Σε μια καθημερινότητα που μοιάζει με κινούμενη άμμο ήρθε να βάλει για 37η συνεχόμενη χρονιά τη σφραγίδα των σταθερών, αταλάντευτων αξιών. Ξημερώματα Κυριακής και οι πολύμορφες εκδηλώσεις του 37ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» κορυφώνονται, δίνοντας δύναμη και αισιοδοξία - κόντρα στην καλλιεργούμενη μοιρολατρία - σε χιλιάδες εργάτες, νέους, συνταξιούχους που το επισκέφθηκαν στο χώρο του πάρκου «Αντ. Τρίτσης».
Πέρα από τη μεγάλη λαοθάλασσα στην πολιτική συγκέντρωση του Φεστιβάλ, όπου μίλησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και χαιρέτισε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρής Χιώνης, ένας πλούτος εκδηλώσεων σε όλους τους χώρους του Φεστιβάλ συγκέντρωσε το ενδιαφέρον και το κέφι των κάθε ηλικίας επισκεπτών.
Η θεματολογία του πλούσια, όπως κάθε χρόνο, για όλους τους τομείς της ζωής μας, η ουσία του ανατρεπτική, με λόγια άγρια και ατόφια. «Ο νόμος πλαίσιο δε θα εφαρμοστεί» και φοιτητές - σπουδαστές μαθαίνουν την πρόταση του ΚΚΕ για ένα πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του. Ο πολιτισμός έχει το δικό του μερίδιο στο Φεστιβάλ μέσα από συζητήσεις που θέλουν να έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες, πολιτιστικά εργαστήρια, με αφιερώματα σε μεγάλους ποιητές του τόπου και συναυλίες πολιτικών τραγουδιών που πετούν ακόμη σπίθες, με καθαρόαιμα λαϊκά, παραδοσιακά και νησιώτικα γλέντια να δίνουν τον παλμό, ερασιτεχνικά θεατρικά δρώμενα να ανεβαίνουν και να θέτουν εύστοχα την ουσία των πραγμάτων.
Ενα από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα Φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων έκλεισε την αυλαία του το Σάββατο, δίνοντας τη σκυτάλη και σαλπίζοντας κάλεσμα στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας από σήμερα κιόλας...
Συζήτηση για «ένα πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του», έγινε το Σάββατο με ομιλητή τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Εχουμε μια «εντονότατη πολιτικοϊδεολογική διαπάλη που γίνεται στα αμφιθέατρα, στο έδαφος των σημαντικών αγώνων που έχουμε αυτή τη στιγμή στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, απέναντι σ' ένα νόμο που πέρασε με αυτή τη διαφημισμένη πλειοψηφία του αστικού μπλοκ», σημείωσε. Στάθηκε στη «συμβολή» των συγκροτημάτων του Τύπου, «που βγαίνουν με την πιο επιθετική γραμμή της ολιγαρχίας αυτή τη στιγμή», όσον αφορά το νόμο. Επισήμανε, δε, πως το περιεχόμενο της συζήτησης πρέπει να το δούμε και «σαν απάντηση στους σχεδιασμούς, τα μέτρα και το πανεπιστήμιο που φτιάχνει, όχι σήμερα, αλλά όλη αυτή την περίοδο η άρχουσα τάξη. Επιθετικά, δηλαδή, να δούμε τη συζήτηση για ποιο πανεπιστήμιο παλεύουμε σήμερα, για ποια εξουσία, για ποια οικονομία».
Ο Ν. Σοφιανός υπογράμμισε πως «οι κινητοποιήσεις που έχουμε αυτή την περίοδο υπηρετούν, σε σημαντικό βαθμό, ένα στόχο που είναι αναγκαίος, είναι σημαντικός και δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί. Απέναντι σε ένα ισχυρό μπλοκ, στις φωνές που λένε ότι "οι νόμοι ψηφίζονται για να εφαρμόζονται και ότι αυτά που λέτε εσείς κινούνται εκτός Συντάγματος και εκτός πολιτικής νομιμότητας", είναι σημαντικό το ότι υπήρξε οργανωμένη απάντηση απ' την πλευρά του φοιτητικού κινήματος: Με τις καταλήψεις, με τις πορείες, με τους δεκάδες συμβολικούς αποκλεισμούς, με τις διεργασίες που έγιναν αυτή την περίοδο και φιλοδοξούμε να συνεχιστούν, ανεξάρτητα με το αν θα γίνει - γιατί πρέπει να γίνει - εξεταστική και με την εγγραφή των πρωτοετών φοιτητών».
Ο Νίκος Σοφιανός τόνισε πως «δεν πρέπει να υποτιμηθεί καθόλου η σοβαρή επίδραση που υπάρχει σήμερα στη σκέψη, στη λειτουργία και στον τρόπο με τον οποίο παίρνει τα μηνύματα και στους σχεδιασμούς που βάζει για τη ζωή του ο φοιτητής και ο σπουδαστής, στο έδαφος των αλλαγών που έχουν προηγηθεί. Εχουμε και συντηρητικές λογικές μέσα στα πανεπιστήμια, έχουμε και σοβαρή επίδραση όλων αυτών των συνθημάτων (που δεν στερούνται περιεχομένου) και προπαγανδίζονται με κάθε τρόπο από την άρχουσα τάξη». Σημείωσε πως σε αυτά πρέπει να δοθεί η μάχη σε πολιτικοϊδεολογικό επίπεδο, ενώ αναφέρθηκε και στη δράση των άλλων δυνάμεων μέσα στις σχολές. Τέλος, περιέγραψε τις θέσεις του ΚΚΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Η συναυλία αφιερώθηκε στην αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη - «την απίστευτη τραγουδίστρια με την τόσο σπουδαία φωνή» (Θ. Μικρούτσικος) - και κορυφώθηκε με την ηχογραφημένη ερμηνεία της στην «Πιο όμορφη θάλασσα» που αγκάλιασε τις χιλιάδες του κόσμου και ένωσε τις φωνές όλων μας σε μια πελώρια χορωδία...
