ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Διαβεβαιώσεις - κοροϊδία

Γρηγοριάδης Κώστας

Βερεσέ πρέπει να ακούνε οι εργαζόμενοι και ο λαός τις δήθεν κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών στελεχών ότι τάχα «δεν κινδυνεύουν οι συντάξεις» και πως δε θα θιγούν από τη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στο «κούρεμα» του χρέους. Από την άποψη αυτή μάλλον ως απειλητική προειδοποίηση πρέπει να εκληφθεί η δήλωση του υπουργού Οικονομικών ότι «η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει και είναι αποφασισμένη να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα κοινωνικής και ασφαλιστικής πολιτικής». Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι ο υπουργός εμφανίζεται την ίδια ώρα ως «προστάτης» των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων και δήθεν αντίπαλος των μεγαλομετόχων των τραπεζών. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η κυβέρνηση δε θα διστάσει να φορτώσει με νέες ζημιές τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως έκανε και στην προηγούμενη απόφαση της 21 Ιούλη για «κούρεμα». Και τότε έλεγε ότι τα Ταμεία δε θα μπουν στο «κούρεμα», αλλά στη συνέχεια υποχρέωσε τις διοικήσεις να μπουν. Το κυριότερο όμως είναι ότι θα αξιοποιήσει τα «άδεια» ασφαλιστικά ταμεία για να περικόψει κι άλλο τις συντάξεις πείνας, να κόψει παροχές, να αυξήσει όρια συνταξιοδότησης, να δώσει τη χαριστική βολή στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ακριβώς γιατί είναι ειλημμένη απόφαση κυβέρνησης και τρόικας το κράτος «να αποσυρθεί» από την Κοινωνική Ασφάλιση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ευ. Βενιζέλος απέφυγε οποιαδήποτε δέσμευση για εγγύηση των συντάξεων μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να δεχθούν άλλες θυσίες για να σωθεί η πλουτοκρατία.

Προπαγανδιστικές αθλιότητες

Μόνο οργή και αγανάχτηση προκαλεί η προπαγάνδα που διακινούν ειδικά τις τελευταίες μέρες τα κυβερνητικά στελέχη, στην προσπάθειά τους να πείσουν για την ορθότητα των πολιτικών τους επιλογών, να μετρούν, δηλαδή, τα πάντα με βάση τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών ομίλων.

Σε αυτό το πλαίσιο προφανώς ο υφυπουργός Ρόβλιας είπε προχτές το βράδυ σε τηλεοπτική εκπομπή ότι οι αποφάσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης για το «κούρεμα» του κρατικού χρέους «μόνο αισιοδοξία και προοπτική μπορεί να δώσει στον Ελληνα πολίτη».

Εντάξει, μέλος της κυβέρνησης είναι ο τύπος και ως εκ τούτου προπαγανδίζει την κυβερνητική πολιτική. Από το σημείο όμως αυτό, μέχρι να μας καλεί σχεδόν να πανηγυρίσουμε, υπάρχει άβυσσος.

Οταν είναι βέβαιο ότι το «κούρεμα» θα συνοδευτεί από νέες δέσμες μέτρων κατά των εργαζομένων, νέο χτύπημα των μισθών, κατάργηση των κατώτατων αμοιβών, νέες αντιδραστικές επεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό, ακόμα μεγαλύτερη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, είναι διαστροφή να υποστηρίζει κάποιος ότι όλα αυτά γεννούν αισιοδοξία και καλές προοπτικές.

Οι άνθρωποι, φαίνεται πως πιστεύουν ότι ακόμα και σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την κήρυξη του πολέμου σε βάρος των εργαζομένων, μπορούν με τη δημοκοπία και τις αερολογίες να κοροϊδέψουν και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι πλέον έτσι. Ας είναι σίγουροι ότι όλο και πιο μαζικά οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν όχι μόνο τον αντιδραστικό χαρακτήρα της πολιτικής τους, αλλά και το μέγεθος του προσωπικού θράσους που κουβαλάει ο καθένας τους, όταν επιδεικνύουν τέτοια περιφρόνηση στα προβλήματα του λαού, προβλήματα που δημιουργούν και αναπαράγουν αυτοί και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν.

