Οι εξελίξεις που πυροδοτούνται στην ΕΕ μετά την εύθραυστη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής και την επιλογή της Μ. Βρετανίας, για λογαριασμό ισχυρών μερίδων της δικής της πλουτοκρατίας, να μπλοκάρει την αλλαγή στη Συνθήκη της ΕΕ, φανερώνουν την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα κράτη - μέλη και στο εσωτερικό τους, καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και μαζί της τα αδιέξοδα από την αστική διαχείριση.

Ωστόσο, συνεκτικό στοιχείο της πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων παραμένει η κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και άρα τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωμονοπωλίων. Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανία και η Γαλλία«ζητούν το πρώτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Ιανουάριο για τη στρατηγική της Ευρωζώνης να έχει ως θέμα την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση», σύμφωνα με τη γαλλική προεδρία.

Την ίδια ώρα, εντείνονται περαιτέρω οι ήδη τεταμένες σχέσεις της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Κομισιόν με τη Μ. Βρετανία. Χτες, ο επίτροπος της ΕΕ για την ενιαία αγορά, Μ. Μπαρνιέ, μιλώντας στη βρετανική «Daily Telegraph», είπε ότι οι εγγυήσεις που ζήτησε ο Ντέιβιντ Κάμερον για τον χρηματοοικονομικό κλάδο προκειμένου να συναινέσει στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής, δεν ήταν ούτε επιθυμητές, ούτε αναγκαίες. Οπως επισημαίνει, «φαίνεται σαν η κυβέρνηση να προωθεί δύο ενιαίες αγορές: Μία για τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, από την οποία θα μπορεί να εξαιρεθεί, και μία για την υπόλοιπη οικονομία. Αυτό απλά δεν είναι εφικτό».

Χαρακτηριστικές των αντιθέσεων που κλιμακώνονται είναι και οι προβλέψεις για μελλοντικές συγκρούσεις και αντιδικίες στο εσωτερικό της ΕΕ, καθώς σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της «Deutsche Welle» σημειώνεται μεταξύ άλλων:

«Κύκλοι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αμφισβήτησαν τη νομική ισχύ των διακρατικών συμφωνιών μεταξύ των 26 χωρών - μελών για τη δημοσιονομική ένωση, με το επιχείρημα ότι σε περίπτωση σύγκρουσης το ευρωπαϊκό δίκαιο υπερισχύει των συμφωνιών διεθνούς δικαίου, άρα το δημοσιονομικό σύμφωνο, που θα είναι έτοιμο τον ερχόμενο Μάρτιο, θα έχει περιορισμένη ισχύ. Τα κράτη-μέλη μάλιστα θα μπορούν να επικαλούνται το άρθρο 126 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ, το οποίο προβλέπει ότι θα πρέπει να υπάρχει προηγούμενη σύμφωνη απόφαση του συμβουλίου υπουργών και μάλιστα με ενισχυμένη πλειοψηφία, τόσο σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, όσο την επιβολή αυτόματων κυρώσεων».

Μιλώντας χτες στο γερμανικό Κοινοβούλιο, η καγκελάριος, Α. Μέρκελ, δήλωσε σίγουρη ότι «εάν δείξουμε την απαραίτητη υπομονή και αντοχή και δεν αφήσουμε τις ανατροπές να μας ρίξουν κάτω, εάν κινούμαστε με συνέπεια προς μία ένωση δημοσιονομική και σταθερότητας, εάν πραγματικά ολοκληρώσουμε την οικονομική και νομισματική ένωση (...) τότε, όπως δήλωνα από την αρχή, η κρίση θα ξεπεραστεί (...) Τότε η Ευρώπη δεν θα ξεπεράσει μόνο την κρίση, αλλά θα αναδυθεί από αυτή την κρίση πιο δυνατή απ' ό,τι ήταν πριν από την κρίση». Είναι φανερό ότι μιλώντας για την Ευρώπη, η Α. Μέρκελ εννοεί τα μονοπώλιά της, τα οποία διψούν για αντεργατικές ανατροπές, προκειμένου να ρεφάρουν τη χασούρα της κρίσης και με καλύτερους όρους να μπουν στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης.

Παράλληλα, επανέλαβε ότι τα ευρωομόλογα «δεν είναι κατάλληλα ως μέτρα διάσωσης» και παρουσίασε την πορεία προς την αυστηρότερη δημοσιονομική πειθαρχία και ενοποίηση ως μονόδρομο, εκφράζοντας τη «λύπη της» για την άρνηση της Μ. Βρετανίας να στηρίξει τις αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ και τονίζοντας, ωστόσο, ότι η Μ. Βρετανία συνιστά «έναν πολύτιμο εταίρο της ΕΕ σε πολλούς άλλους τομείς». Η ίδια ξεκαθάρισε ότι το ανώτατο όριο κεφαλαίων για τα δύο ευρωπαϊκά ταμεία (το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας) δε θα ξεπερνά τα 500 δισ. ευρώ.

