ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 10 Δεκέμβρη 2011
Σελ. /32
«Ανάπτυξη» υπέρ των μονοπωλίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παντελώς παραπλανητική είναι η εκτίμηση που γίνεται από διάφορες πλευρές ότι τάχα οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ «υστερούν στο αναπτυξιακό σκέλος» και επικεντρώνονται μονοδιάστατα στην ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ουδέν αναληθέστερον. Οι αποφάσεις της συνόδου είναι ένα συνολικό πακέτο που προωθεί ενιαία τη στρατηγική της πλουτοκρατίας για έξοδο από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων, εξωθώντας τους λαούς στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Η ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, δηλαδή της άγριας λιτότητας και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων και από την άποψη αυτή θεωρείται κατ' εξοχήν αναπτυξιακό μέτρο, εννοείται από τη σκοπιά των συμφερόντων των μονοπωλίων. Ταυτόχρονα όμως στο Κείμενο των Συμπερασμάτων υπάρχει σαφής αναφορά στο «Σύμφωνο για το Ευρώ» (πρώην Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας), που ως γνωστόν περιλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα, με στόχο τη δραστική συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, όπως ότι «το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος» πρέπει να συγκρίνεται «με τους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους», δηλαδή με τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία. Στο ίδιο σύμφωνο, προβλέπεται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, αλλά και πώς τα συνταξιοδοτικά όρια συνδέονται με «το προσδόκιμο ζωής», δηλαδή με τα θυμαράκια... Με άλλα λόγια, οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ συνιστούν ένα μνημόνιο διαρκείας για όλους τους λαούς, που καλούνται να πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Μόνη φιλολαϊκή διέξοδος η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και διαγραφή του χρέους.

Βγάζουν «λάδι» τη σοσιαλδημοκρατία

Οσο πιο γρήγορα φύγουν η Μέρκελ κι ο Σαρκοζί από τις ηγεσίες των δύο πιο ισχυρών οικονομιών της Ευρώπης, τόσο το καλύτερο για τους λαούς, επισήμανε σε χτεσινή του ραδιοφωνική συνέντευξη ο Δημ. Παπαδημούλης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι την ώρα που ο λαός δέχεται ολομέτωπη και ενιαία επίθεση από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει σταθερά δράση για να ξεχαστούν οι ευθύνες της σοσιαλδημοκρατίας και το πόσο αποφασιστικά πρωταγωνιστεί στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων.

Αλήθεια, όταν στην καγκελαρία βρισκόταν ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ, μήπως οι Γερμανοί εργάτες απολάμβαναν μισθούς αντίστοιχους του πλούτου που παρήγαγαν; Μήπως υπήρχε π.χ. στη χώρα αποκλειστικά δωρεάν Υγεία, ώστε να μην υπάρχει ούτε μία λαϊκή οικογένεια που στερείται την εξέταση ή την εγχείρηση που έχει ανάγκη; Επί των ημερών των σοσιαλδημοκρατών δεν ήταν που άνεργη είχε χάσει το επίδομα του αντίστοιχου ΟΑΕΔ επειδή είχε αρνηθεί να δουλέψει σε οίκο ανοχής; Οι σοσιαλδημοκράτες δεν είναι αυτοί που ως κυβέρνηση με την «Ατζέντα 2010» πέρασαν τα άγρια αντεργατικά μέτρα στη Γερμανία; Επί των ημερών των σοσιαλδημοκρατών δεν ήταν που οι ελαστικές μορφές απασχόλησης άρχισαν να επεκτείνονται έναντι της σταθερής εργασίας; Τα ίδια έλεγαν και όταν στη Γαλλία ήταν στην κυβέρνηση ο Ζοσπέν, διαφημίζοντας ως ...κατάκτηση το 35ωρο που χρησιμοποιήθηκε για μειώσεις μισθών, αφού στον καπιταλισμό η όποια μείωση του εργάσιμου χρόνου γίνεται σε όφελος του εργοδότη, ποτέ του εργάτη.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκαταλείπει το γνωστό τροπάρι της αθώωσης της σοσιαλδημοκρατίας. Ο ρόλος που παίζει είναι επικίνδυνος για την εργατική τάξη, συγκαλύπτει και φυγαδεύει τους αντιπάλους του λαού, αποδεικνύεται τελικά πολύτιμος υποστηρικτής τους.

Για τη σωτηρία του 0,78%

Η απειλή της εξάπλωσης της πείνας στη χώρα μας, σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας, μετά από 17 μήνες εφαρμογής του μνημονίου, δεν ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού. Αποτελεί μια σκοτεινή πραγματικότητα. Ημέρα με την ημέρα πυκνώνει η ειδησεογραφία που αναφέρεται σε παιδιά που λιποθυμούνε από την πείνα μέσα σε σχολικές αίθουσες, σε χιλιάδες εξαθλιωμένους, θύματα της καπιταλιστικής κρίσης και των κυβερνητικών πολιτικών, που αναζητούν ένα πιάτο φαΐ σε συσσίτια για απόρους.

Αυτή όμως είναι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Στην άλλη, τη φωτεινή του πλευρά βρίσκουμε εν έτη 2011 86.000 εκατομμυριούχους, με περιουσιακά στοιχεία μεγαλύτερα από 1 εκατ. δολάρια. Πρόκειται για στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η ελβετική τράπεζα Credit Suisse, όπου σε έρευνα μελέτη που έκανε, αποτυπώνει την κατανομή του πλούτου, στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ.

