ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με στόχο τη διαχείριση του καπιταλισμού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα»... Οι δημοσκοπήσεις για μια ακόμα φορά γίνονται «σημαία» απ' την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που προτρέχει να συμπεράνει «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού», σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» χτες, και «πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού με νέα πια ποιοτικά χαρακτηριστικά να το συνθέτουν», σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του σχήματος Π. Σκουρλέτη (ρ/σ «Κόκκινο»). Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την επιθυμία του για πραγματικότητα. Παλαιότερα είχε φτάσει μέχρι και 20% να παίρνει σε δημοσκοπήσεις, τις οποίες και πάλι έκανε παντιέρα μιας υποτιθέμενης «ανατροπής». Προσγειώθηκε γρήγορα και ανώμαλα, αλλά ο οπορτουνισμός παραμυθιάζει τον κόσμο.

Οι δυνάμεις που συνθέτουν το αστικό πολιτικό σκηνικό μπορεί πράγματι να ανασυντεθούν, να αναδιαταχθούν, νέες να προκύψουν που θα πάρουν τη θέση των παλιών. Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού είναι ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης του λαού, του οποίου η άρχουσα τάξη δεν έχει ακόμα κάνει χρήση όλων του των δυνατοτήτων. Σήμερα το ζήτημα για το λαό δεν είναι η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Αυτό σκόπιμα το αποσιωπούν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν παλεύουν για μια τέτοια προοπτική, αλλά για τη διατήρηση του καπιταλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο». Κοροϊδία δηλαδή η πολιτική που θέλει και τα μονοπώλια κερδοφόρα και τους εργάτες χορτάτους. Κομπάζει ο Π. Σκουρλέτης ότι «η αριστερά αθροιστικά αποτελεί σήμερα την πρώτη πολιτική δύναμη» και καλεί σε συνεργασία ώστε να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Μάλιστα, επικαλείται διαρκώς τον εργοτόκοσμο, τάχα ότι είναι προς το συμφέρον του μια τέτοια συγκόλληση.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, για τις δυνάμεις της «αριστεράς» που δε βλέπουν την ώρα να διαχειριστούν την εξουσία της αστικής τάξης. Ας ενωθούν κι ας διεκδικήσουν τη διαχείριση, ως εκεί πάει η «εναλλακτική» τους πρόταση και γι' αυτό πανηγυρίζουν τις δημοσκοπήσεις. Αλλά και για τους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς, αντιμνημονιακούς, προοδευτικούς το εγχείρημα είναι δύσκολο αφού οι απόψεις τους είναι πολλαπλάσιες των «σχηματισμών» τους. Βεβαίως, το ΚΚΕ είναι προφανές ότι δεν έχει καμία θέση σ' αυτή την επιδίωξη. Γιατί δεν υπηρετεί το συμφέρον του λαού και της εργατικής τάξης. Αυτό υπηρετείται μέσα απ' την επιδίωξη για συγκρότηση μιας πλατιάς λαϊκής συμμαχίας που θα αναμετρηθεί με την εξουσία του κεφαλαίου και θα την ανατρέψει, οικοδομώντας τη λαϊκή εξουσία.

Η ΓΣΕΕ ... «στηρίζει»

Με ανακοίνωσή της η ΓΣΕΕ λέει πως «στηρίζει τις κινητοποιήσεις του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας» και την 24ωρη απεργία που προκηρύχθηκε στο Θριάσιο Πεδίο την ερχόμενη Τρίτη 13 Δεκέμβρη. Και συνεχίζει: «Τα προβλήματα για τους εργαζόμενους της περιοχής έχουν συσσωρευθεί και γιγαντωθεί με δεδομένο το γεγονός ότι επιχειρήσεις όπως η χαλυβουργία, τα ναυπηγεία, τα αμυντικά συστήματα, τα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ, ΧΑΛΥΨ κλπ. έχουν προχωρήσει στην εφαρμογή αντεργατικών και απαράδεκτων μέτρων κατά των εργαζομένων». Και συμπληρώνει: «Το δικαίωμα στην εργασία, στην αμοιβή και στην κοινωνική ασφάλιση είναι αδιαπραγμάτευτα ζητήματα για όλους τους εργαζόμενους που με ενότητα και αγώνα υπερασπίζουμε όλοι μαζί!».

