ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να μεγαλώσουμε τα ζόρια τους

Το δρομολογημένο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ισοδυναμεί με βάθεμα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, αναγκαίας και επιβεβλημένης από τη σκοπιά των μονοπωλιακών συμφερόντων. Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της ομονοούν στην ανάγκη να καταστραφεί κεφάλαιο με τη μορφή ομολόγων του ελληνικού χρέους, προκειμένου να επιταχυνθεί η - αναιμική ούτως ή άλλως - επάνοδος σε ρυθμούς ανάπτυξης. Στη βάση αυτής της ενιαίας στρατηγικής, τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τον επιμερισμό της ζημιάς. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο κάθε νέο βήμα στην αστική διαχείριση της κρίσης γίνεται το θερμοκήπιο για την εκκόλαψη νέων αδιεξόδων που αντικειμενικά προκύπτουν σε συνθήκες έντονου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που γίνεται μεγαλύτερος σε συνθήκες κρίσης.

Ολα αυτά αντανακλούνται τόσο στη συνάντηση Μέρκελ - Σαρκοζί την περασμένη Κυριακή, όσο και στην αναβολή της Συνόδου Κορυφής που θα αποφασίσει για το εύρος του «κουρέματος» τους ελληνικού κρατικού χρέους. Ο καημός και ο καβγάς τους είναι για τις τράπεζες, συνολικά δηλαδή για την πλουτοκρατία, η οποία αναγκαστικά θα χάσει μέρος των κεφαλαίων της από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Στον επιμερισμό αυτής της χασούρας αφορούν τα παζάρια στην ΕΕ και όχι βέβαια τη σωτηρία των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, τα οποία η Ευρωένωση έχει στείλει στο απόσπασμα από γεννησιμιού της και τώρα προσπαθεί να ξεμπερδέψει με κάθε εργατική κατάκτηση.

Η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, προσπαθούν να κάνουν το λαό συμμέτοχο στη συζήτηση για το εύρος της ελληνικής χρεοκοπίας, θέλοντας να τον αποπροσανατολίσουν, να τον φοβίσουν. Ούτε λίγο ούτε πολύ, λένε πως το «κούρεμα» θα φέρει μικρότερο χρέος και άρα μικρότερα βάρη για το λαό σε ό,τι αφορά την αποπληρωμή του. Λένε ψέματα. Κάθε επιπλέον βήμα προς την ελεγχόμενη χρεοκοπία, συνοδεύεται με νέα αντιλαϊκά μέτρα που ισοφαρίζουν πολλαπλάσια τη χασούρα των μονοπωλίων από την καταστροφή κεφαλαίου με τη μορφή ομολόγων. Χάνουν μερικά δισεκατομμύρια από το «κούρεμα» και την ίδια ώρα, ντόπιες και ξένες μεγαλοεπιχειρήσεις κερδίζουν από τις ανατροπές πάμφθηνους εργάτες. Βάζουν στο χέρι το φυσικό πλούτο και τις υποδομές που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα του λαού, εξασφαλίζοντας προϋποθέσεις για νέο κύκλο υπερκερδοφορίας στα αποκαΐδια των λαϊκών δικαιωμάτων.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, δυο επιλογές έχουν. Η μία, να συμβιβαστούν με τη βαρβαρότητα, να κάνουν πίσω μπροστά στην τρομοκρατία και τις απειλές, να πέσουν στο λάκκο της αυταπάτης ότι η σωτηρία του αστικού πολιτικού συστήματος ταυτίζεται με τη δική τους σωτηρία. Η άλλη, να απορρίψουν την προπαγάνδα ότι το πρόβλημα της κρίσης είναι το χρέος, να οργανωθούν στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές για να εμποδίσουν τα μέτρα, να ενισχύσουν το ταξικό κίνημα και τη λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή της αστικής πολιτικής και εξουσίας που τους καταδικάζει στην φτώχεια. Με την πάλη τους και με ισχυρό ΚΚΕ να οξύνουν στο έπακρο τα ζόρια που έχει το αστικό πολιτικό σύστημα να διαχειριστεί την κρίση. Να το καταστήσουν ανίκανο να επιτίθεται στα λαϊκά δικαιώματα, να ανοίξουν αγιάτρευτα ρήγματα που θα το γκρεμίσουν, αποδυναμώνοντας τα κόμματα και τις δυνάμεις στο κίνημα που το υπηρετούν και το στηρίζουν, υποσκάπτοντας τα ίδια τα θεμέλια της εξουσίας των μονοπωλίων για την ανατροπή της.

Φωνάζει ο κλέφτης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη λαϊκή παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης...» θυμίζει η ηγεσία του ΣΕΒ, η οποία με περίσσιο θράσος παραπονιέται ότι «εξαντλείται η φοροδοτική ικανότητα των επιχειρήσεων», απλά και μόνο για να δικαιολογήσει το «αίτημα» για νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια. Σε υπόμνημα που έστειλε προς το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, εκτιμά ότι τα τελευταία εισπρακτικά μέτρα δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα, γιατί η φοροδοτική ικανότητα των επιχειρήσεων έχει εξαντληθεί και υπογραμμίζει ότι η κατανόηση και ανοχή που έδειξε ο επιχειρηματικός κόσμος στις αρχές της προσπάθειας να αντιμετωπιστεί η κρίση της χώρας έχει πλέον εξατμισθεί..! Το θράσος τους, δηλαδή, δεν έχει όρια. Οχι μόνο έχουν «εξαιρεθεί» προκλητικά από τα βάρη της κρίσης, που το δικό τους σύστημα προκάλεσε, φορτώνοντάς τα εξολοκλήρου στις πλάτες του λαού, όχι μόνο έχουν μειωθεί στο 20% οι συντελεστές φορολογίας για τα κέρδη τους, όχι μόνο έχουν μειωθεί και επιδοτούνται γενναιόδωρα οι ασφαλιστικές εισφορές, αλλά «φωνάζουν» κι από πάνω για την ακολουθούμενη φορολογική πολιτική! Και αυτό όταν στο πολυνομοσχέδιο δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο που να θίγει στο ελάχιστο τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Τα νέα μέτρα θα γδάρουν αποκλειστικά τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους και μάλιστα και αυτούς που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας! Εκεί που ξεπερνούν όμως κάθε όριο θράσους είναι όταν επικρίνουν τις αντιδράσεις του «πολιτικού κόσμου» για την εργασιακή εφεδρεία «όταν οι 400.000 καινούργιοι άνεργοι προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα»! Αξιώνουν δηλαδή την απόλυση άλλων τόσων από το δημόσιο τομέα για λόγους «κοινωνικής δικαιοσύνης»! Ετσι προσδοκούν να μειωθούν τα έξοδα του Δημοσίου για να ενισχυθούν οι ίδιοι. Ολα, λοιπόν, για το τσάκισμα των εργαζομένων, προκειμένου να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση.

