ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παγίδα τα δημοψηφίσματα

Συνεπής στο αντιλαϊκό της χρονοδιάγραμμα, η κυβέρνηση παρουσίασε το νομοσχέδιο για τα δημοψηφίσματα, τα οποία σκοπεύει να αξιοποιήσει σαν ένα ακόμα εργαλείο για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, εκβιάζοντας τη συνέργεια του λαού. Η κυβέρνηση θα θέσει σε δημοψήφισμα προαποφασισμένες αλλαγές στη λειτουργία και τα οικονομικά των κομμάτων, της Βουλής, συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος. Στόχος της είναι αφενός να καλλιεργήσει την αίσθηση ότι ενδιαφέρεται για τη γνώμη του λαού, τα δικαιώματα του οποίου έχει στην κυριολεξία ρίξει στον Καιάδα. Αφετέρου, να νομιμοποιήσει αλλαγές που βάζουν επιπλέον εμπόδια στη δράση κομμάτων όπως το ΚΚΕ, που αντιπαλεύουν με όρους στρατηγικής την αστική πολιτική, γι' αυτό και αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητά της.

Ο χρόνος που επιλέγει η κυβέρνηση για να αναμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο για τα δημοψηφίσματα δεν είναι τυχαίος. Το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματα - πυλώνες του γνωρίζουν ολοένα και μεγαλύτερη απαξίωση στις λαϊκές συνειδήσεις, εξαιτίας της βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής τους. Τα αστικά επιτελεία επιδιώκουν αυτή η απαξίωση να ανακοπεί και στη χειρότερη περίπτωση να μην εκφραστεί με ριζοσπαστικό τρόπο. Να μη μετουσιωθεί σε δύναμη και διάθεση ανατροπής συνολικά του γερασμένου και σάπιου αστικού κόσμου, ο οποίος τη μόνη «δημοκρατία» που αναγνωρίζει είναι η δικτατορία του κεφαλαίου στο σβέρκο των εργαζομένων και του λαού. Για να καλλιεργήσουν στο λαό την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της διατείνονται ότι υιοθετούν τα αποπροσανατολιστικά και αντιδραστικά συνθήματα των καθοδηγητών της πλατείας, όπως «άμεση δημοκρατία τώρα» και «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα».

Πατώντας σ' αυτό το έδαφος, μέσα από τα δημοψηφίσματα, θα επιδιώξουν, για παράδειγμα, να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην οικονομική ενίσχυση των κομμάτων από το λαό, στη λογική του «όλοι είναι ίδιοι και κλέφτες» και, μέσα από ένα ακόμα πιο αντιδραστικό εκλογικό σύστημα, να διασφαλίσουν τη σταθερότητα του συστήματος με αντιλαϊκές κυβερνήσεις συνεργασίας, τώρα που ξεφτίζει η δικομματική εναλλαγή. Ακόμα, οι αλλαγές για τα συνδικάτα που θα τεθούν στην κρίση δημοψηφισμάτων, θα έχουν στόχο τον έλεγχο από το αστικό κράτος του περιεχομένου και των μορφών πάλης του κινήματος, με ωμή επέμβαση στο εσωτερικό τους.

Προβάλλουν ως ανάγκη τον καθορισμό θητειών των βουλευτών, την αυστηροποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, αλλαγές στη Δικαιοσύνη, ως μέτρα που δήθεν απαντούν σε λαϊκές απαιτήσεις. Αλλά μόλις γίνουν όλα αυτά, η Βουλή έγινε φιλολαϊκή; Ακόμη και το πιο τίμιο αστικό πολιτικό σύστημα, τι νόμους θα ψηφίζει και θα εφαρμόζει; Για το λαό ή για το κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου διαχειρίζεται; Θα αυξάνει μισθούς και συντάξεις; Θα μειώνει την ανεργία; Θα παρέχει δωρεάν Υγεία, Παιδεία; `Η θα υπηρετεί την εκμετάλλευση και τα κέρδη, την καπιταλιστική ανάπτυξη; Η Δικαιοσύνη θα γίνει φιλολαϊκή; Θα πάει κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου; Θα στηρίζει τις απεργίες; Με το «ηθικό» αστικό σύστημα, ούτε η ανεργία εξαλείφεται, ούτε μισθοί και συντάξεις αυξάνονται, ούτε δωρεάν Υγεία, Παιδεία θα υπάρξουν. Τα δημοψηφίσματα είναι φτιαγμένα στα μέτρα του αστικού πολιτικού συστήματος και γι' αυτό ενάντια στο λαό, που πρέπει να τα αποτρέψει. Αν η κυβέρνηση νοιάζεται για τη γνώμη του λαού, να προσφύγει σε εκλογές.

