Ο Γιάννης Κιούσης

-- Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στις συγκοινωνίες ύστερα από το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση πριν μερικούς μήνες;

-- Γ. Κ.: Πριν ακόμα ψηφιστεί ο νόμος επιβλήθηκε αύξηση στα εισιτήρια από 20% έως 40%. Ακολούθησε ο νόμος με τον οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει κερδοφόρα τμήματα στους ιδιώτες (γραμμές αεροδρομίου, επισκευαστική βάση και άλλα). Η προσπάθειά της φαίνεται σήμερα από τη σταδιακή συρρίκνωση του συγκοινωνιακού έργου. Καταργούν γραμμές γιατί λένε ότι δεν είναι κερδοφόρες. Συγχωνεύουν γραμμές που σημαίνει πως από εκεί που μια περιοχή την εξυπηρετούσαν 2 ή 3 γραμμές, τώρα μία γραμμή μπορεί να εξυπηρετεί και δύο περιοχές. Μειώνεται ο αριθμός των βαρδιών. Σε μία γραμμή που εξυπηρετούσαν 10 λεωφορεία, σήμερα βγαίνουν λιγότερα.

Στα λεωφορεία τον περσινό χειμώνα τον κλείσαμε με περίπου 3.400 βάρδιες στο δρόμο. Η φετινή χειμερινή περίοδος άνοιξε με 3.150 βάρδιες στα χαρτιά. Στην πράξη, λόγω του μειωμένου προσωπικού, πραγματοποιούμε μόνο 2.800 βάρδιες και στόχος της κυβέρνησης είναι να τις μειώσει ως το τέλος του χρόνου στις 2.500 βάρδιες. Στα τρόλεϊ από τα 366 οχήματα δουλεύουν κάτω από 200. Στη σταθερή τροχιά υποτίθεται ότι πρέπει να περνά ένας συρμός κάθε τρία λεπτά. Πριν λίγο καιρό, λόγω των μετατάξεων, οι συρμοί στον ηλεκτρικό περνούσαν κάθε 25 και 30 λεπτά. Παρόμοια προβλήματα θα αντιμετωπίσουν και στο μετρό.

-- Τι συμβαίνει με τη μείωση του προσωπικού;

-- Γ. Κ.:. Είχαμε τις εθελοντικές μετατάξεις της πρώτης φάσης, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί. Στη δεύτερη φάση θα γίνουν υποχρεωτικές μετατάξεις εκτός αν εφαρμόσουν νωρίτερα την εργασιακή εφεδρεία, στη λογική ότι υπάρχει πλεονάζον προσωπικό, το οποίο δημιουργείται από τη μείωση του συγκοινωνιακού έργου.

Η συρρίκνωση είναι μέρος μιας πολιτικής με στόχο να φύγει το μόνιμο προσωπικό. Να ισχύσει το νέο μισθολόγιο που θα μειώσει δραματικά τους μισθούς. Παράλληλα, για να «αντιμετωπίσει» την ανεργία θα ανακυκλώνει τους εργαζόμενους βάζοντας κάποιον να κάνει τον οδηγό, με ένα σεμινάριο 5-10 ημερών. Δηλαδή, αστική συγκοινωνία με 560 ευρώ μεικτά και πεντάμηνη σύμβαση. Θα δίνει γραμμές φιλέτα στους ιδιώτες και ο επιβάτης θα βλέπει το εισιτήριο να αυξάνεται. 'Η μπορεί να πάμε στην επιδότηση του εισιτηρίου στην ιδιωτική συγκοινωνία - όπως γίνεται με τα ΚΤΕΛ. Ο επιβάτης θα καταβάλλει ένα μέρος του εισιτηρίου άμεσα από την τσέπη του και το υπόλοιπο θα το πληρώνει μέσω της φορολογικής αφαίμαξής του, μέρος της οποίας θα καταλήγει ως επιδότηση στον ιδιώτη.

-- Ολα τα παραπάνω περιγράφουν μια επίθεση για το σύνολο των εργαζομένων...

-- Γ. Κ.: Ακριβώς! Για εμάς είναι ξεκάθαρη η ανάγκη για την ανάπτυξη κοινών αγώνων των εργαζομένων στις συγκοινωνίες και των εργαζομένων που χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες. Σε αυτή την κατεύθυνση ένα από τα αιτήματα των ταξικών δυνάμεων είναι η δωρεάν μετακίνηση επιβατών από τις 5 π.μ. - 8 π.μ., την ώρα δηλαδή που πάει ο εργαζόμενος στη δουλειά του. Με τέτοια αιτήματα θέλουμε να σφυρηλατήσουμε την κοινή αγωνιστική δράση.

