Επικροτεί και επαυξάνει στην επιτάχυνση των μέτρων που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων η ηγεσία της ΝΔ, συγκροτώντας ένα αρραγές μέτωπο με την κυβέρνηση στο όνομα της «προσέλκυσης των επενδύσεων».

Στο πλαίσιο αυτό, η ηγεσία της ΝΔ ενθαρρύνει και στηρίζει την κυβέρνηση να προχωρήσει στην ψήφιση νομοσχεδίων, όπως αυτά που εγκρίθηκαν στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, που «διευκολύνουν» τις επιχειρήσεις και αίρουν τα όποια «εμπόδια» στην επέλασή τους. Ταυτόχρονα, κλιμακώνει τις πιέσεις για λήψη πρόσθετων φιλομονοπωλιακών μέτρων. «Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις και επενδύσεις με αυτούς τους φορολογικές συντελεστές δεν έρχονται», ισχυρίστηκε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, πλειοδοτώντας υπέρ της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη και την απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Μάλιστα, ο Γ. Μιχελάκης επιβεβαίωσε ότι η νέα μείωση της φορολογίας στα κέρδη τα επιχειρήσεων είναι ο σημαντικότερος άξονας της πρότασης της ΝΔ για ανάκαμψη της οικονομίας. «Εάν εξαιρεθεί η μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν μπορεί να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας», δήλωσε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στην «Ημερησία». Αποσιώπησε όμως ότι ήδη η κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας, έχει προαναγγείλει ότι θα ενσωματώσει την πρόταση της ΝΔ για μείωση των φόρων στο κεφάλαιο στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα φέρει στη Βουλή το Σεπτέμβρη.

Την ίδια στιγμή, η ηγεσία της ΝΔ εξαπολύει άσφαιρα πυρά κατά της κυβέρνησης, καταλογίζοντάς της «ανικανότητα» στη διαχείριση της κρίσης, προκειμένου να ενισχύσει τη δική της θέση στη διαμάχη για την εξουσία. Σ' αυτό το πλαίσιο, ο εκπρόσωπος επέκρινε χτες την κυβέρνηση για το γεγονός ότι στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο «δεν ελήφθη καμία απόφαση για το θέμα των ταξί», πράγμα που όπως υποστήριξε «δείχνει μια κυβέρνηση ανήμπορη να ανταποκριθεί στις περιστάσεις» και έναν πρωθυπουργό «που, αιχμάλωτος στις προσωπικές βεντέτες των υπουργών του, παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο». Στο θέμα όμως των ταξί η στάση της ηγεσίας της ΝΔ είναι υποκριτική και ψηφοθηρική, ενώ την ίδια στιγμή συμπλέει με την κυβέρνηση στην απελευθέρωση του κλάδου.

Το στίγμα μιας δύναμης που τρέφει μεγάλο σεβασμό τόσο απέναντι στην αστική δημοκρατία όσο και απέναντι στην αστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, εξέπεμψε πεντακάθαρα χτες το πρωί, μιλώντας στη ΝΕΤ, ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας. Χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για την αστική δημοκρατία, διαπίστωσε πλήγμα στον πυρήνα της, που κατά την άποψή του είναι η «λαϊκή κυριαρχία», και μάλιστα τον «τελευταίο χρόνο»! Σαν όλα να έβαιναν καλώς προηγούμενα και ο λαός να κυριαρχούσε. Σαν ο σφαγιασμός των δικαιωμάτων του να έχει διάρκεια ζωής όση και το «μνημόνιο» και να μην προϋπήρξε μια μεγάλη περίοδος σφοδρής επίθεσης στα εργασιακά λαϊκά δικαιώματα.

