ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με συνέπεια και επιμονή

Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν οι κορυφαίοι του αστικού Τύπου και να διακηρύξουν πως απαιτείται ρήξη και ανατροπή εδώ και τώρα. Ρήξη με τα εργατικά συμφέροντα. Ανατροπή όλων όσα η εργατική τάξη με ποταμούς αίματος κατάκτησε.

Μ' έναν ποταμό παραπληροφόρησης έχουν μέχρι τώρα προσπαθήσει να ενοχοποιήσουν την εργατική τάξη ότι φταίει για τα χάλια του καπιταλισμού. Και μ' ένα μπαράζ άρθρων που κλαίνε για την κατάσταση, καλούν την εργατική τάξη να συναινέσει στη σφαγή της.

Ο αστικός Τύπος κάνει τη δουλειά του, πρέπει πάση θυσία να συμβάλει στη σωτηρία και μακροημέρευση του συστήματος.

Φτάνει στο σημείο να αποκαλύπτει ως και αντιφάσεις του, αρκεί στο «διαταύτα» οι μισές κουβέντες να οδηγούν σε πλήρη υποταγή, με ενσωμάτωση ακόμα και όρων του εργατικού κινήματος στη φιλολογία της αστικής προπαγάνδας. Για ρήξη με κατεστημένα συμφέροντα μιλούν σχεδόν όλοι οι αστοί πολιτικοί. Ρήξη ζητάνε και κάτι πανεπιστημιακοί που, με αποκαλυπτικές κωλοτούμπες, έρχονται να συναντηθούν με εκείνους που ζητάνε ευθέως ρήξη με την κομμουνιστική κυριαρχία! Δεν το καταφέρνουν τόσο και όπως θα ήθελαν.

***

Η συνεπής και επίμονη προβολή από το ΚΚΕ των αποδείξεων ότι η διέξοδος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα βρίσκεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στη λαϊκή εξουσία, η απόδειξη που παρέχει το ΚΚΕ ότι η λαϊκή εξουσία μπορεί, ότι οι λαϊκές ανάγκες μπορούν να καλυφθούν, ότι ο πλούτος πρέπει να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν, ορθώνει γερό τείχος άμυνας και βάση ισχυρής αντεπίθεσης από τη σκοπιά του εργατικού κινήματος.

Οσο κι αν σκούζουν τα τσακάλια, σ' αυτή τη γραμμή - της αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης, σ' αυτό το στόχο - της λαϊκής εξουσίας, γι' αυτή τη συνείδηση - ότι ο πλούτος ανήκει σ' αυτούς που τον παράγουν, επιμένουν οι κομμουνιστές.

Μ' αυτήν τη γραμμή μπολιάζονται οι αγώνες, μπολιάζονται οι συνειδήσεις. Σ' αυτήν τη γραμμή της πραγματικής ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους συσπειρώνονται εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που μέχρι πρόσφατα κρατούσαν αποστάσεις από το στρατηγικό στόχο του εργατικού κινήματος, πυρήνας του οποίου και συνείδηση είναι το ΚΚΕ. Δυνάμεις που πλέον από την ίδια την πείρα τους αναγνωρίζουν πως το ΚΚΕ έγκαιρα έδειξε το χαρακτήρα της κρίσης ως καθαρόαιμης καπιταλιστικής κρίσης, έγκαιρα κάλεσε σε συσπείρωση για το κύριο, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, έγκαιρα έδειξε τη διέξοδο και οργανώνει τον αγώνα έτσι που μια νικηφόρα έκβασή του να μη δίνει ανάσα στο σύστημα, αντίθετα να οδηγεί στο να πληρώσει ο ένοχος, τα μονοπώλια, να ανοίγει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

***

Αυτή τη δυναμική αναγνωρίζουν τα αστικά επιτελεία και καταφεύγουν σε αρθρογραφία που παραπέμπει σε δεκαετίες πίσω. Ετσι, μαζί με την τρομοκρατία περί του χάους που θα προκύψει αν δεν εφαρμοστεί η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, ο λαός, λένε, πρέπει να φοβάται και τους κομμουνιστές.

Η σχετική αστική αρθρογραφία πάει κόντρα στη λαϊκή συνείδηση. Στη γνώση που έχουν αποκτήσει οι λαϊκές μάζες από την επαφή τους με το ΚΚΕ. Γνωρίζουν πως δεν υπάρχει εργατική κατάκτηση που να μην έχει τη σφραγίδα της ανιδιοτελούς προσφοράς του ΚΚΕ στον αγώνα. Δεν υπάρχει στοιχείο υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων που να μην έχει πληρωθεί με ποταμούς αίματος στους οποίους οι κομμουνιστές έχουν καταθέσει τα μέγιστα.

