Προτού να γίνει η περίφημη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, όποιος άκουγε τη σχετική προπαγάνδα πίστευε πως στην Ελλάδα όλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Οταν έγινε η απογραφή διαπιστώθηκε πως αυτοί όχι μόνο δεν ήταν πολλοί, αλλά ήταν και λιγότεροι απ' όσους χρειάζονται για την κάλυψη των αναγκών.

Μόλις ξεχάστηκαν τα αποτελέσματα της απογραφής, άρχισε πάλι το άλεσμα των μυαλών: Τεμπέληδες, ακαμάτηδες, απατεώνες, φραγκάτοι, κοτεράκηδες, κοπανατζήδες. Αυτοί είναι - σύμφωνα με ορισμένα από τα επίθετα που έχουν χρησιμοποιήσει κυβερνητικά στελέχη - οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, οι οποίοι, μάλιστα, τώρα καλούνται απολυόμενοι να σώσουν και το αστικό κράτος από τη χρεοκοπία.

Λείπουν δάσκαλοι απ' τα σχολεία; Λείπουν. Λείπουν νοσοκόμες στα νοσοκομεία; λείπουν. Λείπουν εργαζόμενοι στην καθαριότητα; Λείπουν.

Λάθος, απαντά ο αρμόδιος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Υπάρχει πλεόνασμα προσωπικού. Και αυτό το πλεόνασμα πρέπει να απολυθεί. Αλλά όχι μόνο αυτό. Πρέπει να χάσει και το σπίτι του.

Επειδή πλεονάζουν «αυτοί που λείπουν» - συνεχίζει ακάθεκτη η σχετική προπαγάνδα - πρέπει να κοπούν κι άλλο οι συντάξεις. Επειδή πλεονάζουν «αυτοί που λείπουν», πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί τους. Τι θα κάνουν άμα μείνουν χωρίς μισθό; Θα φύγουν να βρουν αλλού την τύχη τους, ή θα δεχτούν να δουλεύουν με ένα επίδομα όσο και της ανεργίας. Τι θα κάνουν οι γέροντες άμα δεν τα βγάζουν πέρα; Θα πεθάνουν και θα σωθεί το κρατικό ταμείο.

Ξεπερνά τα όρια της πλάκας, ξεφεύγει από την τραγωδία που ζητά στην κωμωδία τη λύτρωση.

Στα σπίτια πια λείπει κυριολεκτικά το φαΐ απ' το τραπέζι. Στο δρόμο δεν ζητάνε πια τράκα τσιγάρο, αλλά μια τυρόπιτα.

Μέσα σ' ένα τέτοιο σκηνικό - παράγωγο της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, ο Τσίπρας δηλώνει «νοσταλγώ το ΠΑΣΟΚ». Δήλωση που σπεύδει να χειροκροτήσει η «Ελευθεροτυπία» (άρθρο Τ. Παππά) που τον καλεί να κάνει ένα ακόμα βήμα. Αλλιώς, όπως σημειώνει άλλο άρθρο στην ίδια εφημερίδα, «αν δεν μπορεί αυτή η αριστερά, τότε ίσως χρειάζεται να γεννηθεί μια νέα, που να μπορεί και να θέλει να κυβερνήσει αυτή τη δύσκολη ώρα».

Η αγωνία της αστικής τάξης για το επόμενο κυβερνητικό σχήμα εκφράζεται με προτάσεις επί προτάσεων. Γιατί, όπως γράφει ο Ψυχάρης στο «Βήμα», «κινδυνεύει όχι απλώς η έννομη τάξη αλλά ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός». Γεγονός που - όπως συμπληρώνει - επιβάλλει σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή να πολιτευτούν μαζί, ή, να παραμερίσουν και να δώσουν την κυβέρνηση σε τεχνοκράτη που δεν πολιτεύεται και δε θα πολιτευθεί (είναι που λένε ορισμένοι ότι έχει αδιέξοδα η δημοκρατία. Μια χαρά διέξοδο έχει και την αξιώνει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία).

Τύφλα να 'χουν οι κυβερνητικές ανακοινώσεις. Ο κόσμος τις έχει γραμμένες στα παλιά του τα παπούτσια. Ο χαμός γίνεται όταν αρχίζουν οι αναλύσεις σε κατά τ' άλλα αντιπολιτευόμενες εφημερίδες και κανάλια. Οπου η κυβέρνηση καταγγέλλεται όχι για αναλγησία, αλλά για καθυστέρηση στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Ορισμένοι από τους αναλυτές, απογειώνονται, φτάνουν σε σημείο οργασμού. Οπως χτες κάποια Λυμπεράκη, που καλούσε τους ανέργους να νιώσουν περίπου ευτυχισμένοι που θα πληρώσουν το χαράτσι, γιατί έτσι, είπε, θα έχουν ελπίδα ότι αύριο θα έχουν δουλειά. Ενώ αν δεν πληρώσουν θα μείνουν άνεργοι. Της πετάς την πατσαβούρα;

Ολοι αυτοί, που τρομοκρατούν το λαό από τα κανάλια με τον κίνδυνο στάσης πληρωμών, αναφέρονται στην πιθανότητα μη εξόφλησης ομολόγων (δηλαδή, σε χρήμα που έχει παρθεί για να δοθεί ξανά στο κεφάλαιο με τόκο).

