ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 12 Νοέμβρη 2011
Σελ. /32
Θέλουν να κρυφτούν, αλλά δεν τους αφήνει...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αξιωματική αντιπολίτευση η αριστερά», διαλαλεί από το πρωτοσέλιδό της χτες η «Αυγή» και, με αφορμή τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., προσπαθεί να πείσει τους αναγνώστες της ότι ήρθε η ώρα να πάρει κοινοβουλευτική υπόσταση το «αντιμνημονιακό» μέτωπο που οραματίζεται. Στην ίδια πάνω - κάτω αντίληψη, οδηγεί και το χτεσινό σχόλιο της «Ελευθεροτυπίας», που ξαφνικά την έπιασε ο πόνος για το ΚΚΕ και γράφει ότι, βάσει του Κανονισμού της Βουλής, το ΚΚΕ κατέχει πλέον θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης και γι' αυτό στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης πρέπει να απαντήσει η Αλέκα Παπαρήγα. «Η λύση για να βγει η κοινωνία όρθια από την κρίση περιλαμβάνει τη σύμπραξη όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων που θα μπορέσουν να συγκροτήσουν ένα πλατύ μέτωπο απέναντι στην ασκούμενη πολιτική και θα βρουν κοινή πολιτική και προγραμματική βάση. Διαιρέσεις - αρχηγισμοί, παραγοντισμοί είναι μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης. Σύντομα θα έχουμε εκλογές. Ας προσπαθήσουμε μέχρι τότε να επεξεργαστούμε προτάσεις πάνω σε συγκεκριμένες αρχές και να πορευτούμε όλοι μαζί», γράφει η «Αυγή». Για να βγει η κοινωνία όρθια, πρέπει ο λαός, σε ενιαίο μέτωπο, να ανατρέψει τη νέα συγκυβέρνηση, με οργανωμένη ταξική πάλη να βάλει σοβαρά εμπόδια στην πολιτική που αυτή εκφράζει. Χρειάζεται να παλέψει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, παραμερίζοντας από το δρόμο του και τα αναχώματα τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που, με κούφιο αντιμνημονιακό λόγο, προσπαθούν να βάλουν το λαό να διεκδικεί μαζί με το κεφάλαιο φθηνότερα δάνεια από την ΕΕ και να παλεύει για να μείνει η χώρα πάση θυσία στην Ευρωζώνη, όπως θέλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Για να ευημερήσει ο λαός, πρέπει όλες οι θυσίες του να κατατεθούν στην ένταση της ταξικής πάλης, την οποία εχθρεύεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει να μη διαρραγεί η κοινωνική συνοχή, ζητάει δηλαδή ταξική συνεργασία. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αναχώματα του οπορτουνισμού είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης του για το λαό. Οσο για τον καημό τους για την αξιωματική αντιπολίτευση, αυτός βγάζει μάτι και τους καρφώνει. Ο αστικός κοινοβουλευτισμός ως το άπαν της δημοκρατίας - αυτό λένε και οι αστοί, δηλαδή οι εχθροί του λαού - τρέχει στο αίμα τους, γι' αυτό καίγονται να συνδράμουν σε κυβερνήσεις με το φερετζέ του «προοδευτικού», ώστε να συμβάλουν στην διατήρηση του καθεστώτος των μονοπωλίων, της ΕΕ ενάντια στα πραγματικά λαϊκά δικαιώματα και συμφέροντα.

