Η επόμενη μέρα της Συνόδου Κορυφής δεν ήταν λαμπερή, παρότι προσπάθησε από το χάραμα να της δώσει τέτοιο χαρακτήρα ο πρωθυπουργός.

Ούτε πανηγύρια, ούτε τίποτα. Μόνο κάτι μισές κουβέντες για ανασκούμπωμα.

Ολοι ξέρουν πως η δικτατορία των μονοπωλίων γίνεται πιο ισχυρή.

Ολοι γνωρίζουν. Και ελπίζουν ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο της λαϊκής οργής.

Οσο κι αν πάσχιζε ο Βενιζέλος να δείξει αντεστραμμένη την πραγματικότητα, καθένας πια μετρά αλλιώς όσα από την ίδια την εμπειρία έχουν συσσωρευτεί.

Το θέμα είναι ότι πια δε φτάνει μόνον η εμπειρία.

Το σύστημα θα προσφέρει πάντα έναν «συνήγορο του πολίτη» για να εκτονώνει την αγανάκτηση.

Ηδη, στήνονται το ένα μετά το άλλο «νέα» πολιτικά σχήματα και δεν κρύβουν λόγια. Η νέα πραγματικότητα, η πιο σκληρή δικτατορία των μονοπωλίων, θέλει και το ανάλογο πολιτικό προσωπικό. Ανθρώπους που έχουν διαπρέψει στο τσάκισμα των εργατών στις επιχειρήσεις και που μπορούν, λόγω πείρας, να αντιμετωπίσουν συνολικά τους απείθαρχους.

Στα κύρια άρθρα του αστικού Τύπου η αμηχανία έκδηλη, ανάλογα με τον καπιταλιστή και οι εκτιμήσεις. Το «Εθνος» βλέπει λίγο χρήμα, η «Καθημερινή» λειψούς πολιτικούς. Ολοι μαζί βλέπουν ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

Η αμηχανία τους πατάει στη γνώση ότι η πορεία προς τη σφαγή είναι αναπόφευκτη, αλλά κι ότι κανείς δε θα κάτσει να τον σφάξουν.

Γνωρίζουν πως είναι, στο σύνολό του, το καπιταλιστικό σύστημα σε πρόβλημα και πως οι ανισομετρίες στην ανάπτυξή του θα γκρεμίζουν κολοσσούς, όπως αναμένεται να συμβεί στη γειτονική Ιταλία.

Οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι να ζητήσουν από την εργατική τάξη να γίνει ακόμα περισσότερο «ανταγωνιστική» κι από το πολιτικό προσωπικό να επιβάλει αυτήν την εξέλιξη. Ετσι αρχίζουν οι αναπαλαιώσεις, ώστε το σάπιο να καλύπτεται από «φρου φρου κι αρώματα».

Τη λύση θα τη δώσουν και πάλι οι αδούλωτοι. Που επειδή γνωρίζουν πως τίποτα δε χαρίστηκε, πως τα πάντα γύρω μας είναι μέρος του πλούτου που αρπάχτηκε από την εργατική τάξη, γι' αυτό και δεν έχουν ενοχές για καμιά από τις κατακτήσεις, τις υπερασπίζουν για να τις διευρύνουν. Αυτοί οι αδούλωτοι θα επιμείνουν και πάλι να σηκωθούν ψηλά τα κεφάλια, να σφίξουν οι γροθιές, να οργανωθεί ο κόσμος για σκληρές αναμετρήσεις. Εδώ η συμβολή του ΚΚΕ.

Γνωστό από χτες τι συμβαίνει όταν χορεύουν τα βουβάλια. Κι αυτά είναι πάλι σε διέγερση. Μια λύση είναι να κάτσεις στην άκρη και να σε πατήσουν. Η άλλη, να τα τελειώσεις.

Καθώς το σύστημα αναπαράγει τον εαυτό του μέσα από νέα σχήματα, η λύση, όπως πάντα, είναι αλλού. Στη λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση από τα κάτω. Στα σωματεία και τα συνδικάτα, στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους, στις εργατογειτονιές με εργατικές λαϊκές επιτροπές με τους ατσαλωμένους στο καμίνι της ταξικής πάλης.

