Μήπως τάχα δεν έχουν ακούσει, δεν έχουν διαβάσει τόσα και τόσα χρόνια (αλλά και στην τελευταία συζήτηση στη Βουλή για το επικίνδυνο ναρκω - νομοσχέδιο) τις θέσεις του ΚΚΕ, που φωνάζει να μην πηγαίνουν οι χρήστες φυλακή, να έχουν ειδική αντιμετώπιση από ειδικό σώμα δικαστών κ.λπ. και κυρίως το κράτος να φροντίσει για την πρόληψη και για δομές απεξάρτησης; Φυσικά και τα ξέρουν όλα αυτά. Τα κρύβουν όμως και συκοφαντούν, γιατί το ΚΚΕ φωνάζει οι χρήστες να μην πηγαίνουν στη φυλακή, αλλά να οδηγούνται στην απεξάρτηση, σε «στεγνά» προγράμματα και κοινωνική αποκατάσταση. Η δική τους θέση όμως, της «Αυγής» και του ΣΥΝ, είναι ότι ο χρήστης δε θεραπεύεται! Γι' αυτό τον θέλουν στην υποκατάσταση και στα κτίρια - γκέτο, που θέλει τώρα να φτιάξει η κυβέρνηση για να κρύψει τους χρήστες από τα πεζοδρόμια της Αθήνας. Συκοφαντούν για να κρύψουν τη βαθιά αντιδραστική δική τους θέση ότι ο χρήστης θα είναι κλεισμένος μια ζωή στη φυλακή των ναρκωτικών.
«Την ανάγκη για ενίσχυση της "περιφρούρησης του αγώνα" επειδή όσοι έρχονται εδώ δεν έρχονται όλοι για το καλό μας» τόνισε ο πρόεδρος του σωματείου της Ελληνικής Χαλυβουργίας και στέλεχος του ΠΑΜΕ, στην τελευταία γενική συνέλευση». Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από δημοσίευμα στην «Κόντρα» (γνωστό έντυπο κάποιας ομάδας «αντιεξουσιαστών») αλλά - με ελάχιστες φραστικές διαφορές - το συναντά κανείς και σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της εφημερίδας της «Χρυσής Αυγής». Κι οι δύο επιλέγουν να αναφερθούν στην παραπάνω επισήμανση του σωματείου, για να επιτεθούν στους χαλυβουργούς.
Η μεν «Κόντρα» για να πει ότι η αλληλεγγύη που χρειάζεται είναι αυτή που θα βοηθήσει «ώστε να βγει η απεργία από το τέλμα», συκοφαντώντας και χτυπώντας έτσι τον αγώνα των χαλυβουργών που όχι μόνο σε τέλμα δεν έχει φτάσει αλλά δυναμώνει καθημερινά μέσα από το πλατύ άνοιγμα στον κλάδο, τη δράση που βοηθά για να δυναμώσει η αφύπνιση και οργάνωση των εργατών ενάντια στην πολιτική που στηρίζει κάθε Μάνεση. Η δε «Χρυσή Αυγή» για να ... θυμίσει ότι «η εργασία δεν είναι"δικαίωμα", αποτελεί καθήκον και υποχρέωση τόσο του κράτους απέναντι στον πολίτη, όσο και αντιστρόφως», καλώντας εμμέσως πλην σαφώς τους απεργούς να δεχτούν όσα ζητά ο Μάνεσης και να γυρίσουν «φρόνιμα» στις δουλειές τους.
Τα δημοσιεύματα «συναντιούνται» στη συνέχεια ξανά για να τα «βάλουν» με μια άλλη επισήμανση της εισήγησης (η οποία συνολικά εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τη συνέλευση και ως απόφαση): «Τη μεγαλύτερη βοήθεια στον αγώνα μας, τη μεγαλύτερη πίεση σε εργοδοσία και κυβέρνηση μπορεί να την κάνει η εργατική τάξη, μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις. Καλές οι ευχές, η συμπάθεια και τα μεγάλα λόγια, αλλά αν η εργοδοσία και η κυβέρνηση δε νιώσουν την ανάσα μας σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση δεν πρόκειται να κάνουν πίσω».
Δηλαδή, «Κόντρα» και «Χρυσή Αυγή» μοιράζονται το εξής «πρόβλημα»: το ότι οι χαλυβουργοί οξύνουν το ταξικό τους κριτήριο και δηλώνουν αποφασισμένοι να κρατήσουν απομονωμένους όσους σπεύδουν το τελευταίο διάστημα να το παίξουν φίλοι τους αλλά τους συμβουλεύουν όσα ακριβώς τους «συμβουλεύει» ο Μάνεσης κι η κυβέρνηση. Κοινό επίσης «πρόβλημα» «Κόντρας» και «Χρυσής Αυγής» είναι το ότι - κάθε μέρα που περνά - οι χαλυβουργοί συνειδητοποιούν και αναδεικνύουν πως η παρεμπόδιση της αντεργατικής επίθεσης περνά πρώτα από την οργάνωση και την αντίσταση μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς, εκεί που οι δυο τάξεις αναμετριούνται καθημερινά. Αυτοί είναι οι κοινοί προβληματισμοί «Κόντρας» και «Χρυσής Αυγής». Καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.