Αυτόν τον ακατάλυτο δεσμό του ΚΚΕ με τον κόσμο της δουλειάς προσπαθούν να διαρρήξουν οι αστοί δημοσιολόγοι και κάτι «εξ αριστερών» ψάλτες τους.

Η ταξική συσπείρωση, η καλύτερη οργάνωση της λαϊκής πάλης, η διαρκής αποκάλυψη τόσο του πυρήνα της αστικής πολιτικής αλλά και όσων τη στηρίζουν με όποιο φερετζέ, είναι συνεισφορά στον αγώνα για να νικήσει ο λαός, να ηττηθούν οι καπιταλιστές και η εξουσία τους. Οσο περισσότερο αυτό θα γίνεται κτήμα του λαού, κεντρικός στόχος της πάλης του, τόσο τα μικρά βήματα του σήμερα, θα γίνονται άλματα. Στον καιρό που ζούμε κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε μέρα συμβολής σ' αυτόν τον αγώνα χωρίς παρεκκλίσεις, μετράει. Σ' αυτόν τον αγώνα, ο «Ριζοσπάστης», το όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, καταθέτει καθημερινά εκείνη ακριβώς τη γνώση που απαιτείται για να πατά γερά στα πόδια της η εργατική τάξη, να μη φοβάται, να είναι σίγουρη ότι της ανήκει η νίκη, της ανήκει ο κόσμος όλος.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ

ΕΓΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: «Με το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου (...) οι όροι και οι αμοιβές εργασίας θα ρυθμίζονται πλέον σχεδόν μονοσήμαντα από τους εργοδότες (...) Το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας στη χώρα μας οφείλεται τόσο στην έλλειψη επενδύσεων όσο και στο υψηλό μη μισθολογικό κόστος εργασίας (...) Κόστος δηλαδή που έχει να κάνει με το αυξημένο φορολογικό βάρος, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν εργοδότες και εργαζόμενοι (...) Οι ρυθμίσεις (...) θα υπονομεύουν θεμελιώδεις δημοκρατικούς θεσμούς (...) σε μια περίοδο όπου η συνεργασία όλων για την επίτευξη μιας ελάχιστης κοινωνικής συναίνεσης είναι πιο απαραίτητη από ποτέ» (η Λ. Κατσέλη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΡΟΗΜΕΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ: «Το πρόβλημα της Ελλάδας που εντοπίζουν οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το ΔΝΤ και οι αγορές ονομάζεται "κυβερνησιμότητα" - πολιτικές εγγυήσεις σε μακροχρόνιο ορίζοντα ότι η πολιτική δημοσιονομικής εξυγίανσης, διαμόρφωσης ενός νέου παραγωγικού προτύπου και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας θα εφαρμοστεί με στιβαρότητα, χωρίς πισωγυρίσματα (...) Τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοσθούν σε ορίζοντα δεκαετίας απαιτούν εθνική συνεννόηση (...) Ο πρωθυπουργός (...) φαίνεται να έχει κατανοήσει πλήρως τα προβλήματα και να σχεδιάζει νέες κινήσεις για την υπέρβαση του σημερινού αδιεξόδου. Σύγκληση διευρυμένου Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών με στόχο την επίτευξη εθνικής συνεννόησης. Φέρεται, μάλιστα, έτοιμος να προτείνει, σε μία τέτοια κυβέρνηση, να μην είναι ο ίδιος επικεφαλής» (από άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΜΙΣΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ, ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ: «Η κρίση προκαλεί την ανεργία, την ύφεση, τη μείωση των επενδύσεων, τη φυγή των κεφαλαίων, τις πολιτικές της λιτότητας, τα ανθρώπινα δράματα (...) Ποιος φταίει που τα αφεντικά κάνουν απολύσεις; Η κρίση. Ποιος φταίει που ο δικαστικός κλητήρας μάς χτυπάει την πόρτα; Η κρίση. Για όλα φταίει η κρίση. Οσο όμως και αν αναρωτηθούμε τι ακριβώς είναι αυτή η παντοδύναμη και πανταχού παρούσα "κρίση" (...) κανείς δεν θα βρεθεί να μας φωτίσει (...) Εχουν μετατρέψει μια πολύπλοκη αλλά απόλυτα εξηγήσιμη πραγματικότητα σε ένα ασύλληπτο φάντασμα, σαν να θέλουν έτσι να μας πουν ότι ήταν περίπου μοιραίο να υποκύψουμε σε αυτό (...) Είναι μια ψευδής εξήγηση (...) Αποκρύπτει πως κάθε οικονομική κρίση είναι στην ουσία η κατάσταση ενός συστήματος που οι εσωτερικές αντιφάσεις του, η σύγκρουση του κόσμου του κεφαλαίου με τον κόσμο της εργασίας, έχουν φτάσει σε ένα σημείο αξεπέραστης οξύτητας, σε ένα ανεπανόρθωτο αδιέξοδο από το οποίο δεν μπορεί να βγει κανείς παρά μονάχα με τη ρήξη» (από τη στήλη «Δρόμοι» του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΩΡΑ ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ κόντρα στο εγκληματικό πολυνομοσχέδιο