Η ελπίδα στην ταξική πάλη

«Η αλλαγή σελίδας γεννά ελπίδες» («Καθημερινή») - «Ανακούφιση από την ιστορική συμφωνία σε Ελλάδα και Ευρώπη - Νέα εποχή» («Εθνος») - «Η ελπίδα επιστρέφει - Μήνυμα εθνικής αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας από τον Λ. Παπαδήμο» («Ημερησία») - «Εθνικό στοίχημα η κυβέρνηση Παπαδήμου» («Νέα»)... Η επικοινωνιακή καταιγίδα από τα αστικά ΜΜΕ με στόχο την καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων και αυταπατών στο λαό για την κοινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ., όπως αναμενόταν, ξεκίνησε δυναμικά και θα κλιμακωθεί στο έπακρο τις επόμενες μέρες. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι στους παραπάνω τίτλους κυριαρχούν οι λέξεις «ελπίδα» και «αισιοδοξία». Θέλουν να παραπλανήσουν τα λαϊκά στρώματα, να καλλιεργήσουν μια στάση αναμονής, να υφαρπάξουν την ανοχή τους, ώστε να κερδηθεί χρόνος που θα επιτρέψει στη νέα συμμαχική κυβέρνηση του κεφαλαίου να περάσει τα βάρβαρα μέτρα που εξοντώνουν το λαό και τα δικαιώματά του. Επιχειρούν λοιπόν να ευνουχίσουν τη λαϊκή οργή και να ανακόψουν την ορμή του ανερχόμενου λαϊκού - ταξικού κινήματος. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι αυτοαπασχολούμενοι, δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από μια καθαρόαιμη κυβέρνηση του κεφαλαίου, που θα συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις και τα αστικά κόμματα ακριβώς για να περάσει τα πρωτοφανούς βαρβαρότητας μέτρα που δεν μπόρεσε να περάσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η ελπίδα του λαού λοιπόν βρίσκεται στην ένταση της ταξικής πάλης και αντεπίθεσης, να κάνει δύσκολη τη ζωή της κυβέρνησης, να την ανατρέψει, ανοίγοντας το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία.

Αμεσος στόχος μισθοί 600 ευρώ!

Δεν πρόλαβε να ορκιστεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και οι μεγάλοι υποστηρικτές της και φυσικοί σύμμαχοί της, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και καπιταλιστές, έσπευσαν να βάλουν τη δική τους ατζέντα: Οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να πέσουν στα 600 ευρώ κατά μέσο όρο μέσα στο 2012 και βλέπουμε! Το μήνυμα των μεγαλοκαπιταλιστών μεταφέρει σε χτεσινό ρεπορτάζ η ιστοσελίδα Capital, προαναγγέλλοντας νέο «κύμα μείωσης μισθών στον ιδιωτικό τομέα». Η αρχή, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, θα γίνει από τον τομέα της ιδιωτικής εκπαίδευσης τον επόμενο μήνα και «θα γενικευθεί πολύ σύντομα με στόχο τα επίπεδα των 600 ευρώ (σε πρώτη φάση) ως κατώτατη μηνιαία αμοιβή»! Σε άλλο σημείο σημειώνεται ότι «η μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα φανεί με τη μορφή κύματος μέσα στο 2012 και θα στηριχθεί, ως πρακτική, ασφαλώς στη δυνατότητα που παρέχεται μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων και του νέου πλαισίου εργασιακών σχέσεων». Εκτός από τις επιχειρήσεις ιδιωτικής εκπαίδευσης πάσης φύσεως, στο στόχαστρο μπαίνουν επιχειρήσεις του μεσαίου εμπορίου και από τον τομέα της μεταποίησης «μονάδες που καλύπτουν τον χώρο παραγωγής προϊόντων οικοδομής, εφαρμογής ηλεκτρισμού, οικιακών συσκευών, ενδύσεως, συναρμολογήσεων πάσης φύσεως οχημάτων και κατασκευών και επισκευών σκαφών και γενικώς ναυπήγησης». Είναι ολοφάνερο ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν ούτε ένα λεπτό. Τώρα να αναπτυχθούν μέτωπα πάλης ενάντια σε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση, να βάλουν πλώρη για τη λαϊκή εξουσία.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βγάζουν τα λυσσακά τους

Μετά και τη συγκρότηση του μαύρου κυβερνητικού μετώπου, τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) επανέρχονται την ερχόμενη βδομάδα στην Αθήνα για την οριστικοποίηση, την τελική διευθέτηση του δολοφονικού σχεδίου απέναντι στο λαό. Η καπιταλιστική κρίση οξύνεται, βαθαίνει, εξαπλώνεται από τον ένα στον άλλο κρίκο του εκμεταλλευτικού συστήματος, ταυτόχρονα ξεβρακώνει κόμματα και πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας. Τώρα, σπεύδουν να πετάξουν τις προηγούμενες μάσκες, να ξεχάσουν και τις «διαφορές» τους, για να συνταχτούν και συμπηχθούν στο ίδιο αντιλαϊκό παραλήρημα.