Αντίθετα, σύμφωνα με το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ, Κ. Κνοτ, τα ευρωπαϊκά ταμεία χρειάζονται κεφάλαια ύψους 1 τρισ. ευρώ τουλάχιστον. Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρόεδρος της Bundesbank, Γ. Βάιντμαν, σημείωσε ότι η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας είναι πρόθυμη να συνεισφέρει στο ΔΝΤ με το ποσό των 45 δισ. ευρώ, αλλά ξεκαθάρισε ότι τα χρήματα αυτά θα πρέπει να δοθούν με συγκεκριμένους όρους για τη χρήση τους, ενώ θα πρέπει να υπάρχουν και συγκεκριμένοι όροι για τη συνεισφορά άλλων κρατών.

Στο μεταξύ, το ταμείο διάσωσης των τραπεζών SoFFin, το οποίο είχε συσταθεί μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, επανενεργοποιεί η γερμανική κυβέρνηση. Οπως έδειξαν τα νέα τεστ αντοχής που παρουσίασε την περασμένη βδομάδα η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΒΑ), οι κεφαλαιακές ανάγκες των γερμανικών ιδρυμάτων υπολογίζονται στα 13 δισ. ευρώ.

Associated Press

Για τις αρχές των ΗΠΑ και της ΕΕ, όλοι είναι εκ των προτέρων ύποπτοι για «τρομοκρατία» και εγκληματικές ενέργειες

Η Κομισιόν, χρόνια τώρα προωθεί το φακέλωμα όσων ταξιδεύουν αεροπορικώς από ΕΕ προς ΗΠΑ. Το Συμβούλιο της ΕΕ έδωσε το πράσινο φως για την υπογραφή μεταξύ των δύο μερών της «νέας» συμφωνίας για ανταλλαγή του λεγόμενου PNR (μητρώου στοιχείων επιβατών), με πρόσχημα την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» και του διασυνοριακού εγκλήματος. Τέτοια συμφωνία υπήρχε ήδη από το 2007, αλλά αμφισβητήθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο, περισσότερο για τυπικούς και επιμέρους λόγους. Τώρα υπογράφεται υποτίθεται καινούργια.

Στην πραγματικότητα, οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας ζητούσαν και έπαιρναν ήδη από το 2003 προσωπικά στοιχεία που παρέχουν οι επιβάτες και συγκεντρώνουν οι αερομεταφορείς κατά την κράτηση των εισιτηρίων και τον έλεγχο επιβίβασης (check in). Π.χ., ονοματεπώνυμο, ημερομηνία κράτησης της πτήσης, προγραμματισμένη ημερομηνία πτήσης, αριθμός θέσης, διεύθυνση, τηλέφωνα και e-mail του επιβάτη, κάθε πληροφορία για τον τρόπο πληρωμής (όπως αριθμός πιστωτικής κάρτας), τον ταξιδιωτικό του πράκτορα, αν πρόκειται για απλό ή μετ' επιστροφής εισιτήριο και ημερομηνία έκδοσής του. Με βάση το νέο κείμενο, τα στοιχεία φακελώνονται στο υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ και φυλάσσονται μέχρι και 15 χρόνια.

Ακόμα και η EDPS, η οποία, δρώντας σαν φύλλο συκής, όπως όλες αυτού του τύπου οι Αρχές, αποδέχεται την ανάγκη ύπαρξης μιας τέτοιας συμφωνίας και ανταλλαγής στοιχείων, γνωμοδοτώντας επί της πρότασης της Κομισιόν διαφωνεί με πτυχές του προωθούμενου σχεδίου. Υπογραμμίζει ότι αν και έχει «κάποιες βελτιώσεις σε σχέση με αυτή του 2007», ανησυχίες που εκφράστηκαν και όροι που τέθηκαν για την σύνταξη της νέας, «δεν ικανοποιούνται».

Εστιάζει στο γεγονός ότι το νέο κείμενο βρίθει γενικόλογων φράσεων. Για παράδειγμα, μπαίνουν στο μικροσκόπιο του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ ενέργειες που «φαίνεται να αποσκοπούν στο να εκφοβίσουν ή να εξαναγκάσουν...», ή αποτελούν «σοβαρή απειλή». Ουσιαστικά, έτσι χαρακτηρίζεται ύποπτη κάθε κίνηση οποιουδήποτε. Εξάλλου, από τη συμφωνία ανοίγει δρόμος ώστε κυριολεκτικά όλοι οι επιβάτες μιας πτήσης προς τις ΗΠΑ να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να βρεθούν στα χέρια Αμερικανών ανακριτών. Εξ ου και η EDPS καλεί να υπάρχουν τέτοιες προβλέψεις στο κείμενο, ώστε να μη κινδυνεύουν όλοι να τεθούν υπό «στενότερη εξέταση ή ανάκριση», αλλά μόνο οι πραγματικά «ύποπτοι».

Τονίζει ότι ανάμεσα στους 19 τύπους δεδομένων που προβλέπεται να δίνονται στις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας («τα περισσότερα εκ των οποίων είναι πανομοιότυπα με τα δεδομένα προς εκχώρηση που προέβλεπε η συμφωνία του 2007, και έχουν ήδη χαρακτηριστεί δυσανάλογα από την EDPS», με βάση τα επιδιωκόμενα) συγκαταλέγονται και δεδομένα που φανερώνουν τα θρησκευτικά πιστεύω κάθε επιβάτη (προτίμηση γεύματος), την κατάσταση της υγείας του (αίτημα για καροτσάκι) κ.ά.