«Η σύμπηξη ενός ευρύτατου αντιμνημονιακού και αντινεοφιλελεύθερου μετώπου της αριστεράς θα προσέλκυε θετικά δυνάμεις από τις λαϊκές βάσεις των κομμάτων του δικομματισμού και θα απέτρεπε τον εγκλωβισμό όσων αποδεσμεύονται από τα αριστερά από το ΠΑΣΟΚ σε μια νέα περιπέτεια ανασύνθεσης του "καλού" ΠΑΣΟΚ υπό νέα διεύθυνση ή και με νέο τίτλο». Αυτά έγραφε η «Κυριακάτικη Αυγή», (11/12/2011), εγκαλώντας το ΚΚΕ γιατί δε συμβάλλει σ' αυτό το «μέτωπο». Στόχος λοιπόν, η παρεμπόδιση εγκλωβισμού δυνάμεων σε ένα «καλό ΠΑΣΟΚ υπό νέα διεύθυνση και τίτλο» από ένα «αντιμνημονιακό μέτωπο». Μα με το «καλό ΠΑΣΟΚ» υπό νέα διεύθυνση και τίτλο, όπως οι δυνάμεις που συγκροτούν την ομάδα Κουρουμπλή, Κοτζιά, Μητρόπουλου κλπ., ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει διαύλους επικοινωνίας, το θεωρεί δύναμη αριστερής αντιμνημονιακής συνεργασίας. Σαθρό λοιπόν το επιχείρημα. Το ζήτημα είναι απεγκλωβισμός με ποια προοπτική. Η αντιμνημονιακή πολιτική οδηγεί το λαό στην προ μνημονίου πραγματικότητα. Μόνο που και τότε εφαρμογή αντεργατικών αναδιαρθρώσεων είχαμε που έκαναν φτηνούς τους εργάτες για να αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου. Ισως όχι τόσο βάρβαρες. Αλλά είναι λύση για την εργατική τάξη και το λαό οι λιγότερο βάρβαρες αναδιαρθρώσεις;

Λέει στη συνέχεια:«μια τέτοια προοπτική μετώπου, με την αυτονόητη διατήρηση και τον αλληλοσεβασμό σε υπαρκτές διαφορές των επιμέρους στρατηγικών προσανατολισμών, είναι σαφώς πλειοψηφική στο σύνολο της διαφαινόμενης εκλογικής επιρροής όλων των κομμάτων της αριστεράς... οι οξείες αντιπαραθέσεις που μπορεί να επιβιώνουν, δεν πρέπει να καταστρέφουν τα περιθώρια για προσέγγιση, ενωτική δράση και για τη συνδιαμόρφωση εναλλακτικών λύσεων, όπως ζητάει ο κόσμος της αριστεράς».

Αυτή η πολιτική εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις σε μια κυβερνητική λύση δήθεν φιλολαϊκή, που θα αναγκάσει τα μονοπώλια να γίνουν φιλεργατικά. Μπορεί να υπάρξει τέτοια με τα μονοπώλια να διαφεντεύουν την οικονομία; Εξουσία δεν είναι η κυβέρνηση. Είναι η ιδιοκτησία των μονοπωλίων μαζί με το κράτος που την προστατεύει. Η κυβέρνηση διαχειρίζεται αυτή την εξουσία. Αλλαγή κυβέρνησης δε σημαίνει αλλαγή εξουσίας με δεδομένο ότι την οικονομία την έχουν στα χέρια τους τα μονοπώλια. Θα επιβάλλει π.χ. στα μονοπώλια αύξηση μισθών όταν τα ίδια τους μειώνουν συνεχώς και μάλιστα με δεδομένη τη συμμετοχή στην ΕΕ; Αυτή η πολιτική αφοπλίζει το εργατικό κίνημα, προβάλλοντας ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση θα περιορίσει τα μονοπώλια και θα δώσει λύσεις στα λαϊκά προβλήματα. Είναι ζήτημα στρατηγικής, με τα μονοπώλια ή με την κοινωνικοποίησή τους και την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, ακόμη και για το ζήτημα των μισθών, των εργασιακών σχέσεων, των συμβάσεων και του ασφαλιστικού που έρχονται νέες ανατροπές, και όχι κυβερνητικής λύσης στα πλαίσια του αστικού πολιτικού συστήματος, όπως προτείνουν. Τέτοιες συνεργασίες είναι αντιλαϊκές και βαριά άρρωστες. Φαίνεται και από τον ΣΥΝ με τα διάφορα ρεύματα και τις διαφωνίες στους κόλπους του και από τον ΣΥΡΙΖΑ όπου η πανσπερμία πολιτικών είναι πολλαπλάσια των συνιστωσών του. Σε τι να συμφωνήσουμε; Στο ότι μονίμως θα διαφωνούμε;

