ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γαλλογερμανική φιλομονοπωλιακή φιλία

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αυτή είναι η αποστολή μου. Να δώσω στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα μια διάσταση ανάπτυξης, εργασίας, ευημερίας, μέλλοντος», δήλωσε ο Ολάντ στη νικητήρια ομιλία του.

«Αυτό είναι που θα πω το συντομότερο δυνατό στους Ευρωπαίους εταίρους μας και πρώτα απ' όλους στη Γερμανία», τόνισε.

«Θα συνεργαστούμε για ένα σύμφωνο ανάπτυξης στην Ευρώπη», υποσχέθηκε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε, χαιρετίζοντας την «ιστορική» νίκη του Φρανσουά Ολάντ.

«Πρέπει τώρα να επιτύχουμε ένα σύμφωνο ανάπτυξης για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα», τόνισε εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η γαλλο-γερμανική φιλία θα γίνει «ακόμα πιο βαθιά». «θα πρέπει να προσθέσουμε νέα κίνητρα για ανάπτυξη και αυτό περνά μέσα από τις διαρθρωτικές αλλαγές» τόνισε επίσης ο Γκ. Βεστερβέλε. Δηλαδή οι εκλογές τέλειωσαν και τα κεφάλια μέσα... Με άλλα λόγια, συμφωνούν απόλυτα σε μια ανάπτυξη σε βάρος των λαών εφαρμόζοντας τις αρχές της ανταγωνιστικότητας (μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους κλπ) και προώθηση των πιο αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων για να φουσκώνουν με περισσότερα κέρδη τα μονοπώλια. Αρα αν και ο προεκλογικός λόγος του Φρ. Ολάντ εξέφραζε κάποιες αντιθέσεις μεταξύ των γαλλικών και γερμανικών μονοπωλίων παραμένει το ασφαλές συμπέρασμα πως πάντα τους ένωνε και τους ενώνει ο κοινός στόχος επίθεσης ενάντια στους λαούς της Ευρώπης. Ολα τα άλλα ήταν προεκλογικά φούμαρα. Αυτά για όσους συνεχίζουν να έχουν ακόμα αυταπάτες ή να προσπαθούν σκόπιμα να σκορπίσουν αυταπάτες για τον τάχα «διαφορετικό αέρα» στην Ευρώπη.

Δικά τους παιδιά

Μπορεί το φασιστικό μόρφωμα να διαμαρτύρεται για τη, δήθεν, αποσιώπηση των θέσεών του από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ωστόσο αυτό που στην πραγματικότητα έκαναν τα αστικά ΜΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν να τους παρέχουν προστασία και άσυλο, κρύβοντας το αποκρουστικό τους πρόσωπο από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί ανάλογα περιστατικά όπως εκείνο που προκλήθηκε προχτές στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου δεν είναι το μοναδικό από τη δράση της. Αν τα φουσκωμένα με στεροειδή ανθρωποειδή εκθέτονταν και καταγγέλλονταν, για παράδειγμα, να δίνουν στρατιωτικά παραγγέλματα και να απειλούν με συνέπειες όσους αρνούνται να τα εκτελέσουν, όπως έκαναν προχτές στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, όπου απαίτησαν από δημοσιογράφους να σταθούν όρθιοι με την είσοδο του αρχηγού τους, τότε μάλλον αρκετοί από το λαό μας που ίσως παρασύρθηκαν από την προεκλογική τους ρητορική όλο και κάτι παραπάνω θα αντιλαμβάνονταν για το ποιόν τους και μάλλον θα σκέπτονταν διπλά πριν τους δώσει το ποσοστό που τους έδωσε την περασμένη Κυριακή των εκλογών. Ισως να τους είχε αφήσει στο βόθρο όπου κυλιόντουσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ελα όμως που ουσιαστικά έπαιξαν το παιχνίδι της «Χρυσής Αυγής» που ακριβώς είχε προεκλογική τακτική, όπως είχε ομολογήσει ο αρχηγός τους, να μην εκτεθεί τηλεοπτικά προκειμένου να μην αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο και να αφήνει ένα ασαφές μυστήριο γύρω από τον πραγματικό χαρακτήρα και προσανατολισμό της. Την άφησαν να δημιουργεί το μύθο του τάχα «αντισυστημικού» προκειμένου να μπορέσει να υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά το σύστημα.