Ζήτησε συλλογική προσπάθεια, «ώστε η δημοκρατία να μην είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο θύμα αυτής της ζοφερής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης». Και πρόβαλλε το αίτημα για υπεράσπισή της σαν αίτημα του λαού, λέγοντας «οι πλατείες (...) ζητούσαν δημοκρατία τώρα». Συμπλήρωσε, επιβεβαιώνοντας ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει το κίνημα σαν μοχλό επιφανειακών αλλαγών ακόμα και προς την κατεύθυνση ενίσχυσης του συστήματος, «εμείς δεν ζητήσαμε ούτε να καταλάβουν οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία Συντάγματος τα θερινά ανάκτορα, ούτε να καταλυθεί το Σύνταγμα, εμείς ζητάμε να εφαρμοστεί το Σύνταγμα»! Πρόσθεσε, αποδεικνύοντας τον κοντόθωρο ορίζοντα της πρότασής τους που φτάνει ως την εναλλαγή στην πολιτική εκπροσώπηση της άρχουσας τάξης, ότι «είναι δουλειά των πολιτικών δυνάμεων και των κομμάτων να έχουν πρόγραμμα, να έχουν στρατηγική και να πείσουν τους πολίτες ότι έχουν το ορθότερο πρόγραμμα και να εκλεγούν από μια εκλογική διαδικασία».

Ο Αλ. Τσίπρας, σχολιάζοντας τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, δήλωσε «δεν θέλω να είναι μηδενιστής, δεν αντιμετωπίσαμε τα χειρότερα»!!! Και επέκρινε για πολλοστή φορά τους «ηγέτες της ΕΕ» για «προσκόλληση στην ίδια αδιέξοδη λογική». Απ' τη σκοπιά της δήθεν διεξόδου που κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στις «δομικές συστημικές αλλαγές». Επιπρόσθετα επέκρινε την κυβέρνηση ότι «δεν έχει καμία διαπραγμάτευση ενάμιση χρόνο τώρα»!

Το περιεχόμενο αυτής της κριτικής αποσαφηνίστηκε παρακάτω, όταν ο Αλ. Τσίπρας εξέφρασε την ένστασή του για το γεγονός ότι «τα ομόλογα τα οποία δανειστήκαμε με άσχημους, επαχθείς όρους, τα πήραμε όχι για να κάνουμε ανάπτυξη, αλλά (...) για να έχουμε μια στρεβλή ανάπτυξη, αν θέλετε, η οποία δεν απέφερε κανένα κοινωνικό απόθεμα στον ελληνικό λαό»! Παρουσιάζοντας την ανάπτυξη σαν κάτι αταξικό και ουδέτερο, ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εμμέσως ισχυρίζεται ότι μπορεί αυτή να αποφέρει οφέλη και στην πλουτοκρατία και στο λαό, αν μια άλλη κυβέρνηση διαπραγματευόταν σ' αυτή την κατεύθυνση!

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, μιλώντας για το δημόσιο τομέα και τις ιδιωτικοποιήσεις, υπεραμύνθηκε της ψευδαίσθησης περί αρμονικής συνύπαρξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ισχυριζόμενος «ξέρουμε για παράδειγμα ότι η Υγεία δεν μπορεί να δοθεί όλη στους ιδιώτες»! Δηλαδή, μπορεί να δοθεί ένα μέρος της! Βεβαίως, δεν ομολόγησε αυτό που ήδη η ζωή έχει αποδείξει, ότι η ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας σε οποιονδήποτε τομέα, π.χ. στην Υγεία, αντικειμενικά υπονομεύει και οδηγεί σε υποβάθμιση και συρρίκνωση το δημόσιο σύστημα Υγείας, αφού η ύπαρξή του για το κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στο χώρο αποτελεί «εμπόδιο» για την παραπέρα γιγάντωση των κερδών του.

Μια ακόμα πρωτοβουλία, κινούμενη απ' το χώρο του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επονομαζόμενη «Κατά του ευρώ και της ΕΕ», αρχίζει να ξετυλίγεται και έρχεται να προστεθεί σε πολλές άλλες του ευρύτερου οπορτουνιστικού χώρου με τις οποίες μοιράζεται το ίδιο χαρακτηριστικό γνώρισμα: Δείχνουν στο λαό το «δέντρο» και κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να μη δει το «δάσος» που πρέπει να αντιπαλέψει.

Το κείμενο της «πρωτοβουλίας κατά του ευρώ και της ΕΕ» είναι διατυπωμένο κατά τρόπο που να «χωράει» τους πάντες, κυρίως δυνάμεις της υποτιθέμενης «αριστερής» πλευράς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Για τους συντάκτες του, το «μνημόνιο» ήταν κάτι σαν το «φως το αληθινό» αφού εξαιτίας του βλέπουν «πλέον» «το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ». Προηγούμενες αποφάσεις και συνθήκες της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, που αποτελούν και τη «μήτρα» των μνημονίων, δεν ήταν ικανές να τους πείσουν για την πραγματική φύση και το ρόλο της ΕΕ.