Ψευδεπίγραφος πατριωτισμός

Η υποκρισία και ο ψευδεπίγραφος πατριωτισμός χαρακτηρίζει τη στάση της ηγεσίας της ΝΔ όσο αφορά την επικύρωση της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου μνημονίου. «Εγώ εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν υπογράφω», φέρεται να δηλώνει ο Α. Σαμαράς, ενώ στο ίδιο πνεύμα ο εκπρόσωπος Τύπου τόνισε ότι «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στο πλαίσιο των συμφωνιών για την αντιμετώπιση του χρέους δεν συζητάμε, δεν δεχόμαστε». Κατ' αρχήν, πρέπει να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Α. Σαμαράς έχει υπογράψει ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη τη συνθήκη του Μάαστριχτ, άρα έχει αποδεχτεί και προσυπογράψει φαρδιά - πλατιά την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, που απορρέουν από τη συγκεκριμένη συνθήκη της ΕΕ. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις επόμενες συνθήκες, όπως π.χ. της Λισαβόνας που προβλέπει μάλιστα ότι τα «απείθαρχα» κράτη - μέλη χάνουν το δικαίωμα ψήφου στο ΕΚΟΦΙΝ για ζητήματα οικονομικά και νομισματικά. Ολες οι συνθήκες της ΕΕ, όπως και η ΚΑΠ, προβλέπουν εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εχουν επικυρωθεί από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με μεγάλη προθυμία, ακριβώς γιατί η εκχώρηση αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Οι κορόνες και φραστικοί λεονταρισμοί για δήθεν μη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας ενόψει της επικύρωσης του νέου μνημονίου είναι σκέτη υποκρισία από την πλευρά των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Το ζήτημα είναι καθαρά ταξικό και το συμφέρον του λαού επιτάσσει αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Οργανωμένη άρνηση πληρωμής

Μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, αυτές τις μέρες, έρχεται στα λαϊκά νοικοκυριά και το νέο δυσβάσταχτο χαράτσι στα ακίνητα. Εργάτες, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες - η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - καλούνται να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν ξανά, όπως έχουν ήδη πληρώσει ποικιλοτρόπως το σύνολο της βάρβαρης επιδρομής, με το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, με τα προηγούμενα χαράτσια, με την αύξηση της φορολογίας. Είναι ένα χαράτσι που εξοντώνει το λαό, στο όνομα «να μην πτωχεύσει η χώρα». Μόνο που ο λαός έχει ήδη πτωχεύσει και όλη αυτή η βάρβαρη πολιτική, τελικά, στόχο έχει τη διάσωση της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας. Απέναντι, όμως, σε αυτή την οργανωμένη επιδρομή, ο λαός δεν έχει παρά μια και μόνο επιλογή: Οργανωμένη και μαζική άρνηση πληρωμής των νέων χαρατσιών.

Η άρνηση πληρωμής αυτών των χαρατσιών δεν είναι μια «τυπική» απόφαση που ο καθένας παίρνει μόνος του. Είναι μια ουσιαστική πράξη παρεμπόδισης της βάρβαρης και εξοντωτικής πολιτικής. Πράξη αντίστασης και ανυπακοής, η οποία θα σπάει την τρομοκρατία που καλλιεργεί το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, τρόικας και πλουτοκρατίας. Αλλά είναι, επίσης, και μια πράξη αλληλεγγύης στις λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης. Σε αυτό το πλαίσιο, εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, έχουν χρέος να συναντηθούν ξανά, στην οργάνωση της μαζικής άρνησης πληρωμής και στην παρεμπόδιση αυτών των χαρατσιών. Να στείλουν, έτσι, μήνυμα πως δε θα πληρώσουν αυτοί την κρίση της πλουτοκρατίας. Να πούνε «τέλος στις θυσίες».

Επειδή, όμως, η άγρια αντιλαϊκή επίθεση έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και διακυβεύεται η ίδια η ζωή της λαϊκής οικογένειας, η άρνηση πληρωμής μπορεί να πάρει μαζικό, παλλαϊκό χαρακτήρα. Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά, με την πρωτοπόρα δράση του καθενός, υπάρχει η δυνατότητα να εκφραστεί πολύμορφα η άρνηση και η αλληλεγγύη. Ο λαός έχει τη δύναμη να μπλοκάρει τους μηχανισμούς είσπραξης, μπορεί να μην επιτρέψει να κοπεί το ρεύμα από καμιά λαϊκή οικογένεια. Μπορεί, με σύνθημα «όλοι για έναν και ένας για όλους», να μετατρέψει αυτή τη μάχη σε υπόθεση των σωματείων, των εργαζομένων και του λαού. Και μέσα από αυτήν την πάλη - σε συνδυασμό με τον αγώνα μέσα στους τόπους δουλειάς, ενάντια στη μείωση μισθών και την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, ενάντια στα ελαστικά ωράρια - μπορεί, τελικά, να μπει φραγμός συνολικά στη δραματική επιδείνωση των συνθηκών ζωής και εργασίας.

Αυτό είναι το χρέος που έχει κάθε τίμιος εργάτης, κάθε άνθρωπος του μόχθου, που παλεύει για τη ζωή τη δική του, της οικογένειας και των παιδιών του. Και αυτό είναι το μόνο χρέος που πρέπει να «πληρώσει» ο λαός. Διότι, όταν το άδικο γίνεται νόμος από την κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τότε νόμιμο είναι αυτό υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον. Και μέσα από αυτό το δρόμο, η μαζική και οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών μπορεί και να γίνει κρίκος στην οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας, της γενικευμένης λαϊκής αντεπίθεσης, της κλιμάκωσης για να σαρωθούν τα βάρβαρα μέτρα και η αντιλαϊκή κυβέρνηση.