Διαφήμιση του πολυνομοσχεδίου

Ενα δημοσίευμα - διαφήμιση του πολυνομοσχεδίου και της κυβέρνησης φιλοξενεί η χτεσινή «Ελευθεροτυπία», σε μια συγκυρία όπου τα λαϊκά στρώματα και οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην εξαθλίωση. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρει σχετικά με τα στεγαστικά και άλλα δάνεια που έχουν πάρει οι υπάλληλοι που θα βγουν στην εφεδρεία: «Ευτυχώς έχει ληφθεί πρόνοια για τα δάνεια των εφέδρων»! Τι είδους «πρόνοια» έχει ληφθεί γι' αυτούς τους ανθρώπους, που θα βρεθούν από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς δουλειά και με δυσκολία θα εξασφαλίζουν τα προς το ζην; Οτι θα γίνει κάποιος διακανονισμός με την τράπεζα! Δηλαδή θα αποπληρώσει κανονικά το δάνειό του, παρότι άνεργος, παρότι δεν θα έχει κανένα εισόδημα. Αυτό για την «Ελευθεροτυπία» είναι μια «ευτυχής» πλευρά του πολυνομοσχεδίου...

Ταυτόχρονα η εφημερίδα προσπαθεί να καθησυχάσει και στο ζήτημα της υγειονομικής περίθαλψης, αναφέροντας ρητά πως «οι υπάλληλοι σε εφεδρεία έχουν κανονικά υγειονομική περίθαλψη». Οπως αναφέρεται, «οι εισφορές εργοδότη και ασφαλισμένου για κύρια και επικουρική σύνταξη καταβάλλονται κανονικά από το φορέα από τον οποίο προέρχεται ο υπάλληλος. Αν ο φορέας αυτός καταργηθεί, τότε αυτές οι εισφορές καταβάλλονται από τον ΟΑΕΔ»! Δηλαδή θα καταβάλλονται από τις εισφορές των εργαζομένων, φορτώνοντας ακόμα ένα βάρος στις πλάτες τους, το οποίο είναι υποχρεωμένος να σηκώσει ο εργοδότης, δηλαδή στην προκειμένη, το κράτος...

Πατριδοκάπηλοι και θυσίες του λαού

Οι επικλήσεις στην πατρίδα και τον πατριωτισμό γίνονται ακριβώς για να δικαιολογηθούν οι ατέλειωτες θυσίες από το λαό. Το ομολόγησε ευθέως χτες ο πρόεδρος της ΝΔ. «Με κατηγόρησαν ακόμα και για αναφορές στην "πατρίδα"! Οτι απευθύνομαι στο πατριωτικό φρόνημα του λαού! Μα, πού θα απευθυνθείς όταν μιλάς σε ένα λαό και του ζητάς θυσίες;», τόνισε χαρακτηριστικά, μιλώντας στην Εκτελεστική Γραμματεία της ΝΔ. Παραδέχεται δηλαδή ότι ο αποκλειστικός λόγος που επικαλείται την «πατρίδα» και το «πατριωτικό φρόνημα» είναι για να ζητήσει από το λαό να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχθεί αγόγγυστα νέες θυσίες. Ομως τι διαφορετικό κάνει η κυβέρνηση; Τη «σωτηρία της πατρίδας» δεν επικαλείται για να περάσει τα άγρια μέτρα που καταδικάζουν το λαό σε φτώχεια και εξαθλίωση, με βασικό στόχο να διασώσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων; Τα άγρια αυτά μέτρα στηρίζει στο σύνολό τους ο πρόεδρος της ΝΔ και έχει συστρατευτεί πλήρως για να γίνουν πράξη: Εχει υπερψηφίσει τους περισσότερους αντιλαϊκούς νόμους και έχει δεσμευτεί ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται κανέναν να αλλάξει ούτε κανένα αντιλαϊκό μέτρο να πάρει πίσω. Αντίθετα, υπόσχεται νέες θυσίες για το λαό, προκειμένου να δοθούν νέα προνόμια και υπερκέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο. Γι' αυτό και δε δίστασε να δείξει ανοιχτά την εχθρική στάση του απέναντι στους αγώνες του λαού, ζητώντας ουσιαστικά κατάργηση των διαδηλώσεων και εμφανίζοντας τους εργαζόμενους που αγωνίζονται ως «προνομιούχους» και «συντεχνίες». Ο λαός πρέπει να «κουρέψει» σύριζα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. και να εμπιστευτεί το ΚΚΕ για να φέρει πιο κοντά μια διέξοδο προς όφελος των συμφερόντων του.