Να και το πώς περιγράφει την κατάσταση η έκθεση της Κομισιόν: Η «ανάπτυξη έχει σταματήσει στην Ευρώπη και υπάρχει κίνδυνος νέας ύφεσης», ότι «ουδεμία βελτίωση προβλέπεται για την κατάσταση της ανεργίας συνολικά στην ΕΕ» και ακόμη ότι η «δημοσιονομική εξυγίανση έχει καταστεί επιτακτικότερη, καθώς οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα οξύνονται και εξαπλώνονται σε μέχρι πρότινος ανεπηρέαστες χώρες».

Από τα βαθιά και αξεπέραστα αδιέξοδά τους, με τη σαπίλα να προχωρά, να καταλαμβάνει τη μία μετά την άλλη, όλες μαζί τις πτυχές και εκφάνσεις του καπιταλισμού, έρχονται τώρα να βγάλουν τα λυσσακά τους. Στον «επόμενο τόνο» ξεκινούν το κατεπείγον χρονοδιάγραμμα για τη σφοδρή κλιμάκωση με τα νέα μέτρα - κόλαση. Στο απόσπασμα στέλνουν την ανθρώπινη ζωή, τη ζωντανή εργασία. Στην ημερήσια διάταξη βάζουν: Νέα κάθε είδους χαράτσια και την απογείωση των προηγούμενων, συρρίκνωση ή και κατάργηση του αφορολόγητου ορίου μαζί και των «ελαφρύνσεων», αυτών δηλαδή που έχουν ξεμείνει μετά και το μεσοπρόθεσμο σχέδιο και τον εφαρμοστικό νόμο, φοροληστεία απέναντι στους φτωχούς αγρότες, μέτρα για την εξόντωση μικροεπαγγελματιών, διάλυση όλων των δαπανών που έχουν να κάνουν με τις λαϊκές ανάγκες.

Η πλουτοκρατία προχωρά, κλιμακώνοντας τον αντιλαϊκό πόλεμο σύμφωνα με τον ενιαίο στρατηγικό σχεδιασμό, τον μεταξύ της καταμερισμό. Παρά και τις οξυμένες αντιθέσεις και κόντρες ανάμεσα στις μερίδες των μονοπωλίων, των κρατών και κυβερνήσεων που καθένας από αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί, κανείς ξεχωριστός καπιταλιστής, απολύτως καμία από τις μερίδες με τα σαπρόφυτα δεν μπορεί - και δεν τους συμφέρει - να ξεκόψει από τους άλλους. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, ο καθένας από αυτούς (τραπεζίτες, βιομήχανοι, ιμπεριαλιστικά κέντρα κ.ά.) όλοι μαζί από κοινού δε θα μπορούσαν να κάνουν ούτε μισό βήμα χωρίς τα αλλεπάλληλα μέτρα και μνημόνια. Χωρίς αυτά, τόσα και άλλα, χωρίς τις μαύρες σελίδες που γράφουν, δεν μπορούν να διασωθούν από την κρίση τους. Μόνο που την κρίση την πληρώνει ο λαός.

Το μόνο που τους αρμόζει να εισπράξουν είναι η οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή, για την αναχαίτιση της βαρβαρότητας που κλιμακώνουν, για τη λαϊκή αντεπίθεση, τη συνολική ρήξη και ανατροπή. Για τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, τους αποκλειστικούς παραγωγούς ολόκληρου του κοινωνικού πλούτου, προβάλλει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης. Χωρίς καπιταλιστές, χωρίς τις κρίσεις και την ανεργία τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