Πίσω απ' τις γραμμές του κειμένου, κάτω απ' το οποίο συλλέγονται υπογραφές, διακρίνει εύκολα κανείς την αυταπάτη για δυνατότητες άσκησης πολιτικής με φιλολαϊκά χαρακτηριστικά στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Για παράδειγμα στο σημείο όπου καταγγέλλεται το «Σύμφωνο για το Ευρώ» γιατί «αφαιρεί οριστικά όλα τα οικονομικά εργαλεία των κρατών - μελών, τα οποία υπάγονται πλέον στους αντιδημοκρατικούς και στεγανούς μηχανισμούς της ΕΕ». 'Η στο σημείο που αναφέρονται στο «αντιδραστικό κοινωνικό όραμα του κεφαλαίου για μια κοινωνία με εργοδότες και κράτος χωρίς υποχρεώσεις και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα».

Αργησαν, αλλά όπως δηλώνουν «τώρα πια ξέρουμε, ο καπιταλιστικός - ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ δεν αλλάζει, ούτε μεταρρυθμίζεται σε προοδευτική κατεύθυνση, η λύση των λαϊκών προβλημάτων βρίσκεται στη συνολική ρήξη με την ΕΕ». Οχι όμως και με την εξουσία της αστικής τάξης, την αιτία των λαϊκών προβλημάτων την οποία υποκαθιστούν με την «αιτία» της «συμμαχίας ελληνικών κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ και του μαύρου μετώπου τους με το κεφάλαιο, τις τράπεζες και τις αγορές». Αφήνοντας να εννοείται ότι μια άλλη κυβέρνηση που δεν θα προσχωρήσει σ' αυτό το μέτωπο, θα τα κάνει όλα αλλιώς.

Γι' αυτό, δηλώνουν ότι επιδιώκουν «τον κοινό αγώνα των ευρωπαϊκών λαών κόντρα στο συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο με άμεσο στόχο την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης και ορίζοντα την υπέρβαση (!) της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο».

Το κείμενο ουσιαστικά συντελεί στην εδραίωση αυταπατών ότι από μόνη της η έξοδος απ' την ΕΕ και την ευρωζώνη είναι ικανή να φέρει τα πάνω - κάτω για το λαό. Δίχως να συνοδεύεται κάτι τέτοιο από αλλαγή της τάξης που εξουσιάζει, από συντριβή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Προς τούτο είναι αποκαλυπτική η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στο κίνημα και στους αγώνες με ταξικό προσανατολισμό. Αντ' αυτής περισσεύουν τα ευχολόγια για «μη αποπληρωμή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των εργαζομένων» και τίθεται σαν στόχος η «ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου», η ανατροπή του «σάπιου πολιτικού τους συστήματος» και «της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ»!

Επιτάχυνση των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών με στόχο να δημιουργηθεί ένα «ευνοϊκό περιβάλλον» για τις επιχειρήσεις ζητά η Ντ. Μπακογιάννη, επικροτώντας ταυτόχρονα τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης.

«Οι αποφάσεις της ΕΕ συνεισφέρουν σημαντικά στη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και τη δημιουργία συνθηκών σταθεροποίησης της οικονομίας μας», δήλωσε, υποστηρίζοντας όμως ταυτόχρονα ότι «για να σωθεί η χώρα, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει άμεσα τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που δεν έκανε μέχρι σήμερα», με αιχμή την περικοπή των δημοσίων δαπανών και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας ζήτησε από την κυβέρνηση να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον που να επιτρέπει επενδύσεις. Απαραίτητη προϋπόθεση στην κατεύθυνση αυτή, όπως είπε, είναι «ένα σταθερό φορολογικό σύστημα εγγυημένο από την τρόικα». Μιλώντας χτες στην τηλεόραση του «Σκάι» η πρώην υπουργός εξέφρασε την πρόθεσή της να αποχωρήσει από την πολιτική, εάν το κόμμα της δεν εκλεγεί στη Βουλή στις επόμενες εκλογές.