Στο πολυσέλιδο κείμενο καταγγέλλεται η έκθεση παιδιών σε σοβαρές και ανίατες ασθένειες. Είναι υποχρεωμένα αυτά και οι μητέρες τους να συμβιώνουν σε κοινούς χώρους με γυναίκες που έχουν προσβληθεί από λοιμώδεις αρρώστιες. Ακόμα, αναφέρεται στην άρνηση των φυλακών να παρέχουν στις κρατούμενες κάθε είδους ιατρική φροντίδα όπως εξέταση και εμβολιασμό για λοιμώδη νοσήματα. Από το κείμενο ενδεικτικά αναφέρουμε περίπτωση εγκύου κρατούμενης με ηπατίτιδα C, η οποία διέμεινε μαζί με την Π. Ρούπα, το παιδί της και άλλες κρατούμενες και παιδιά για 4 μήνες. Οπως αναφέρεται: «Η διάγνωση έγινε στο νοσοκομείο όπου γέννησε και ενώ η υπηρεσία της φυλακής κατά την επιστροφή της την απομόνωσε, αρνήθηκε να μας ενημερώσει για το περιστατικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν εξαγριωτικό το γεγονός ότι όχι μόνο συμβίωνα εγώ, το παιδί μου και άλλες κρατούμενες και παιδιά με μια γυναίκα που έπασχε από ηπατίτιδα C στον ίδιο θάλαμο για 4 μήνες, όχι μόνο "αμέλησαν" να της κάνουν τις εξετάσεις αυτές που είναι βασικές για κάθε έγκυο αλλά και όταν "ανακάλυψαν" το πρόβλημα, φρόντισαν να το κουκουλώσουν, λέγοντας ψέματα όλοι για το λόγο που είχε η συγκεκριμένη κρατούμενη να μεταφερθεί στην απομόνωση».

Για τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές Θηβών καταγγέλλεται ότι «κατά το χρονικό διάστημα που κρατήθηκα στις φυλακές, έζησα αρκετά περιστατικά άρρωστων παιδιών που δεν τα έβγαζαν για να εξεταστούν σε νοσοκομείο. Το εγκληματικό, δεν είναι μόνο ότι απουσιάζουν οι γιατροί, αλλά και ότι οι ίδιες οι υπάλληλοι της φυλακής αναλαμβάνουν το ρόλο του γιατρού, κάνοντας διαγνώσεις απέναντι σε περιπτώσεις ασθενών κρατουμένων και παιδιών! Οι περισσότερες, φυσικά, από αυτές τις διαγνώσεις καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "δεν υπάρχει ασθένεια" ή ότι "δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για να μεταφερθεί κάποιο άρρωστο άτομο σε νοσοκομείο για εξέταση". "Είναι πραγματικά εξοργιστικό να βλέπεις μωρό να ψήνεται στον πυρετό για πολλές ημέρες, η μάνα του να παρακαλεί να κάνουν κάτι και να μην γίνεται τίποτα. Είναι φανερό πως στις φυλακές της Θήβας οι υπάλληλοι έχουν ρητή εντολή, είτε από τη διεύθυνση είτε από το ίδιο το Υπουργείο, ότι πρέπει να αποφεύγουν τις μεταγωγές σε νοσοκομεία».

Σε άλλο σημείο καταγγέλλονται από την κρατούμενη οι χυδαίες μέθοδοι έρευνας μωρών και παιδιών κατά την είσοδο στις φυλακές της Θήβας «μέθοδο που επιδίωκε η προηγούμενη διεύθυνση της φυλακής του Κορυδαλλού να επιβάλλει και για το δικό μου παιδί». «Η πρακτική αυτή της έρευνας παιδιών περιλαμβάνει γδύσιμο του παιδιού σε τραπέζι της έρευνας, πέταγμα της πάνας και άνοιγμα του στόματος του παιδιού με τη βία». Η Π. Ρούπα καταγγέλλει και την «απαράδεκτη πρακτική των ένοπλων φρουρών, που συνοδεύουν στο νοσοκομείο τις έγκυες κρατούμενες και οι οποίοι επιδιώκουν πάντα να εισέρχονται και στο χώρο του τοκετού. Μόνο η απαγόρευση των γιατρών ορισμένων νοσοκομείων αποτρέπει αυτή την πρακτική. Ετσι, πολλές γυναίκες, ίσως οι περισσότερες, είναι υποχρεωμένες να γεννούν μπροστά στα μάτια ανδρών αστυνομικών που τις παρακολουθούν».