Την «αγωνία» της πλουτοκρατίας για την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που υπαγορεύονται από τη δανειακή σύμβαση και την αποπληρωμή των δανειστών, μετέφερε χτες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Καρ. Παπούλια, ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος, σε μεταξύ τους συνάντηση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Λ. Παπαδήμος τόνισε στον Κ. Παπούλια ότι η «αδυναμία» σχηματισμού κυβέρνησης μεταξύ των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, «καθυστερεί τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων» και την προώθηση μέτρων και πολιτικών που έχει ψηφίσει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και έχουν «συμφωνηθεί με τους εταίρους» της ΕΕ. Για τα ίδια θέματα, ο πρωθυπουργός αναμένεται να ενημερώσει τηλεφωνικά και τους πολιτικούς αρχηγούς.

Ανάμεσα στα θέματα που επίσης έθεσε ο Λ. Παπαδήμος στον Καρ. Παπούλια, ήταν και η αποπληρωμή του ομολόγου που λήγει τις επόμενες μέρες και δεν έχει συμπεριληφθεί στη διαδικασία του «κουρέματος» των κρατικών ομολόγων. «Ηλθα να σας ενημερώσω για τις εξελίξεις στην οικονομία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις διεθνείς αγορές» είπε ο πρωθυπουργός στον Καρ. Παπούλια μπαίνοντας στο Προεδρικό Μέγαρο.

Στη συνάντηση επίσης συζητήθηκε η εκπροσώπηση της κυβέρνησης στις συνεδριάσεις των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ (Εκοφίν) και της Ευρωζώνης (Γιουρογκρούπ) που θα πραγματοποιηθούν την επόμενη βδομάδα 14 - 15 Μάη, στη διάρκεια των οποίων αναμένεται να τεθεί επί τάπητος η υλοποίηση και η πορεία του βάρβαρου «δημοσιονομικού προγράμματος» της ελληνικής κυβέρνησης ύψους 11,5 δισ. για την περίοδο 2013 - 2014.

Σύμφωνα με πληροφορίες, συζητήθηκε επίσης η εκπροσώπηση της Ελλάδας στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 20 Μάη στο Σικάγο και στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 23 Μάη. Συνεργάτες του πρωθυπουργού υποστήριζαν χτες ότι ο Λ. Παπαδήμος προτίθεται να ενημερώσει τον Καρ. Παπούλια για την απόφασή του να μην αναλάβει υπηρεσιακός πρωθυπουργός σε περίπτωση που υπάρξουν εκ νέου εκλογές.

Στην προσπάθειά του να αναλάβει την κυβερνητική διαχείριση των υποθέσεων του κεφαλαίου, ο ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει προσπάθεια να συγκεράσει αντιφατικές θέσεις, που για προεκλογικούς και αντι - ΚΚΕ λόγους έχει υποκριτικά υιοθετήσει.

Μια σύντομη υπενθύμιση της πορείας του έχει τη σημασία της: Οι βασικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και πρώτα απ' όλα ο ΣΥΝ, το 1990 αποτέλεσε το όχημα για τη διάλυση του ΚΚΕ χωρίς όμως να τα καταφέρει.

Ψήφισε τη συνθήκη του Μάαστριχτ και όλη τη δεκαετία του 1990 ήταν υπέρμαχος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, πρωτοστάτης της προπαγάνδας για την ανάγκη η Ελλάδα να πετύχει τους οικονομικούς στόχους και τα πολιτικά πρότυπα της ΕΕ. Κόμμα πιστό στην ΕΕ, παρέμεινε και όλα τα επόμενα χρόνια, το επιβεβαίωσε με την συμμετοχή του στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η βασική του «κριτική» στην ΕΕ ήταν από τη σκοπιά ενδυνάμωσης της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ και βαθύτερης ενσωμάτωσης της χώρας σε αυτή. Προτάσσοντας την πολιτική ενοποίηση, που μάλιστα την παρουσίαζε ως βήμα τιθάσευσης των αγορών.

Σε αυτή τη λογική ήταν και οι «διεκδικήσεις» τους για το λεγόμενο ευρωοομόλογο που σήμερα είναι θέση όλων σχεδόν των αστικών δυνάμεων. Για πάνω από μια δεκαετία ήταν αντίπαλοι σε κάθε αγώνα που αναπτυσσόταν (εργατικό, αγροτικό, ακόμα και αντιπολεμικό). Συναλλάσσονταν με το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της κεντροαριστεράς εμπνεόμενοι από τα ανάλογα παραδείγματα των Πρόντι και Ντ' Αλέμα στην Ιταλία, του Ζοσπέν στη Γαλλία.

