόλοιπα να είναι ακόμη πιο ισχυρά απ' ό,τι πριν. Ο ΣΕΒ απαιτεί με έμφαση την απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιλαϊκών δεσμεύσεων που υλοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αλλά δε σταματούν εκεί. Θέλουν ακόμη περισσότερα, για την αύξηση των κερδών, για την ένταση της εκμετάλλευσης. Μέσα σε ένα περιβάλλον εκβιασμών, τρομοκρατίας, μείωσης μισθών και περιστολής δικαιωμάτων, εκτιμούν ότι μπορούν να γίνουν πολύ περισσότερα και τα απαιτούν, όπως έκανε μόλις προχτές για μια ακόμα φορά ο ΣΕΒ.

Ηδη καθοδηγούν την κυβέρνηση, που - εξαιρετικά πρόθυμα και συνειδητά - «αντιγράφει» τα κείμενα του ΣΕΒ, τόσο στη ρητορική της, όσο και στα νομοσχέδιά της, υιοθετώντας τις θέσεις του για ένα περιβάλλον «φιλικό» προς τις επιχειρήσεις - λες και ήταν ποτέ... εχθρικό - αλλά και αντιμετώπιση των όποιων «εμποδίων» στην επιχειρηματικότητα εντοπίζουν. Με τη μελέτη που παρουσίασαν προχτές στον πρωθυπουργό και σε υπουργούς, οι ξένοι σύμβουλοι που την εκπονούν, ο ΣΕΒ αξιώνει το «παραπάνω βήμα». Περισσότερα μέτρα, περισσότερα βάσανα για το λαό, περισσότερα προνόμια για τα μονοπώλια, ορίζοντας μάλιστα και τους οικονομικούς κλάδους που επιθυμούν να ενισχυθούν και να αναπτυχθούν περισσότερο. Αυτό το «μεταμνημόνιο», όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν, δικαιώνει για μια ακόμη φορά το ΚΚΕ. Τα μέτρα δεν είναι προσωρινά, δεν είναι «έκτακτα» και «συγκυριακά». Είναι μια νέα πραγματικότητα, ένα άλμα βαρβαρότητας. Για το μεγάλο κεφάλαιο δεν υπάρχει πισωγύρισμα, αφού μάλιστα ταυτίζει οποιαδήποτε κατάκτηση των εργαζομένων, εμπόδιο στην καπιταλιστική ανάπτυξη που βάζει το «χρεοκοπημένο οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης», χαρακτηρισμό με τον οποίο προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους και τις κατακτήσεις τους για την κρίση και όχι την υπερκερδοφορία τους.

Με το βλέμμα στο μέλλον, οι μεγαλοβιομήχανοι απαιτούν και άλλα μέτρα για την «ανάπτυξη». Είναι ενδεικτική η αναφορά του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, ότι «το δημοσιονομικό είναι το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί», αντιμετωπίζοντας κάθε μέτρο για τη διευθέτηση του χρέους από την οπτική της εξασφάλισης ροής κεφαλαίων για τις επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Οι μεγάλες επιχειρήσεις κρίνουν κάθε επένδυση στη βάση των μελλοντικών αποδόσεων, υποστηρίζει, οπότε είναι κρίσιμη για το κεφάλαιο η διασφάλιση ενός δεδομένου, πολύ συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου για τις επόμενες δεκαετίες.

Την ίδια στιγμή, αντιλαμβανόμενοι ότι η εργατική και λαϊκή αντίδραση μπορεί να ακυρώσει τα σχέδιά τους, εργάζονται και σε ένα άλλο επίπεδο. «Προτείνουν» αυταρχικότερο αστικό πολιτικό σύστημα, ένταση της καταστολής. Παράλληλα, προσπαθούν να αφοπλίσουν τα θύματά τους, την εργατική τάξη, διαμαρτυρόμενοι για την «εύκολη συνταγή μιας ορισμένης ρητορείας», που, όπως λένε, αποδίδει όλα τα κακά στο... «λεγόμενο μεγάλο κεφάλαιο» που «δήθεν εκμεταλλεύεται τους πάντες χωρίς να αποδίδει τίποτα στο κοινωνικό σύνολο». Χωρίς να το ονομάζουν οι βιομήχανοι αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ, στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τον αντίπαλό τους. Και εναντιώνονται, γιατί το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη να οργανώσει την πάλη της έτσι που να απαλλαγεί απ' τα παράσιτα. Οι ίδιες οι αξιώσεις τους δικαιώνουν το ΚΚΕ.

Από τα «χαρακώματα» στη συναίνεση...