Ξέρει κάτι περισσότερο;

Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ο Ζ. Γκάμπριελ, πρόεδρος των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι οι συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δε θα εγκαταλειφθούν από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτά την ώρα που δεν είναι βέβαιο ακόμα ποια θα είναι τελικά η ελληνική κυβέρνηση και από ποια κόμματα θα συναποτελείται. Την ώρα που δεν είναι γνωστό ακόμα τι τύχη μπορούν να έχουν οι διερευνητικές εντολές και για το αν θα πάμε ή όχι σε επαναληπτικές εκλογές. Την ώρα που θεωρητικά υπάρχει τάχα «αβεβαιότητα» για το πώς θα καταλήξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Προφανώς, ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης με τέτοια βεβαιότητα δεν μπορεί να εξέφρασε μόνο την επιθυμία του για πραγματικότητα. Ακόμα και ως απλή εκτίμηση έχει την αξία του το μήνυμα που επιχειρεί να μεταδώσει. Εκτός κι αν ξέρει και κάτι περισσότερο...

Η πραγματικότητα του καπιταλισμού είναι εδώ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΝΕ ΚΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ... «εντολές» για σχηματισμό κυβέρνησης και παρακολουθούμε από τα δελτία ειδήσεων συναντήσεις, συμβούλια και διαβουλεύσεις.

Κι όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες καταστάσεις, ο καθένας λέει... ό,τι του κατέβει και εξαντλεί τη φαντασία και τις δυνατότητές του στην πρακτική αριθμητική μετρώντας «κουκιά».

Μόνο που πάνω από τα κεφάλια του ελληνικού λαού υπάρχει μια άλλη, μεγαλύτερη «εντολή»: Αυτή που λέει ότι τα βάρη της κρίσης του κεφαλαίου πρέπει να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι με τα δικαιώματα, τις αποδοχές τους και το βιοτικό τους επίπεδο.

Κι αυτή ακριβώς η «εντολή» είναι που λείπει από κάθε δελτίο ειδήσεων, λες και οι πολιτικές που προκύπτουν από αυτή δε συνεχίζονται κανονικότατα. (Κι απλά «περιμένουν» την κυβέρνηση που θα τις «τρέξει» παραπέρα).

Οσο, λοιπόν, κάποιοι «αλλάζουν τη χώρα», κάποιοι «αλλάζουν το μνημόνιο», κάποιοι τρίτοι «αλλάζουν τον ...εαυτό» τους και κάποιοι άλλοι «αλλάζουν ...θέση ανά μία ώρα», στο λαό «αλλάζουν τα φώτα».

Σε περίπτωση που δεν το πρόσεξαν όλοι αυτοί, οι εργοδότες συνεχίζουν να πιέζουν για μισθούς πείνας, η ακρίβεια θερίζει, οι απολύσεις συνεχίζονται, η ανεργία αυξάνεται, οι μισθοί περικόπτονται και η φορολογία τσακίζει.

Οι τραπεζίτες την ίδια στιγμή... «ανακεφαλαιοποιούνται», οι εφοπλιστές «λεηλατούν» επιδοτήσεις και οι βιομήχανοι και λοιποί «μειώνουν το κόστος» τους σε βάρος μισθών και ασφαλιστικών εισφορών.

Ε, σε αυτά τα πράγματα κρίνεται η πολιτική και όχι στις φανερές ή κρυφές συναντήσεις και συνεννοήσεις. Στους χώρους δουλειάς καταλαβαίνει κανείς «τι ρόλο παίζει» ο καθένας και πού το πάει.

