«Το ερώτημα είναι αν θα πάμε σε μια ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με δημοκρατία ή θα πάμε σε μια επικίνδυνη αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Πρέπει να ετοιμαστεί τώρα (...) απ' όλες τις δυνάμεις της αριστεράς, τις οικολογικές δυνάμεις, τις προοδευτικές δυνάμεις που αποδεσμεύονται από το μνημονικό ΠΑΣΟΚ, ένα κοινό πρόγραμμα με στόχο την κοινή κάθοδο στις εκλογές, την πρωτιά στις εκλογές και την διακυβέρνηση του τόπου. Τα πράγματα θα είναι δύσκολα για όποιον κερδίσει τις επόμενες εκλογές γιατί αυτό που ψηφίστηκε χτες στη Βουλή δένει χειροπόδαρα τον τόπο και το λαό για πολλά χρόνια. Θα χρειαστεί σκληρή δουλειά για να μπορέσει αυτός ο τόπος να ορθοποδήσει, να δημιουργηθεί ανάπτυξη, να μειωθεί η ανεργία».
Η πρώτη δήλωση ανήκει στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, και η δεύτερη στον βουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη, που «ακονίζουν τα μαχαιροπίρουνα» μπροστά στο «ψητό» της κυβερνητικής εξουσίας. Αμφότεροι για λογαριασμό των κομμάτων τους δηλώνουν «παρών» και έτοιμοι να βάλουν πλάτη ώστε να προωθηθεί η «ανασύνθεση» του αστικού πολιτικού σκηνικού. Δηλαδή, το «παλιό» που θα το μασκαρέψουν και θα το παρουσιάσουν για νέο ώστε να καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες στο λαό, να τον κατευνάσουν και να κερδίσουν χρόνο πολύτιμο για να θέσουν σε εφαρμογή τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Μάλιστα, τα στελέχη της κατ' ευφημισμόν «αριστεράς» ομολογούν ευθαρσώς ότι ο λαός χρειάζεται «χάντρες και καθρεφτάκια» που θα τον «θαμπώσουν». Για «αντίβαρα» μιλάει ο Φ. Κουβέλης, άρα δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα, για νέα κυβέρνηση ο Δ. Παπαδημούλης αλλά ...«σκληρή δουλειά», άρα και πάλι δεδομένος ο Γολγοθάς για το λαό.
Ας τα λάβουν αυτά σοβαρά υπόψη τους οι άνθρωποι του μόχθου. Μπροστά στην κάλπη μόνο μία επιλογή απαντά στα συμφέροντά τους: Ισχυρό ΚΚΕ.
Τους πήρε ο πόνος για τους μικρομαγαζάτορες και τους εργαζόμενους στο κέντρο της Αθήνας. Ο λόγος για τα αστικά ΜΜΕ που, μετά το προχτεσινό οργανωμένο σχέδιο καταστολής των κινητοποιήσεων, άρχισαν να «πλέκουν» ξανά και προκλητικά τη συκοφάντηση (και γι' αυτό υπονόμευση) των λαϊκών αγώνων.
Ετσι, οι ίδιες «φωνές» που παρουσιάζουν ως αναγκαιότητα και πρόοδο την πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια (και αφενός πετά στην ανεργία και ημιαπασχόληση τους εργαζόμενους και αφετέρου βάζει «λουκέτα» σε χιλιάδες μικρομάγαζα) βρήκαν ξανά αφορμή να εκφράσουν τον «προβληματισμό» τους για τις συνέπειες που έχουν οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτίζοντας διαδηλωτές και προβοκάτορες, έσπευσαν να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για το «βομβαρδισμένο τοπίο» που θυμίζει η πόλη μετά τους προχτεσινούς εμπρησμούς, για να «μοιραστούν» και να σπείρουν ερωτηματικά για τη χρησιμότητα και αναγκαιότητα των κινητοποιήσεων. Επιβεβαιώνουν το ρόλο τους: αυτό της χειραγώγησης του λαού, της τρομοκράτησης, της υποταγής του.