Για «πόλεμο», για «σύρραξη» κι άλλα τέτοια φουσκωμένα είχαν μιλήσει τα αστικά ΜΜΕ, όταν πρωτοδημοσιεύτηκε το σχέδιο νόμου - πλαισίου για τα ΑΕΙ, με αφορμή τις επιμέρους διαφωνίες πρυτάνεων, ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ και μερίδας των πανεπιστημιακών. Τώρα όμως που το νερό μπαίνει σιγά σιγά στ' αυλάκι και οι προαναφερόμενοι αρχίζουν να «τα βρίσκουν» με το υπουργείο, άλλαξε το τροπάρι κι ο «πόλεμος» γίνεται «προσέγγιση», η «αναμέτρηση» γίνεται «διάλογος» κ.ο.κ. Μήπως αλλάζει τίποτα στην ουσία του νόμου; Οχι! Μήπως αλλάζουν θέσεις οι υποτιθέμενοι διαφωνούντες ή το υπουργείο; Οχι! Το μόνο που φαίνεται να αλλάζει είναι ότι γίνεται μια διαφορετική μοιρασιά στις αρμοδιότητες των διοικητικών οργάνων των ΑΕΙ. Τόσο εύκολα περνούν από τον «πόλεμο» στη συναίνεση, όταν οι διαφωνίες δεν είναι στην ουσία, αλλά στα επιμέρους...

Οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης

«Η κρισιμότερη μάχη για την Ελλάδα», είναι ο πομπώδης και εντυπωσιοθηρικός τίτλος του ρεπορτάζ των χθεσινών «Νέων» ενόψει της αυριανής Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, μεταφέροντας ταυτόχρονα και το κλίμα που καλλιεργεί το Μέγαρο Μαξίμου, που για επικοινωνιακούς λόγους επιχειρεί να διογκώσει και δραματοποιήσει τις εξελίξεις. Ο λαός όμως δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό από την αυριανή σύνοδο. Ακόμα και αν επιτευχθεί ο στόχος της κυβέρνησης για «ελάφρυνση» του χρέους, μόνο ωφελημένο από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι το μεγάλο κεφάλαιο που θα καταφέρει έτσι να διασφαλίσει νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις. Κάτι παραπάνω από σίγουρο όμως την ίδια στιγμή είναι ότι θα κλιμακωθεί η αντιλαϊκή επίθεση και οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα μπουν σε τροχιά επιδεινούμενης χρεοκοπίας και απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης. Ηδη η κυβέρνηση ανεβάζει στο έπακρο τις στροφές για να υλοποιηθούν με διαδικασίες εξπρές τα βάρβαρα και αντιδραστικά μέτρα του μεσοπρόθεσμου, που συνθλίβουν τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα και εκποιούν τη δημόσια περιουσία στους μονοπωλιακούς ομίλους. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν άφησε περιθώρια για αυταπάτες όσον αφορά τους στόχους της κυβέρνησης την επομένη μέρα της συνόδου κορυφής: «Ταχύτατοι ρυθμοί, άνοιγμα των μεταρρυθμιστικών μετώπων και εδώ είναι και η μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, δεν είναι μόνο το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, είναι η μεταρρύθμιση στην Υγεία, είναι οι αλλαγές της πολεοδομίας και το κυριότερο, κατά τη γνώμη μου, η αλλαγή του φορολογικού συστήματος και των εισπρακτικών μηχανισμών», τόνισε χαρακτηριστικά χτες (στο «Realfm»). Ο λαός για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του, συμπλέοντας με το ΚΚΕ με γραμμή πάλης την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

«Πηγές» τρελής κερδοφορίας

Μερίδιο στην «αγορά» των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που υπόσχεται «τρελά» κέρδη για τους μονοπωλιακούς ομίλους τα επόμενα χρόνια, διεκδικούν οι αμερικανικοί κολοσσοί και αυτή την επιθυμία τους μετέφερε η υπουργός Εξωτερικών στις συνομιλίες που είχε με την κυβέρνηση. Δεν δίστασε μάλιστα η Χ. Κλίντον να το δηλώσει και δημόσια: «Δεν είναι μόνο η ομορφιά, οι τουριστικές και οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που μπορούν να ωφεληθούν (σ.σ. από επενδύσεις αμερικανικών επιχειρήσεων), αλλά πιστεύω πως η Ελλάδα έχει δυνατότητες στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας», είπε χαρακτηριστικά στη συνέντευξή της στο «Σκάι», επιβεβαιώνοντας το ζωηρό ενδιαφέρον των αμερικανικών επιχειρήσεων. «Υπάρχουν επενδύσεις για τις οποίες Αμερικανοί θα ενδιαφέρονταν», τόνισε με νόημα. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι ο τομέας της Ενέργειας με αιχμή τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των μεγάλων γερμανικών επιχειρηματικών ομίλων, πράγμα που το έχουν διατυπώσει επανειλημμένα με δηλώσεις των εκπροσώπων των εργοδοτικών φορέων, αφήνοντας να διαφανεί μάλιστα ότι διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος. Ομως οι αμερικανικές εταιρείες δεν θέλουν να μείνουν απέξω από τη μοιρασιά της λείας που ξεκίνησε με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. «Τόσο στο δημόσιο τομέα με το πρόγραμμα του ΔΝΤ, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, πιστεύουμε ότι υπάρχει μια ευκαιρία εδώ και θέλουμε να είμαστε μέρος της αξιοποίησής της», δήλωσε απερίφραστα η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ, εκφράζοντας την ελπίδα ότι τα πράγματα θα είναι ελκυστικά για τις αμερικανικές επιχειρήσεις. Οι άρπαγες της δημόσιας περιουσίας παίρνουν θέση για το μεγάλο φαγοπότι.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