Το να μας λένε ότι «ακούνε» το λαό και ότι «έλαβαν το μήνυμα» των εκλογών, είναι προφανώς αστείο όταν υπάρχει αυτή η πραγματικότητα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού

Η αποσυσπείρωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η απότομη εγκατάλειψή τους από πλατιά λαϊκά στρώματα που θίγονται από την πολιτική τους, ανησυχούν το αστικό σύστημα, που έχει να αντιμετωπίσει από τη μια τη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει και από την άλλη την κρίση που βαθαίνει στην Ελλάδα και την ΕΕ. Το ΚΚΕ έγκαιρα αποκάλυψε την προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, με στόχο να αποτραπεί η ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής αγανάκτησης και να διασφαλιστεί ότι θα προχωρήσει απρόσκοπτα ο πυρήνας των αντιδραστικών ανατροπών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να αντικατασταθεί με αποτελεσματικότητα η δικομματική εναλλαγή, που ήταν έως σήμερα το βασικό εργαλείο στη διαχείριση της αστικής εξουσίας.

Η διαδικασία αυτή, που ξεκίνησε εδώ και καιρό, κλιμακώνεται στο φόντο των εκλογικών αποτελεσμάτων. Η αστική τάξη επιχειρεί από τη μια να αναπαλαιώσει τη σοσιαλδημοκρατία, για να συγκρατήσει εντός των τειχών λαϊκούς ανθρώπους που αηδίασαν από το ΠΑΣΟΚ και δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από την πολιτική του. Καθοριστικός σ' αυτή την κατεύθυνση είναι ο ρόλος που επιφυλάσσουν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Με «αριστερή» φρασεολογία, αλλά με πρόγραμμα καραμπινάτης σοσιαλδημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ο υποδοχέας της αγανάκτησης ανθρώπων που αναζητούν διέξοδο, αλλά δεν έχει ωριμάσει ακόμα στο μυαλό τους η αναγκαιότητα της συνολικής ρήξης με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει με αυταπάτες και χίμαιρες να εγκλωβίσει τη δυσαρέσκειά τους.

Ο άλλος πόλος που διαμορφώνεται είναι αυτός της κεντροδεξιάς διαχείρισης, δοκιμασμένος και αυτός στην υπόλοιπη Ευρώπη, είτε σε κυβερνήσεις συνεργασίας όμορων κομμάτων, είτε σε συγκυβέρνηση με τη σοσιαλδημοκρατία. Κοινός παρονομαστής όλων των κομμάτων που συμμετέχουν σήμερα στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, είναι η αφοσίωσή τους στην ΕΕ και στο ευρώ, όπως και η θέση τους απέναντι στις συμφωνίες με την τρόικα, για τις οποίες όλοι ζητάνε αναδιαπραγμάτευση, ανεξάρτητα από τις παραλλαγές που το κάνει ο καθένας. Ακόμα και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει καταγγελία του μνημονίου, δηλώνει έτοιμος να διαπραγματευτεί με την τρόικα για τα περαιτέρω, να αναδιαπραγματευτεί δηλαδή και αυτός την υπάρχουσα συμφωνία.

Τι έχει να κερδίσει ο λαός από μια τέτοια αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, την οποία μάλιστα προσπαθούν να του τη σερβίρουν σαν κοσμογονία τάχα και ανατροπή; Τίποτα απολύτως. Αντίθετα, θα βγει διπλά χαμένος αν παραπλανηθεί και πέσει στην παγίδα που του στήνουν, ακριβώς επειδή τον φοβούνται και υπολογίζουν τη δύναμή του. Κάθε μικρό ή μεγάλο εμπόδιο που βάζει ο λαός στην προσπάθειά τους από την πίσω πόρτα να σύρουν την αγανάκτησή του ξανά στο μαντρί της διαχείρισης, ισοδυναμεί με εμπόδιο στα μέτρα που ετοιμάζουν σε βάρος του. Ανεξάρτητα από το τι ψήφισε και από το πώς θα καταλήξουν τα παζάρια για το σχηματισμό κυβέρνησης, ο λαός πρέπει τώρα να πάρει τα μέτρα του. Να αντιστοιχήσει τη δυναμική που σηματοδοτεί η χειραφέτηση από το δικομματισμό με ένα κίνημα ρωμαλέο και ταξικό, που θα μπορεί να αποκρούει τα χειρότερα και να αποσπά ορισμένες κατακτήσεις, παλεύοντας για ριζικές αλλαγές, που θα φτάνουν μέχρι το επίπεδο της εξουσίας.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