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Εργασιακές συμβάσεις μιας μέρας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 15 απαντήσεις για Εφεδρεία, Μισθολόγιο, Βαθμολόγιο

ΤΟ ΒΗΜΑ: Προς «τελική λύση»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Οριστική λύση μέχρι το τέλος Οκτωβρίου

Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Συμφωνία κορυφής

ΕΘΝΟΣ: Κούρεμα στο σκοτάδι από Μέρκελ - Σαρκοζί

ΤΑ ΝΕΑ: Παζάρια έξω από το κουρείο

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η Ελλάδα σε άγνωστα νερά

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Σε «πιστωτικό γεγονός» πάνε την Ελλάδα

Η ΝΙΚΗ: Πώς να ετοιμαστείτε για τη χρεοκοπία;

REAL NEWS: «Κάποιος πρέπει να σας ελέγχει»

ΑΥΓΗ: Εξόντωση

ΑΥΡΙΑΝΗ: Αποτελειώνουν τον Γιώργο τα... ορφανά του Σημίτη

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Σύνταξη με 7.500 ένσημα των συγγενών αναπήρων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εκλεψαν στα κρυφά την αποζημίωση των «εφέδρων»

Η λαϊκή εξουσία μπορεί!

«Ο λαός πρέπει να σκεφτεί και να βγάλει συμπεράσματα με κριτήριο το δικό του συμφέρον. Η κοινωνικοποίηση της παραγωγής δείχνει ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για τη μετατροπή τους σε λαϊκή περιουσία που θα αξιοποιείται με βάση έναν κεντρικό, πανεθνικό σχεδιασμό για την πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο μια λαϊκή εξουσία που θα κάνει λαϊκή περιουσία όχι μόνο τη σημερινή κρατική ιδιοκτησία, αλλά και τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα εργοστάσια, μπορεί να οργανώσει με κεντρικό σχεδιασμό την παραγωγή ώστε: Να αξιοποιούνται στο έπακρο οι παραγωγικές δυνατότητες για να καλύπτονται οι λαϊκές ανάγκες και να μειωθεί, ή και να εξαλειφθεί σε ορισμένους τομείς, η εξάρτηση από εισαγωγές.

Οι λαϊκές ανάγκες μπορούν να καλυφθούν

(...) Η Ελλάδα διαθέτει πράγματι πλουτοπαραγωγικές πηγές που αν μπουν στην υπηρεσία της εργατικής τάξης, του λαού μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του. Διαθέτει ορυκτό πλούτο (πετρέλαιο, ουράνιο, χρυσός, άλλα μέταλλα κ.λπ.), που είναι σημαντικό πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων. Διαθέτει κλάδους βιομηχανίας (μέταλλο, κλωστοϋφαντουργία, ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, παραγωγή μέσων παραγωγής κ.λπ.). Η Ελλάδα διαθέτει, επίσης, ικανοποιητικό επίπεδο εμπορικού δικτύου και ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό. Μπορεί με την αγροτική παραγωγή να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά και για το εξωτερικό εμπόριο.

Ο πλούτος σ' αυτούς που τον παράγουν

(...)μόνο μια λαϊκή εξουσία σε μια λαϊκή οικονομία μπορεί να αξιοποιήσει τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι με σκοπό αυτός ο πλούτος να ξαναγυρίζει στους ίδιους, να καλύπτει τις διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).