Η αποπροσανατολιστική τακτική στα ΕΑΣ

Χαρακτηριστική της τακτικής που ακολουθεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι η πρακτική του στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ). Την ώρα που η κυβέρνηση, η τρόικα και η πλουτοκρατία προχωρούν σε μια εφ' όλης της ύλης επίθεση, με προαποφασισμένα μέτρα, για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του, την ώρα που κλείνουν και ιδιωτικοποιούνται τα ΕΑΣ, με σχέδιο μαζικών απολύσεων, κατάργηση ΣΣΕ και δραματική μείωση των μισθών, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός επιμένει η συζήτηση να επικεντρώνεται σε ήδη απαντημένα ζητήματα, όπως το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Βεβαίως και έχει σημασία να είναι αποκλειστικά δημόσια. Αλλά δεν απεμπολείς τ' άλλα εργασιακά δικαιώματα.

Πρόκειται για την κλασική παρελκυστική τακτική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, η οποία επαναλήφθηκε και στην τελευταία, προχτεσινή, σύσκεψη των σωματείων εργαζομένων των ΕΑΣ. Είναι ενδεικτικό ότι αν και μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Π. Μπεγλίτη, έγινε ξεκάθαρο πως θα κλείσουν τρία εργοστάσια των ΕΑΣ (Υμηττός, Μάνδρα, Ελευσίνα) και θα παραμείνουν μόνο τα εργοστάσια σε Λαύριο και Αίγιο, ενώ οι εργαζόμενοι που θα «περισσέψουν» από αυτή τη δραστική συρρίκνωση, αν δε μεταταχθούν, θα υπαχθούν σε καθεστώς «μισθωτής εφεδρείας», δηλαδή στην ανεργία, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός επέμενε να συζητάει πάνω σε ζητήματα όπως π.χ. της υπαλληλικής αποζημίωσης για τους εργαζόμενους των ΕΑΣ.

«Η τακτική της πλειοψηφίας των Σωματείων στα ΕΑΣ είναι αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη», επισημαίνει με χτεσινή ανακοίνωσή της η «Εργατοϋπαλληλική Ενότητα», που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Η πεισματική άρνηση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού για ενιαίο μέτωπο πάλης με όλες τις ΔΕΚΟ και το ταξικό εργατικό κίνημα για την ανατροπή της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων, των απολύσεων, της κατάργησης μισθολογικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, είναι ταυτόχρονα και η καλύτερη αιτία για να αλλάξουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους συσχετισμούς.