Και συνεχίζει: «αντί, λοιπόν, να ασχολείται, η ηγεσία του ΚΚΕ, με το επείγον της διαμόρφωσης αριστερού προοδευτικού πολιτικού συσχετισμού στην Ελλάδα και αντιστοίχως στην Ευρώπη, αντίθετα παραπέμπει το όλο ζήτημα στην πρωτοβουλία των κομμάτων της αστικής τάξης και στη θεωρία των τυχαίων εξελίξεων, όπως φαίνεται από την αντίκρουση της πρότασης Τσίπρα για το αναγκαίο πάγωμα των πληρωμών των χρεών ως μέρους μιας συνολικής εναλλακτικής πρότασης. Τι λέει, λοιπόν, επ' αυτού η γραμματέας του ΚΚΕ; "Μπορεί να το κάνει αυτό, δεν είναι τόσο ανίκανη, ούτε η αστική τάξη είναι ανίκανη ούτε τα κόμματά της. Τώρα είναι μπλεγμένα μέσα σε αντιφάσεις, μην τους υποτιμάμε. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να κάνουν πραγματικά πάγωμα πληρωμών και να πούνε "δεν πληρώνουμε" προκειμένου να μην έχουν ένα μεγάλο κοινωνικό ξέσπασμα στην Ελλάδα, που δεν ξέρουν πώς να μετεξελιχθεί"».

Εδώ κυριολεκτικά κάνουν το άσπρο μαύρο. Γιατί τον «αριστερό συσχετισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη», τον θέλουν για να σώσουν την ΕΕ και το ευρώ. Αυτή είναι η στρατηγική τους και την πασπαλίζουν με δήθεν ισοτιμία των κρατών και αλληλεγγύη σε συνθήκες ανισομετρίας, με αλλαγή των αστικών θεσμών να γίνουν δημοκρατικοί φιλολαϊκοί, σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων που σημαίνει εφαρμογή πολιτικής σε Ελλάδα και ΕΕ με βάση τα συμφέροντά τους. Αν αυτό δεν είναι υποταγή του λαού στα μονοπώλια τι είναι; Αυτοί δεν αμφισβητούν καν την εξουσία τους. Οσο για το πάγωμα πληρωμής των χρεών, πράγματι μια αστική κυβέρνηση αν ζοριστεί από το κίνημα και θέλει να προλάβει ριζικές ανατροπές μπορεί να το κάνει για να σώσει την εξουσία της. Ισως πετάξουν τότε την Ελλάδα από την ΕΕ αλλά υπάρχουν και άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κλπ. Ποια η διαφορά σε όφελος του λαού του «αριστερού παγώματος» του χρέους απ' αυτό των αστών; Η ΕΕ δε γίνεται φιλολαϊκή από τα μέσα, ούτε μπορεί ταυτόχρονα σε όλη την ΕΕ να γίνει αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων. Το λαϊκό κίνημα κάθε χώρας έχει καθήκον να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων στη χώρα του και με λαϊκή εξουσία να οδηγήσει στην αποδέσμευση από την ΕΕ. Σ' αυτή τη ρότα χρειάζεται και πανευρωπαϊκός συντονισμός πάλης.