Η ΓΣΕΕ, ακόμη και με αυτήν την - «αθώα» θα έλεγε κάποιος - ανακοίνωση φροντίζει, για άλλη μια φορά, να κρύψει μέρος της αλήθειας, αλλά και των ευθυνών της. Σάμπως, δεν ήταν αυτές οι δυνάμεις, της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και συνολικά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που όλα τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν στους διάφορους κοινωνικούς διαλόγους, συνδιαμορφώνοντας μαζί με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ το πλαίσιο των αντεργατικών νόμων, οι οποίοι αξιοποιούνται και σήμερα για να σφαγιαστούν τα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις; Σάμπως, δεν ήταν αυτές οι δυνάμεις της ΓΣΕΕ, που έλεγαν πως οι ιδιωτικοποιήσεις των ναυπηγείων, των αμυντικών συστημάτων, των τσιμέντων κλπ. (που πέταξαν εκατοντάδες στο δρόμο) αφού θα μπουν ιδιώτες, θα φέρουν και επενδύσεις; Οι ίδιοι που σήμερα καταγγέλλουν την «εφαρμογή αντεργατικών και απαράδεκτων μέτρων κατά των εργαζομένων», είναι αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια συναίνεσαν και συνυπέγραψαν το έγκλημα της καταπάτησης των εργατικών δικαιωμάτων, του τσακίσματος των μισθών και των συλλογικών συμβάσεων, έβαλαν κι αυτοί το «χεράκι» τους στον ενταφιασμό της κοινωνικής ασφάλισης.

... αλλά σιωπά για την ουσία

Ωστόσο - και για να μιλήσουμε στην ουσία - όλες οι παραπάνω επιχειρήσεις, που αναφέρει η ΓΣΕΕ, είναι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την οικονομία. Επιχειρήσεις, που ο λαός τις έχει ανάγκη, για να παράγουν με γνώμονα τις δικές του ανάγκες και όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου. Για να μπορέσει λοιπόν να υπάρξει ανάπτυξη που θα έχει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, θα αξιοποιεί όλο το εργατικό δυναμικό κι έτσι θ' αντιμετωπίσει την ανεργία, πρέπει αυτές οι επιχειρήσεις να κοινωνικοποιηθούν, να ενταχθούν σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία και με εργατικό έλεγχο να μπουν στην υπηρεσία για την ικανοποίηση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών. Ετσι και μόνο έτσι θα σταματήσουν να υπάρχουν άνεργοι και η ανέχεια να μαστίζει όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες. Αλλά γι' αυτά η ΓΣΕΕ δε λέει τίποτα...

Ετοιμα τα νέα βάρβαρα μέτρα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΠΟ ΕΔΩ ΤΟ ΕΙΧΕ, από εκεί το είχε, το είπε τελικά ο Λ. Παπαδήμος: Το 2012 θα παρθούν νέα μέτρα! Και προφανώς δε θα είναι ...φιλολαϊκά.

Μιλάμε για τα ίδια μέτρα, που πριν από μερικές βδομάδες, ο Ε. Βενιζέλος μάς έλεγε ότι δεν είναι απαραίτητο να ληφθούν.

Κάποια, θα αφορούν - λένε - τις αποκλίσεις του 2011, κάποια άλλα θα αφορούν τη νέα δανειακή σύμβαση. Πάντως, μιλάμε για ένα ακόμη «πακέτο» που θα πέσει στις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Αυτά, για να κατανοήσουμε ...επαρκώς το τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά τα περί «δημοσιονομικής ενοποίησης», «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» και «ενίσχυσης του Ευρώ» που ακούσαμε από τις Βρυξέλλες!

Σημαίνουν έτσι απλά ότι οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές και η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους, κόβοντας μισθούς, δικαιώματα, παροχές και γενικώς ...ό,τι βρουν μπροστά τους.

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ! Η «τρόικα» - όπως μαθαίνουμε - ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την εφαρμογή του άρθρου 37, αυτού που προωθεί τις ατομικές συμβάσεις αντί των συλλογικών.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτό ακριβώς απασχολεί, αυτόν τον καιρό, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τις εταιρείες. Κι όταν λέμε «τους απασχολεί» εννοούμε ότι πιέζουν, εκβιάζουν, απολύουν, τρομοκρατούν για να το επιτύχουν.

Δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει αυτό: `Η ότι μερικές φορές οι συγκυρίες είναι παράξενες και η τρόικα με τους εγχώριους εκπροσώπους του κεφαλαίου έχουν κοινό ... «κάρμα». `Η ότι μιλάμε για ενορχηστρωμένη, συνεννοημένη και καθόλα «στημένη» επίθεση.