Χέρι χέρι εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη μισή αλήθεια είπε η επίτροπος αρμόδια για τις Εσωτερικές Υποθέσεις Σεσίλια Μάλμστρομ, δηλώνοντας ότι πολύ λίγοι Ευρωπαίοι ηγέτες καταγγέλλουν την ξενοφοβική ρητορική που κατηύθυνε το δράστη του μακελειού που έγινε στη Νορβηγία. «Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγοι ηγέτες που υψώνουν το ανάστημά τους για να υπερασπιστούν τη διαφορετικότητα και τη σημασία που έχει το να έχουμε ανοιχτές κοινωνίες, ανεκτικές και δημοκρατικές, όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι», τόνισε η επίτροπος. Επίσης δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα η εκτίμηση της επιτρόπου που εντοπίζει την αιτία του προβλήματος στους ακροδεξιούς «ξενοφοβικούς σχηματισμούς, των οποίων η επιτυχία εξασφαλίζεται χάρη σε μια αρνητική ρητορική εναντίον του Ισλάμ και εναντίον άλλων υποτιθέμενων απειλών κατά της κοινωνίας των πολιτών», όπως είπε. Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ λειτουργεί ως θερμοκήπιο τέτοιων ρατσιστικών και αντικομμουνιστικών ιδεών. Ακόμα χειρότερα οι κυβερνήσεις της ΕΕ δεν μένουν στο επίπεδο των διακηρύξεων, αλλά έχουν κηρύξει πόλεμο κατά των λαών εντός και εκτός των συνόρων της ΕΕ, προκειμένου να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων. Δεν σηκώνουν μόνο φράκτες στα σύνορα της ΕΕ στους κατατρεγμένους των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της άγριας εκμετάλλευσης των μονοπωλίων, αλλά την ίδια στιγμή τους εμφανίζουν ως «απειλή» για την ...ευημερία των «Ευρωπαίων πολιτών», προκειμένου να αθωώσουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τη στρατηγική της ΕΕ. Με άλλα λόγια, στο επίπεδο της ΕΕ ο κλασικός αντιδραστικός εθνικισμός «δένει» περίφημα με τον κοσμοπολιτισμό της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών.

Oι οπορτουνιστές στο ρόλο τους

Ορισμένοι του οπορτουνισμού φέρονται σαν να ανακάλυψαν μόλις την ...πυρίτιδα. Σε συνέντευξή του χτες στην ΕΤ3 ο Δ. Στρατούλης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ δεν λύνεται το πρόβλημα του ελληνικού χρέους, αφού δεν διαγράφτηκε το μεγαλύτερο μέρος του. Δεν ανακουφίζεται ο ελληνικός λαός (...) Η χώρα μας τίθεται σε μνημονιακή κηδεμονία επ' αόριστον και μετατρέπεται σε μια μοντέρνα αποικία της τρόικας και του πολυεθνικού κεφαλαίου (...) Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι οι ηγέτες της ΕΕ αλλά και η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου λειτουργούν ως λομπίστες χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων και όχι ως εκπρόσωποι και εκφραστές λαϊκών συμφερόντων».

Χρειαζόντουσαν, δηλαδή, αποδείξεις για να πειστούν ότι οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, γενικότερα των καπιταλιστικών κρατών, δεν εκπροσωπούν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά αυτά του μεγάλου κεφαλαίου. Αν και στοιχειώδες, οι οπορτουνιστές αφήνουν σκοπίμως να εννοείται ότι στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξουν κυβερνήσεις που θα εκπροσωπούν συμφέροντα άλλων και όχι των κεφαλαιοκρατών που κρατάνε τα ηνία της οικονομίας, ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και καρπώνονται τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Διαφορετικά πώς να σταθεί η πρότασή τους που εξαντλείται στη διαχείριση αυτού του συστήματος, πασπαλισμένη με κάμποσες αυταπάτες ότι αυτή μπορεί να είναι φιλολαϊκή. Εκεί κατατείνουν και οι άλλες εκτιμήσεις του Δ. Στρατούλη για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, σαν να ήταν δυνατόν ποτέ αυτές να ανακουφίζουν το λαό. Ακόμα κι αν διέγραφαν το χρέος, κι αυτό υπέρ της πλουτοκρατίας θα λειτουργούσε ενώ το λαό θα τον περίμεναν νέες θυσίες. Οχι γιατί η Ελλάδα αποτελεί «μοντέρνα αποικία» και τελεί υπό «κηδεμονία». Αλλά γιατί η άρχουσα τάξη εξουσιάζει και οι πολιτικοί εκπρόσωποι ενιαία τα συμφέροντά της προωθούν. Στοιχειώδες. Αν και όχι για τον οπορτουνισμό.