Γρηγοριάδης Κώστας

Για ποια ψυχή, όμως, μιλά ο τέως υπουργός; Μήπως για τα συνθήματα «Στις 18 σοσιαλισμός», «Εξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ», «Εξω οι βάσεις του θανάτου», «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», «Ο λαός στην εξουσία - το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση» και τόσα άλλα παρόμοια, που έχει πει κατά καιρούς το ΠΑΣΟΚ; Μα αυτά ποτέ δεν ήταν η ψυχή του. Γι' αυτό όχι μόνο δεν υλοποιήθηκαν - έστω και σε μικρό βαθμό - στις δυο περίπου δεκαετίες που κυβερνά, αλλά ούτε καν προσπάθεια δεν έγινε προς αυτή την κατεύθυνση. Η ψυχή του ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι με τα μεγάλα συμφέροντα. Αυτό που έχασε δεν είναι η ψυχή του, αλλά τα ψεύτικα φιλολαϊκά συνθήματα, με τα οποία την έκρυβε από τους εργαζομένους και το λαό.

Αναρωτιόμαστε, ποιο κόμμα κυβερνά τη χώρα. Ναι, μην παραξενεύεστε. Αυτό το ερώτημα βασανίζει το μυαλό μας αυτές τις μέρες, καθώς ο Ακης Τσοχατζόπουλος δηλώνει πως η κυβέρνηση εφαρμόζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ξεζουμίζει τα λαϊκά στρώματα, ο Γερ. Αρσένης πως το ΠΑΣΟΚ έχασε την ψυχή του, ο υφυπουργός Αθλητισμού καταγγέλλει «συμμορίες που ελέγχουν το ποδόσφαιρο» και, τέλος πάντων, διάφορα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος κάνουν ανάλογες δηλώσεις, ακόμη και καταγγελίες.

Να έκαναν τέτοιες καταγγελίες και δηλώσεις στελέχη του όποιου κόμματος της αντιπολίτευσης, θα ήταν απολύτως λογικό, αλλά να τις κάνουν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και, μάλιστα, υπουργοί, μπορεί να σημαίνει μόνο δύο πράγματα: 'Η δεν κυβερνά το ΠΑΣΟΚ ή μας κοροϊδεύουν και, μάλιστα, χοντρά...

H «έμμεση απάντηση», που έδωσε ο Κ. Σημίτης στα όσα είπε στην κυριακάτικη συνέντευξή του ο Α.Τσοχατζόπουλος, αποτελούν πανηγυρική επιβεβαίωση και ομολογία ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δε διστάζει να ομολογήσει δημόσια ότι είναι ένα καθεστωτικό κόμμα που έχει στόχο τη διαχείριση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης στο πλαίσιο της νέας τάξης. Τι είπε ο Κ. Σημίτης; «Η αντιστοίχιση με το νέο κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον δε συνιστά αλλαγή της φυσιογνωμίας μας ή έκπτωση από κάποιες αναλλοίωτες αλήθειες, αλλά μια διαρκή αναγκαιότητα, προκειμένου να εκφράζουμε το πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία». Με άλλα λόγια, η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος έχει συνειδητά επιλέξει να «προσαρμόζεται» διαρκώς και τελικά να υποτάσσεται σε ό,τι επιτάσσει το «νέο περιβάλλον», δηλαδή η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη και οι επιδιώξεις της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας. Φυσικά, δεν υπάρχει ίχνος προοδευτικότητας σε αυτή την πολιτική και ιδεολογία που ακολουθεί η κυβέρνηση Σημίτη. Εξάλλου, το «εκσυγχρονιστικό εγχείρημα», για το οποίο κάνει λόγο ο πρωθυπουργός, είναι διαποτισμένο μέχρι το μεδούλι με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική. Είναι ένα βαθιά αντιδραστικό εγχείρημα. Και «οι ρήξεις και συγκρούσεις με τα καταστημένα συμφέροντα», φράση που επανέλαβε ο Κ. Σημίτης, δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από τη σύγκρουση με τα δικαιώματα και συμφέροντα των εργαζομένων. Ασφαλώς, ο Α. Τσοχατζόπουλος δεν έχει κάτι διαφορετικό να προτείνει ούτε κατά μία κεραία.

Και επειδή, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι όλ' αυτά τα γράφουμε από αντιπολιτευτική και μόνο διάθεση, θα σας παραθέσουμε ένα ολόκληρο απόσπασμα, από το χτεσινό σημείωμα στην «Ελευθεροτυπία», του Γ. Καρελιά, γνωστού οπαδού του «εκσυγχρονισμού»: «Αν έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς τους τίτλους ορισμένων εφημερίδων των τελευταίων ημερών, θα έπρεπε να έχει ήδη πιστέψει δύο πράγματα: Πρώτον, ότι όπου να 'ναι οι "αριστεροί" του ΠΑΣΟΚ είναι στα πρόθυρα της αποχώρησης λόγω των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Και, δεύτερον, ότι ο Ακης Τσοχατζόπουλος έχει στείλει τα... τανκς γύρω από το μέγαρο Μαξίμου, για να ανατρέψει - αυτός ο "σοσιαλιστής" - το "φιλελευθερίζοντα" Σημίτη. Οποιοι, όμως, διαβάζουν κάτω από τις γραμμές, γνωρίζουν ότι τίποτε απ' αυτά δε συμβαίνει. Η ιστορία του ΠΑΣΟΚ είναι γεμάτη από τέτοια. Σε κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει, οργανώνει πολυπληθείς και θορυβώδεις συνάξεις (άλλοτε "εθνικά συμβούλια", άλλοτε "συνδιασκέψεις"), που κατά κανόνα εκτονώνουν τις όποιες αντιδράσεις και προσφέρουν στην κυβέρνησή του το αναγκαίο άλλοθι για τη συνέχεια. Επί Ανδρέα Παπανδρέου, οι δυσκολίες ξεπερνιόνταν με μετάθεση του ενδιαφέροντος σε κάτι παράλληλο και εντυπωσιακό, με μεγάλα λόγια. Επί Σημίτη, πλην αυτής της μεθόδου, υπάρχει και η άλλη, της εργασιοθεραπείας...».