Κι επειδή προφανώς ισχύει ...το δεύτερο, καλύτερα οι κυβερνώντες να σταματήσουν να παίζουν το θέατρο του είδους «μας πιέζει η τρόικα», γιατί κανείς πλέον δεν τους πιστεύει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ορος επιβίωσης η οργάνωση των ανέργων

Η οργάνωση των ανέργων και η συμμετοχή τους στους αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μαζί με τους εργαζόμενους, είναι όρος επιβίωσης. Το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 20 Δεκέμβρη, κάθε συνδικάτο, κάθε λαϊκή επιτροπή πρέπει να έρθει σε επαφή με τους άνεργους του κλάδου και της γειτονιάς, να κουβεντιάσουν και να καταγράψουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, εξαιτίας του βίαιου και πολλές φορές μακροχρόνιου αποκλεισμού τους από την παραγωγή και άρα από το μεροκάματο. Να διαμορφώσουν στόχους πάλης και διεκδικήσεις, να σχεδιάσουν τη δράση τους για την ανακούφιση των οικογενειών τους για κάλυψη επιτακτικών αναγκών τους.

Τον Σεπτέμβρη του 2011 οι άνεργοι συγκριτικά με το Σεπτέμβρη του 2010, δηλαδή στη διάρκεια ενός χρόνου, οι αυξήθηκαν σε ποσοστό 36,6%. Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 17,5% από 12,6% που ήταν τον αντίστοιχο μήνα του 2010. Και είναι βέβαιο, ότι ο αριθμός αυτός «δε χωράει» όλη την πραγματικότητα. Σε εκατομμύρια σπίτια υπάρχει ένας ή και παραπάνω άνεργοι, το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς στέγη, ρεύμα και νερό, δε δικαιούνται παιδικό σταθμό τα παιδιά τους, δεν έχουν να αγοράσουν φάρμακα και να πληρώσουν γιατρό, στερούνται τροφής και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, δεν μπορούν να μετακινηθούν. Ταυτόχρονα, ο πλούτος που παράγεται είναι τόσο μεγάλος, ώστε να υπάρχει υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, ενώ οι κυβερνήσεις όλα τα χρόνια έχουν προσφέρει τα πάντα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα, αναπόσπαστο μέρος του οποίου είναι και οι άνεργοι, οφείλει να πιέσει, να διεκδικήσει ασυμβίβαστα τα αναγκαία για να ζουν όλοι όσοι είναι χωρίς δουλειά, έχει χρέος να μην επιτρέψει το «Μεσαίωνα» να μπει σε κανένα σπίτι. Γι' αυτό το σκοπό, επιτροπές ανέργων πρέπει να στηθούν σε κάθε σωματείο, σε κάθε γειτονιά.

Είναι το λιγότερο, το αναγκαίο που μπορεί και πρέπει να γίνει σήμερα. Οι άνεργοι δεν φταίνε, ούτε επέλεξαν να είναι άνεργοι, ενώ όσο εργάζονταν παρήγαγαν πλούτο που δεν καρπώνονταν. Ανεργία πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει στον καπιταλισμό και προκύπτει από το ότι η οικονομία και η παραγωγή οργανώνεται σύμφωνα με το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα. Στην κρίση αυξάνεται πολλαπλάσια. Γι' αυτό χρειάζεται παλλαϊκή κινητοποίηση και αλληλεγγύη παντού, για να δοθεί αξιοπρεπές επίδομα σε όλους τους ανέργους, για όλο το διάστημα της ανεργίας. Να «παγώσουν» όλα τα δάνεια, να διασφαλιστεί η δωρεάν και πλήρης ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, δωρεάν μετακίνηση και η πλήρης διατροφή τους. Να υπάρχει δωρεάν χορήγηση τροφίμων από το κράτος.

Ταυτόχρονα, άνεργοι και εργαζόμενοι δεν αρκεί να παλεύουν μόνο για τα παραπάνω. Εχουν συμφέρον από την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Τότε αυτά θα είναι κοινωνικοποιημένα, η παραγωγή θα σχεδιάζεται κεντρικά ανάλογα με τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες σε εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Αυτό θα απελευθερώσει και τις παραγωγικές δυνάμεις - πρώτα και κύρια τον άνθρωπο - που σήμερα απαξιώνονται. Ο πλούτος που θα παράγεται απ' όλους που θα έχουν δουλειά θα είναι πολλαπλάσιος και θα μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού. Οπισθοχώρηση από αυτό το στόχο, σημαίνει διαιώνιση της βαρβαρότητας.

Ελένη ΜΑΪΛΗ