Οι εξελίξεις που πυροδοτούνται στην ΕΕ μετά την εύθραυστη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής και την επιλογή της Μ. Βρετανίας, για λογαριασμό ισχυρών μερίδων της δικής της πλουτοκρατίας, να μπλοκάρει την αλλαγή στη Συνθήκη της ΕΕ, φανερώνουν την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα κράτη - μέλη και στο εσωτερικό τους, καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και μαζί της τα αδιέξοδα από την αστική διαχείριση.

Ωστόσο, συνεκτικό στοιχείο της πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων παραμένει η κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και άρα τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωμονοπωλίων. Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανία και η Γαλλία«ζητούν το πρώτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Ιανουάριο για τη στρατηγική της Ευρωζώνης να έχει ως θέμα την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση», σύμφωνα με τη γαλλική προεδρία.

Την ίδια ώρα, εντείνονται περαιτέρω οι ήδη τεταμένες σχέσεις της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Κομισιόν με τη Μ. Βρετανία. Χτες, ο επίτροπος της ΕΕ για την ενιαία αγορά, Μ. Μπαρνιέ, μιλώντας στη βρετανική «Daily Telegraph», είπε ότι οι εγγυήσεις που ζήτησε ο Ντέιβιντ Κάμερον για τον χρηματοοικονομικό κλάδο προκειμένου να συναινέσει στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής, δεν ήταν ούτε επιθυμητές, ούτε αναγκαίες. Οπως επισημαίνει, «φαίνεται σαν η κυβέρνηση να προωθεί δύο ενιαίες αγορές: Μία για τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, από την οποία θα μπορεί να εξαιρεθεί, και μία για την υπόλοιπη οικονομία. Αυτό απλά δεν είναι εφικτό».

Χαρακτηριστικές των αντιθέσεων που κλιμακώνονται είναι και οι προβλέψεις για μελλοντικές συγκρούσεις και αντιδικίες στο εσωτερικό της ΕΕ, καθώς σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της «Deutsche Welle» σημειώνεται μεταξύ άλλων:

«Κύκλοι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αμφισβήτησαν τη νομική ισχύ των διακρατικών συμφωνιών μεταξύ των 26 χωρών - μελών για τη δημοσιονομική ένωση, με το επιχείρημα ότι σε περίπτωση σύγκρουσης το ευρωπαϊκό δίκαιο υπερισχύει των συμφωνιών διεθνούς δικαίου, άρα το δημοσιονομικό σύμφωνο, που θα είναι έτοιμο τον ερχόμενο Μάρτιο, θα έχει περιορισμένη ισχύ. Τα κράτη-μέλη μάλιστα θα μπορούν να επικαλούνται το άρθρο 126 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ, το οποίο προβλέπει ότι θα πρέπει να υπάρχει προηγούμενη σύμφωνη απόφαση του συμβουλίου υπουργών και μάλιστα με ενισχυμένη πλειοψηφία, τόσο σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, όσο την επιβολή αυτόματων κυρώσεων».

Μιλώντας χτες στο γερμανικό Κοινοβούλιο, η καγκελάριος, Α. Μέρκελ, δήλωσε σίγουρη ότι «εάν δείξουμε την απαραίτητη υπομονή και αντοχή και δεν αφήσουμε τις ανατροπές να μας ρίξουν κάτω, εάν κινούμαστε με συνέπεια προς μία ένωση δημοσιονομική και σταθερότητας, εάν πραγματικά ολοκληρώσουμε την οικονομική και νομισματική ένωση (...) τότε, όπως δήλωνα από την αρχή, η κρίση θα ξεπεραστεί (...) Τότε η Ευρώπη δεν θα ξεπεράσει μόνο την κρίση, αλλά θα αναδυθεί από αυτή την κρίση πιο δυνατή απ' ό,τι ήταν πριν από την κρίση». Είναι φανερό ότι μιλώντας για την Ευρώπη, η Α. Μέρκελ εννοεί τα μονοπώλιά της, τα οποία διψούν για αντεργατικές ανατροπές, προκειμένου να ρεφάρουν τη χασούρα της κρίσης και με καλύτερους όρους να μπουν στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης.

Παράλληλα, επανέλαβε ότι τα ευρωομόλογα «δεν είναι κατάλληλα ως μέτρα διάσωσης» και παρουσίασε την πορεία προς την αυστηρότερη δημοσιονομική πειθαρχία και ενοποίηση ως μονόδρομο, εκφράζοντας τη «λύπη της» για την άρνηση της Μ. Βρετανίας να στηρίξει τις αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ και τονίζοντας, ωστόσο, ότι η Μ. Βρετανία συνιστά «έναν πολύτιμο εταίρο της ΕΕ σε πολλούς άλλους τομείς». Η ίδια ξεκαθάρισε ότι το ανώτατο όριο κεφαλαίων για τα δύο ευρωπαϊκά ταμεία (το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας) δε θα ξεπερνά τα 500 δισ. ευρώ.

Αντίθετα, σύμφωνα με το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ, Κ. Κνοτ, τα ευρωπαϊκά ταμεία χρειάζονται κεφάλαια ύψους 1 τρισ. ευρώ τουλάχιστον. Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρόεδρος της Bundesbank, Γ. Βάιντμαν, σημείωσε ότι η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας είναι πρόθυμη να συνεισφέρει στο ΔΝΤ με το ποσό των 45 δισ. ευρώ, αλλά ξεκαθάρισε ότι τα χρήματα αυτά θα πρέπει να δοθούν με συγκεκριμένους όρους για τη χρήση τους, ενώ θα πρέπει να υπάρχουν και συγκεκριμένοι όροι για τη συνεισφορά άλλων κρατών.

Στο μεταξύ, το ταμείο διάσωσης των τραπεζών SoFFin, το οποίο είχε συσταθεί μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, επανενεργοποιεί η γερμανική κυβέρνηση. Οπως έδειξαν τα νέα τεστ αντοχής που παρουσίασε την περασμένη βδομάδα η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΒΑ), οι κεφαλαιακές ανάγκες των γερμανικών ιδρυμάτων υπολογίζονται στα 13 δισ. ευρώ.