Ασχετα αν δεν κατέληξε η προσπάθειά του για συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο και με ευθύνη τότε του ΠΑΣΟΚ, σε όλα τα άλλα επίπεδα ήταν σύμμαχος του ΠΑΣΟΚ (στη ΓΣΕΕ, συμμετείχε στην ΟΚΕ και τις άλλες μορφές κοινωνικού εταιρισμού, συνδιοικούσε στην ΚΕΔΚΕ με τον Κουκουλόπουλο του ΠΑΣΟΚ και συναποφάσιζαν στην αφαίρεση πόρων από τους δήμους και τις κοινότητες).

Πριν περίπου μια πενταετία άρχισε να λέει πως πρέπει δίχως να εγκαταλείψει τις εποικοδομητικές προτάσεις, να περάσει στη «μεγάλη αφήγηση», μια ωραία οπορτουνιστική φράση που δεν λέει τίποτα αλλά υποτίθεται ότι περιγράφει μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα.

Ετσι από εκεί που έβγαζαν σπυριά σε οποιαδήποτε αναφορά στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, που το θεωρούσαν παρωχημένο και αναχρονιστικό, πέρασαν στην οπορτουνιστική αξιοποίησή της και στην υποκριτική αναφορά σε αυτή. Ετσι άρχισαν τα «δειλά» αφιερώματα στον κομμουνιστή ήρωα Ν. Μπελογιάννη κ.ά. Ετσι ενώ οι ίδιοι και οι πολιτικοί τους πρόγονοι αποκηρύσσουν όπως ο διάβολος το λιβάνι την ένοπλη επαναστατική πάλη, άρχισαν ακόμα και τις αναφορές στον Δεκέμβρη του 1944, στον αγώνα του ΔΣΕ.

Ετσι ενώ αστέρες του οπορτουνισμού - ιστορικοί και άλλοι ειδήμονες του χώρου - από τις σελίδες της «Αυγής» και της «Εποχής» έγραφαν πως ήταν ξεροκεφαλιά του δογματικού ΚΚΕ η πάλη ενάντια στις δηλώσεις μετανοίας, στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίσταζαν να φωνάζουν το σύνθημα: «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές»!!

Στελέχη του ΣΥΝ (π.χ. Τόλιος, Λαφαζάνης, Καρτερός) ανέλαβαν εργολαβικά να υπενθυμίζουν το κομμουνιστικό τους παρελθόν, που είχαν προδώσει, να αποκτήσουν «λαϊκή αναφορά» και «λαϊκή γλώσσα» που όπως έλεγε ο Στρατούλης είχε ανάγκη ο ΣΥΝ για να επιπλεύσει, σε αντιπαράθεση με την «αριστερά της ευθύνης» που πρόβαλε τότε ο Κουβέλης.

Οι ίδιοι άνθρωποι που αποχώρησαν από το ΚΚΕ το 1991 λοιδορώντας το μαρξισμό - λενινισμό, την τελευταία πενταετία κατέφυγαν στη «μαρξολογία», ενώ ο Λαφαζάνης ανακάλυψε την ανάγκη «νέου Μπολσεβικισμού» (sic).

Ετσι είναι, για να σε εμπιστευτεί το κεφάλαιο να αναλάβεις την κυβερνητική διαχείριση των υποθέσεών του, πρέπει να δώσεις τα διαπιστευτήριά σου. Αυτά που δεν δίνει το ΚΚΕ και που έχουν σκυλιάσει αστοί και οπορτουνιστές γιατί δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι.

Υ.Γ.: Τα κόκκινα σημαιάκια της ΚΟΕ στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ - με το «ντροπαλό» πλέον σφυροδρέπανο που μισοκρύβεται στη γωνία - έδιναν ορισμένο άλλοθι, λειτουργούσαν ως δόλωμα. Την ημέρα των πανηγυρισμών του Τσίπρα δεν χρειάζονταν πια, έτσι την επόμενη μέρα η «Αυγή» φρόντισε να παραποιηθεί ακόμα και η σχετική φωτογραφία, σβήνοντας το σφυροδρέπανο από την κόκκινη σημαία. Η πόζα ήταν καλύτερη χωρίς αυτό, η φωτογραφία άλλωστε θα κυκλοφορούσε και διεθνώς...