Ο πόλεμος που είναι μπροστά τα έχει όλα. Και μάχες στην πρώτη γραμμή, και επιμελητεία για να δοθεί η μάχη, και αναζήτηση νέων δυνάμεων ικανών για το μέτωπο.

Ολα ανοιχτά, όλα μεγάλα καθήκοντα. Ολα δύσκολα. Αλλά κι εντέλει μόνον έτσι κερδίζονται οι πόλεμοι.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ η κατάληξη της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για το χρέος

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σύνοδος - θρίλερ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κλειδώνουν «κούρεμα» και εποπτεία

ΕΘΝΟΣ: Η μεγάλη νύχτα των Βρυξελλών για τράπεζες - εποπτεία

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Η μεγάλη νύχτα για το ελληνικό «κούρεμα»

ΤΑ ΝΕΑ: Πόκερ με τους τραπεζίτες μέσα στη νύχτα για το «κούρεμα»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Κούρεμα 50%

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Γερμανικό τανκς φέρνει νέο μνημόνιο

ΑΥΓΗ: Επιτροπεία Μέρκελ

ΠΟΝΤΙΚΙ: Δεσμοφύλακες ξεπουλήματος

ΑΥΡΙΑΝΗ: Μόνιμη κατοχή από την τρόικα

«Δυστυχώς, με βάση τις πληροφορίες και τις εικασίες που υπάρχουν μέχρι τη στιγμή που γράφεται το σημείωμα αυτό, τα "χρήματα" είναι σαφώς λιγότερα απ' αυτά που πρέπει να "μπουν στο τραπέζι", οι "ρυθμίσεις" που κυοφορούνται λιγότερο τολμηρές από τις απαιτούμενες και η "εικόνα ηγεσίας" αποκαρδιωτική. Δοκιμάζεται η συνοχή της ΕΕ, οικονομική και κοινωνική. Οσο περισσότερες είναι οι ασάφειες, οι καθυστερήσεις, τα κενά και οι γκρίζες ζώνες των αποφάσεων, τόσο η ευρωπαϊκή κρίση προσφέρεται ως "βορά των αγορών". Εάν, λοιπόν, το ευρύτερο πλαίσιο κριθεί πάλι ανεπαρκές -η ελληνική κρίση έχει εν πολλοίς προεξοφληθεί-, τότε η Ελλάδα θα μοιάζει με το "πρόβατο" εκείνο που όχι μόνο έχει βγει από το "μαντρί", αλλά έχει χάσει και τον προσανατολισμό του και πηγαίνει προς την πλευρά του βουνού όπου "κόβουν βόλτες" οι λύκοι...» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

«Συντριβή της ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, για να καλυφθούν οι ζημιές της πλουτοκρατίας, αποτελεί η κατάληξη της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το "κούρεμα" του κρατικού χρέους, εν μέσω οξύτατων αντιθέσεων μεταξύ των κρατών - μελών για τον επιμερισμό της ζημιάς από τη χρεοκοπία, λόγω της συγχρονισμένης οικονομικής κρίσης. Το δραστικό "κούρεμα" του χρέους για την Ελλάδα, όσο και αν είναι αυτό, συνοδεύεται από πολυετές πρόγραμμα δραστικής μείωσης μισθών και συντάξεων, ληστεία στα ασφαλιστικά ταμεία, δραστικές περικοπές σε Υγεία - Παιδεία, φοροληστεία, που θα καταρτίσουν ΕΕ, ΔΝΤ, κυβέρνηση. Την ίδια ώρα, ενισχύουν τις τράπεζες από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και το Ευρωπαϊκό Ταμείο για κάλυψη ζημιών από το "κούρεμα". Οσο για τα περί ελεγκτών και κυριαρχικών δικαιωμάτων, αυτά εκχωρήθηκαν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ» (από το πρώτο θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).