Ως καθοριστικό βήμα, για την παράδοση και των περιφερειακών αεροδρομίων στους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα των αερομεταφορών, πρέπει να εκληφθεί η ολοκλήρωση της διαγωνιστικής διαδικασίας που είχε προκηρύξει η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας - έπειτα από σχετική κυβερνητική απόφαση - για την πλήρη «απελευθέρωση» των υπηρεσιών επίγειας εξυπηρέτησης. Τρεις γνωστές αεροπορικές εταιρείες κατέθεσαν φακέλους συμμετοχής στη διαδικασία, αναμένοντας να αναλάβουν το σχετικό έργο για επτά έτη, το οποίο θα τους αποφέρει πακτωλό κερδών, καθώς ανάμεσα στα 34 συνολικά περιφερειακά αεροδρόμια στα 22 εκτελούνται διεθνείς πτήσεις, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια. Υπενθυμίζουμε ότι η κυβέρνηση στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, έχει «βγάλει στο σφυρί» το σύνολο των κρατικών αεροδρομίων, τα οποία θα παραχωρηθούν με πολυετείς συμβάσεις σε ιδιώτες, οι οποίοι σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την κατάρρευση του συνόλου των αξιών στην εγχώρια αγορά, άρα και των αεροπορικών υποδομών.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε κάθε τομέα της οικονομίας, τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας στην οποία επιδίδεται προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, τη βαφτίζει «ανάπτυξη» και «ενίσχυση του ανταγωνισμού», ισχυριζόμενη ότι έτσι «εκσυγχρονίζει» τις αντίστοιχες υπηρεσίες και αποκομίζει οικονομικά οφέλη για το «καταναλωτικό κοινό», ενώ «ενισχύει τα δημόσια έσοδα». Από τη συγκεκριμένη σύμβαση παραχώρησης οι κυβερνητικές προσδοκίες για το όφελος του «καταναλωτικού κοινού» κάνουν λόγο για το ιλιγγιώδες ποσό των... 10 ευρώ - μείωση σε κάθε αεροπορικό εισιτήριο - όσο για την «ενίσχυση» των δημόσιων εσόδων, απλώς δεν αναφέρουν τίποτα. Διότι, γνωρίζουν πως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού συνειδητοποιεί ότι τα «δημόσια έσοδα» ενισχύονται μόνο από την ανελέητη φοροληστεία που του επιβάλλει η κυβέρνηση, η οποία, την ίδια στιγμή, παραδίδει την κερδοφόρα δημόσια περιουσία - που δημιουργήθηκε με το αίμα γενεών του εργαζόμενου λαού - στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Οσο για το πόσοι προορισμοί θα χαρακτηριστούν το αμέσως επόμενο διάστημα ως... «αεροπορικώς άγονοι» - και θα προστεθούν σε αυτούς που βλέπουν τρένα και πλοία να περνούν από μακριά - μένει να το διαπιστώσουμε σύντομα.
Ενώ οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον ανελέητο πόλεμο που κλιμακώνουν εναντίον τους κυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία για τη διάσωση μέρους των καπιταλιστικών κερδών που συσσώρευσε όλες τις τελευταίες δεκαετίες η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, το τραπεζικό κεφάλαιο κλιμακώνει χυδαία και εξόφθαλμα την κερδοσκοπική και ληστρική του δράση, βάζοντας χέρι ακόμα και σ' αυτούς τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις πείνας που πληρώνονται μέσω τραπεζών. Οπως αποκαλύφτηκε, τουλάχιστον τρεις από αυτές - και όπως έγινε γνωστό το ίδιο κάνουν κι άλλες - «έκλεβαν» τον τελευταίο κατατεθειμένο μισθό και σύνταξη από λογαριασμούς μισθοδοσίας για να ...«συμψηφίσουν» οφειλές των κατόχων των λογαριασμών από δάνεια που είχαν στις συγκεκριμένες τράπεζες, αξιοποιώντας, τι άλλο, την αυθαιρεσία που τους εξασφαλίζει χρόνια τώρα η πολιτική της ενίσχυσης των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους: Απαιτούν, και νομίζουν ότι μπορούν να το κάνουν, να πληρώσει ο λαός και τα κέρδη, και τις ζημιές τους. Ο λαός να τους κόψει τα μακριά χέρια με την αγωνιστική δράση του, με το ταξικό κίνημα για την ανατροπή της κυριαρχίας τους, για τη λαϊκή εξουσία.
Πολλές διαδικασίες - λένε - πολύς χρόνος για έγκριση σχεδίων από τα Κοινοβούλια, δύσκολο να μαζευτούνε, πολλές γνώμες πρέπει να ακουστούν. Γενικώς μιλάμε για ένα ...δυσκίνητο πράγμα.
Αντίθετα - λένε επίσης - οι αγορές προσαρμόζονται γρήγορα, αποφασίζουν γρήγορα, δρουν σβέλτα και γι' αυτό είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.
Υποθέτουμε ότι σε όλη αυτή τη φιλολογία θα στηριχθούν και τα περί «ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης» ή η «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας» που όλο και πιο πολύ συζητάνε. Μόνο για ...ευρω-Αυτοκράτορα δεν έχουν μιλήσει ακόμη.
ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ μηχανισμοί της ΕΕ είναι γενικώς της ...«καθυστέρησης» είναι γεγονός, πλην, όμως, καμία σχέση δεν έχει αυτό με τη δυσκίνητη δομή της. Οταν θέλει - αντιθέτως - είναι ταχύτατη.
Οσο για την υποτιθέμενη δυσκαμψία που επιφέρουν τα εθνικά Κοινοβούλια μόνον ως ...ανέκδοτο μπορούμε να το εκλάβουμε.
Εχουμε, άλλωστε, σαφέστατη εμπειρία από την ελληνική Βουλη, που απλά ...σηκώνει χεράκια η πλειοψηφία για αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί.
Αλλος είναι ο λόγος που κρατάνε πολύ οι διαδικασίες της ΕΕ και δεν έχει να κάνει με τη λειτουργία, αλλά με τη φύση της.
Γιατί, όπως κάθε λυκοσυμμαχία, έτσι και η ΕΕ έχει πολλά συμφέροντα που πρέπει να βολέψει. Κι αυτό πάντα παίρνει χρόνο και δημιουργεί κόντρες διαφόρων ειδών και επιπέδων.
Συμφέροντα που φυσικά ουδεμία σχέση έχουν με τους λαούς της, αλλά αποκλειστικά με τις πολυεθνικές και το τραπεζικό κεφάλαιο.
Οσο για το ποιος είναι «μπροστά» οι αγορές ή η ΕΕ, η απάντηση είναι απλή: Κανείς από τους δύο. Χέρι - χέρι πάνε σε κάθε βήμα με στόχο τη βαθύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων στον ιμπεριαλιστικό μας «παράδεισο»...