-- Ποια είναι η στάση των συνδικαλιστικών δυνάμεων απέναντι σε αυτήν την κατάσταση;

-- Γ. Κ.: Η ΠΑΣΚΕ αρχικά προσπαθούσε να πείσει τους εργαζόμενους ότι η αντεργατική λαίλαπα δεν θα πειράξει τις συγκοινωνίες. Αποδείχθηκε ότι ο νόμος οδηγεί σε απολύσεις, σε συρρίκνωση του συγκοινωνιακού έργου, σε μειώσεις μισθών. Σήμερα, βλέποντας ότι ο κόσμος είναι θυμωμένος, για να μπορέσουν να τον συγκρατήσουν βγαίνουν με σκληρή φρασεολογία. Μιλάνε ακόμα και για ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης. Βέβαια, όλα αυτά, είναι κούφια λόγια. Στην πράξη εμποδίζουν την ανάπτυξη και το συντονισμό των αγώνων.

Συμφωνούν στην κήρυξη της απεργίας, αλλά προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν για να εκτονώσουν την οργή των εργαζομένων. Και εδώ να πούμε ότι η κήρυξη απεργιών μερικές ώρες πριν την πραγματοποίησή τους δημιουργεί προβλήματα, βάζει τους εργαζόμενους που χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες απέναντι στους εργαζόμενους του κλάδου. Γενικότερα οι δυνάμεις αυτές θέλουν να εμποδίσουν τους εργαζόμενους να προσανατολιστούν στη γραμμή της ταξικής σύγκρουσης. Τα ίδια ακριβώς κάνει και η ΔΑΚΕ.

Κάποιες άλλες δυνάμεις εμφανίζονται ως «μεγάλοι αγωνιστές». Μιλάνε συνέχεια για απεργία διαρκείας. Εμείς δε λέμε όχι στην απεργία αυτή. Ομως χρειάζονται προϋποθέσεις, όπως η ριζοσπαστικοποίηση μαζικών τμημάτων των εργαζομένων, μαζικοποιημένα συνδικάτα, συνελεύσεις από τη βάση, συντεταγμένη και οργανωμένη πάλη με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Οσοι μιλάνε σήμερα για απεργία διαρκείας το κάνουν χωρίς να θέτουν στόχους. Κάνουν ζημιά, γιατί αποπροσανατολίζουν τον αγώνα, κρύβουν τον πραγματικό αντίπαλο, δε θέτουν ζήτημα ανατροπής συνολικά της αντεργατικής πολιτικής.

-- Πού στοχεύει η δράση των ταξικών δυνάμεων;

-- Γ. Κ.: Επιδιώκουμε να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι στη συγκοινωνία ότι αυτή η πολιτική οδηγεί σε ιδιωτικοποίηση, μετατάξεις, εργασιακή εφεδρεία (απολύσεις). Λέμε στους επιβάτες ότι αυτή η πολιτική αυξάνει τα εισιτήρια, είναι σε βάρος τους. Προσπαθούμε να αναδείξουμε ότι ο αντίπαλος είναι οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, τα άλλα αστικά κόμματα και τα κόμματα που δημιουργούν ψευδαισθήσεις. Η απελευθέρωση των μεταφορών αποφασίστηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ. Τις πολιτικές αυτές στηρίζει και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Πρέπει να υπάρξει συντονισμένη αγωνιστική δράση που να μπορεί να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής και να δημιουργήσει τους όρους για να δοθεί ενιαία αγωνιστική απάντηση. Να περάσουμε στην αντεπίθεση.

-- Με ποιο στόχο; Ποια είναι η δική σας πρόταση για τις συγκοινωνίες;

-- Γ. Κ.: Μιλάμε για ενιαίο κρατικό φορέα αστικών συγκοινωνιών (θα συμπεριλαμβάνονται τα ΚΤΕΛ, τα ταξί, αλλά όχι με τη σημερινή τους μορφή). Το σύστημα αυτό θα έχει ένα μόνο γνώμονα. Την εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού. Αυτά τα μέσα θα λειτουργούν συμπληρωματικά το ένα στο άλλο και όχι ανταγωνιστικά. Μπορούμε να κατασκευάσουμε οχήματα και βαγόνια. Εχουμε την τεχνογνωσία, τις εγκαταστάσεις και τα υλικά που χρειάζονται. Αυτό που λείπει είναι να συνειδητοποιήσει ο εργαζόμενος ότι μπορούμε να πάμε σε άλλο δρόμο ανάπτυξης. Ο λαός έχει τη δυνατότητα να αλλάξει σελίδα.