Στην πράξη, για το λαό στάση πληρωμών υπάρχει. Στους μισθούς, στις συντάξεις, στην παιδεία, στα νοσοκομεία, στην πρόνοια.

Και παράλληλα υπάρχει πρόσθετη αφαίμαξη με φόρους, ώστε να πληρωθούν τα χρέη της πλουτοκρατίας.

Κανείς δεν πρέπει να τρομοκρατείται από τη στάση πληρωμών.

Ο γονατισμένος δεν μπορεί να σκύψει άλλο.

Μόνη του επιλογή να σηκωθεί ορθός.

Να γκρεμίσει την εξουσία του κεφαλαίου.

Είναι επείγον να πέσουν οι αστοί.

Είναι επείγον να πάρει ανάσα ο λαός και όχι ο καπιταλισμός.

Αντίθετα, κάθε πρόταση που στοχεύει να πείσει το λαό ότι μπορεί να υπάρχει και ανθρώπινος καπιταλισμός (με επαναδιαπραγμάτευση χρέους που λέει ο Σαμαράς και αντίστοιχη πρόταση του Τσίπρα) χαλκεύει πιο ισχυρά δεσμά για έναν λαό που έχει ήδη πληρώσει πολλά και βλέπει ήδη μια ολόκληρη γενιά να καταστρέφεται.

Ο πόλεμος είναι εδώ, οι εφεδρείες του συστήματος πρέπει να καταποντιστούν μαζί με το σύστημα.

Ο λαός μας μπορεί να ανασάνει, μπορεί να ζήσει καλά, αρκεί να πιστέψει στη δύναμή του, να υπερασπίσει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, να βγάλει εκτός λογαριασμού τις βδέλλες.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ την Τετάρτη 21 Σεπτέμβρη για τα χαράτσια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παραλήρημα Βενιζέλου για να κρύψει τα νέα μέτρα-σοκ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Αμεση η σφαγή στο δημόσιο

ΤΟ ΒΗΜΑ: Θρίλερ η πτώχευση

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μέρκελ - Σαρκοζί: Είστε μόνοι σας εκτός αν...

Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκτάκτως τα μέτρα

ΕΘΝΟΣ: Αίμα και Δάκρυα

ΤΑ ΝΕΑ: Αίμα και δάκρυα για την έκτη δόση

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: 73% όχι ξανά Γιώργο

Η ΑΥΓΗ: 40 μέρες αναμέτρησης

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μήνυμα ελπίδας από τον Αντ. Σαμαρά

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Παπανδρέου - Βενιζέλος: Απολύσεις και νέα μέτρα. Αντώνης Σαμαράς: Μόνη λύση οι εκλογές

ΑΥΡΙΑΝΗ: Οδηγούν τη χώρα σε εμφύλιο η τρόικα και η κυβέρνηση με το νέο πακέτο μέτρων

REAL NEWS: Πόλεμος δελφίνων για τη διαδοχή

«Η ελληνική άρχουσα τάξη έχει κάθε λόγο να αγωνιά από τους κλονισμούς και την όξυνση των αντιθέσεων στην ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ, η οποία αποτελεί βασικό στήριγμά της. Εχει κάθε λόγο να ανησυχεί μπροστά στην αυξανόμενη δυσκολία της να διαχειριστεί την κρίση και την υπερχρέωση του κράτους της.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να εγκλωβιστούν στα διλήμματά της. Οποιο αστικό σενάριο και αν δρομολογηθεί τελικά (ελεγχόμενη χρεοκοπία με νέο "κούρεμα" των κρατικών ομολόγων, διακοπή του προγράμματος δανεισμού και ώθηση της Ελλάδας σε έξοδο από την Ευρωζώνη κ.λπ.) θα έχει την ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση, η οποία οδηγεί τη λαϊκή οικογένεια στη χρεοκοπία. Η συνεχής κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, που οδηγεί σε ραγδαία επιδείνωση, σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, είναι στοιχείο όλων των παραλλαγών του αστικού σχεδιασμού για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιληφθούν τη συγκυρία, σαν ιστορική ευκαιρία για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Τώρα που χάνει τη λάμψη του ο μύθος της κοινοτικής αλληλεγγύης και αποκαλύπτεται ο αντιδραστικός χαρακτήρας της ΕΕ σαν ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Τώρα που φαίνεται πιο καθαρά ο αντιλαϊκός χαρακτήρας και το αδιέξοδο της αστικής διαχείρισης. Τώρα είναι η ώρα να προβάλουμε τις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και να απελευθερωθούν οι αναξιοποίητες δυνατότητες της Ελλάδας. Τώρα μπορούμε από καλύτερες θέσεις να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της "αποδέσμευσης από την ΕΕ και διαγραφής του χρέους με λαϊκή εξουσία", καθώς και τη δυνατότητα αξιοποίησης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων από το λαϊκό κίνημα» (από άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας / στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)