Συνάντηση με την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είχαν το πρωί του Σαββάτου οι ξένες Οργανώσεις Νεολαίας που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ
Χτες, οι ξένες αντιπροσωπείες συναντήθηκαν με αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, όπου ενημερώθηκαν για τη δράση του και τον καταλυτικό ρόλο που παίζει στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η ανταπόκριση όπως αποδείχτηκε ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδης, με μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων κυριολεκτικά κάθε ηλικίας από ...εννιά μηνών μέχρι 69 χρονών. Ξεκινώντας από το Ιλιον και μέσω Αγίων Αναργύρων κάλυψαν μια απόσταση 5 χιλιομέτρων για να τερματίσουν, στο χώρο του Φεστιβάλ, όλοι νικητές της ζωής! Βέβαια, όλοι οι συμμετέχοντες υποστήριξαν, ότι υπήρχαν «νικητές» στον αγώνα και δεν ήταν άλλοι από τα δίδυμα (αγόρι και κορίτσι) μόλις εννιά μηνών που τερμάτισαν και μάλιστα ...χωρίς να ιδρώσουν καθόλου!
Είχε προηγηθεί ένα μελωδικό «ταξίδι» σε άλλα μελοποιημένα ποιήματα του Οδ. Ελύτη από γνωστούς Ελληνες συνθέτες, με ερμηνευτές τους Βασίλη Λέκκα, Δημήτρη Μπάση και Ανδριάνα Μπάμπαλη και ενορχήστρωση του Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Οπως είναι γνωστό, ο Ελύτης είναι από τους πιο πολυτραγουδισμένους ποιητές και η πολύμορφη ποίησή του έχει γνωρίσει πάμπολλες μελοποιήσεις στη διάρκεια πολλών δεκαετιών. Το πρόγραμμα που παρουσιάστηκε ήταν μια γοητευτική μελωδική «διαδρομή» μέσα από τραγούδια των Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλου, Δ. Λάγιου, Ηλ. Ανδριόπουλου, Λ. Κόκοτου, Μ. Τρανουδάκη κ.ά.
Στην ιστορία και τους αγώνες του εργατικού και γυναικείου κινήματος ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση που παρουσιάστηκε το Σάββατο στο χώρο των Νέων Εργαζομένων.
Η είσοδος των γυναικών στην παραγωγή, οι πρώτες γυναίκες απεργοί, η συμβολή των εργατριών στη σοσιαλιστική επανάσταση και οικοδόμηση, η ηρωική πάλη των μαχητριών της Αντίστασης και του ΔΣΕ, είναι μόνο μερικές από τις σελίδες της ιστορίας που «ζωντάνεψαν», μέσα από μαρτυρίες, λογοτεχνικά αποσπάσματα και τραγούδια.
Η αναδρομή στους αγώνες των γυναικών για ισοτιμία και της εργατικής τάξης συνολικά για κοινωνική απελευθέρωση έδωσε, ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες, την ευκαιρία να γνωρίσουν πλευρές της ιστορίας, να κατανοήσουν πως όλες οι κατακτήσεις, που σήμερα ο καπιταλισμός «ξηλώνει» τη μια μετά την άλλη, ήρθαν σαν αποτέλεσμα σκληρών ταξικών αγώνων.
Η παρουσίαση στάθηκε αφορμή για να βγάλουν οι νέες εργαζόμενες χρήσιμα συμπεράσματα για τον προσανατολισμό που πρέπει να έχει και σήμερα η πάλη τους. Εγινε κάλεσμα για να πάρουν τη σκυτάλη του οργανωμένου αγώνα στα δικά τους χέρια, να απαντήσουν σε εκβιασμούς και τρομοκρατικά διλήμματα, να ενισχύσουν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στην πάλη για το σοσιαλισμό, για να καταργηθεί η εκμετάλλευση και να ανοίξει ο δρόμος για την ισοτιμία.
Η εποχή της καπιταλιστικής κρίσης το 1930 στις ΗΠΑ που οδήγησε στη φτώχεια πλήθος λαϊκών οικογενειών σκιαγραφήθηκε στο μικρό θεατρικό δρώμενο που έστησαν νωρίτερα, νέοι εργαζόμενοι στον ίδιο χώρο.
Μέσα από τους διαλόγους του Πίτερ και της γυναίκας του, που μετά από 26 χρόνια εργαζόμενος σε βιομηχανία επίπλων βρέθηκε άνεργος την Πρωτοχρονιά του 1930, αναδείχτηκε ότι και σήμερα η κρίση του ίδιου συστήματος χτυπάει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, δηλαδή με φτώχεια και εξαθλίωση τις λαϊκές οικογένειες. Ο Πίτερ εμφανίστηκε στο θεατρικό να αντέχει οικονομικά 18 μήνες πριν καταλήξει στις ουρές της Πρόνοιας, πιστεύοντας την αστική εφημερίδα του που του έλεγε να κάνει υπομονή και να μην μπλέξει με την Επιτροπή ανέργων, αυτή τη σφηκοφωλιά των κομμουνιστών!
Οταν όμως ήρθαν από την τράπεζα να του πάρουν το σπίτι, ήταν τα μέλη της Επιτροπής που βρέθηκαν εκεί, στο πλευρό του. Και με όπλο την αλληλεγγύη κατάφεραν τελικά να εμποδίσουν την τράπεζα να τον πετάξει στο δρόμο.