Με τη συνολική αξία του πλούτου στην Ελλάδα να εκτιμάται από την έρευνα ότι το 2011 ανέρχεται στα 1 τρισ. δολάρια, οι 86 χιλ. εκατομμυριούχοι (το 0,78% του πληθυσμού) κατέχουν πλούτο που κυμαίνεται μεταξύ του 10% και του 15% του συνόλου. Μόλις 116 άτομα διατηρούν περιουσιακά στοιχεία που κυμαίνονται από 50 έως και 100 εκατ. δολαρίων ο καθένας, ενώ, στην αμέσως επόμενη βαθμίδα, βρίσκουμε 54 άτομα με περιουσιακά στοιχεία από 100 εκατ έως 1 δισ. δολάρια. Στην κορυφή της πυραμίδας του πλούτου, φιγουράρουν τα ονόματα 5 δισεκατομμυριούχων, γνωστών οικογενειών της οικονομικής ολιγαρχίας.

Γι' αυτό το 0,78% όλος αυτός ο θόρυβος, ο σαματάς με τα μνημόνια, τα εξοντωτικά μέτρα, τα χαράτσια, την εξάπλωση της πείνας. Αν μάλιστα περάσουμε στη δεύτερη βαθμίδα του πλούτου, στους 116 Κροίσους, αυτοί ανέρχονται μόλις στο 0,01% του πληθυσμού. Αυτούς επιδιώκουν να σώσουν, για αυτή την απειροελάχιστη μειοψηφία υποφέρει σήμερα ο ελληνικός λαός. Πρόκειται όμως και για στοιχεία που καταδεικνύουν την εξαχρείωση του σημερινού συστήματος, το σάπισμα του, την ολοσχερή βαρβαρότητα που το διακρίνει σε όλες του τις πτυχές. Ενα κοινωνικό - οικονομικό σύστημα που έφτασε στα ιστορικά του όρια και στην ημερήσια διάταξη έχει τεθεί το θέμα της αντικατάστασής του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αντιδραστική λυκοσυμμαχία

Οι αντιθέσεις στο παρασκήνιο και το προσκήνιο των εργασιών της Συνόδου Κορυφής, τα παζάρια και οι αντεγκλήσεις που προηγήθηκαν, αλλά κυρίως τα αποτελέσματά της, φανερώνουν τις αγεφύρωτες διαφορές ανάμεσα στα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας, που σε συνθήκες κρίσης προσπαθεί το καθένα να διασφαλίσει για λογαριασμό της δικής του αστικής τάξης τους καλύτερους δυνατούς όρους ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι η ΕΕ ούτε της αλληλεγγύης είναι, ούτε των λαών μπορεί να γίνει, όσο στο τιμόνι της εξουσίας στα κράτη - μέλη της βρίσκονται τα μονοπώλια και οι σχέσεις παραγωγής παραμένουν καπιταλιστικές.

Ο πρόσκαιρος συμβιβασμός ανάμεσα σε μερίδα των κρατών - μελών της ΕΕ, που συμφώνησε να υπογράψει το νέο σύμφωνο, ενισχύει και δεν ελαττώνει τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας. Το επόμενο διάστημα, τα αυστηρά δημοσιονομικά όρια που προβλέπει το νέο σύμφωνο και οι κυρώσεις που τα συνοδεύουν, θα αποτελέσουν όχημα για αποπομπή χωρών από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, για εξώθηση της Ελλάδας και άλλων καπιταλιστικών κρατών σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Ούτε όμως οι χώρες που τελικά θα μείνουν στο «σκληρό πυρήνα» του ευρώ εγγυώνται τη μεταξύ τους ενότητα. Αντίθετα, οι αντιθέσεις θα οξυνθούν, αφού οι αποφάσεις της Συνόδου δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αιτία της κρίσης, που είναι υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής και απαιτεί καταστροφή μέρους του κεφαλαίου για να περάσει η καπιταλιστική οικονομία σε φάση - αναιμικής ούτως ή άλλως - ανάκαμψης.

Η όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό των κρατών - μελών, ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης, θα κάνουν ακόμα πιο επιθετικό το κεφάλαιο, θα ενισχύσουν τις φυγόκεντρες τάσεις σε ΕΕ και Ευρωζώνη. Σε κάθε περίπτωση, η «οικονομική διακυβέρνηση», όπως περιγράφεται στα συμπεράσματα της Συνόδου, σηματοδοτεί την παραπέρα αντιδραστικοποίηση της ΕΕ ενάντια στους λαούς. Με όχημα τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και την τήρηση των ορίων στο χρέος, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα βρίσκονται διαρκώς κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη μέτρων και ανατροπών σε εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά και κοινωνικά δικαιώματα, μεγέθους πολύ μεγαλύτερου από αυτά που έχουν ζήσει μέχρι τώρα. Στον αντίποδα, τα μονοπώλια εξασφαλίζουν φθηνότερα εργατικά χέρια και νέα πεδία κερδοφόρας δράσης, στην προσπάθειά τους να σταθούν και να θωρακιστούν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Η καπιταλιστική ΕΕ δε σουλουπώνεται και η αντιδραστική της πορεία δεν πρόκειται να αναστραφεί με μερεμέτια, όπως προτείνουν οι οπορτουνιστές. Χρειάζονται ριζικές ανατροπές σε κάθε κράτος - μέλος, στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, για να ευημερήσουν οι λαοί. Στην Ελλάδα, το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται στις αναλύσεις του για την ΕΕ, επαληθεύονται οι προειδοποιήσεις του στο λαό, δικαιώνεται η στρατηγική ενάντια στα μονοπώλια και τις διακρατικές τους ενώσεις. Τώρα είναι η ώρα ακόμα πιο μαζικά ο λαός να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, να συμπορευτεί μαζί του. Ελπίδα για τον εργαζόμενο λαό μπορεί να δώσει μόνο η πάλη για το εμπόδισμα της αντιλαϊκής πολιτικής, δεμένη με τον επίμονο, καλά οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Για αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