Η προχτεσινή δήλωση του πρωθυπουργού, ότι είναι «καθήκον» της κυβέρνησης να προχωρήσει στην εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων και στην υλοποίηση της γενικότερης αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής της, κατά την ομιλία του στη συνδικαλιστική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ήταν απόλυτα συνεπής με την τακτική που ακολούθησε τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση. Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, πρώτα απ' όλα η ΠΑΣΚΕ, αλλά και η ΔΑΚΕ και η Α. Π., που «δυσανασχετεί» αλλά συναινεί, εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα με την εμμονή τους στη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης, την τακτική των συνεννοήσεων με τις εργοδοτικές οργανώσεις και τη συνειδητή επιβράδυνση που επέβαλαν στη συνέχιση των κινητοποιήσεων των εργαζομένων.

Η τακτική αυτών των παρατάξεων τίθεται υπό ισχυρή αμφισβήτηση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ολο και περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις ζητούν από τη ΓΣΕΕ να κηρύξει άμεσα απεργία και την επόμενη Πέμπτη πραγματοποιείται η συνεδρίαση της ολομέλειας της διοίκησής της κάτω από ισχυρές πιέσεις. Δεν πρόκειται για την πίεση μόνο των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών και των πρωτοβάθμιων συνδικάτων, που έχουν ζητήσει με αποφάσεις των διοικήσεών τους να προχωρήσει η ΓΣΕΕ σε απεργιακή κινητοποίηση. Η κυριότερη πίεση που ασκείται αυτή τη στιγμή στις συμβιβασμένες πλειοψηφίες έρχεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που συμμετείχαν δυναμικά και μαζικά στην απεργία στις 10 Οκτώβρη, απαιτώντας να αντιμετωπιστεί αγωνιστικά η επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση, μαζί με τους πλουτοκράτες, ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα.

Την Πέμπτη επίσης, στις 6 το απόγευμα, το ΠΑΜΕ θα πραγματοποιήσει συνδικαλιστική σύσκεψη στα γραφεία της Ενωσης Λογιστών, προκειμένου να εξεταστεί η κατάσταση, όπως θα διαμορφωθεί και από τη συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή, όχι μόνο έχει καταλήξει στα μέτρα που θα προωθήσει, αλλά τα έχει έτοιμα και με τη μορφή διατάξεων για το νομοσχέδιο που θα καταθέσει στη Βουλή προς ψήφιση.

Η κυβέρνηση δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει την πολιτική της και ούτε πρόκειται να το κάνει, αν δεν έρθει αντιμέτωπη με ισχυρό μέτωπο αντίστασης, το οποίο θα ανατρέψει τις επιλογές της. Αντίθετα, έχει εντείνει την προπαγάνδα της για να σπείρει όσο γίνεται περισσότερη σύγχυση στους εργαζόμενους πριν κάνει την τελική της κίνηση.

Τα βασικά αντεργατικά μέτρα, στα οποία κατέληξε η κυβερνητική επιτροπή στα μέσα Ιούλη, είναι:

• Η αύξηση του ορίου απολύσεων. Σήμερα οι επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι και 49 άτομα έχουν δικαίωμα να κάνουν πέντε απολύσεις το μήνα. Για επιχειρήσεις που απασχολούν 50 και περισσότερους εργαζόμενους, ισχύει περιορισμός 2% επί του συνόλου του προσωπικού. Η κυβέρνηση σκοπεύει να αυξήσει το όριο των απολύσεων και να θεσπίσει το δικαίωμα του 5% στις απολύσεις για επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι και 249 εργαζόμενους. Θεωρεί, μάλιστα, ότι το μέτρο αυτό δε θα βλάψει τους εργαζόμενους, ενώ θα διευκολύνει τις ...προσλήψεις!
• Η ενίσχυση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, σε συνδυασμό με τον περιορισμό της πρόσθετης εργασίας και την αύξηση της αποζημίωσης αυτής που θα επιτρέπεται. Πρόκειται για ένα σημαντικό σημείο της κυβερνητικής πολιτικής αυτή τη στιγμή. Με τη διευθέτηση ανατρέπεται καθοριστικά το 8ωρο, καθώς ο εργοδότης θα μπορεί να αναγκάσει τον εργαζόμενο να εργάζεται ακόμη και 11 ώρες κάθε μέρα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο εργαζόμενος θα «ανταμείβεται» με τη χορήγηση ρεπό ή επιπλέον άδειας. Η κυβέρνηση δε στέκεται ιδιαίτερα σε αυτό το σημείο, μιας και δεν τη συμφέρει, αφού είναι φανερό πώς και πόσο πλήττεται ο εργαζόμενος. Προτιμά να κάνει αριθμητικές πράξεις και ταχυδακτυλουργίες! Συγκεκριμένα, υπολογίζει ότι με το 40ωρο που ισχύει σήμερα, ένας εργαζόμενος δουλεύει 1.840 ώρες το χρόνο. Θεωρεί λοιπόν πως αν ο συνολικός αυτός χρόνος μειωθεί στις 1.750 ώρες, τότε θα ισχύσει ...«38ωρο»!!! Επιτρέπει, όμως, την εβδομαδιαία απασχόληση μέχρι και 43 ώρες. Αυξάνει και τον ανώτερο ημερήσιο χρόνο εργασίας σε 10 και 11 ώρες από 9 και 10 ώρες που προβλέπει σήμερα η νομοθετική διάταξη για τη διευθέτηση. Ετσι, στην πράξη, το «38ωρο» θα είναι 43ωρο. Στη συνέχεια έρχεται να μειώσει τις υπερωρίες και την υπερεργασία από 8 ώρες τη βδομάδα (48ωρο) σε 3 ώρες (43ωρο). Ωστόσο, ποιος εργοδότης θα χρειαστεί υπερωρίες, όταν θα έχει τη διευθέτηση;
• Η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Πρόκειται για ένα μέτρο που έχει συζητηθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και έχει επιχειρηθεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Αυτή τη φορά εξετάζεται η μείωση των εισφορών που καταβάλλει ο εργοδότης κατά 20 - 25%! Η μείωση αυτή θα σημάνει και αντίστοιχη μείωση εσόδων για τα ασφαλιστικά ταμεία, πέρα από το γεγονός ότι μεταθέτει απευθείας στον εργαζόμενο το κύριο βάρος του κόστους της ασφάλισης.
• Η παραπέρα ενίσχυση της μερικής απασχόλησης. Ο υπουργός Εργασίας αναφέρθηκε σε αύξηση της αποζημίωσης της μερικής απασχόλησης κατά 7,5%. Το επιχείρημα είναι ότι θα γίνει πιο ελκυστική η μερική απασχόληση για τον ...άνεργο, την ίδια στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων ζητά πλήρη απασχόληση, σύμφωνα με έρευνα που έγινε κατά παραγγελία του ίδιου του υπουργείου! Η «αύξηση» είναι απαξιωτική, οι εργοδότες δεν εμποδίζονται να χρησιμοποιούν τη μερική απασχόληση και οι εργαζόμενοι οδηγούνται στη μισή δουλιά, καθώς αργά αλλά σταθερά η μερική απασχόληση κερδίζει έδαφος έναντι της πλήρους.

Η εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων για τις εργασιακές σχέσεις αποτελεί μονόδρομο για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως φρόντισε με έντονο τρόπο να ξεκαθαρίσει ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, στην ομιλία του στη συνδικαλιστική συνδιάσκεψη του κόμματός του, που άρχισε την Παρασκευή και ολοκληρώθηκε χτες με τις τελευταίες τοποθετήσεις συνδικαλιστικών και κομματικών στελεχών.

Ωστόσο, ήταν η πρώτη μέρα της συνδιάσκεψης που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον, καθώς σ' αυτήν εκφράστηκαν και αντιρρήσεις για τα αντεργατικά μέτρα από συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία δεν κατόρθωσε να πείσει ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του. Η βασική «αντιπολιτευτική» τοποθέτηση έγινε από τα μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ Μ. Φραγκιαδάκη, Γ. Ραυτόπουλο και Χ. Σουλελέ.

Ακόμη και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος, παρά την πρακτική του, εμφανίστηκε να διαφωνεί με τα μέτρα. Η διαφωνία αυτή δεν εκφράζεται όμως και στα όργανα της ΓΣΕΕ, όπου η πλειοψηφία της διοίκησής της, με πρωτεργάτη την παράταξη της ΠΑΣΚΕ, δε φαίνεται να ταλαντεύεται.

Μιλώντας σε 1.000 και πλέον συνδικαλιστικά στελέχη του κόμματός του, ο πρωθυπουργός με πλαστά διλήμματα πως αν «εμμείνουμε σε ξεπερασμένα πρότυπα θα βρεθούμε μπροστά σε φαινόμενα αυξημένης ανεργίας και κοινωνικής υστέρησης», επιχείρησε να εκβιάσει τη συγκατάθεσή τους. Ταυτόχρονα, στη λογική του «καρότου και του μαστιγίου», πρόβαλε την κατάκτηση της ΟΝΕ, που «απέτρεψε τον κίνδυνο της δεύτερης ταχύτητας», τα πακέτα του Γ` ΚΠΣ και τις «ευνοϊκές εξελίξεις στα Βαλκάνια».

Χαρακτηρίζοντας «όλα ανεξαρτήτως τα μέτρα, σαν μέτρα μείωσης της ανεργίας και δημιουργίας απασχόλησης», υπεραμύνθηκε του αντεργατικού πακέτου που είχε αποφασίσει τον προηγούμενο Ιούλη η κυβερνητική επιτροπή και δήλωσε απερίφραστα ότι «η κυβέρνηση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της».