Οταν, το βράδυ της Κυριακής, μετά τη μεγαλειώδη λαϊκή συγκέντρωση στην Αθήνα που χτυπήθηκε ξανά από τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς βάσει σχεδίου, οι ομιλίες των Παπαδήμου - Σαμαρά - Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής, αναμεταδίδονται με φόντο την «καιόμενη Αθήνα»...
Οταν, λίγες ώρες νωρίτερα σημαίνοντα στελέχη των αστικών κομμάτων προσπαθούν να εκφοβίσουν ανοιχτά το λαό κάνοντας λόγο για «άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ», «έλλειψη κρέατος» και θυμούνται τη «δημοκρατία της Βαϊμάρης», την ίδια στιγμή που τον απειλούν ευθέως με «εμφύλιο»...
Οταν, «βαρύ» φύλλο της έντυπης αστικής δημοσιογραφίας, δημοσιεύει ένθετη στο «ρεπορτάζ» για την καταστροφή αρχιτεκτονικών μνημείων στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια, τη συνταγή παρασκευής της νέας ενισχυμένης «μόλοτοφ - κόμπρα»...
Τότε, ακόμη και ο πλέον ανυποψίαστος θα πρέπει να έχει κατά νου, πως ο εχθρός δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε βρώμικο μέσο που έχει στη διάθεσή του για να τον καταδικάσει να ζει στην κόλαση των σύγχρονων νταχάου...
Δε φτάνει, λοιπόν, που «θάψανε» τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενάντια στη δανειακή σύμβαση, αλλά σκεφτήκανε να ...ξεκινήσουν με αφορμή τα επεισόδια και άλλες ιστορίες.
Ετσι, λοιπόν, από τα «έγκριτα» δελτία ειδήσεων και τις ακόμη πιο «έγκριτες» εκπομπές πληροφορηθήκαμε ότι δεν είναι η κρίση και η φτώχεια του λαού που οδηγεί τα καταστήματα στα λουκέτα, αλλά οι ...διαδηλώσεις.
Πληροφορηθήκαμε, επίσης, ότι για όλα φταίει το ότι έχουμε μια αστυνομία με «μαλακούς» τρόπους, που δεν εισβάλλει εκεί που πρέπει, που δε χαφιεδίζει όσο πρέπει και γενικώς δεν είναι «επαγγελματική» και «αποτελεσματική».
Φυσικά βρήκαν - ξανά - ευκαιρία να μας θυμίσουν διάφοροι ότι πρέπει να ξαναδούμε το νομικό πλαίσιο για τις διαδηλώσεις, διότι αυτές είναι που εμποδίζουν την ελληνική οικονομία να αναπτυχθεί.
Ενα είναι φανερό από όλη αυτή την ιστορία: Για να περάσουν όσα θέλουν δεν αρκεί μια πλειοψηφία 199 βουλευτών στη Βουλή (κι αυτή συζητήσιμη). Χρειάζονται πολλά περισσότερα.
Κι ένα από αυτά που χρειάζονται είναι ένας νέος αυταρχισμός εξίσου αντιδημοκρατικός με το να σε κυβερνά η κυβέρνηση Παπαδήμου. Ενα «αποφασιστικό κράτος» και βεβαίως οι ανάλογοι ιδεολογικοί, πολιτικοί και φυσικά κατασταλτικοί μηχανισμοί.
Εχουν κατανοήσει, βλέπετε, ότι όταν δεν μπορούν να πείσουν ή να τρομοκρατήσουν το λαό (κι αυτό πλέον συμβαίνει κατά κόρον) η μόνη λύση είναι να τον χτυπήσουν, να τον δικάσουν και να τον φυλακίσουν.
Κι όπως σε όλα τα άλλα μέτωπα, έτσι και σε αυτό είναι βέβαιο πως δε θα διστάσουν μπροστά σε τίποτε. Αλλωστε, η πολιτική της ΕΕ των μονοπωλίων με την καταστολή πάντα πήγαιναν χέρι - χέρι...